Marie's perikelen

[marie]

Oorspronkelijk geplaatst door Theo

Daar kan ik een heel eind in mee gaan. Doch, zo is het het halve verhaal. Er zal idd eerst de dwaling ingezien moeten worden en ogen geopend. Dit is het gedeelte wat zich in het hoofd afspeelt.

Het komen tot de Christusmens in ons, dat speelt zich niet in het hoofd af.
Dat speelt zich op een andere plaats af. De egomens die door heeft dat afgescheidenheid een geloof is, die is daarmee nog niet van zijn geloof af.
De egomens wordt er immers 24/7 aan herinnerd dat hij 'afgescheiden' is.

Wat ik bedoel is: vaststellen dat afgescheidenheid een geloof is en daadwerkelijk dit geloof afwerpen zijn twee verschillende zaken/processen.

Die éénheid ben ik altijd al geweest, ook toen ik er niet in geloofde.
Het enige wat er werkelijk is verandert is mijn eigen geloof.
Buiten mij is er niks verandert.

Je zou kunnen zeggen dat ons eigen geloof datgene is wat de scheiding aanbrengt. Er zijn twee mogelijkheden:

1. geloof in afgescheidenheid
2. geloof in heelheid

Geloof nummer 1 gaat ons heel gemakkelijk af door de werking van het ego.
Geloof nummer 2 kan je als mens zijnde niet op jezelf bereiken.
Voor geloof nummer 2 is het innerlijk nodig. Het is de innerlijke werking van het Christusbewustzijn dat de mens intellectueel het geloof in heelheid geeft.

Natuurlijk zijn er mensen die geloof nr 2 op intellectuele wijze proberen te bereiken. En zij zullen iets bereiken wat er op lijkt. Maar het blijft onecht, plagiaat.

De Christusmens kan per definitie niets anders zien dan eenheid. Het is het Christusbewustzijn wat de egomens tot Christusmens maakt. Er is sprake van een -alchemistisch- huwelijk. Een letterlijke versmelting.

Uiteraard hoort de egomens ook tot de eenheid. Het punt is echter dat hij zich dat niet bewust is. Er is geen werkelijke scheiding tussen egomens en Christusmens, die scheiding is het geloof van de egomens.

Zouden we niet beter stellen dat het enige dat veranderd is, het feit is dat ik gestopt ben met het geloven van de waarheden van derden en dat ik de waarheid in mijzelf ben gaan zoeken, zodat ik het Christusbewustzijn in mijzelf heb kunnen ontdekken.
Dat dat Christusbewustzijn, zoals de werkelijkheid zelf, zich niet alleen in mijn hoofd afspeelt is duidelijk; de mens is inderdaad veel meer dan zijn verstand alleen, ook al wil de buitenwereld ons doen geloven dat we hoofdzakelijk ons verstand zijn; wat juist de grootste dwaling van het mensdom is. Maar ja dat verlangt evolutie om dat in te zien.

[Theo]

Oorspronkelijk geplaatst door marie

Zouden we niet beter stellen dat het enige dat veranderd is, het feit is dat ik gestopt ben met het geloven van de waarheden van derden en dat ik de waarheid in mijzelf ben gaan zoeken, zodat ik het Christusbewustzijn in mijzelf heb kunnen ontdekken.
Dat dat Christusbewustzijn, zoals de werkelijkheid zelf, zich niet alleen in mijn hoofd afspeelt is duidelijk; de mens is inderdaad veel meer dan zijn verstand alleen, ook al wil de buitenwereld ons doen geloven dat we hoofdzakelijk ons verstand zijn; wat juist de grootste dwaling van het mensdom is. Maar ja dat verlangt evolutie om dat in te zien.

Mijn inziens is het geloof in afgescheidenheid niet afkomstig van derden.
Maar een door de egomens zelf verzonnen geloof.

Stoppen met dat geloof in afgescheidenheid kan je niet in je eentje.
Ook niet als je overtuigd bent van de heelheid.

Bewustzijn wil zeggen: 'weten dat je bent'. En aangezien de mens in aanleg alleen zichzelf ziet kunnen we spreken van egobewustzijn. Voortkomende uit de natuur doet de mens er alles aan om te 'overleven'. En dat overleven spreekt zich ook uit in het bewustzijn. Daarom wordt het bewustzijn gezien als zijnde van zichzelf door de egomens.

Onderschat je eigen geloof niet en overschat niet de mogelijkheden om te ont-geloven.

Je zult het begrip 'bewustzijn' ook goed in overweging dienen te nemen. Ik lees wel eens van mensen die spreken over een 'verruimd bewustzijn'. Dat klinkt heel interessant, maar dan is er toch nog iets niet goed aangeland.

Er is maar 1 bewustzijn! En dat is het bewustzijn wat jij (Marie) hebt. Keer in jezelf en neem dat bewustzijn waar. Dat is het enige bewustzijn in het hele universum wat er is! Het kan niet verruimen, vergroten of verkleinen. Het kan alleen maar zijn!

Er is alleen een hele grote adder onder het gras. En die adder is dat jij (niet jij persoonlijk, maar de egomens) je eigen bewustzijn aan jezelf koppelt. En dit krijg je niet ongedaan door intellectueel wat anders te gaan geloven.

Wil jij daadwerkelijk geloven, dan willen jouw hersens 'bewijs' zien.
En dat bewijs ligt in je hart, daar dient de omvorming van het geloof plaats te vinden. Zodat je hersens het uiteindelijk als bewijs zal aanvaarden. Het hart is de werkplaats en vanuit het hart zullen je hersens ooit weten en wijsheid ontvangen. Daarom is het hart ook leidend en de hersens volgend.

Daarom: als iemand beweert dat het allemaal in het brein gebeurd, dan weet je gelijk dat je met een dwalende te maken hebt.

[marie]

Oorspronkelijk geplaatst door Theo

Er is alleen een hele grote adder onder het gras. En die adder is dat jij (niet jij persoonlijk, maar de egomens) je eigen bewustzijn aan jezelf koppelt.

Zoals je eerder stelde is bewustzijn ZIJN en het ZIJN zit niet in mijn verstand, in ieder geval toch niet alleen.
Ik stel dat ik alleen ik kan ZIJN; ik kan niet in jouw plaats zijn, ik kan niet in jouw plaats al of niet geloven, ...

Ik kan alleen maar mijzelf zijn; maar vreemd genoeg, hoe meer ik ik ben, hoe minder ik een appart ik ben, hoe meer ik in een algemeen ZIJN opgenomen word.

Dus die adder onder het gras wordt door het zuiver zijn vlug vertrappelt.

[marie]

Overgave

Dit is een woord waarmee ik het altijd heel moeilijk heb gehad; want het riekt naar slavernij; zichzelf ondergeschikt maken aan de wil van anderen; Eigen verantwoordelijkheid ontlopen; blijven steken in zijn kindertijd...

En toch, als men aan waarheidsvinding doet en inziet dat het ego eigenlijk alleen maar beperking betekent; staat het uitschakelen van dat ego, staat het ondergeschikt maken, ook van het ik, aan de Waarheid dan niet gelijk met overgave?

In mijn ogen niet... en toch weer wel?
Waar ligt de grens?
Vanaf wanneer mag men zichzelf overgeven aan een hogere waarheid zonder het risico te lopen voor de zoveelste maal door mooipraters, Eigen ego inbegrepen, in het ootje genomen te zijn; zonder het risico te lopen meer aan bijkomende egovorming ipv ego-afbraak te doen?

Hoeveel mensen hebben gezworen dat ze het bij het rechte einde hadden en hebben zich totaal laten belazeren en hebben daardoor de hele wereld op de rand van de afgrond gedreven?

Welk weldenkend en rechtvaardig mens heeft nog het recht deze waarheid uit het oog te verliezen en/of onder de mat te vegen?

[Rennie]

Oorspronkelijk geplaatst door marie

Overgave

Dit is een woord waarmee ik het altijd heel moeilijk heb gehad; want het riekt naar slavernij; zichzelf ondergeschikt maken aan de wil van anderen; Eigen verantwoordelijkheid ontlopen; blijven steken in zijn kindertijd...

En toch, als men aan waarheidsvinding doet en inziet dat het ego eigenlijk alleen maar beperking betekent; staat het uitschakelen van dat ego, staat het ondergeschikt maken, ook van het ik, aan de Waarheid dan niet gelijk met overgave?

In mijn ogen niet... en toch weer wel?
Waar ligt de grens?
Vanaf wanneer mag men zichzelf overgeven aan een hogere waarheid zonder het risico te lopen voor de zoveelste maal door mooipraters, Eigen ego inbegrepen, in het ootje genomen te zijn; zonder het risico te lopen meer aan bijkomende egovorming ipv ego-afbraak te doen?

Hoeveel mensen hebben gezworen dat ze het bij het rechte einde hadden en hebben zich totaal laten belazeren en hebben daardoor de hele wereld op de rand van de afgrond gedreven?

Welk weldenkend en rechtvaardig mens heeft nog het recht deze waarheid uit het oog te verliezen en/of onder de mat te vegen?

Naar je woorden te oordelen doe je niet aan waarheidvinding want de antwoorden op je vragen kom je daar vanzelf tegen. Ik kan je de antwoorden wel geven maar het is veel leuker zelf te ont'dekken. Doe ik dat toch ben ik waarschijnlijk een mooiprater voor je.

Waarheidvinding noch zelfonderzoek heeft ook maar iets te maken met mooipraters omdat mooipraters allereerst niet van belang zijn voor waarheidvinding en zelfonderzoek en al doende aan waarheidvinding worden gebruikte trucjes ook al spoedig doorzien.

Het is geen kwestie van overgave aan waarheid het is groeien in waarheid. Overgave is iets van het ego, dat overigens eerst voldoende sterk moet zijn om over te kunnen geven.

Overgave doe je ook niet aan een ander persoon, dat is de grote misvatting voor ego's behept met angst over een zwak eigen ego om in een sekte terecht te komen, maar aan een niet jou beïnvloedende hogere macht, omdat het 'je wil' vrijwillig ondergeschikt maakt.

Dus moet je dat uiteraard niet aan een ander ego doen die daar als vanzelfsprekend, want zo zijn ego's, misbruik van gaat maken want dan kom je in slavernij terecht inderdaad.

[Rob]

Oorspronkelijk geplaatst door Renoir

Naar je woorden te oordelen doe je niet aan waarheidvinding want de antwoorden op je vragen kom je daar vanzelf tegen. Ik kan je de antwoorden wel geven maar het is veel leuker zelf te ont'dekken. Doe ik dat toch ben ik waarschijnlijk een mooiprater voor je.

Waarheidvinding noch zelfonderzoek heeft ook maar iets te maken met mooipraters omdat mooipraters allereerst niet van belang zijn voor waarheidvinding en zelfonderzoek en al doende aan waarheidvinding worden gebruikte trucjes ook al spoedig doorzien.

Het is geen kwestie van overgave aan waarheid het is groeien in waarheid. Overgave is iets van het ego, dat overigens eerst voldoende sterk moet zijn om over te kunnen geven.

Overgave doe je ook niet aan een ander persoon, dat is de grote misvatting voor ego's behept met angst over een zwak eigen ego om in een sekte terecht te komen, maar aan een niet jou beïnvloedende hogere macht, omdat het 'je wil' vrijwillig ondergeschikt maakt.

Dus moet je dat uiteraard niet aan een ander ego doen die daar als vanzelfsprekend, want zo zijn ego's, misbruik van gaat maken want dan kom je in slavernij terecht inderdaad.

Je geeft toch nog een heleboel antwoorden zo maar weg ?

[Rennie]

Oorspronkelijk geplaatst door Rob

Je geeft toch nog een heleboel antwoorden zo maar weg ?

Vreselijk.. ik kan het niet laten toch te antwoorden.

[marie]

Oorspronkelijk geplaatst door Renoir

Naar je woorden te oordelen doe je niet aan waarheidvinding want de antwoorden op je vragen kom je daar vanzelf tegen. Ik kan je de antwoorden wel geven maar het is veel leuker zelf te ont'dekken. Doe ik dat toch ben ik waarschijnlijk een mooiprater voor je.

Waarheidvinding noch zelfonderzoek heeft ook maar iets te maken met mooipraters omdat mooipraters allereerst niet van belang zijn voor waarheidvinding en zelfonderzoek en al doende aan waarheidvinding worden gebruikte trucjes ook al spoedig doorzien.

Het is geen kwestie van overgave aan waarheid het is groeien in waarheid. Overgave is iets van het ego, dat overigens eerst voldoende sterk moet zijn om over te kunnen geven.

Overgave doe je ook niet aan een ander persoon, dat is de grote misvatting voor ego's behept met angst over een zwak eigen ego om in een sekte terecht te komen, maar aan een niet jou beïnvloedende hogere macht, omdat het 'je wil' vrijwillig ondergeschikt maakt.

Dus moet je dat uiteraard niet aan een ander ego doen die daar als vanzelfsprekend, want zo zijn ego's, misbruik van gaat maken want dan kom je in slavernij terecht inderdaad.

Ik geef mij niet over aan personen, dus ook niet aan andere ego's en ik heb totaal geen angst om in een secte terecht te komen.

Ik stel enkel vast dat ik die het woord 'overgave' zo veel mogelijk uit mijn vocabulaire geschrapt had en er zelfs een afkeer van had en het zelfbeschikkingsrecht heel hoog in het vaandel draag en droeg, ik steeds meer en meer gevoelsmatig bij de gevoelens van overgave uitkom; overgave aan het ZIJN dat alles is en alles doordringt; ook al blijft voor mij het 'ik' de enige weg naar dat ZIJN.

[Rennie]

Oorspronkelijk geplaatst door marie

ook al blijft voor mij het 'ik' de enige weg naar dat ZIJN.

Duidelijk.
Om die reden is er ook overgave nodig, het is het 'ik' dat moet worden overgegeven wanneer het (niet) bestaan er van niet via gedegen zelfonderzoek duidelijk is geworden.

[marie]

Oorspronkelijk geplaatst door Renoir

Duidelijk.
Om die reden is er ook overgave nodig, het is het 'ik' dat moet worden overgegeven wanneer het (niet) bestaan er van niet via gedegen zelfonderzoek duidelijk is geworden.

Ok; maar vroegtijdig het bestaan van het 'ik' opgeven voor men het niet bestaan van het 'ik' door en door doorgrond heeft en dus ook weet door en voor wat men het vervangt, kan volgens mij dikwijls meer kwaad dan goed doen.