Aankomen

[marie]

Oorspronkelijk geplaatst door InX

Heb ooit een preek meegemaakt van een dominee, die zei dat God het helemaal niet erg vindt als we het zonder hem proberen....

Was een verlichte dominee denk ik .... :)

Waarom, als hij God is, zou God dat erg moeten vinden?

[Ben]

Oorspronkelijk geplaatst door Ulla

Goed beschouwd is de mens een gekaderd fysiek systeem neer gezet op de aarde en hoe ver je al dan niet open gaat bent dat zal afhangen van in hoever je al je identificaties met de diverse aardse zaken kunt loslaten en doorzien.

Wat' je bent kan onmogelijk vasthouden aan de een of andere identificatie,noch subjectief noch objectief, daarom is het echt van de zotte om ervan uit te gaan dat het identificatie kan loslaten.
Dat wat zich ogenschijnlijk vast houd aan identificatie zus of zo is subjectief feitelijk heel natuurlijk en onvermijdelijk (Hoe kom je anders de dag door?)dat wat zich identificeert is het punt niet, het gaat erom te ,herkennen' dat Wat' je bent die identificatie niet is.
Wie je bent kan identificaties niet loslaten omdat dat wie bestaat bij de gratie van identificatie..probeer je dat wel dan wordt je bestaan een dubbelrol met dubbele agenda's. Dat loopt op den duur vroeg of laat hartstikke spaak.

[InX]

Oorspronkelijk geplaatst door marie

Waarom, als hij God is, zou God dat erg moeten vinden?

Daarom denk ik ook dat het een verlichte dominee was. Als mens zijn we allemaal godvergeten (enkeling misschien daar gelaten).

God vindt niets erg, daar heeft hij mensen voor geschapen: om iets erg of niet erg te vinden....

[marie]

Oorspronkelijk geplaatst door Ben

Een mens wordt geboren en is in staat om door ervaring/beleving veranderlijkheid te ondervinden, genoeg veranderlijkheid om duizenden keren een 'bestaan' mee te vullen. Maar het bestaan als mens duurt maar een fractie en is kort. (relatief gezien) Dat veranderlijkheid wordt gewaardeerd door de subjectieve identiteit is omdat het zich zijnde de subjectieve ervaring wil behouden als een eeuwige continuiteit, de ervaring van het ogenschijnlijk kunnen behouden van die continuiteit is illusoir t.a.v Wat' je als essentie bent.

Waarom zeg je niet gewoon wat je in essentie bent in plaats van allerlei andere veronderstellingen te maken?

Je zegt: "De subjectieve identiteit waardeert de veranderlijkheid omdat het zijn subjectieve ervaringen wil behouden als een eeuwige continuiteit"
Waarom erken ik mij daar niet in? Ik wil niets behouden; ik wil enkel zijn. Maar waarom denk ik dat ik enkel kan zijn door mijn subjectieve ervaringen tot in de kern, tot voorbij de kern te doorleven en zeker niet door mijn belevingen als niet ter zake doende en te veranderlijk aan de kant te schuiven?
Wat ik ben is 'niets', dat weet ik al, maar dat 'niets' is zo diepgaand, zo alomvattende, zo verscheiden dat ik meerdere levens nodig denk te hebben om dat 'niets' volledig te kunnen vatten...

[marie]

Oorspronkelijk geplaatst door InX

Daarom denk ik ook dat het een verlichte dominee was. Als mens zijn we allemaal godvergeten (enkeling misschien daar gelaten).

God vindt niets erg, daar heeft hij mensen voor geschapen: om iets erg of niet erg te vinden....

Ik denk niet dat God daarom de mensen geschapen heeft. Voor mij heeft God geschapen omdat hij niet anders kon, omdat hij anders zou verstikken in zichzelf...

[Maria]

Oorspronkelijk geplaatst door Ben

Wat' je bent kan onmogelijk vasthouden aan de een of andere identificatie,noch subjectief noch objectief, daarom is het echt van de zotte om ervan uit te gaan dat het identificatie kan loslaten.
Dat wat zich ogenschijnlijk vast houd aan identificatie zus of zo is subjectief feitelijk heel natuurlijk en onvermijdelijk (Hoe kom je anders de dag door?)dat wat zich identificeert is het punt niet, het gaat erom te ,herkennen' dat Wat' je bent die identificatie niet is.
Wie je bent kan identificaties niet loslaten omdat dat wie bestaat bij de gratie van identificatie..probeer je dat wel dan wordt je bestaan een dubbelrol met dubbele agenda's. Dat loopt op den duur vroeg of laat hartstikke spaak.

KiSs

[Ulla]

Oorspronkelijk geplaatst door Ben

Wat' je bent kan onmogelijk vasthouden aan de een of andere identificatie,noch subjectief noch objectief, daarom is het echt van de zotte om ervan uit te gaan dat het identificatie kan loslaten.
Dat wat zich ogenschijnlijk vast houd aan identificatie zus of zo is subjectief feitelijk heel natuurlijk en onvermijdelijk (Hoe kom je anders de dag door?)dat wat zich identificeert is het punt niet, het gaat erom te ,herkennen' dat Wat' je bent die identificatie niet is.
Wie je bent kan identificaties niet loslaten omdat dat wie bestaat bij de gratie van identificatie..probeer je dat wel dan wordt je bestaan een dubbelrol met dubbele agenda's. Dat loopt op den duur vroeg of laat hartstikke spaak.

Wat je bent niet zeker niet. Dat wat zich vasthoud aan ID is illusie en/of het geloof zelf. Komt op hetzelfde neer. Zolang dat er is wordt het "wat" niet waargenomen oftewel verschijnt niet of blijft bedekt. Dus dat moet dan toch eerst doorzien worden. Maakt het echt uit hoe je het precies noemt?

[Ben]

Oorspronkelijk geplaatst door Ben

Dat veranderlijkheid wordt gewaardeerd door de subjectieve identiteit is omdat het zich zijnde de subjectieve ervaring wil behouden als een eeuwige continuiteit.

Voorbeeld.

Oorspronkelijk geplaatst door marie

Ik wil niets behouden; ik wil enkel zijn. Maar waarom denk ik dat ik enkel kan zijn door mijn subjectieve ervaringen tot in de kern, tot voorbij de kern te doorleven en zeker niet door mijn belevingen als niet ter zake doende en te veranderlijk aan de kant te schuiven?
Wat ik ben is 'niets', dat weet ik al, maar dat 'niets' is zo diepgaand, zo alomvattende, zo verscheiden dat ik meerdere levens nodig denk te hebben om dat 'niets' volledig te kunnen vatten...

[InX]

Oorspronkelijk geplaatst door marie

Ik denk niet dat God daarom de mensen geschapen heeft. Voor mij heeft God geschapen omdat hij niet anders kon, omdat hij anders zou verstikken in zichzelf...

Ja, de godganse dag 69 gaat ook vervelen ;)

[Ben]

Oorspronkelijk geplaatst door Ulla

Wat je bent niet zeker niet. Dat wat zich vasthoud aan ID is illusie en/of het geloof zelf. Komt op hetzelfde neer. Zolang dat er is wordt het "wat" niet waargenomen oftewel verschijnt niet of blijft bedekt. Dus dat moet dan toch eerst doorzien worden. Maakt het echt uit hoe je het precies noemt?

Even heel precies Ulla;
Als Wat' je bent bedekt kan zijn dan is dat niet het Wat' je bent ,Wat' je bent kan nooit bedekt zijn..
Het Wat' je bent wat bedekt kan zijn is de concept beleving van Wat' je bent, en dat is niet Wat' je bent.