maries gedachtenwereld

[marie]

Oorspronkelijk geplaatst door Dorje

Wie of wat is die "ons" die er doorheen zou kijken?

Wat maakt wie/wat iets wijs?

Wie/wat doet het?

Wie/wat doet niets?

Wie/wat heeft een verstand? Wie/wat wordt aangesproken of niet aangesproken door verstand?

Wie/wat bezit een leven?

Maar wie/wat is er hier wijsgemaakt of niet wijsgemaakt?

Kortom: heb je ooit de vraag al eens gesteld die het nieuwe forumlid zich zo fris stelt: "Wie ben ik? Hoe kom ik te weten wie ik ben?"

En alsjeblieft, bespaar jezelf verstandelijke antwoorden?
Wie/wat jezelf?

De hamvraag: Wie ben ik, zonder te refereren naar gedachtes, gevoelens (zelfs niet naar gedachtes en gevoelens over zuiver ZIJN)?

?

.

Hewel, antwoord daar zelf eens op en kom niet af met het antwoord dat het enkel een leur is omdat jij daar niet op kan antwoorden zonder te refereren naar gedachtes, gevoelens, zelfs niet naar het zuivere ZIJN).

Inderdaad, de hamvraag is 'wie ben ik' en dat is de vraag die blijft, zelfs indien je ze uit de weg gaat door je te verstoppen achter riedeltjes...

Zelfs als alle gedachtens, gevoelens... slechts tijdelijke gewaarwordingen zijn, geplaatst in de tijd en dus enkel tijdelijke waarheidsgehalten zouden hebben... Dat wat ze drijft, dat wat ze bezielt... is en blijft... en dat kan je alleen achterhalen door de diepere zin achter al dat aardse en tijdelijke te zoeken...

[Dorje]

Oorspronkelijk geplaatst door marie

Hewel, antwoord daar zelf eens op en kom niet af met het antwoord dat het enkel een leur is omdat jij daar niet op kan antwoorden zonder te refereren naar gedachtes, gevoelens, zelfs niet naar het zuivere ZIJN).

Je begrijpt het niet, maar dat is een goede zaak, want begrip is hier niet aan de orde, maar ook vat je niet dat er geen antwoord is. En als je dat niet vat, wordt het een riedeltje. Iets waar iemand zich lijkt achter te verstoppen. Wie?

De vraag heeft geen antwoord, maar wel een oplossing. Welke (zonder te refereren naar een antwoord)?

In de oplossing kom je tot rust, komt antwoord zoeken tot rust, komt begrepen of onbegrepen voelen tot rust, komt gelijk of ongelijk halen tot rust, komt verschuilen of niet verschuilen tot rust, komt zin of geen zin zoeken tot rust, komt wijsmaken of niet wijsmaken tot rust, komt wijs zijn of niet wijs zijn tot rust, komt dat wat bezield of niet bezield tot rust, ...

Daarom is de vraag stellen van belang, niet het antwoord, hoewel het proberen antwoorden wel van belang is tot het dat niet meer is, tot de vraag tot een oplossing komt. Welke?



?

.

[marie]

Oorspronkelijk geplaatst door Dorje

Je begrijpt het niet, maar dat is een goede zaak, want begrip is hier niet aan de orde, maar ook vat je niet dat er geen antwoord is. En als je dat niet vat, wordt het een riedeltje. Iets waar iemand zich lijkt achter te verstoppen. Wie?

De vraag heeft geen antwoord, maar wel een oplossing. Welke (zonder te refereren naar een antwoord)?

In de oplossing kom je tot rust, komt antwoord zoeken tot rust, komt begrepen of onbegrepen voelen tot rust, komt gelijk of ongelijk halen tot rust, komt verschuilen of niet verschuilen tot rust, komt zin of geen zin zoeken tot rust, komt wijsmaken of niet wijsmaken tot rust, komt wijs zijn of niet wijs zijn tot rust, komt dat wat bezield of niet bezield tot rust, ...

Daarom is de vraag stellen van belang, niet het antwoord, hoewel het proberen antwoorden wel van belang is tot het dat niet meer is, tot de vraag tot een oplossing komt. Welke?



?

.

Dus je wil zeggen dat je niet aan waarheidsvinding doet of deed; maar dat je rust zoekt... Alhoewel ik, mijzelf kennende, zeker geen rust zal vinden in mij zogenaamd neer te leggen bij wat ogenschijnlijk de enige oplossing lijkt te zijn... nl. ik, wij kan, kunnen het niet weten...

Als ik uit het raam kijk, zie ik een boom in volle bloei... Prachtig.
Maar over enkele dagen zijn de bloesems uitgebloeid en blijft een boom zoals zovele anderen over... De pracht is voorbij...
En binnen enkele jaren wordt die boom omgekapt en zal hij in het beste geval nog voor hout en tijdelijke warmte zorgen...

Inderdaad men kan daar blijven zitten en niet verder gaan...

Of men kan inzien dat die boom inderdaad zal vergaan maar dat, laat ik het de ziel noemen (alhoewel alleen dat woord al weer een storm van protest zal oproepen, maar ik heb gewoon geen ander gekend woord ervoor) van die boom gewoon blijft bestaan en verder Leeft, in éénheid met het al...

Heb ik daar bewijzen voor??? Hewel mijn eigen leven, eveneens deel van het al... waar het inderdaad niet gaat over mijn naam, over mijn geslacht, over mijn verstandige wijsheid en kennis, over mijn huidig leven hier op aarde, over mijn afgesloten zijn...
En hoe weet ik dat??? De dag dat dat zijn je realistischer overkomt dan je handen, je voeten, je tenen, die je kunt zien, je tijdelijke aardse geschiedenis, enz... die dag weet je...

[Dorje]

Oorspronkelijk geplaatst door marie

Dus je wil zeggen dat je niet aan waarheidsvinding doet of deed; maar dat je rust zoekt...

In de oplossing kom "je" tot rust. Komt het "ik" met zijn zoeken, onbegrepen voelen, gelijk willen halen, verschuilen, ... tot rust. De strijd valt weg, "ik" heeft strijd nodig om zichzelf in stand te houden. Strijd met zichzelf, strijd met anderen. Het "ik" zal dus juist nooit rust vinden. Het "ik" zal zijn strijd nooit opgeven, dat zou het einde zijn van het "ik". Het "ik" zal nooit rust vinden bij niet te kunnen weten. Dus het gaat niet om "ik" of "jij" die rust zoekt of wil vinden, het gaat er om het "ik" te onderzoeken en in dit onderzoek lost het "ik" op. De vraag lost zichzelf dus op. Maar dat was juist wat ontdekt moest worden.

Maar wat ik hier doe is blijkbaar ook dweilen met de kraan open. Jij hebt je overtuiging en bent blijkbaar niet van plan de drager van die overtuiging te onderzoeken. Dus ga ik er ook geen strijd van maken. Ik ga de strijd tot rust laten komen en wens jou hetzelfde toe.

Om je nog wat stof voor strijd te geven:

Het moet echt wel beangstigend zijn zo overtuigd te zijn van jezelf. En om met die angst om te gaan wordt je nog overtuigder van jezelf. De enige weg hieruit is die "jezelf" onderzoeken.

Aan jou of je de strijd aangaat of ontmantelt.

Het ga je goed Marie!

[marie]

Oorspronkelijk geplaatst door Dorje

In de oplossing kom "je" tot rust. Komt het "ik" met zijn zoeken, onbegrepen voelen, gelijk willen halen, verschuilen, ... tot rust. De strijd valt weg, "ik" heeft strijd nodig om zichzelf in stand te houden. Strijd met zichzelf, strijd met anderen. Het "ik" zal dus juist nooit rust vinden. Het "ik" zal zijn strijd nooit opgeven, dat zou het einde zijn van het "ik". Het "ik" zal nooit rust vinden bij niet te kunnen weten. Dus het gaat niet om "ik" of "jij" die rust zoekt of wil vinden, het gaat er om het "ik" te onderzoeken en in dit onderzoek lost het "ik" op. De vraag lost zichzelf dus op. Maar dat was juist wat ontdekt moest worden.

Maar wat ik hier doe is blijkbaar ook dweilen met de kraan open. Jij hebt je overtuiging en bent blijkbaar niet van plan de drager van die overtuiging te onderzoeken. Dus ga ik er ook geen strijd van maken. Ik ga de strijd tot rust laten komen en wens jou hetzelfde toe.

Om je nog wat stof voor strijd te geven:

Het moet echt wel beangstigend zijn zo overtuigd te zijn van jezelf. En om met die angst om te gaan wordt je nog overtuigder van jezelf. De enige weg hieruit is die "jezelf" onderzoeken.

Aan jou of je de strijd aangaat of ontmantelt.

Het ga je goed Marie!

Het ga je ook goed Dorje...

Wat ik niet snap, wat ik niet zie is dat ik blijkbaar een beeld van strijd geef, een beeld van onrust, een beeld van noeste werker die dweilt met de kraan open...

Het zei zo...
Of het moet zijn dat jullie in mij jullie eigen problemen weerspiegelen; ook al houden jullie vol dat jullie die niet hebben... en wie ben ik om jullie niet op jullie woord te geloven...

Weet dat ik in rust ben, dat mijn strijd al lang gestreden is en dat ik heel gelukkig ben mijzelf ontmoet te hebben en met de dag beter en beter leer kennen... Geen gelukkiger mens dan de mens die zichzelf zijn beste vriend weet... Zo iemand is nooit meer alleen en deelt in de volheid van het bestaan...

Ik gun het jullie allemaal van harte toe om op een dag ook tot die ontdekking te komen en hetzelfde te kunnen zeggen...
Maar jullie blijken jullie vredeseiland gevonden te hebben en ook daar wens ik jullie het allerbeste toe...

Het ga je goed Dorje en bedank om met mij dit gesprek te hebben willen voeren...

Oorspronkelijk geplaatst door marie

Ik gun het jullie allemaal van harte toe om op een dag ook tot die ontdekking te komen en hetzelfde te kunnen zeggen...

Namens de voltallige 'jullie' onze hartelijke dank.

Oorspronkelijk geplaatst door Dorje

@marie: Kortom: heb je ooit de vraag al eens gesteld die het nieuwe forumlid zich zo fris stelt: "Wie ben ik? Hoe kom ik te weten wie ik ben?"

En alsjeblieft, bespaar jezelf verstandelijke antwoorden?
Wie/wat jezelf?


De hamvraag: Wie ben ik, zonder te refereren naar gedachtes, gevoelens (zelfs niet naar gedachtes en gevoelens over zuiver ZIJN)?

Dat is ook zeer intrigerend Dorge.
Je verteld hetzelfde dan forumlid Iona in mijn 'stel je even voor' topic.
Iiona schreef: ' alles wat je denkt dat je bent ben je niet.'
Als ik het goed begrijp denkt forumlid marie dat zij zuiver ZIJN is.
Maar daar zij dat bedacht heeft, is dat niet wat zij is, want het is een verstandelijk antwoord.

[Mihaela]

Oorspronkelijk geplaatst door Antoinette

Als ik het goed begrijp denkt forumlid marie dat zij zuiver ZIJN is.
Maar daar zij dat bedacht heeft, is dat niet wat zij is, want het is een verstandelijk antwoord.

Dit slaat de spijker op zijn kop.

[marie]

Oorspronkelijk geplaatst door Antoinette

Dat is ook zeer intrigerend Dorge.
Je verteld hetzelfde dan forumlid Iona in mijn 'stel je even voor' topic.
Iiona schreef: ' alles wat je denkt dat je bent ben je niet.'
Als ik het goed begrijp denkt forumlid marie dat zij zuiver ZIJN is.
Maar daar zij dat bedacht heeft, is dat niet wat zij is, want het is een verstandelijk antwoord.

Hewel, alles wat gezegd, geschreven, gedroomd, gezongen, geluld wordt, alles is het gevolg van een verstandelijke werking, zelfs hun zogezegd doorzicht dat, men het niet kan weten, laat staan zeggen, omdat alles 'ego'-gebonden zou zijn en 'ego' niet zou bestaan, is evenzeer enkel en alleen een zuivere en zelfs heel zuivere verstandelijke constructie...

Als men op voorhand stelt dat alles wat is, slechts tijdelijk is, dus vergankelijk en dat dat, wat de Waarheid, betreft er niet toe doet...
Dat, als men met inzichten afkomt die dat tijdelijke overstijgen, men dat dan afschrijft op een zogezegd 'ego' dat men weigert te doorzien en dat, volgens hen, wat de waarheid betreft niet zou bestaan... Daarmee het diepere 'ik', juist datgene dat het tijdelijke overstijgt, het kind samen met het badwater weggooiend...

Oké, zo kan men altijd gelijk hebben, want men stelt als voorgaand axioma dat men gelijk moet hebben...

[marie]

Oorspronkelijk geplaatst door Mihaela

Dit slaat de spijker op zijn kop.

Mihaela heeft zich eindelijk aangesloten bij de groep waarheidsvinders....
Bravo Laurens, je hebt er hard voor moeten zwoegen...