Laurens's zelfverbetering

Oorspronkelijk geplaatst door Maria

Laurens, ik weet nog niet wat er bij mij speelt. Zoals ik het nu zie "rammelt" er hier van alles bij wat hier zoal verschijnt (onder meer op het dummy-draadje van Theo waar jij achterstaat) en het is voor mij geen Waarheid. En dat jij, die ik hield voor iemand die dat kan doorzien, dan zo expliciet dat naar voren haalt als zijnde "dit is het" daar kan ik dan met mijn pet niet bij.

Soms lees ik wat moois, en dan haal ik het even aan, en bij de meeste onzin die ik lees reageer ik niet eens meer. Bij Theo is het teveel wat m.i. echt niet klopt, en is er ook nog eens een gebrek aan openheid. Ik zou ook niet op Theo hebben gereageerd als jij niet dat wat Theo allemaal schrijft zou bevestigen.

Dus eigenlijk heb ik moeite met dat wat hier, door jouw continue bevestiging van Theo en je continue kritiek op bijv Puppetje, als totaalplaatje aan het verschijnen is van "Waarheid" omdat ik dat niet als zodanig herken. Ik hik dus zo langzaam aan tegen afscheid nemen, maar heb daar tegelijkertijd moeite mee.

Maria dat 'hier' is ten principale een gemeenplaats en dat wat 'rammelt' is ook niet erg specifiek, dus de eerste zinnen vertolken mij een gevoel van niet nader gedefinieerd onwelbevinden bij de drager omdat wellicht onze steevast gedeelde visie hiermee, kennelijk wat jou betreft want bij mij is dat niet het geval, onder druk is komen te staan. Dat werd me al ingegeven door de manier waarop je hem benaderde en de indruk die ik van je teleurstelling over mij heb gekregen door je eerdere bemerking. Ik durf het bijna niet te zeggen maar spelen hier misschien de ons relaterende vroegere gevoelens jou parten?

Waarheid die voor jou geld is een subjectief beleefde waarheid, maar wellicht dat je bedoelt te zeggen dat je in de woorden van Theo geen universele Waarheid kunt ontdekken? Dat bevreemd mij omdat deze juist als universeel mag worden verondersteld, maar mogelijk herkend Theo in mijn woorden ook geen Waarheid, hetgeen het alleen maar interessanter maakt of er überhaupt wel sprake kan zijn van herkennen.

Wat ik tot nu toe van Theo lees doet bij mij (nog steeds) niets rammelen, ik vind zelfs dat hij het weliswaar vanuit een ander hoek maar soms veel beter verwoord dan ik dat zou kunnen. En de manier waarop hij 'dat' verwoord is kenmerkend want Waarheid gaat buiten je om en is eerder ondanks dan dankzij jouw tussenkomst.

Ik zal hem wel niet meer bevestigen. Feitelijk is het voor Waarheid ook niet nodig om bemoedigd te worden, maar door al dat gekrakeel van Puppetji heb ik het te doen met eenieder die met hem in conclaaf is. Waarmee niet gezegd is dat hij het niet alleen redt.

[Theo]

Oorspronkelijk geplaatst door Maria

Alleen omdat Laurens er expliciet naar vroeg. Ik vind het al erg genoeg dat het niet spontaan gezien wordt en ik wil vervallen in argumenten voorkomen, dat gebeurt hier al genoeg,

Dat laatste als indirect verwijt aan degenen die dat volgens jou wel doen?

Oh ja? De zoveelste "aanname" die ik van je lees. Waarom dient er altijd gepareerd te worden? Waarom betekent niet-pareren hetzelfde als niet zeker van je zaak zijn?

Alles van waarde is weerloos
(Lucebert)

Als ik het niet spontaan zie, dan ga ik er naar vissen/vragen. Zoals ik jou waarneem kom je met vage informatie en dan moet ik maar raden wat er ontbreekt. Doe ik dat vervolgens, dan is dat het volgende verwijt.

Sub2 Nee, ik verwijt niemand iets. Maar ik wil het wel duidelijk hebben. Er zijn hier gebruikers die zaken als 'geloof' hebben aangenomen en er zijn gebruikers die zaken uit eigen onderzoek hebben ontdekt. Dat verschil is heel essentieel. Dat jij dat verschil niet kent, daarmee zeg je dan ook wat over je zelf. En er zijn hier mensen die wel zelf onderzoek doen. Die zien wat ik bedoel. Ik lees dat in hun reacties, maar ik reageer er niet op. Ik hoef niemand aan te moedigen die al goed bezig is.

Sub3 Met pareren maak je het voor je zelf inzichtelijk of je het allemaal wel zo goed weet. Dat geldt voor mij ook uiteraard. Dan kan je wel met Lucebert aankomen, maar als iets nou juist niet weerloos is, dan is het Waarheid?.

Oorspronkelijk geplaatst door Rob

Ik zou zeggen dat de teksten kloppen (doorgaans), maar de waarheid is er uit. En dat de waarheid er niet meer in zit, is omdat het 'leven' er uit is weggestroomd; het is zo dood als een pier.

Ja maar dat hoor ik via Marie ook over mij.

Oorspronkelijk geplaatst door InX

Het beste zicht krijgen we als we van die berg afspringen of worden geduwd door het leven zelf. Ontdekken dat er vrijwel niets is om aan vast te houden, dan leren we loslaten ....

Toen de bodem onder mijn zekerheden en mijn zelfvertrouwen werd weggeslagen, werd ik gevangen door het Zelf en kreeg ik het Vertrouwen: er is vrijwel niets wat ik te verliezen heb, want er is vrijwel niets zeker.

Alles heeft een reden, al begrijp ik de reden niet altijd .... Elke keer als ik mij verzet of iets verwacht wat niet gebeurd, dan merk ik het weer: dan word ik moe, doodmoe.

Ja verzet kost een heleboel energie, het is niet voor niks dat ik daar steeds op wijs. Soms drukt het leven zelf je met de neus op de feiten en wordt je gedwongen idd.
Er zit wel veel 'ik' in de beleving, weet je al 'wie/wat' dat 'ik' is?

Oorspronkelijk geplaatst door Maria

Alleen omdat Laurens er expliciet naar vroeg. Ik vind het al erg genoeg dat het niet spontaan gezien wordt en ik wil vervallen in argumenten voorkomen, dat gebeurt hier al genoeg.

Soms heb je toch wel wat aanwijzingen nodig en een beschaafd argumenteren, zonder suggestieve opmerkingen te plaatsen maar met begrip voor elkaar standpunt hoeft toch niet 'vervallen' te zijn?

Oorspronkelijk geplaatst door Theo

Als jij zo zeker van je zaak zou zijn, dan zou je zaken proberen te pareren.
En niet aanhikken tegen afscheid nemen. Maar dit zal ook wel weer 'gebabbel' zijn.

Dat is weer zo'n ego ding 'zeker van de zaak' net als dat 'gebabbel' aanhalen.

[Maria]

Oorspronkelijk geplaatst door Laurens

Ik durf het bijna niet te zeggen maar spelen hier misschien de ons relaterende vroegere gevoelens jou parten?

Welke ons relaterende vroegere gevoelens???????

Wat ik tot nu toe van Theo lees doet bij mij (nog steeds) niets rammelen, ik vind zelfs dat hij het weliswaar vanuit een ander hoek maar soms veel beter verwoord dan ik dat zou kunnen. En de manier waarop hij 'dat' verwoord is kenmerkend want Waarheid gaat buiten je om en is eerder ondanks dan dankzij jouw tussenkomst.

Daarover verschillen we dus van mening, ok.

Oorspronkelijk geplaatst door Maria

Welke ons relaterende vroegere gevoelens???????

Het zijn in verbondenheid zoals we jarenlang met elkaar op fora opgetrokken hebben en het zoeken dat we daar met elkaar hebben gedeeld.
Je zou je daar nu van verstoken kunnen voelen. Maar dat hoef je hier niet uit te spreken dat kun je in jezelf en wat mij betreft laten we het hier dan bij als ook jij dat beter vindt?

Oorspronkelijk geplaatst door Theo

Als ik het niet spontaan zie, dan ga ik er naar vissen/vragen. Zoals ik jou waarneem kom je met vage informatie en dan moet ik maar raden wat er ontbreekt. Doe ik dat vervolgens, dan is dat het volgende verwijt.

Hier zit erg veel 'ik' beleving in.

[Maria]

Oorspronkelijk geplaatst door Laurens

Het zijn in verbondenheid zoals we jarenlang met elkaar op fora opgetrokken hebben en het zoeken dat we daar met elkaar hebben gedeeld.
Je zou je daar nu van verstoken kunnen voelen. Maar dat hoef je hier niet uit te spreken dat kun je in jezelf en wat mij betreft laten we het hier dan bij als ook jij dat beter vindt?

Nee de (ogenschijnlijk) afgelegde gezamenlijke "weg" die speelt geen rol. Het is nu. Ik "mis" wel iets, maar kan dat niet benoemen (ik zit er al 20 minuten over na te denken, het komt niet). Mogelijk dat ik in zulke situaties waarin jij Waarheid ziet en ik absoluut niet, het zijn-in-verbondenheid mis. Dan heb ik nog "werk te doen" want die verbondenheid is er altijd en dan laat ik mij dus uit het veld slaan voor iets onbestaands. Het zal zich blijven tonen aan mij tot ik het wel weet, of misschien wel nooit weet. Prima als we het er voor nu bij laten.

[Maria]

Oorspronkelijk geplaatst door Laurens

Soms heb je toch wel wat aanwijzingen nodig en een beschaafd argumenteren, zonder suggestieve opmerkingen te plaatsen maar met begrip voor elkaar standpunt hoeft toch niet 'vervallen' te zijn?

Misschien niet, het is wat ik hier telkens zie gebeuren en wat ik voor mezelf niet wil want ik word er doodmoe van.