Marie's perikelen - Pagina 7

Rob · 13 July 2014, 10:24

Citaat:

Oorspronkelijk geplaatst door marie

Bevinden er zich werkelijk nog mensen op dit forum die nog niet het verschil hebben ingezien tussen het rijk van het 'ego' en het 'diepste innerlijke'?

Het ego wordt geregeerd door het verstand dat geen ogenblik ophoudt te zagen, heel ongeordend van de hak op de tak springt, alles beter schijnt te weten en overal gevaren ziet.
Het verstand heeft een heilige schrik van het 'niet zijn', van de stilte, van diepere waarheden die duidelijk maken wat hij in werkelijkheid is, een heel slecht opgevoed kind dat elk ogenblik dat hij niet aan de bak komt doodsbang is om vergeten te worden of vergeten te zijn.
Het rijk van dat ego is dan ook als spiegelbeeld van dat verstand heel oppervlakkig, heel neurotisch, dikwijls heel angstaanjagend want altijd en overal geregeerd door de angst; angst om niet de eerste te zijn, angst om niet de schoonste te zijn, angst om uitgebuit te worden, angst om zijn werk te verliezen, angst om aangevallen te worden..... angst, angst, angst.
En het is hoofdzakelijk deze angst die het dagelijkse algemene leven leidt van de persoonlijke leefwereld tot de grote mondiale toestanden.

Het diepere zijn heeft die schijnwereld van het verstand doorzien en waar mogelijk achter zich gelaten; die diepere wereld heeft vooral het voortdurend storend getater van dat verstand doorbroken en hem het zwijgen op gelegd en is zo in een wereld van stilte terecht gekomen, een heel vruchtbare wereld waar nieuwe ideeën, nieuwe zijnstoestanden, nieuwe diepten uit voorkomen en waar wijsheid als weten wordt ervaren.

In die diepere wereld is het 'niets' de bron van 'alles'.

Het verstand is een enorme nieuwe mogendheid die aan de mensheid is gegeven; maar het verstand is enkel een enorm goed werktuig in de handen van de Mens. De mens echter heeft zich totaal met dat verstand vereenzelvigd en kan zich 'himself' niet meer voorstellen buiten zijn verstand. Hij heeft het verstand verheven tot zijn meester en is er zo verslaafd aan geworden; maar het verstand is geen meester en heeft in zijn menselijke bekrompenheid en kinderlijke onnozelheid de hele wereld gecorrumpeerd.

Iets duidelijker en/of nog meer vragen?

Ik vraag er maar naar omdat we soms de neiging hebben om van iets uit te gaan en te veronderstellen dat de hele wereld van het zelfde uitgaat en dat we het dus over het zelfde hebben en in de praktijk blijkt dat nogal eens heel anders te zijn.

Maar misschien wil je het hier liever hebben over de lastigheden die je in je relatie tegen komt?

Zou het kunnen zijn dat dat wat je 'diepste innerlijk' noemt niet ook weer 'een idee' is?

Rennie · 13 July 2014, 10:36

Citaat:

Oorspronkelijk geplaatst door marie

Inderdaad en dat voelt hij ook wel aan; maar zo lang ik onzeker ben en mij laat doen kiest hij de gemakkelijkste weg. Eens dat hij voelt dat het voor mij zo niet meer kan past hij zich wel aan, hoor.
Het is daarom goed dat ik het hier eens klaar en duidelijk, ook voor mijzelf, kan neerpennen.

Heb je wel eens aan affirmeren gedacht? Je stelt jezelf de vrijheid die je wenst voor in alle details en iedere bijzonderheid (het werkt niet als je je daarbij een specifieke persoon, i.c. je man voorstelt, die er aan moet meewerken, het moet geheel je eigen ding zijn). Die affirmatie doe je iedere avond voor het slapen gaan en iedere morgen bij het opstaan, circa 10 minuten in volstrekte kalmte en rust.
Je hersenen gaan het dan voor jou realiseren, je hoeft verder zelf helemaal niks te doen.

marie · 13 July 2014, 12:37

Citaat:

Oorspronkelijk geplaatst door Maria

Ik denk ook niet dat het hoeft, scheiden. Ik zie wel mensen in mijn omgeving uit elkaar gaan omdat ze vast zijn gaan zitten in het elkaar van alles verwijten, het idee dat de ander moet veranderen om zelf gelukkig te kunnen zijn. Zo werkt dat niet volgens mij. Ik moest zelf uitzoeken wat me ervan weerhield me vrij en gelukkig te voelen en dat bleek ik allemaal zelf te doen, het waren mijn eigen overtuigingen en onzekerheden.

En dat schrijft Marie ook ergens: daar waar ze onzeker is heeft haar echtgenoot dat feilloos door en daar strijdt hij. Ik denk dat waar ze heel zeker en standvastig is, en niet vanuit angst maar vanuit een soort innerlijke roerloze zekerheid, geen mens haar meer omver kan duwen.

Inderdaad, ik heb al meermalen opgemerkt, ook bij mijzelf, dat zogezegde kwetsbare mensen, juist daar kwetsbaar zijn waar zijzelf ook van oordeel zijn dat hetgeen verweten wordt misschien niet kan.
Zo lang ik vond dat dik zijn niet stond; zolang was elk affront daarover heel pijnlijk. Ik vergeet nooit dat ik een dikkere vrouw gezien heb die er prachtig uitzag want zijzelf zat enorm goed en zonder de minste complexen in haar vel.
De dag dat u over een bepaald complex bent heengegroeid, die dag raken de opmerkingen daarover u niet meer en die dag stoppen de opmerkingen daarover ook, want de andere mensen voelen dat aan.

marie · 13 July 2014, 12:39

Citaat:

Oorspronkelijk geplaatst door Mara

Maria... Marie... Marie... Maria... !!!

Wat is dat nu weer?!... Wilt ge mij op die manier zot krijgen?!...

Nog erger wordt het :
Maria... Marie... Mara... Maria... Marie...

marie · 13 July 2014, 12:47

Citaat:

Oorspronkelijk geplaatst door Rob

Ik vraag er maar naar omdat we soms de neiging hebben om van iets uit te gaan en te veronderstellen dat de hele wereld van het zelfde uitgaat en dat we het dus over het zelfde hebben en in de praktijk blijkt dat nogal eens heel anders te zijn.

Maar misschien wil je het hier liever hebben over de lastigheden die je in je relatie tegen komt?

Zou het kunnen zijn dat dat wat je 'diepste innerlijk' noemt niet ook weer 'een idee' is?

Ik wil graag verder praten over het diepste innerlijke, maar dat kan via verschillende wegen benaderd worden en indien men tegenover een leek staat is er nog een andere benadering nodig; vandaar.

En zoals u zegt zal mijn diepste innerlijke op ieder moment misschien ook niet meer zijn dan een nieuw idee dat dan op zijn beurt verder uitgepluisd zal moeten worden.
We graven inderdaad dieper en dieper en we schillen meer en meer velletjes er af die, als bijkomstig en niet ter zake doende, op een zeker moment terzijde worden geschoven.

marie · 13 July 2014, 12:54

Citaat:

Oorspronkelijk geplaatst door Renoir

Heb je wel eens aan affirmeren gedacht? Je stelt jezelf de vrijheid die je wenst voor in alle details en iedere bijzonderheid (het werkt niet als je je daarbij een specifieke persoon, i.c. je man voorstelt, die er aan moet meewerken, het moet geheel je eigen ding zijn). Die affirmatie doe je iedere avond voor het slapen gaan en iedere morgen bij het opstaan, circa 10 minuten in volstrekte kalmte en rust.
Je hersenen gaan het dan voor jou realiseren, je hoeft verder zelf helemaal niks te doen.

Dit is waarschijnlijk een tactiek die goed zal werken, maar ik wil tot de kern van alle problemen gaan en dan helpt volgens mij alleen maar inzicht.

Het opzetten van deze draad, waar ik klaar en duidelijk het probleem heb uiteengezet en neergepend, ook voor mijzelf, de reacties van de andere forumgangers hierop en mijn verdere verklaringen hebben geleid dat het inzicht bij mij gegroeid is en voldaan is.

Ik denk dat in het vervolg het probleem al voor meer dan 80% is opgelost.

Dank u.

Rob · 13 July 2014, 13:48

Citaat:

Oorspronkelijk geplaatst door Maria

Ik denk ook niet dat het hoeft, scheiden. Ik zie wel mensen in mijn omgeving uit elkaar gaan omdat ze vast zijn gaan zitten in het elkaar van alles verwijten, het idee dat de ander moet veranderen om zelf gelukkig te kunnen zijn. Zo werkt dat niet volgens mij. Ik moest zelf uitzoeken wat me ervan weerhield me vrij en gelukkig te voelen en dat bleek ik allemaal zelf te doen, het waren mijn eigen overtuigingen en onzekerheden.

En dat schrijft Marie ook ergens: daar waar ze onzeker is heeft haar echtgenoot dat feilloos door en daar strijdt hij. Ik denk dat waar ze heel zeker en standvastig is, en niet vanuit angst maar vanuit een soort innerlijke roerloze zekerheid, geen mens haar meer omver kan duwen.

Nogal gewaagd lijkt me dat om te stellen dat scheiden niet hoeft. Het is een uitermate individuele kwestie. Sommige mensen hadden er beter aan gedaan geen relatie aan te gaan. Mijn ouders hebben bijna 60 jaar lang hun best gedaan om er wat van te maken, hoewel mijn moeder (hoorde ik veel later) op haar huwelijksreis al spijt had. Je kunt ook niet stellen of het anders beter had gegaan als ze er wel uit gestapt was. Beetje koffiedik kijken. Ik ben er zelf na 20 jaar uitgestapt en het is een van mijn betere beslissingen geweest.

Waar je wel gelijk in hebt is (in mijn woorden) dat je uiteindelijk altijd bij jezelf uit komt. Maar soms zijn er radicale stappen nodig om dat te gaan beseffen.