Identificatie

Oorspronkelijk geplaatst door Bassie

Hier ben ik maar weer gestopt met lezen. Ik ga niet in op zelfkennis welke ontbreekt bij je. Dat is in het verleden zinloos gebleken.

Dat zeg je dus van degene die hier, althans wat mij betreft, het meest voldoet aan het uitdrukking kunnen geven van 'wat je bent' en die er veelvuldig blijk van geeft ook over werkelijk kennis van zaken te beschikken, althans gebaseerd op ervaringen uit het gedegen zelfonderzoek die ik zelf ook heb gedaan. Dat was in het begin ook bij jou het geval maar je bent aan het ijlen geslagen.

Maar deze vermelding van ondersteuning door mij aan hem ten behoeve van jou is helemaal niet nodig als je aan waarheidvinding zou doen want dan zou je zelf ont'dekken dat Dorje zich heel dicht bij zoiets als de ultieme waarheid bevind. Kortom nu je die ont'dekkking niet zelfstandig kunt doen zonder er door mij op te worden gewezen zegt dat, naar mijn idee natuurlijk (en ik ben niet maatgevend), alleen maar dat je wel heel ver van dat wat waarheid is moet bevinden.

[marie]

Oorspronkelijk geplaatst door Laurens

Een slag in het gezicht van 'wie' Marie dat is de kernvraag op mijn forum. Wie is dat 'wie' waar bestaat dat uit. Stel ik zo'n vraag dan overlaad je mij vervolgens met de inhoud van Marie, terwijl ik dat helemaal niet wil weten. Daar moet je zelf naar op zoek, niet ik.

Over jezelf tegenstrijdig uit te drukken...
Op de vraag wie is dat, wie waar bestaat dat uit...
en als ik dan daarop antwoord dan kom je af dat je dat helemaal niet wil weten...

'Ik ben' Laurens; de dag dat je daarop kunt antwoorden zonder af te komen dat je niet wil weten wie die 'ik' is... Die dag zouden we kunnen dialogeren... Tot zo ver blijkt het enkel een dovemansgesprek te zijn...

Eén vraagje Laurens... Als je over God spreekt heb je het dan over een wie of over een wat???

Want jij mag heel goed weten "wat" je bent... Dat kan van alle lagere diersoorten onderzocht en gevonden worden... Maar als we over het 'wie' beginnen... Hewel dan zitten we al een toontje hoger op de ladder van het ZIJN
Het ZIJN is niet onpersoonlijk; is geen "wat"...
Zonder "wie" geen ZIJN...

[marie]

Oorspronkelijk geplaatst door Laurens

Zelfs de woorden 'ik' en 'mijn' komen daar niet voor.
Je komt tot het besef dat alles (alle kinderen) mijn kinderen zijn.

'ik' en 'mijn' zijn gewoon totaal ingeboren en onafscheidelijk met het wezen verbonden...
Het was de dag dat het verstand daar aan begon te morrelen dat het hek van de dam was...
Maar ja, de verstandelijke 'ikjes' hadden daar vlug een mouw aangepast en beschuldigde de onschuldige brave schapen dat ze durfden te denken dat ze een 'ik' hadden... Voor wie namen die onbenullen zich wel...

Hewel, Laurens, dat is een strategie die vandaag de dag nog altijd opgang maakt bij de zogezegde machtigen der aarde... Ze lopen over van eigenwaan en komen dan af... "wat denken die anderen wel dat ze zijn"...
Als je zulk een opmerking hoort, kun je weten dat je op het juiste spoor zit...

Oorspronkelijk geplaatst door marie

Over jezelf tegenstrijdig uit te drukken...
Op de vraag wie is dat, wie waar bestaat dat uit...
en als ik dan daarop antwoord dan kom je af dat je dat helemaal niet wil weten...

Nee natuurlijk wil ik dat niet weten. Het heet hier ZELFONDERZOEK te zijn dus dat is een onderzoek door en naar jou zelf. Dus je kunt de hele karrenvracht inhoud van Marie wel bij mij op de stoep gooien, maar dat ga ik niet voor je doen. Ik weet van mezelf dat ik de inhoud niet ben, dus wat moet ik met die van jou? Daarvan kennis nemen? En waarom?

'Ik ben' Laurens; de dag dat je daarop kunt antwoorden zonder af te komen dat je niet wil weten wie die 'ik' is... Die dag zouden we kunnen dialogeren... Tot zo ver blijkt het enkel een dovemansgesprek te zijn...

Ik heb je uitgelegd waar dat 'ik ben' voor staat en toch presteer je het iedere keer weer met hetzelfde smoesje aan te komen dat 'ik' staat voor je inhoud, terwijl het 'ik ben' nader is verduidelijkt met 'ik ben het zijn' oftewel ik ben niet ik maar het zijn. Zijn is je staat niet 'ik'.

Eén vraagje Laurens... Als je over God spreekt heb je het dan over een wie of over een wat???

Dat behoeft toch helemaal geen uitleg meer. De 'wie' je bent is je inhoud en de 'wat' je bent is je zijn. Je bent ZIJN, BEWUSTZIJN, WAARHEID of GOD oftewel je bent dat alles of je bent een IK. Dus als GOD synoniem is aan ZIJN dan is God geen 'wie' maar een 'wat'.

Want jij mag heel goed weten "wat" je bent... Dat kan van alle lagere diersoorten onderzocht en gevonden worden... Maar als we over het 'wie' beginnen... Hewel dan zitten we al een toontje hoger op de ladder van het ZIJN
Het ZIJN is niet onpersoonlijk; is geen "wat"...
Zonder "wie" geen ZIJN...

Het 'wie' is van een veel lagere orde dan een 'wat'. Iedereen kent zijn inhoud en noemt dat 'ik'. Slechts weinig mensen in de wereld beseffen dat 'ik' niet te zijn. Wanneer je je 'wie' (je 'ik') bent ontstegen ben je in het 'wat'. Oftewel in datgene wat je werkelijk bent, in ZIJN.

Oorspronkelijk geplaatst door marie

'ik' en 'mijn' zijn gewoon totaal ingeboren en onafscheidelijk met het wezen verbonden...
Het was de dag dat het verstand daar aan begon te morrelen dat het hek van de dam was...
Maar ja, de verstandelijke 'ikjes' hadden daar vlug een mouw aangepast en beschuldigde de onschuldige brave schapen dat ze durfden te denken dat ze een 'ik' hadden... Voor wie namen die onbenullen zich wel...

Marie hou toch eens op met alsmaar méér verhaaltjes te verzinnen onderzoek er eens een keer een op het zijn van werkelijk waar. Weet je absoluut zeker dat 'ik' en 'mijn' onafscheidelijk met je wezen zijn verbonden. Dus nee onderzoek wijst uit dat denk je maar, dat zijn gedachten. Ze zijn niet waar.

Hewel, Laurens, dat is een strategie die vandaag de dag nog altijd opgang maakt bij de zogezegde machtigen der aarde... Ze lopen over van eigenwaan en komen dan af... "wat denken die anderen wel dat ze zijn"...
Als je zulk een opmerking hoort, kun je weten dat je op het juiste spoor zit...

Wat heb ik (of jij) in het kader van gedegen zelfonderzoek nou met anderen te maken. Zelfonderzoek houdt zich niet bezig met de machtigen der aarde en wat ze van mij willen, denken of (aan)doen.

Ik kan ook wel beginnen met verhalen hoe je continu genaaid wordt door de overheid en hoe slecht ze het met je voorhebben maar wat heeft dat met gedegen zelfonderzoek te maken?

[Bassie]

Wie ben ik? is de vraag die al vanaf het begin de verbeelding van mensen heeft getart. Er is niet één antwoord op deze vraag waar iedereen het over eens kan zijn.

Maar voor mij is 'ik' een complexe en veelzijdige entiteit die voornamelijk bestaat uit twee delen: het illusionaire zelf en het echte zelf, het goddelijke binnenin. (Niet God zelf)

Het illusionaire zelf is een samenraapsel uit het verleden wat in de toekomst wenst te existeren. Maar hij voelt zó vertrouwd dat we er geen afscheid van kunnen nemen. Of je nu verklaart dat dat illusionaire zelf God is (Lau) of dat het niet bestaat (Dorje) , het helpt je geen zier.

De sleutel om te ontsnappen aan het illusionaire zelf heb je zelf in handen. D.m.v. metaforen, symboliek en vergelijkingen kom je op het mystieke pad. Dat zgn 'gedegen' onderzoek houdt je buiten het bereik van die sleutel.
Dat zgn 'gedegen onderzoek' is de zoveelste misleidende mentale exercitie van......jezelf!

Oorspronkelijk geplaatst door marie

zou het kunnen dat dat het enige is dat ze beter kunnen??? WiNk

Kan, maar ze zijn ook competitie gevoelig.

[Bassie]

Vervolg:

Het illusionaire zelf weerspiegelt onze gedachten, emoties en herinneringen die echt of onwerkelijk kunnen zijn. Het illusionaire zelf creëert ons lijden en ongelukkige toestand.

Het illusionaire zelf is authentiek omdat de geest het reëel voor ons heeft gemaakt. Het wordt onwerkelijk als we beseffen dat het gewoon een verhaal is van onze gedachten en emoties. Zodra we begrijpen dat het illusionaire zelf denkbeeldig is, beginnen we onze reis naar de wereld waarin het goddelijke het ware zelf is. (Zelf!!!)

We kunnen geen verbinding maken met ons ware zelf (gewaarzijn) totdat we onze illusionaire bron vernietigen. Alleen het illusionaire zelf zien voor wat het is, opent de weg naar het ware zelf. Er is altijd een 'zelf' , ook bij degenen die ontkennen dat er een zelf is.....

[Bassie]

Oorspronkelijk geplaatst door Bassie

Het illusionaire zelf is authentiek omdat de geest het reëel voor ons heeft gemaakt. Het wordt onwerkelijk als we beseffen dat het gewoon een verhaal is van onze gedachten en emoties. Zodra we begrijpen dat het illusionaire zelf denkbeeldig is, beginnen we onze reis naar de wereld waarin het goddelijke het ware zelf is. (Zelf!!!)

Is het illusionaire zelf dan ten einde als je het ware zelf hebt ontdekt? Nee, je bent uit de droom gestapt, maar het illusionaire zelf blijft gewoon zijn rol spelen binnen het verhaal. Anders zou je je naasten tekort doen, liefde wordt juist intenser en reëler beleeft als je je ware zelf hebt ontdekt. (Bent)

[Dorje]

Oorspronkelijk geplaatst door marie

Neem de wereld van voor het door jouw zogezegde ingevoerde 'ik'...
De mensen, dieren handelden toen instinctief, noemt men dat nu, maar zogezegd enkel functioneel en daar was geen 'ik' voor nodig...
En van waar kwam dat instinctieve, dat functionele, denk je???
Hewel dat was gewoon ingeschreven in het DNA van de toen levende wezens...
Een kip kwam uit het ei en wist automatisch wat het moest doen... Een klein hertejong dat geboren werd wist automatisch dat het muisstil en onbewegelijk moest blijven zitten (zijn meeste kans op overleven) als zijn moeder uit eten was... Vogels vlogen km ver op hun instinct en staken zelfs de himalaya over met een hoog dodentol als gevolg... maar zo overleefden ze ... Niets 'ik' zul je zeggen...
Hewel, verander eens een komma aan om het even welke van die gewoontens... Hewel hele diersoorten, nog altijd geen 'ik' zouden in opstand komen... automatisch, zonder ook maar een komma verstand dat er aan te pas kwam... Hun DNA regeerde... Verdomme, voor hen was het gewoon hun 'ik'.

En door dat automatisme zijn inderdaad hele diersoorten in elkaar gestroken en uitgestorven... Maar ik zou nog altijd niet zeggen dat ze geen 'ik' hadden; hun 'ik' was hun ADN...

Om een lang verhaal kort te maken... sommige diersoorten hebben weten te overleven, niet omdat ze keihard en braaf vasthielden aan hun DNA, aan hun instinctieve werking, maar omdat er enkele uitzonderingen hun ontwakend verstand gebruikten en buiten de lijntjes kleurden...
En inderdaad, die redders werden op een platform geplaatst en het verstand ontwikkelde zich verder...

En de haantjes de voorsten zagen goed in welk voordeel hun grotere intelligentie ten opzichte van de andere betekende...
Met hun verstand corrumpeerden ze de hele wereld...

En diegene die dat verstand als dwaze koeien achterna liepen in plaats van hun eigen wijsheid, hun DNA, hun 'ik' te blijven gebruiken als controle op de haantjes de eerste...
Hewel zij kwamen van de regen in den drop...

Dat is het verhaal dat Marie er van maakt waarin dieren en primitieve mensen geromantiseerd worden.

Maar dieren en primitieve mensen produceren evengoed identificaties. Volgens die Boeddha die jij zo graag aanhaalt lijden dieren zelfs nog meer dan mensen, ook al hebben ze geen "corrumperend verstand".

Genoeg verhaaltjes en steun zoeken bij boeddha'tjes. Tijd om de verhalenmaker en steun zoeker op Werkelijkheid te onderzoeken.