Ietsepietsje's

[Nadje]

Oorspronkelijk geplaatst door Hans

Bijzonder om te horen hoe je er mee omgaat,....

Ik vind/vond mij te schijterig om überhaubt aan kinderen te beginnen, laat staan om de dood van een kind mee te maken.

Hoe herkenbaar......

[Nadje]

Oorspronkelijk geplaatst door moi

Hier heb je mij een mooi inzicht verschaft, in voorwaardelijkheid/onvoorwaardelijkheid.

Ook ik wist wel hoe het zat, maar nu is er toch een verschuiving in mij bewerktstelligt.

Dat IS de "reden" dat ik hier nog ben op dit forum.
Zo'n subtiele verschuiving, nog op te merken bij mezelf.

Dankjewel, ook al weet je waarschijnlijk niet waarvoor
Die achternamiddag is voor mij NU.

Natuurlijk bezien, vanuit praktijkervaring anders zou het alleen maar in mijn mind getransformeerd zijn.

Lieve Moi, achternamiddagen hebben hun eigen schoonheid. Zeker als je ze zo nu en dan eens doorbrengt in goed gezelschap, samen onder de boom gezeten, met een glaasje wijn en een blokje kaas, simpelweg samen ZIJN. En weten hoe het zit. Voel je welkom, ook per pb. Voor jou, omdat ik vermoed wat er gaande is.....

[Nadje]

Oorspronkelijk geplaatst door DatWatIkBen

Theorie in praktijk omzetten vergt ook nog heel wat.

Is dat je conclusie? Dan vind ik het een merkwaardige. Ik zou tot een andere komen. Namelijk deze: Er is alleen maar de praktijk. En alleen in theorie zou dat anders kunnen zijn, toch? Ergo, je hoeft de theorie helemaal niet om te zetten. Dat is er niet aan de hand. Wat er aan de hand is, is dat je je ogen wilt sluiten voor de praktijk. Daar wil je niet aan. Want dat past niet in je theorie.

Maar wat is een theorie anders dan louter een beeld van de praktijk? Ga je dan niet juist nav gebeurtenissen zoals die jou zijn overkomen, inzien dat er niks mis is met de praktijk, maar enkel met het beeld dat jij ervan had? Plak er een ander beeld op. Of laat het beeld varen. Dat vergt niet zoveel. Het in stand willen houden van dat beeld. Tot bijna elke prijs, en dat op te geven, los te durven laten, dat vergt alles.

[moi]

Oorspronkelijk geplaatst door Nadje

Lieve Moi, achternamiddagen hebben hun eigen schoonheid. Zeker als je ze zo nu en dan eens doorbrengt in goed gezelschap, samen onder de boom gezeten, met een glaasje wijn en een blokje kaas, simpelweg samen ZIJN. En weten hoe het zit. Voel je welkom, ook per pb. Voor jou, omdat ik denk dat ik weet wat er gaande is.....

Lief van je,
het enige is dat er voor mij een leegte is ontstaan waarin persoonlijk drama niet binnenkomt en er geen delen omtrent dit aan de orde is.
Mocht het zich laten zien zal ik aan je aanbod denken en er wellicht gebruik van maken.
Met een glaasje wijn onder een boom zitten met je, om simpelweg samen te ZIJN, lijkt me dan ook een mooie optie.
Dankjewel.KiSs

[Nadje]

Oorspronkelijk geplaatst door moi

Lief van je,
het enige is dat er voor mij een leegte is ontstaan waarin persoonlijk drama niet binnenkomt en er geen delen omtrent dit aan de orde is.

Shit, wil ik net graag weten hoe ik ervoor kan zorgen dat persoonlijk drama niet (meer) binnenkomt, zeg jij dat er geen delen hieromtrent zal komen. En bedankt hoor. Egotripper.

[moi]

Oorspronkelijk geplaatst door Nadje

Shit, wil ik net graag weten hoe ik ervoor kan zorgen dat persoonlijk drama niet (meer) binnenkomt, zeg jij dat er geen delen hieromtrent zal komen. En bedankt hoor. Egotripper.

Yw. WiNk

[Freerider]

Oorspronkelijk geplaatst door Nadje

Wow, dat lijkt me heftig. Voor jou En zonder iets af te willen doen aan jouw beleving/ervaring mbt onvoorwaardelijke Liefde, of misschien bedoel je het ook wel anders (of juist hetzelfde) als dat ik het begrijp, maar ik geloof niet in het eindigen van onvoorwaardelijke Liefde. Daarmee bedoel ik dat ik me niet kan voorstellen dat de Liefde voor jouw zoon ooit weg is geweest of aan voorwaarden gebonden is geweest. Laat ik het anders zeggen, ik zou het niet zo omschrijven, ondanks dat ik denk wel te kunnen plaatsen hoe jij het bedoelt.

Ik kan me zomaar voorstellen dat de omstandigheden jouw genoopt hebben tot een Zelfonderzoek zoals Renoir dat hier voorstaat. Eigenlijk geheel in de lijn van advaita dus. Je hebt al je aannames en overtuigingen daaraan moeten onderwerpen, dat kan haast niet anders onder dergelijke omstandigheden, dunkt me zo. Je hebt je beperkingen, zo je wilt voorwaarden, onder ogen moeten zien. Hiermee bedoel ik de beperkingen die je nu eenmaal hebt als mens in dit lichaam. En daardoor noodgedwongen aan die beperkingen moeten ontstijgen.

Wat wil ik nu eigenlijk zeggen? (Deze vraag stel ik vanzelfsprekend, in eerste instantie, aan mezelf. ) Het heeft in feite niks met de (al of niet) onvoorwaardelijke Liefde voor je zoon te maken, maar met die voor/van jezelf. Of voor wie je jezelf tot dusver gehouden had. En dit schrijvende realiseer ik me dat dit mijn verhaal is dat ik nu op jou en jouw situatie projecteer. Vraag me niet waarom. Het zat de hele dag al in mijn kop en moest er blijkbaar uit. In Liefde......

Ik zie het zo dat op het moment dat ik met zijn dood werd geconfronteerd mijn ego voorwaarden stelde. Die stelde de voorwaarde dat hij zou leven om door te kunnen gaan met van hem te houden. Dat is geen bewuste gedachte geweest, dat is hoe ik zie dat ego werkt. Het is ook niet iets wat ik mijzelf kwalijk neem. Het is een vaststelling . (achteraf)

Het is een situatie waar ik niet om gevraagd heb, maar waar ik wel mee om moest gaan. Uiteindelijk heb ik een situatie geforceerd waarin ik mijn ego voor het blok heb gezet. In die situatie heb ik geleerd dat ik onvoorwaardelijke Liefde BEN. En 'dat wat ik ben' is sterker dan mijn ego. Op deze manier kon ik mijn onvoorwaardelijke Liefde terug vinden voor mijn zoon. En kon ik ontdekken dat die Liefde in essentie nergens op gericht is. Omdat ik het BEN.
Die onvoorwaardelijke Liefde die ik in mijn zoon vind (en anderen) is niets anders dan een reflectie van wat ik ben.

Sinds het forceren heb is zijn lijfelijke aanwezigheid geen voorwaarde meer.
Mijn Liefde voor hem kan ik in mijn eigen hart vinden zo veel en zo vaak als ik zelf wil.

[Nadje]

Oorspronkelijk geplaatst door DatWatIkBen

Mijn Liefde voor hem kan ik in mijn eigen hart vinden zo veel en zo vaak als ik zelf wil.

Deze kwam even binnen bij mij. Mooi. Dankjewel.

[Freerider]

Oorspronkelijk geplaatst door Nadje

Is dat je conclusie? Dan vind ik het een merkwaardige. Ik zou tot een andere komen. Namelijk deze: Er is alleen maar de praktijk. En alleen in theorie zou dat anders kunnen zijn, toch? Ergo, je hoeft de theorie helemaal niet om te zetten. Dat is er niet aan de hand. Wat er aan de hand is, is dat je je ogen wilt sluiten voor de praktijk. Daar wil je niet aan. Want dat past niet in je theorie.

Maar wat is een theorie anders dan louter een beeld van de praktijk? Ga je dan niet juist nav gebeurtenissen zoals die jou zijn overkomen, inzien dat er niks mis is met de praktijk, maar enkel met het beeld dat jij ervan had? Plak er een ander beeld op. Of laat het beeld varen. Dat vergt niet zoveel. Het in stand willen houden van dat beeld. Tot bijna elke prijs, en dat op te geven, los te durven laten, dat vergt alles.

Wat ik daarmee bedoelde is dat je iets theoretisch kan beredeneren. Maar daar mee zit het nog niet in je systeem. Je hebt 'iets' nodig om het tastbaar te maken. Wij spreken nu over deze kwestie. Dat is de theorie. Maar met spreken alleen wordt het nog geen deel van je zelf. Het gaat om het ervaren (de praktijk), dan beklijft het. Het probleem in deze moeilijke materie is dat dat 'iets' nog niet zo gemakkelijk te vinden is.

[Nadje]

Oorspronkelijk geplaatst door DatWatIkBen

Wat ik daarmee bedoelde is dat je iets theoretisch kan beredeneren. Maar daar mee zit het nog niet in je systeem. Je hebt 'iets' nodig om het tastbaar te maken. Wij spreken nu over deze kwestie. Dat is de theorie. Maar met spreken alleen wordt het nog geen deel van je zelf. Het gaat om het ervaren (de praktijk), dan beklijft het. Het probleem in deze moeilijke materie is dat dat 'iets' nog niet zo gemakkelijk te vinden is.

Heb jij het gevonden? En waar dan?