Advaita in een hiërarchisch model

[Bassie]

Waarheid houdt zich in de stilte verborgen. Dat weten we allemaal. Maar wat betekent dat eigenlijk? Dat betekent dat het kennen zich van de voorstellingen laat beroven. Dat is nog niet het lichaamsvrije ervaren van bewustzijn, het is het in zichzelf rustend bewustzijn (algemeen bewustzijn).

Licht kan alleen schijnen in de duisternis, dus middels het rusten in bewustzijn bereiden we ons daar op voor. Zo maakt de mens zich op voor Waarheid, hij laat zich door niets meer verstoren. Waarheid moet zich eerst rustig ingieten, geen haast.

In de dagdagelijkse realiteit gaat deze afbraak van de voorstellingen gewoon door. Men is zich bewust van de voorstellingen, maar innerlijk verschijnt de woestijn. Dat is niet de leegte van bewustzijn, maar de leegte van zelf. Waarheid kan alleen niet-zijn waar zelf afwezig is. Alleen niet-zelf kan zich verenigen met Waarheid. Jij als een niet-zelf. Dit niet-zelf mag niet verward worden met het algemeen bewustzijn, wat meer een gevoel is van 'let it be'

https://www.youtube.com/watch?v=7P6X3IWLECY


In het algemeen bewustzijn kan een oorspronkelijk willen worden ingebracht wat afstaat van het persoonlijk willen. Om zodoende naar een niet-zelf te komen waar geen enkel persoonlijk willen meer in zit. Maar let op! Het woord 'persoonlijk' betekent iets geheel anders dan 'individualiteit'.

De persoon die je bent is het bedachte zelfbeeld. Individualiteit is de verschijning welke draagvlak is voor het individuele bewustzijn. Bewustzijn heeft zich gedeeld middels de fysieke vormen. Je kunt nooit zeggen 'ik besta niet', want in verschijning treden gaat gewoon door en het bewuste 'er zijn' wat ontstaat door het waarnemen gaat ook gewoon door.

Anders kom je in die rare kreten terecht die Kabu schreef: er is niemand die typt. Dat verwijst naar slecht onderzoek. De verschijning die ik ben is degene die typt.

[kabu]

Oorspronkelijk geplaatst door Bassie

Anders kom je in die rare kreten terecht die Kabu schreef: er is niemand die typt. Dat verwijst naar slecht onderzoek. De verschijning die ik ben is degene die typt.

De forumbaas heeft ook slecht onderzoek gedaan...

Er is schrijven, geen ik die een pen vast houdt.

Laurens

WiNk

@Bassie: Dat er geen doener is komt omdat via gedegen zelfonderzoek duidelijk wordt dat er geen 'ik' is en om die reden ook geen doener.
Ook onderstaand forumlid heeft dat ont-dekt...

Er is schrijven, maar niet iemand die schrijft.
Zo eenvoudig is het.

(...)

Guido

[kabu]

Oorspronkelijk geplaatst door Nowee

@kabu:
Leary, Ginsberg en Kerouac waren voor de opgroeiende generaties jongeren, geboren in de late jaren vijftig tot in de jaren zeventig van de vorige eeuw, zowel inspiratie als controversieel model.
Ik ken hun werk niet goed uit eerste hand maar uit de verwijzingen in muziek van Frank Zappa, Bob Dylan, The Moody Blues, The Doors, enz. Ik ben hun werk (van deze auteurs) nooit echt nabij gekomen. Voor mij waren het bekende namen in wat toen het alternatieve circuit werd genoemd.
Hier een kennismaking met het proza van Ginsberg.

Merci voor de info. Heb je verwijzing naar het proza van Ginsberg is bekeken. Amaai, 'Abstractie in poëzie'... zware kost.
Tsja, ik was een "disco-kikker" in de jaren '70. Liedjes met teksten over om na te denken waren en zijn niet aan mij besteed. De 'muziek' van een Frank Zappa bijvoorbeeld, vind ik afschuwelijk! Zo lees ik hier in wikipedia over Zappa dit..

...
Zappa mengde op geheel eigen wijze rockmuziek met psychedelica, jazz, experimentele muziek en eigentijdse klassieke muziek gecombineerd met een grote dosis zelfspot, humor en performance-art.
...
In 1985 nam Zappa deel aan een hoorzitting die was georganiseerd door het PMRC (Parents' Music Resource Center), waaraan onder andere Tipper Gore, de vrouw van Al Gore, was verbonden. Deze instelling beweerde dat de Amerikaanse platenindustrie de jeugd van Amerika blootstelde aan "seks, geweld en de verheerlijking van drugs en alcohol".

Geef mij maar Abba, Barry White, Bee Gees, Donna Summer etc.

Oorspronkelijk geplaatst door Bassie

Waarom staat Waarheid boven mijzelf als bewust-zijnde? Waarheid is 'dat' wat zelf niemand nodig heeft, maar wat alle zijnden nodig hebben. Waarheid is één en daarom aan niets gebonden. Waarheid is ongedeeld in zichzelf werkzaam zonder iets van zichzelf te verliezen. Waarheid heeft geen bepaalde wijze van zijn, zoals de mens dat wel heeft.

Mijn wijze van zijn vloeit voort uit het waarnemen van de vormen, ik ben nog ergens afhankelijk van. Dat is het verschil. Verschillen kunnen door mij op onderzoekende wijze gekend worden. Daarom is Waarheid, hoewel onkenbaar, wel te begrijpen als een niet-iets, een niet-bewustzijn.

Zelfkennis gaat altijd om het kennen van het zelf en van daaruit begrijpen wij. Laat je nooit iets anders wijsmaken.

Waarheid kan nergens op gericht zijn, anders dan zou het op iets buiten hem gericht zijn en kan Waarheid niet één zijn. Weer terug naar mijzelf als bewust-zijnde: ik ben gericht op iets anders, namelijk de vormen.

Zien we, beste deugdelijke onderzoekers, hoe 'alles' wél begrepen kan worden als je weet 'wat' je bent? Daarom werkt psychedelica ook niet, zelfs als zou dat tot de hoogste staat voeren. (De staat van ongerichtheid) Je begrijpt namelijk niet wat je doet. Vanuit de hoogste staat keer je namelijk weer terug naar de staat van bewust-zijnde. (Weten wat je bent)

Waarheid verkeert onophoudelijk in zichzelf , reden waarom ze alleen kenbaar is in niet-kennen (ontkennen). Meer wegen zijn er niet welke naar Waarheid leidt.

...

[Bassie]

Oorspronkelijk geplaatst door kabu

De forumbaas heeft ook slecht onderzoek gedaan...



@Bassie: Dat er geen doener is komt omdat via gedegen zelfonderzoek duidelijk wordt dat er geen 'ik' is en om die reden ook geen doener.
Ook onderstaand forumlid heeft dat ont-dekt...

Wat jij niet begrijpt is dat er geen 'ik' is die schrijft, maar dat er wel een verschijning is die schrijft. Naar andere forumleden verwijzen heeft geen zin, dat zou immers betekenen dat je hun termen hebt overgenomen maar geen onderzoek hebt gedaan.

Door het innerlijke schouwen boots je eigenlijk de werkelijkheid na.
Dan zie je Kabu als een ander.
Dan is er geen 'ik' meer die schrijft.

Onderwijl blijft Kabu tot zijn laatste snik als vorm verschijnen.
De vorm Kabu blijft tot zijn laatste snik gewoon schrijven.

Wat jouw probleem is dat bij jou ik en vorm (verschijning) hetzelfde begrip is.


The only way out is in. Wat er gedaan kan worden middels het schouwen is naar je zelf kijken als (geestelijke) vorm. Dan neem je afstand van de (geestelijke) vorm die je zelf bent.

Het mooie is, je kunt er nu mee beginnen! Het schouwen is al in jou aanwezig.

[Bassie]

In het weten 'wat' je bent zul je zien dat er in puur geestelijke zin óók afstand is tot de vormen. Het is niet zo dat de vormen niet bestaan, je ziet ze.
Je kunt de vorm niet zijn, dat is de dwaling.

Zolang je 'daar' nog niet aangekomen bent (in werkelijkheid kom je nergens aan) is de enige mogelijkheid om jezelf als vorm zijnde op afstand te zetten.

Wel in het besef dat je de diepste realiteit van zijn nadoet.
Je oefent jezelf als een bewust zijnde en schouwt/bestudeert je zelf als was hij/zij een ander.

Dan zul je ook zien dat degene die jij tot dusverre een 'ik' noemde een van de vele ikjes is. Van vorm-ikjes zijn er miljarden en je schouwt er één 24/7.
Degene die je schouwt is Kabu als ik-vorm. Je hebt hem de hele dag bij je.

[Nowee]

Oorspronkelijk geplaatst door Dorje

Het gaat er mij niet om, om die verdere stap te beschrijven, maar wel om in zicht proberen brengen dat het onderzoek nog verder/dieper/gedegener/radicaler kan gaan. Het gaat daarbij niet om de betekenissen die hierbij gehanteerd worden zelf, het gaat daarbij of het kan bijdragen tot verder/dieper/gedegener/radicaler door te tasten. Doet het dat niet, mag je de op zich altijd onrecht aandoende betekenissen verticaal in de prullenmand klasseren.

Ik doe boete op mijn blote knieën om te begrijpen wat jij en Guido aanhangen en 'verder zien waar niets te zien valt'.
Jullie zijn niet de enigen die dit diepe verlangen naar het onmogelijke verkondigen. Naar schatting zijn negennegentig procent aanhanger van het een of ander. Ook ik ben daarbij gerekend als aanhanger van een lang leven in goede gezondheid.

Aangezien het niet langer om betekenissen gaat zoals je schrijft, moet het om een doortasten gaan in 'geloof'. Jullie 'geloven' in jullie verkondiging van het onmogelijke, jullie geloven 'echt' in een bovennatuurlijke zingeving.
Nu begrijp ik dat jullie dit geloof voor waarheid houden en de natuurlijke conditie als illusie verkopen. Het is of het een of het ander, niet twee zal zegevieren, geloof en redelijkheid zijn tegenstellingen aldus het niet twee dogma.

De tweeledige werkelijkheid is een redelijke werkelijkheid. Redelijkheid maakt, zoals in archaïsch denken de ronde doet, geen onderscheid in natuur en bovennatuur maar ziet een onderscheid in de natuurlijke conditie (leven) tussen materie en de waarde (het bovenzinnelijke) aan materie gegeven.
Het redelijk denken is geëvolueerd naar een open visie op werkelijkheid.
De tweeledige werkelijkheid is een onderscheid tussen de waarneembare wereld van de feiten, de materie en de bovenzinnelijke wereld van het denken.
De tweeledigheid is een onderscheid (maar geen tegenstelling) waarmee door taal en wetenschap, door onderzoek waarde, zingeving, betekenis wordt gegeven aan materie, aan waarneming. Dit onderzoek kenmerkt zich door evolutie en vooruitgang. De zin van leven is het doorgeven van onderzoek en niet het doorpakken in zinledigheid.

Het doortasten, het doorpakken, het opgeven van betekenis is geen redelijk denken maar een magisch denken dat zich onttrekt aan de werkelijkheid in de aanbidding van een Waarheid.

Hiermee is het duidelijk en kan ik deze discussies omtrent dit geloof afronden zoals ik het gedegen zelfonderzoek heb kunnen afronden in de openheid zoals de redelijke werkelijkheid dit mogelijk maakt.
Ik neem wat vakantie om de lange literatuurlijst in te korten en voor de zoveelste keer mee te maken dat het o zo traag vooruitgaat. Maar wie ben ik om te klagen over traagheid nu ik merk dat veel van jaren geleden nog steeds dezelfde klachten oproept.
Het ga je goed, N.

[Nowee]

Oorspronkelijk geplaatst door kabu

Amaai, 'Abstractie in poëzie'... zware kost.

Ja en neen ... Het is zware kost omdat het de lezer, de toehoorder op een directe wijze confronteert met 'denken'. Niet zozeer het eigen denken maar de staat van het denken in het algemeen. Dat weegt 'zwaar' omdat het ongekend en onbekend is.
Het is hapklare kost wanneer je leert zelfstandig te denken en die zelfstandigheid opeist, uitdrukt. Dat uitdrukken van zelfstandig denken is wat de experimentelen zo kenmerkt.

Je kan het vergelijken met 'gedegen zelfonderzoek' waar de staat van 'geloof' in het algemeen geconfronteerd wordt met de eigen zelfstandigheid. Het is een experiment waarin je jezelf confronteert met alles waaraan je geloof hecht.
Een groet, N.

[Dorje]

Oorspronkelijk geplaatst door Nowee

Hiermee is het duidelijk en kan ik deze discussies omtrent dit geloof afronden zoals ik het gedegen zelfonderzoek heb kunnen afronden

Hiermee is vooral duidelijk hoe jij tot afronden komt.
Fijne vakantie!

[Anna]

Oorspronkelijk geplaatst door Dorje

Hiermee is vooral duidelijk hoe jij tot afronden komt.
Fijne vakantie!

Dorje denk jen dat het iets uitmaakt hoe een ander tot afronding komt?