Ben je een slachtoffer of schepper.

[Mara]

Oorspronkelijk geplaatst door Aart/Bewustzijn

Waarom zou ik onbekommerd moeten zijn wat is er mis met dat niet te zijn.

Net of bekommerd en niet spontaan zijn niet goed zou zijn, laat mij toch lekker onspontaan en zorgelijk en verdrietig zijn, gun mij dat toch.

Haha... je hebt ook nog masochistische neigingen!
Je schept plezier in lijden?

Onbekommerd zijn is het meest moeiteloze wat er is!

[Rennie]

Oorspronkelijk geplaatst door Mara

Haha... je hebt ook nog masochistische neigingen!
Je schept plezier in lijden?

Ge zet de wereld op zijnen kop, het masochisme zit in het blijven wentelen in de ondervonden ellende in plaats van het vinden van een weg daaruit.

[Naadje]

Zoals Mara eerder al treffend schreef, het leven doet lijden. Ik zou daar aan toe willen voegen, het leven doet ook liefde. Geen liefde zonder lijden. Het wel willen van de liefde, maar het willen ontsnappen aan het lijden dat liefde nu eenmaal met zich meebrengt, wanneer het zich op enig moment onherroepelijk beweegt naar zijn tegendeel, cre?rt m.i. meer (en onnodig)lijden. Acceptatie is de weg.

[Rennie]

Oorspronkelijk geplaatst door Naadje

Zoals Mara eerder al treffend schreef, het leven doet lijden. Ik zou daar aan toe willen voegen, het leven doet ook liefde. Geen liefde zonder lijden. Het wel willen van de liefde, maar het willen ontsnappen aan het lijden dat liefde nu eenmaal met zich meebrengt, wanneer het zich op enig moment onherroepelijk beweegt naar zijn tegendeel, cre?rt m.i. meer (en onnodig)lijden. Acceptatie is de weg.

Het leven doet niet lijden, het is de mens die lijd aan zijn gedachten.

Dus je aanbeveling is gedachten gewoon maar te laten voortbestaan en proberen acceptatie te vinden voor de inhoud zonder ze zelf aan te pakken ?

Het leven doet in zoverre aan liefde als daarmee voordeel is te behalen. dat liefde zijn tegenpool kent is de werking van de dualiteit. Liefde met een hoofdletter IS alom aanwezig, die kan alleen maar worden gezien wanneer de gevoeligheid ervoor ontwikkeld is.

Deze liefde hoeft niks van je en is evengoed in staat tegen jouw uitdrukkelijk belang in te gaan, wil ook niet ontsnappen aan lijden maar ziet de betekenis van zijn aanwezigheid.

[Mara]

Oorspronkelijk geplaatst door Renoir

Ge zet de wereld op zijnen kop, het masochisme zit in het blijven wentelen in de ondervonden ellende in plaats van het vinden van een weg daaruit.

Bewustzijn zet de wereld op zijn kop!

Hij vraagt waarom hij niet bekommerd mag zijn. Wat is er daar mis mee vraagt hij.

Dat werkt op mijn lachspieren.

Als je bekommerd bent en lijdt en je be?indigt dat hier en nu is het opgelost!
Onbekommerd zijn is de natuurlijke toestand!
Het is de blauwe lucht die er altijd is ook al wordt hij verborgen achter wolken.

[Mara]

Oorspronkelijk geplaatst door Renoir

Het leven doet niet lijden, het is de mens die lijd aan zijn gedachten.

Ik vraag me af hoe een klein kind dat mishandeld of misbruikt wordt in godsnaam lijdt aan zijn gedachten!
Je intellectualisme maakt je blind en ongevoelig.

[Rennie]

Oorspronkelijk geplaatst door Mara

Bewustzijn zet de wereld op zijn kop!

Hij vraagt waarom hij niet bekommerd mag zijn. Wat is er daar mis mee vraagt hij.

Dat werkt op mijn lachspieren.

Als je bekommerd bent en lijdt en je be?indigt dat hier en nu is het opgelost!
Onbekommerd zijn is de natuurlijke toestand!
Het is de blauwe lucht die er altijd is ook al wordt hij verborgen achter wolken.

Je had hem 'nog niet' gequote dus meende ik dat je opmerking op het voorgaande stukje, mijn verhaal, sloeg.

Iedereen heeft soms een zwakke plek in zijn redenatie, maar hij bedoeld, naar mijn idee, op te merken dat het wentelen in ellende je eigen vrije keus is.

[Rennie]

Oorspronkelijk geplaatst door Mara

Ik vraag me af hoe een klein kind dat mishandeld of misbruikt wordt in godsnaam lijdt aan zijn gedachten!
Je intellectualisme maakt je blind en ongevoelig.

Als het gebruikelijk is om kinderen te mishandelen heeft het kind geen vergelijkingsmateriaal hoe het anders is en z'n situatie als normaal beoordelen.

De gedachte begint te ontstaan na de vergelijkingsmogelijkheid dat het ook anders kan, het daarop volgende verhaal veroorzaakt de pijn.

[Naadje]

Oorspronkelijk geplaatst door Renoir

Het leven doet niet lijden, het is de mens die lijd aan zijn gedachten.

Dus je aanbeveling is gedachten gewoon maar te laten voortbestaan en proberen acceptatie te vinden voor de inhoud zonder ze zelf aan te pakken ?

Het leven doet in zoverre aan liefde als daarmee voordeel is te behalen. dat liefde zijn tegenpool kent is de werking van de dualiteit. Liefde met een hoofdletter IS alom aanwezig, die kan alleen maar worden gezien wanneer de gevoeligheid ervoor ontwikkeld is.

Deze liefde hoeft niks van je en is evengoed in staat tegen jouw uitdrukkelijk belang in te gaan, wil ook niet ontsnappen aan lijden maar ziet de betekenis van zijn aanwezigheid.

Dat de mens lijdt aan zijn gedachten ben ik met je eens. Het is niet mijn aanbeveling om gedachten gewoon maar te laten bestaan, maar ik heb m.i. niet zoveel invloed op het ontstaan cq voorbijkomen van gedachten. Ik heb derhalve niet de behoefte mijn gedachten aan te pakken, wanneer ik ze kan zien voor wat ze zijn.

Dat liefde zijn tegenpool kent is inderdaad de werking van de dualiteit. We leven nu eenmaal in de dualiteit. En binnen de Liefde met de hoofdletter L kan en mag dat allemaal bestaan.

[Rennie]

Oorspronkelijk geplaatst door Naadje

Dat de mens lijdt aan zijn gedachten ben ik met je eens. Het is niet mijn aanbeveling om gedachten gewoon maar te laten bestaan, maar ik heb m.i. niet zoveel invloed op het ontstaan cq voorbijkomen van gedachten. Ik heb derhalve niet de behoefte mijn gedachten aan te pakken, wanneer ik ze kan zien voor wat ze zijn.

Dat liefde zijn tegenpool kent is inderdaad de werking van de dualiteit. We leven nu eenmaal in de dualiteit. En binnen de Liefde met de hoofdletter L kan en mag dat allemaal bestaan.

Ik heb die behoefte ook niet, ik zie namelijk wat ze zijn, maar het is een ander verhaal als je erin geloofd. Het is niet altijd raadzaam aanbevelingen te doen naar je eigen maatstaf.