Aankomen

[Rob]

Oorspronkelijk geplaatst door marie

Rob je spreek jezelf tegen.
Je hebt de vrijheid om te onderzoeken, wij zeggen niets anders, maar in fine kun je alleen maar tot het resultaat komen dat geen enkele aanname waar is. Idem voor het ego.

Ik heb twee kinderen; duidelijk een waarheid maar ook een aanname en als ik dat tot het bot onderzoek, besta ik niet, bestaan mijn kinderen niet en kan ik dus in fine geen twee kinderen hebben; dat is enkel een waan.

Ik weet dat in fine alles waan is; maar ik leef dat nog niet, ik ben dat nog niet en ik wil dan ook niet mijn hele leven, mijn hele beleven en mijn hele ervaringen afdoen als onwaarheid en als waan; want dat helpt mij niets vooruit in mijn Eigen ontwikkeling.

Ik ga stap voor stap vooruit en daarbij is de waarheid voor mij, oké dan misschien niet de uiteindelijke WAARHEID, leiddraad.

Waar spreek ik mezelf tegen, Marie?

Ik heb bezwaar tegen het begrip waan. Ik heb ook 2 dochters en ik zie hen niet als waan. Ze bestaan, zij het op een andere manier dan dat waarheid bestaat. Ik heb morgen een afspraak om de jongste te gaan bezoeken. Die is net verhuist en we gaan haar nieuwe huisje bekijken waar ze trots op is. En ik verheug me er op om haar, trots als ze is, in haar nieuwe huisje te zien.

Wat ik wel zie is dat ik, net als mijn dochters, zo veranderlijk ben als wat. God zij dank, zou ik haast zeggen, want als mijn dochter zo, in haar huidige verschijningsvorm, als baby geboren was, dan was het een enorm zware bevalling geweest.

In die zin maak ik bezwaar tegen het begrip waan. Ik besta als Rob en mijn dochter bestaat. Maar niet als solide onveranderlijke vorm, maar als een dynamische veranderlijke vorm. Gelukkig maar, anders was het leven dodelijk saai.

[marie]

Oorspronkelijk geplaatst door Rob

Ik herken je vraag wel, omdat het ook mijn vraag is geweest. We hebben de neiging om er van uit te gaan dat er daar buiten een wereld is en die wereld heeft de neiging om een hele solide indruk te maken. Van sommige dingen kunnen we makkelijk de conclusie trekken dat ze vergankelijk of veranderlijk zijn, maar in dat veranderlijke zijn we toch maar er van overtuigd dat er ook iets is (zal zijn, hopen we ?) dat onveranderlijk en standvastig is. Want als er zoiets is, dan is er ten minste iets in dit ondermaanse tranendal waar we ons (god zij geloofd en geprezen) aan vast zouden kunnen houden. Maar helaas, dat is niet zo. Er is daarbuiten niets dat niet veranderlijk is, dus er is geen enkele houvast in buitenwereld.

De vogelde stap is dat we dan dat houvast binnen in ons zelf gaan zoeken. We noemen dat dan ziel of geest en daarvan hopen we dan dat dat de tand des tijds kan doorstaan en zo solide is dat het onveranderlijk is. Maar nogmaals helaas, ook dat is er niet. Al dat zoeken gaat vanuit de veronderstelling (nogmaals helaas, ook niet waar) dat we iemand zijn; we dichten onszelf een status toe die we niet hebben. En vaak pas helemaal aan het eind van deze zoektocht, als we alle hoop op houvast hebben opgegeven, blijkt er toch Iets te zijn dat onveranderlijk is en dat blijken we dan (wel) te zijn. Welkom in de wondere wereld van het zoeken en het gezochte ?

Alle vragen die je nu hebt (over het waarom van dit en dat) vragen er om om onderzocht te worden. Doe dat met alles wat je in je hebt. En als je er zat van bent dan gooi je de hele zoektocht overboord, tot je de smaak weer te pakken krijgt. Het enige geruststellende dat ik je eventueel mee kan geven is dat als eenmaal de eerste stap is gezet dat het dan (meestal) niet tot rust komt tot de hele weg is bewandeld.

Rob, bedank voor deze uiteenzetting, dit is voor mij delen en ik ontken niets van wat jij zegt want ik weet, uit mijn Eigen leven, beleven, dat je de waarheid (met kleine w) zegt.
Ik heb opgegeven om alleen met mijn verstand naar antwoorden te zoeken; want dat is een doodlopende weg.

Ik heb mij gekeerd tot de innerlijke weg, zoekend zoals je zo mooi zegt naar houvast en ik heb begrepen dat je alleen naakt en in het allerkleinste enig houvast kunt vinden; zoals ergens een Klein lichtje dat straalt in de volledige duisternis (de bijbelverhalen, anders gelezen hebben mij daarbij geholpen).

Ok? ik ga verder mijn weg en ik probeer meer en meer mijn Eigen zijn te ontleden, te begrijpen, in het licht van dat kleine lichtje dat inderdaad groter wordt, maar dat duidelijk aan elke aardse grootheid voorbij gaat en zich op een heel ander vlak bevindt.

Dat kleine lichte is nu mijn leidraad en ik probeer het zuiver te houden en mijzelf verder van alle onzuiverheid te ontdoen.

[marie]

Oorspronkelijk geplaatst door Rob

Waar spreek ik mezelf tegen, Marie?

Ik heb bezwaar tegen het begrip waan. Ik heb ook 2 dochters en ik zie hen niet als waan. Ze bestaan, zij het op een andere manier dan dat waarheid bestaat. Ik heb morgen een afspraak om de jongste te gaan bezoeken. Die is net verhuist en we gaan haar nieuwe huisje bekijken waar ze trots op is. En ik verheug me er op om haar, trots als ze is, in haar nieuwe huisje te zien.

Wat ik wel zie is dat ik, net als mijn dochters, zo veranderlijk ben als wat. God zij dank, zou ik haast zeggen, want als mijn dochter zo, in haar huidige verschijningsvorm, als baby geboren was, dan was het een enorm zware bevalling geweest.

In die zin maak ik bezwaar tegen het begrip waan. Ik besta als Rob en mijn dochter bestaat. Maar niet als solide onveranderlijke vorm, maar als een dynamische veranderlijke vorm. Gelukkig maar, anders was het leven dodelijk saai.

Blij voor jou Rob om dat te horen; ik heb mijn Eigen kinderen ook niet afgeschreven als waan hoor.

Wat ik wil duidelijk maken is dat bij alles wat ik hier zeg jij voortdurend afkomt met dat dat de waarheid niet is en inderdaad er is steeds een diepere waarheid... maar ik zou alles wat veranderlijk is ook zo maar niet afschrijven als voorbijgaand, want de kern van het zijn zit misschien juist in het voorbijgaande en is elders misschien voor ons mensen niet te vinden.

[Puppetji]

Oorspronkelijk geplaatst door Theo

Rob, op intellectueel gebied erken ik in jou mijn meerdere. Ook vwb zelfkennis. Ik betrap je zelden of nooit op fouten.

Mooi dat je dat ruiterlijk erkend Theo.
We mogen ervan uit dan dat je vanaf nu niet meer afkomt met je concept van een ongeziene wereld die zich geopenbaard heeft aan je en waarvoor men eveneens niets hoeft te doen om die ook te ervaren?

Oorspronkelijk geplaatst door Theo

De ongeziene wereld zal zich als vanzelf aan je openbaren.
Daar hoef je niks voor te doen. Rob kent die wereld niet zegt hij zelf.
En dat komt ook overeen met de indruk die ik van hem heb.
Hij beheerst de kennis tot in de puntjes..

Nee, toch niet, je ongeziene wereld blijft bestaan voor jou.
Wel ja, waarom niet, ik heb die ongeziene wereld van je al eerder Disneyland genoemd. Die heeft zich al lang geopenbaard aan veel mensen en zal zich blijven openbaren.
Prachtig schouwspel, > Youtube Disney's Fantillusion Parade.

[marie]

Stilletjes aan wordt mij toch duidelijk waar ik advaita-waarheidsvinding niet helemaal volg.

Het ego-aspect beschouw ik als afgerond, daar het niet mijn ego is dat mij misbruikt maar eerder mij dienstig is; vooral in mijn verder onderzoek, waar zijn gevoeligheden mij dikwijls de juiste kant op doen kijken.

Blijf het 'aannamen' aspect; waar Rob (advaita-waarheidsvinding?) er van uitgaat dat alle aannemens op hun waarheid onderzocht moeten worden en waar men dan alleen maar tot de conclusie kan komen dat ze niet waar zijn.
Dus dat men ze moet omzeilen als er niet toe doende.

Voor Rob ((en Rob je mag mij tegenspreken, ik geef hier mijn interpretatie over wat ik denk van jou begrepen te hebben en dat kan dan ook volkomen fout zijn, want zoals hoger opgemerkt schijn ik slecht te zijn in begrijpend lezen (ego-gevoeligheid?).))

Voor Rob is alles wat veranderlijk is, gezien vanuit waarheid vanuit een eeuwigheidsperspectief (mag ik dat zo voorstellen?) als bijkomstig aan de kant te schuiven. Alleen wat onveranderlijk is telt...

En als we om ons heen kijken is er niets dat in fine onveranderlijk is; zelfs een steen erodeert. Dus als er niets is dat onveranderlijk is vallen we onherroepelijk in een gigantisch leeg gat...
Niets is...

Rob, maar goed dat er niets is, want alles is veranderlijk en wat niet veranderlijk is, hewel dat is de dood.
De dood is en de dood verandert niet.
Het leven verandert anders zou het niet leven zijn. En dat geldt voor het dagelijks ons omringende leven als voor het allerdiepste leven, de motor van het bestaan, de motor van het zijn... en dus Rob, ook het zijn, niet alleen op ons aards niveau, maar ook het diepste zijn ademt, leeft...

[Rob]

Oorspronkelijk geplaatst door marie

Stilletjes aan wordt mij toch duidelijk waar ik advaita-waarheidsvinding niet helemaal volg.

Het ego-aspect beschouw ik als afgerond, daar het niet mijn ego is dat mij misbruikt maar eerder mij dienstig is; vooral in mijn verder onderzoek, waar zijn gevoeligheden mij dikwijls de juiste kant op doen kijken.

Blijf het 'aannamen' aspect; waar Rob (advaita-waarheidsvinding?) er van uitgaat dat alle aannemens op hun waarheid onderzocht moeten worden en waar men dan alleen maar tot de conclusie kan komen dat ze niet waar zijn.
Dus dat men ze moet omzeilen als er niet toe doende.

Voor Rob ((en Rob je mag mij tegenspreken, ik geef hier mijn interpretatie over wat ik denk van jou begrepen te hebben en dat kan dan ook volkomen fout zijn, want zoals hoger opgemerkt schijn ik slecht te zijn in begrijpend lezen (ego-gevoeligheid?).))

Voor Rob is alles wat veranderlijk is, gezien vanuit waarheid vanuit een eeuwigheidsperspectief (mag ik dat zo voorstellen?) als bijkomstig aan de kant te schuiven. Alleen wat onveranderlijk is telt...

En als we om ons heen kijken is er niets dat in fine onveranderlijk is; zelfs een steen erodeert. Dus als er niets is dat onveranderlijk is vallen we onherroepelijk in een gigantisch leeg gat...
Niets is...

Rob, maar goed dat er niets is, want alles is veranderlijk en wat niet veranderlijk is, hewel dat is de dood.
De dood is en de dood verandert niet.
Het leven verandert anders zou het niet leven zijn. En dat geldt voor het dagelijks ons omringende leven als voor het allerdiepste leven, de motor van het bestaan, de motor van het zijn... en dus Rob, ook het zijn, niet alleen op ons aards niveau, maar ook het diepste zijn ademt, leeft...

Het is mij niet duidelijk waar je advaita niet helemaal volgt en wat je vraag precies is.

Maar als ik op je schrijven inga, dan is mijn vraag aan jou wat 'de dood' is.

In mijn optiek bestaat 'de dood' niet. Ik weet althans niet wat 'de dood' is. Ik weet wel wat 'dood' is, namelijk een aanduiding (een concept) in een fase van ontwikkeling. Eerst is er iets nog niet (een zaadje is nog geen bloem), dan is het er wel (er is een bloem), dan is er iets wat groeit (de bloem wordt volwassen bloem) en dan is iets niet meer wat het was, het is dood (een bloem die verdort) en als laatste is het er niet meer (bloem is verdwenen). De bloem verandert voortdurend en 'dood' is een van de fases die we benoemen in het veranderingsproces.

Maar dat is misschien niet wat je bedoelt te vragen?

Overigens gaan we zo op pad, het vakantieverblijf dient verlaten te worden. Dus kan ik pas eventueel vanavond of morgen reageren.

[Ben]

Oorspronkelijk geplaatst door Rob

Overigens gaan we zo op pad, het vakantieverblijf dient verlaten te worden. Dus kan ik pas eventueel vanavond of morgen reageren.

Gone with the wind.

[marie]

Oorspronkelijk geplaatst door Rob

Het is mij niet duidelijk waar je advaita niet helemaal volgt en wat je vraag precies is.

Maar als ik op je schrijven inga, dan is mijn vraag aan jou wat 'de dood' is.

In mijn optiek bestaat 'de dood' niet. Ik weet althans niet wat 'de dood' is. Ik weet wel wat 'dood' is, namelijk een aanduiding (een concept) in een fase van ontwikkeling. Eerst is er iets nog niet (een zaadje is nog geen bloem), dan is het er wel (er is een bloem), dan is er iets wat groeit (de bloem wordt volwassen bloem) en dan is iets niet meer wat het was, het is dood (een bloem die verdort) en als laatste is het er niet meer (bloem is verdwenen). De bloem verandert voortdurend en 'dood' is een van de fases die we benoemen in het veranderingsproces.

Maar dat is misschien niet wat je bedoelt te vragen?

Overigens gaan we zo op pad, het vakantieverblijf dient verlaten te worden. Dus kan ik pas eventueel vanavond of morgen reageren.

Oke, Rob, tot vanavond of morgen dan, goede thuiskomst.

De dood zoals jij ze omschrijft is inderdaad slechts een overgangsfase en ik spreek dan ook niet over die 'schijnbare' dood.

Voor mij is dood datgene wat in zichzelf verstard is en nooit meer verandert; het bestaat niet meer want het leeft niet meer, met leven vooral op het diepste niveau gezien. Zo zou je een zombie een levende dode kunnen noemen, want hij ademt nog en hij funcioneert nog op lichamelijk vlak bijvoorbeeld maar inwendig is hij zo verdort en afgestorven dat er vanuit het inwendige geen enkele ontwikkeling meer mogelijk is...

Waar ik advaita niet helemaal volg is daar waar advaita de waarheid bij het onveranderlijke lijkt te leggen en alles wat veranderlijk is als bijkomstig, na zogezegd dieper onderzoek, van de hand wijst terwijl ik denk dat (buiten al het feit dat alles wat onveranderlijk is voor mij alleen de dood is) we het leven, het diepste zijn enkel en alleen via het veranderlijke kunnen benaderen en/of ont-dekken.

Zo kan er veel meer leven, diepgang ontdekt worden in een oogopslag van een medemens dan in het diepgaanste onderzoek van de grootste profeten.
Zo kan men echt leven zien en voelen in tegenwoordigheid van mentaal gehandicapten, simpele zielen, terwijl men alleen maar een enorme kilheid, leegte, ervaart in tegenwoordigheid van de groten en minder groten der aarde.
Zo kan men diep leven voelen onder marginalen en van verveling omkomen midden tussen de 'high society'...

En zo vind men de eeuwigheid, de volheid van het leven, in het allerkleinste, terwijl men er totaal naast loopt en vruchteloos blijft zoeken in de allergeleerdste boeken.

Die het kleine niet eert, is het grote niet Weert... (en dan in de zin van dat diegene die in het kleine de grootheid niet ziet hem nergens zal zien).

Vandaar, zoals je hierboven aanhaalt, vindt men hem niet in de buitenwereld en ook niet in de binnenwereld, tenzij, wanneer men totaal hopeloos is geworden en alle hoogmoed heeft laten varen, men hem plots als het allerkleinste lichtje in de grote duisternis kan zien opflakkeren; als men ten minste dan eindelijk in staat is om dat allerkleinste lichtje te zien...

Nog goede thuiskomst Rob

[marie]

Oorspronkelijk geplaatst door Ben

Gone with the wind.

Inderdaad heel diepzinnig; gone with the Wind...
Kan ik de Wind vasthouden in mijn handen? Neen, hij glipt erdoor, maar de Wind kan mij wel, stevige vaste brok dat ik ben, omver blazen...

[Looro]

Oorspronkelijk geplaatst door marie

Rob, bedank voor deze uiteenzetting, dit is voor mij delen en ik ontken niets van wat jij zegt want ik weet, uit mijn Eigen leven, beleven, dat je de waarheid (met kleine w) zegt.
Ik heb opgegeven om alleen met mijn verstand naar antwoorden te zoeken; want dat is een doodlopende weg.

Ik heb mij gekeerd tot de innerlijke weg, zoekend zoals je zo mooi zegt naar houvast en ik heb begrepen dat je alleen naakt en in het allerkleinste enig houvast kunt vinden; zoals ergens een Klein lichtje dat straalt in de volledige duisternis (de bijbelverhalen, anders gelezen hebben mij daarbij geholpen).

Ok? ik ga verder mijn weg en ik probeer meer en meer mijn Eigen zijn te ontleden, te begrijpen, in het licht van dat kleine lichtje dat inderdaad groter wordt, maar dat duidelijk aan elke aardse grootheid voorbij gaat en zich op een heel ander vlak bevindt.

Dat kleine lichte is nu mijn leidraad en ik probeer het zuiver te houden en mijzelf verder van alle onzuiverheid te ontdoen.

Veel geluk Marie ... Het is goed om lezen zoals jij wandelt in je schrijven.