Bewustzijn

[marie]

Oorspronkelijk geplaatst door Nowee

Ongrijpbaar, onkenbaar, ... wat doet het er toe?
Ik luisterde deze namiddag naar Chaconne in D van Heinrich Ignaz Franz Biber. Een werk dat ik al vele malen heb beluisterd. Ik kan de muzieknoten niet nazeggen en wil dat ook niet maar de uitdrukking brengt mij in 'iets' waarin het volkomen ingebed ligt, volledig omgeven is van zichzelf. Het is ongrijpbaar, onkenbaar en toch zo nabij en geweten.

Dat is inderdaad waar muziek en poesie soms in slagen om recht naar toe te gaan...

[Anna]

Oorspronkelijk geplaatst door Nowee

Waar en onwaar krijgen op verschillende niveaus van kennen verschillende betekenis en inhoud. Zij zijn de grond voor een gelukkig leven.

Ik weet niet of dit waar is. Het wiebelt: het is niet dit en het niet dat

Iets (een ego, een illusie, een lichaam, een ding, enz) bestaat omdat het bestaan ervan uitdrukking is van zijn.
Zijn is onkenbaar omdat zijn er is, volkomen en onmiddellijk. Het ik kent zijn als uitdrukking van zijn zolang het ik er is en zijn of haar uitdrukking behoudt.

Ik geloof dit niet, ik geloof niet in wat ik hier schrijf.
Het is mijn standpunt in wat de oorzaak is van zichzelf. Ik lig er verder niet meer wakker van en heb die zoektocht verlaten om wat en hoe uit te drukken door woorden. Ik hoef het niet meer te weten.

Ik geloof grotendeels mijn woorden en gedachten ook niet. Soms geef ik er uitdrukking aan en juist daardoor verdwijnt het in het niets. En soms laat ik het voor wat het is.

De uitdrukking aan zich, het verschijnen in ideeën of gebeurtenissen is voor mij als een reis waarvoor geen bagage toegelaten is.
Je hebt er geen idee van hoeveel ik nog heb weg te doen.

Klinkt als leegmaken...