Weten en Radicaal Niet-Weten

[Mihaela]

Oorspronkelijk geplaatst door marie

Sorry Guido, maar dit lijkt mij eerder koeterwaals....

Daarom zou Guido zich aan puntjes puntjes achter de teksten van zijn meester Nowee mogen beperken, hij kan zelf niet zo duidelijk uitleggen.
Wees mild voor hem, hij is in de leer....

[Nowee]

Oorspronkelijk geplaatst door Iona

Maar dat niet alleen.
Een zekere mate van gelijke mentale uitdrukkingsvaardigheid is daarbij ook nodig.
Mijn uitdrukkingsvaardigheid in die zin is licht beperkt. Ik ben geen filosofische denker.
En zoals ik laatst bij iemand ervaarde sluiten spirituele inzichten bij mij de boel af.
Aldoende ontdekte ik en herkende ik wat Nowee hierover schreef dat het niet mogelijk is.

Het gedegen zelfonderzoek is geen filosofisch onderzoek maar een onderzoek naar de ingesteldheid van het denken en nadenken en hoe de ingesteldheid los gemaakt is uit de denkbeeldigheid van ego, van het naar zichzelf richten van aandacht.
Wanneer iets wordt onderzocht is het goed te weten waarmee het onderzoek te maken heeft en welke de omgeving is waarin het onderzoek wordt gedaan. De ingesteldheid van Krishnamurti om over geest te spreken verschilt sterk van de ingesteldheid van Jan Frazier die ook het fysieke daarin onderbrengt. Ook hun taal verschilt aanzienlijk, de een is meer lyrisch ingesteld waar de ander therapeutisch te werk gaat.
De kern van hun betoog is precies hetzelfde als zij spreken over het 'radicaal' terzijde schuiven van de aandacht die gericht is naar zichzelf. Het is radicaal omdat het volkomen los staat van de ervaring zelf onderwerp te zijn van of door iets.
De ervaring dat de gebeurtenissen van de wereld naar je toekomen en verdwijnen is niet het bijzondere. Het bijzondere is het moment dat de aandacht los is van ieder zelfervaren of ik denken. Dat is het keerpunt, het radicaal niet-weten of het terzijde schuiven van de aandacht voor zichzelf om totaal en volledig aandacht te zijn van onmiddellijkheid.

De moeilijkheden van verwerken en uitdrukken komen daarna, wanneer vroeg of laat dat moment wordt verbroken en als 'bijzondere ervaring' wordt meegedragen in elk ervaren. Het gevaar dat hier loert is dat de onderzoeker een zoeker wordt naar het verklaren van deze bijzondere ervaringen en het herhalen ervan. Dit betekent een ongehoorde terugval naar de aandacht voor zichzelf, de subjectieve hypnose.

Het verwerken van 'radicaal niet weten' of 'samen denken' is het zelf realiseren door het weten te behouden als waakzaamheid, als alertheid voor de aandacht zelf. De onderzoeker 'weet' dat de werkelijkheid van het ik non-lokaal is en anoniem. De werkelijkheid van het ik is losgemaakt van ego en heeft geen lading of uitdrukking in taal en is dus non-lokaal en anoniem. 'Wat is' is onmiddellijkheid als van ander begin, als van beschikbaarheid zonder voorwaarden.

[Nowee]

Oorspronkelijk geplaatst door Guido

De grond aard van de subjectieve beleving is een ontvankelijkheid/toegankelijkheid wat eenvoudig het vermogen ontbeert bemoeizuchtig en schikkend te zijn. 'Als die aard van de subjectieve beleving neemt (Gedegen zelfonderzoek een aanvang.
Er is niets specifieks waarop/toe het aandachtig is anders dan enkel en alleen die toegankelijkheid/ontvankelijkheid. Daar is het 'doen van (Gedegen zelfonderzoek zonder dat er iemand is die dat doet. Dan is er geen behoefte aan verstilling, omdat die grond aard geen onrust kent.

(...)

Aandachtigheid is zonder meer als beschikbaarheid zonder voorwaarden.

[Guido]

Oorspronkelijk geplaatst door Nowee

(...)

zonder meer

(...)

[marie]

Oorspronkelijk geplaatst door Nowee

Het gedegen zelfonderzoek is geen filosofisch onderzoek maar een onderzoek naar de ingesteldheid van het denken en nadenken en hoe de ingesteldheid los gemaakt is uit de denkbeeldigheid van ego, van het naar zichzelf richten van aandacht.
Wanneer iets wordt onderzocht is het goed te weten waarmee het onderzoek te maken heeft en welke de omgeving is waarin het onderzoek wordt gedaan. De ingesteldheid van Krishnamurti om over geest te spreken verschilt sterk van de ingesteldheid van Jan Frazier die ook het fysieke daarin onderbrengt. Ook hun taal verschilt aanzienlijk, de een is meer lyrisch ingesteld waar de ander therapeutisch te werk gaat.
De kern van hun betoog is precies hetzelfde als zij spreken over het 'radicaal' terzijde schuiven van de aandacht die gericht is naar zichzelf. Het is radicaal omdat het volkomen los staat van de ervaring zelf onderwerp te zijn van of door iets.
De ervaring dat de gebeurtenissen van de wereld naar je toekomen en verdwijnen is niet het bijzondere. Het bijzondere is het moment dat de aandacht los is van ieder zelfervaren of ik denken. Dat is het keerpunt, het radicaal niet-weten of het terzijde schuiven van de aandacht voor zichzelf om totaal en volledig aandacht te zijn van onmiddellijkheid.

De moeilijkheden van verwerken en uitdrukken komen daarna, wanneer vroeg of laat dat moment wordt verbroken en als 'bijzondere ervaring' wordt meegedragen in elk ervaren. Het gevaar dat hier loert is dat de onderzoeker een zoeker wordt naar het verklaren van deze bijzondere ervaringen en het herhalen ervan. Dit betekent een ongehoorde terugval naar de aandacht voor zichzelf, de subjectieve hypnose.

Het verwerken van 'radicaal niet weten' of 'samen denken' is het zelf realiseren door het weten te behouden als waakzaamheid, als alertheid voor de aandacht zelf. De onderzoeker 'weet' dat de werkelijkheid van het ik non-lokaal is en anoniem. De werkelijkheid van het ik is losgemaakt van ego en heeft geen lading of uitdrukking in taal en is dus non-lokaal en anoniem. 'Wat is' is onmiddellijkheid als van ander begin, als van beschikbaarheid zonder voorwaarden.

Ik kan je alweer alleen maar opnieuw bedanken voor de klare uitleg; waar ik mij opnieuw totaal kan achter zetten... behalve weer de laatste paragraaf waar je ervan uitgaat dat er niet over gepraat kan worden want elk gepraat zou opnieuw over eigen ervaringen en eigen verwerkingen ervan gaan en zou dus opnieuw ego-gericht zijn...
Het spijt mij maar als men wetenschappelijk onderzoek doet en men beschrijft inderdaad wat men ziet en wat men waarneemt heeft dat, toch volgens mij totaal niets met het ego te maken...
Als men zegt dat de aarde rond de zon draait, waar is dan de ego-praat en die ego-praat blijft ook afwezig als men zegt 'ik neem waar dat de aarde rond de zon draait'.
Aan wetenschappelijk onderzoek gelden strenge regels en ik beweer al langer dat het onderzoek naar het onbekende, waar we zogezegd totaal buiten het verklaarbare wetenschappelijke onderzoek zitten deze regels, elke persoon voor zichzelf, nog strikter moeten naleven...

Ik stel dus vast dat jullie inderdaad een mijlpaal in jullie onderzoeksmethode bereikt hebben (nl. het inzicht dat het ego volkomen nep is en enkel misleidt), maar dat jullie er nog niet toe gekomen zijn om het werkelijke waarneembare: "'Wat is' is onmiddellijkheid als van ander begin, als van beschikbaarheid zonder voorwaarden" objectief naar buiten te brengen...

Opmerking: die strenge wetenschappelijk methode hoort niet bij "'Wat is' is onmiddellijkheid als van ander begin, als van beschikbaarheid zonder voorwaarden"
Maar hoort wel bij het achteraf verwerken en uitdrukken van wat zo tot leven is gebracht...

[Iona]

Oorspronkelijk geplaatst door Nowee

Het gedegen zelfonderzoek is geen filosofisch onderzoek maar een onderzoek naar de ingesteldheid van het denken en nadenken en hoe de ingesteldheid los gemaakt is uit de denkbeeldigheid van ego, van het naar zichzelf richten van aandacht.
Wanneer iets wordt onderzocht is het goed te weten waarmee het onderzoek te maken heeft en welke de omgeving is waarin het onderzoek wordt gedaan. De ingesteldheid van Krishnamurti om over geest te spreken verschilt sterk van de ingesteldheid van Jan Frazier die ook het fysieke daarin onderbrengt. Ook hun taal verschilt aanzienlijk, de een is meer lyrisch ingesteld waar de ander therapeutisch te werk gaat.
De kern van hun betoog is precies hetzelfde als zij spreken over het 'radicaal' terzijde schuiven van de aandacht die gericht is naar zichzelf. Het is radicaal omdat het volkomen los staat van de ervaring zelf onderwerp te zijn van of door iets.
De ervaring dat de gebeurtenissen van de wereld naar je toekomen en verdwijnen is niet het bijzondere. Het bijzondere is het moment dat de aandacht los is van ieder zelfervaren of ik denken. Dat is het keerpunt, het radicaal niet-weten of het terzijde schuiven van de aandacht voor zichzelf om totaal en volledig aandacht te zijn van onmiddellijkheid.

De moeilijkheden van verwerken en uitdrukken komen daarna, wanneer vroeg of laat dat moment wordt verbroken en als 'bijzondere ervaring' wordt meegedragen in elk ervaren. Het gevaar dat hier loert is dat de onderzoeker een zoeker wordt naar het verklaren van deze bijzondere ervaringen en het herhalen ervan. Dit betekent een ongehoorde terugval naar de aandacht voor zichzelf, de subjectieve hypnose.

Het verwerken van 'radicaal niet weten' of 'samen denken' is het zelf realiseren door het weten te behouden als waakzaamheid, als alertheid voor de aandacht zelf. De onderzoeker 'weet' dat de werkelijkheid van het ik non-lokaal is en anoniem. De werkelijkheid van het ik is losgemaakt van ego en heeft geen lading of uitdrukking in taal en is dus non-lokaal en anoniem. 'Wat is' is onmiddellijkheid als van ander begin, als van beschikbaarheid zonder voorwaarden.

Helder!

[Guido]

Oorspronkelijk geplaatst door marie

er nog niet toe gekomen zijn om het werkelijke waarneembare: "'Wat is' is onmiddellijkheid als van ander begin, als van beschikbaarheid zonder voorwaarden" objectief naar buiten te brengen...

Onmiddellijke realisatie van Ander begin 'als een beschikbaarheid zonder voorwaarden laat zich niet objectiveren omdat het vooraf is aan realiseren.

[marie]

Oorspronkelijk geplaatst door Guido

Onmiddellijke realisatie van Ander begin 'als een beschikbaarheid zonder voorwaarden laat zich niet objectiveren omdat het vooraf is aan realiseren.

Sorry; niet dat ik u wil tegenspreken, maar dat snap ik niet...

Wij zijn er, in eerste instantie, enkel om te observeren... realiseren wij iets of hebben wij ingezien dat als er al gerealiseerd wordt dat het dan niet wij zijn die dat doen maar dat dat door ons gebeurd en dat het dan ook niet aan ons is om eerst te objectiveren...
Objectiveren doen we erna om mee te delen wat we waargenomen hebben...

[Guido]

Oorspronkelijk geplaatst door marie

erna

Er is geen erna! Alle erna grijpt terug op wat geweest is(...)
Erna kan onmogelijk raken aan 'Wat is. De duiding 'Wat is is alreeds van erna.
Hoe kan iets wat geen bestaan heeft een aanwijzing zijn tot wat bestaat?

[marie]

Oorspronkelijk geplaatst door Guido

Er is geen erna! Alle erna grijpt terug op wat geweest is(...)
Erna kan onmogelijk raken aan 'Wat is. De duiding 'Wat is is alreeds van erna.
Hoe kan iets wat geen bestaan heeft een aanwijzing zijn tot wat bestaat?

Dat is wat je zou kunnen noemen 'leven in het moment' zonder ervoor en zonder erna...
Dat is een filosofische benadering.
Het punt van zijn is en ter zelfder tijd een stip op de verbeelde tijdslijn en de eeuwigheid...
Op zo ogenblikken hebben alle vragen inderdaad geen belang meer; 'alles is'...
Maar die toestand als eindpunt zien van ons aards zijn, als oplossing en inzicht van 'wat ik ben', zoals het hier wordt voorgesteld...
Als persoonlijk eindpunt kan het tellen...
Maar ik zie mijzelf niet als het geheel, die pretentie heb ik niet en ik zie het eindpunt voor het geheel er niet van in...

Stel je voor dat het geheel het zo ziet; of laten we ons beperken tot het denkend geheel...Denk je dat de aarde dan voldragen zou zijn???