Vagebond

[Vagebond]

Oorspronkelijk geplaatst door Rob

Ik zie al je schattigheid, je goed-bedoeldheid en je compassie ook, Vagebond.
En ik zie je gigantisch uit de bocht vliegen in je geraaktheid en als een olifant door een porseleinkast heen denderen. En ik zie je dat allemaal weer recht proberen te praten en in een prachtig jasje gieten. En ik zie je hele verhalen ophangen tegen mij over anderen, en daar heb ik helemaal geen behoefte aan.

En dat is allemaal mijn priv?-mening.
Doe er mee wat je wilt.

Ik zie mezelf de bocht niet uitvliegen Rob, en dus verschillen wij daarover met elkaar van mening. Wat me overigens doet denken aan die keer dat we zo gezellig met elkaar zijn uitgeweest.

Weet je nog hoe bezorgd je was dat ik overreden zou worden door een auto die in geen velden of wegen te bekennen was maar evt. wel om de hoek zou kunnen komen rijden omdat ik met één voet op de straat stond? Ik heb je toen een beetje geplaagd door expres nog meer midden op de straat te gaan staan, weet je nog?

Wat is het in jou dat jij je zo druk maakt over olifanten die door een porseleinkast heen denderen?

Keen denderde bij door de porseleinkast, het zelfde verhaal bij Ogenblik-sem op een bepaald niveau, ik hou d'r verder mijn mond over. Ik ben daar nu niet meer boos over, dat is gebeurd en ik heb er mijn voordeel uit gehaald.

So ik dender ook als een olifant door de porseleinkast, so what? Zit daar enige verschil tussen het denderen door de porseleinkast van Keen en Ogenblik-sem op een zeker niveau in vergelijking met mijn denderen door de porseleinkast?

Het lijkt voor jou verschil te maken Rob. Waarom maakt dat voor jou verschil?

Heb je meer feeling met Keen en/of Ogenblik-sem dat je het rennen door een porseleinkast van hen wel acceptabel vind ( Ogenblik-sem twijfel ik een beetje aan nu ik voorgaande zo op geschreven heb dus blijft over Keen?

En Keen rent ook al jaren als een olifant door de porseleinkast, ik kan me nog precies herinneren wanneer ie daar mee begon als donderslag bij heldere hemel. Ik zal het er niet over hebben. Ik heb jou vaker goedkeurend zien knikken bij denderende olifanten in een porseleinkast. Vertel mij het verschil eens Rob tussen de ene olifant of wanneer ik als een olifant door de porseleinkast heen dender als evt. gevolg daarvan.

Vertel mij eens waarom ik de schade die evt. door zo'n denderende olifant in de porseleinkast in bedeesde en accepterende stilte voorbij moet laten gaan en in stilte zou moeten opruimen. Ik heb dat nooit gesnapt en ik snap dat nog niet. Als ik mijn waffeltje dichthoud leert die denderende olifant nooit dat hij zich mogelijk beter in een andere vorm in die porselein kast kan begeven.

Hoe dan ook of wat het ook is, ik ben niet van plan iemand in het ongewisse te laten mbt tot waar ie mee bezig is? Of zeg je dat alleen een exclusief groepje hun geraaktheden naar voren mogen brengen, waaronder jij bv, en dat de rest dat maar gewoon zonder slag of stoot te pikken heeft en op de stoep zou moeten blijven staan? Ik weet het niet hoor, je zegt het maar? Maar ik ben niet van plan mij in die zin aan jou regels te houden. Als jij daar moeite mee hebt dan zul je toch echt eerst naar jezelf moeten kijken en niet naar mij.

Ik kijk wel naar mezelf maakt je daar vooral geen illusies over.

[Ulla]

Oorspronkelijk geplaatst door Renoir

Al wil ze nog wel eens flink uit de bocht knallen ik ben dol op Marijke.

Ik ben dol op als mensen uit de bocht knallen, het laat meer liefde zien dan altijd maar al die politieke correctheid pardon beleefdheid. Grappig, dat inzicht had ik nog niet toen ik zelf nog hevig kon knallen, toen knalde ik alleen maar terug vanuit mij aangevallen voelen.

Ik ga het nog missen, gelukkig zo heel af en toe heb ik het ook nog weleens.
Als het net even iets teveel van het goede wordt en ik erin blijf hangen in het teveel.

[Rob]

Oorspronkelijk geplaatst door Vagebond

Rob ik snap dat je daar geen behoefde aan hebt, maar vertel mij eens waarom ik in mijn eigen draadje niet mijn gedachtengangen zou mogen opschrijven?

Je hoeft het proces waar ik doorheen en waar ik uiteindelijk bij uitkom niet te lezen. En toch lees je steeds weer wat ik schrijf en maak je je er steeds weer enorm druk over. Wat is dat toch Rob? Wat wordt er in jou geraakt wanneer ik mijn dingetjes deel met het grote publiek en mezelf daar ook nog eens credits voor geef?

Het is allemaal niet zo diep, Vagebond. Je mag schrijven waar en wat je wilt. En ik lees waar en wat ik wil. En dan schrijf ik weer wat ik zie. En op verzoek geef ik je ook nog mijn priv?-mening.

Ik heb ook een grens en die heb ik je gezegd. Als je in gesprek met mij over iemand anders wilt gaan schrijven, dan heb ik daar geen behoefte. Dat vind ik ongepast. Bespreek dat fijn met degene die het betreft, zou ik zeggen.

[Rob]

Oorspronkelijk geplaatst door Vagebond

Ik zie mezelf de bocht niet uitvliegen Rob, en dus verschillen wij daarover met elkaar van mening. Wat me overigens doet denken aan die keer dat we zo gezellig met elkaar zijn uitgeweest.

Weet je nog hoe bezorgd je was dat ik overreden zou worden door een auto die in geen velden of wegen te bekennen was maar evt. wel om de hoek zou kunnen komen rijden omdat ik met één voet op de straat stond? Ik heb je toen een beetje geplaagd door expres nog meer midden op de straat te gaan staan, weet je nog?

Ik kan het mij niet herinneren.

[Rob]

Oorspronkelijk geplaatst door Vagebond

Wat is het in jou dat jij je zo druk maakt over olifanten die door een porseleinkast heen denderen?

Ik maak me soms druk om het porselein dat kan breken
en het olifantje dat zich kan bezeren ...

Oorspronkelijk geplaatst door Vagebond

Heb je meer feeling met Keen en/of Ogenblik-sem dat je het rennen door een porseleinkast van hen wel acceptabel vind ( Ogenblik-sem twijfel ik een beetje aan nu ik voorgaande zo op geschreven heb dus blijft over Keen?

En Keen rent ook al jaren als een olifant door de porseleinkast, ik kan me nog precies herinneren wanneer ie daar mee begon als donderslag bij heldere hemel. Ik zal het er niet over hebben. Ik heb jou vaker goedkeurend zien knikken bij denderende olifanten in een porseleinkast. Vertel mij het verschil eens Rob tussen de ene olifant of wanneer ik als een olifant door de porseleinkast heen dender als evt. gevolg daarvan.

Klopt, ik heb feeling met Keen. Niet meer of minder dan met jou b.v., maar anders.

Niet alles wat daar op lijkt is denderen van een olifant door een porseleinkast.
Soms is het het leggen van een vinger op een zere plek. En soms is het het dichtknijpen van een gesprongen slagader. Het kan tot inzicht leiden van waar de pijn zit. En het kan levensreddend zijn, hoe pijnlijk ook.

Oorspronkelijk geplaatst door Vagebond

Ik kijk wel naar mezelf maakt je daar vooral geen illusies over.

Ik ben er niet gerust op ...

[Vagebond]

Oorspronkelijk geplaatst door Rob

Het is allemaal niet zo diep, Vagebond. Je mag schrijven waar en wat je wilt. En ik lees waar en wat ik wil. En dan schrijf ik weer wat ik zie. En op verzoek geef ik je ook nog mijn priv?-mening.

Ik heb ook een grens en die heb ik je gezegd. Als je in gesprek met mij over iemand anders wilt gaan schrijven, dan heb ik daar geen behoefte. Dat vind ik ongepast. Bespreek dat fijn met degene die het betreft, zou ik zeggen.

Dat zijn we dan met elkaar eens Rob. Ik heb niet de gewoonte met andere mensen over andere mensen te praten. Sterker nog ik ben er zelf nog al fel op dat niet te doen. Echter wanneer het zo is dat mensen iets te zeggen hebben over hoe ik op de akties van iemand al dan niet reageer vanuit mijn geraaktheid dan gebeurd dat. Het gaat mij dan niet om die andere mensen maar om de conversatie tussen jou en mij en dit geval jou geraaktheden m.i. en mijn geraaktheid blijkt dan nog uit het noemen van die namen. Ik heb even terug gelezen en ik begrijp je punt hierin geloof ik wel. Het noemen van die namen heeft echter niet de bewuste intentie van een mij beklagen in zich of het willen hebben over die bewuste personen alsof ik genoegdoening of mijn gelijk zou zoeken of iets in die geest

Zo dan is dat naar mijn idee ook weer opgelost. Als het nog niet duidelijk is hoor ik het wel

Nog even ter jouw info en evt. geruststelling: wanneer ik met Ogenblik-sem of wie dan ook wil praten dan doe ik dat wel rechtstreeks. Ik zit dan niet te wachten op een derde (Keen in dit geval ) die zich daar mee gaat zitten bemoeien, hoe goed bedoeld ook
Helaas is zeur nog even door, jij hoeft er niks mee Rob en mag dit schrijven als rechtstreeks aan Ogenblik-sem beschouwen, dus een piep voor jou, is dat bijna niet mogelijk. Ik vind't jammer maar da's mijn persoonlijke mening. De ingangen liggen er wat mij betreft. Daar laat ik het maar bij.

[Vagebond]

Oorspronkelijk geplaatst door Rob

Ik kan het mij niet herinneren.

Ik wel want ik vond het heel aandoenlijk allemaal :-D

[Vagebond]

Oorspronkelijk geplaatst door Rob

Ik maak me soms druk om het porselein dat kan breken
en het olifantje dat zich kan bezeren ...

XXX Je bent volgens mij bang om niks Rob. Ik heb een groot vertrouwen in mensen in het algemeen en ik heb er dus een hoge pet van op in het algemeen. Ik hoop dat jij dat ook mag krijgen

Klopt, ik heb feeling met Keen. Niet meer of minder dan met jou b.v., maar anders.

Thanks Rob.

Niet alles wat daar op lijkt is denderen van een olifant door een porseleinkast.
Soms is het het leggen van een vinger op een zere plek. En soms is het het dichtknijpen van een gesprongen slagader. Het kan tot inzicht leiden van waar de pijn zit. En het kan levensreddend zijn, hoe pijnlijk ook.

Dat is waar ik het over heb en dat is waar ik ten alle tijden vanuit ga bij alles wat ik doe zowel bij mezelf als voor de ander, hoe geschift wat er uit de pen komt ook mag lijken voor die ander, het gaat altijd uit van wat jij hierboven schrijft.

Vraag is nog wel hoe het komt dat jij dat ineens anders lijkt te gaan zien bij de akties van mijn persoon en alleen nog maar een blind afreageren lijkt te zien zonder aanziens des persoons of te weten waar ik in Godsnaam mee bezig ben als rondrazende gek of er ook nooit ook maar iets goeds en moois voor alle partijen uit zou kunnen voortkomen uiteindelijk. Ik vind dat toch iets heel aparts eerlijk gezegd.
Maar goed ik heb dat niet in de hand of er uit wat ik doe voor anderen iets goeds uit zal voortkomen, ik hoop daar altijd wel op en dat is iets wat ik heel lang kan volhouden en vanuit kan gaan, die hoop

Ik ben er niet gerust op ...

:-D

[Vagebond]

Mijn vader en mijn moeder.


Mijn vader heeft het afgelopen jaar al verschillende operaties (5 al) ondergaan vanwege een opspelende galblaas en galstenen. Zo moest hij gisteren opnieuw onder het mes ( hulpeldepup-scopisch via de mond ) met de bedoeling dat hij de volgende dag weer naar huis zou kunnen. Tijdens de operatie bleek dat er toch gesneden moest worden waarbij bleek dat bij dat wat de chirurg dacht dat de galblaas was een zak, waar eerder de galstenen in hadden gezeten, in een galuitgang bleek te zijn, verder bleek één van de galuitgangen te lekken waar ze in zutphen niks aan kunnen doen. Vervolgens hebben ze hem weer dicht genaaid en moest hij naar het AMC in Amsterdam voor verdere behandeling.

Mijn moeder, die een slechte lichamelijke conditie heeft, veel last van hartritme stoornissen, en als gevolg daarvan mentaal snel in paniek raakt, belde mij in paniek op met de mededeling dat het heel slecht met papa ging. Ik sprong gelijk op de fiets, ze wonen dicht bij mij, in de veronderstelling dat hij minstens op sterven zou liggen, wat dus niet zo bleek te zijn, zie bovenstaande.

Goed toen het hele verhaal helder was na gesproken te hebben met de chirurg, ik kwam binnen op het moment dat mijn moeder de chirurg aan de telefoon had, en geregeld was dat zij met de ambulance mee zou gaan en ik met de trein naar Amsterdam zou reizen, om haar bij te staan en te zorgen dat er omtrent haar goede afspraken zouden komen mbt tot in Amsterdam blijven of weer mee terug naar huis ed. troffen wij elkaar weer in het AMC.

Blabla ect. Vader nog onder invloed van de narcose en onder de morfine in het ziekenhuisbed kreeg tranen in de ogen toen hij mij zag zo blij mij te zien bladiebla ect. Hij als normaal redelijk pientere man begreep de helft niet van wat de arts daaro zei kwamen we dan bij het punt mijn moeder.

Mijn vader tegen mijn moeder:" Marietje ik heb liever dat je met Marijke mee naar huis gaat, je kunt hier toch niets doen en je kunt niet de hele dag naast mijn bed komen zitten want daar heb ik toch geen zin ik voel me veel te beroerd. Mijn moeder:" Henk ik vind het zo naar je hier alleen achter te laten ik wil graag blijven." Mijn vader:" Marietje ik ben toch wel vaker alleen weg geweest en dat was toch ook geen probleem en dit is niet anders, ik heb liever dat je naar huis gaat het is maar voor een paar daagjes ( +/- 1 week waarschijnlijk ) en dan kan ik waarschijnlijk weer naar het ziekenhuis in Zutphen om verder te herstellen. Mijn moeder:" ja maar ik vind het zo naar om je hier achter te laten en dit is toch anders bladiebla ect. Goed uiteindelijk kwamen we overeen dat mijn moeder weer met mij mee terug zou gaan.

Ik met moeders naar beneden om nog even hapje te eten daarna weer naar de afdeling om afscheid te nemen van mijn vader, die ondertussen eindelijk even de ogen had kunnen sluiten want hoe ziek die ook is hij voelt zich verplicht aandacht te besteden aan zijn bezoek en dus kan en mag hij niet wegzakken van zichzelf, krijgt mijn moeder ineens, terwijl het de hele dag goed was gegaan, last van hartritmestoornissen. Ik kon het mens wel schieten want hoe begrijpelijk haar klachten ook op dat moment GVD. Ik zag de zorg in mijn vaders ogen schieten en begreep ineens waarom hij vond dat mijn moeder naar huis moest gaan en gewoon haar ding daar moest doen. Hij is zo ziek dat hij niet ook nog eens de klachten van mijn moeder er bij kon gebruiken, zij zou hem alleen maar in de weg staan.

Ik heb mijn moeder opgepakt en dacht je mag zoveel hartritmestoornissen onderweg krijgen als je wil als hier maar niet in deze kamer alle aandacht naar jezelf toetrekt die nu in feite bij mijn vaders herstel moet liggen. Goed ma aan de arm nog even achterom kijken met een geruststellende glimlach en zeggende geen zorg pa gingen we.

Mijn moeder om de paar meter stoppen, o ik kan niet meer hoe moeten we ooit thuis komen, we komen niet thuis bladiebla ect. Ik tegen mij ma: Ma je hebt nu alleen maar last omdat je pa niet wilt achterlaten en jij je schuldig voelt. Pa heeft gezegd bladiebla ect. Hoe dan ook op een gegeven moment was ze er doorheen en hadden we geen echt grote problemen meer onderweg halleluja.

Waarom nu dit verhaal?

Dit verhaal omdat het laat zien dat hoe iemand alleen rekening houdt met zichzelf, soms bewust, soms onbewust zoals bij mijn moeder terwijl het schijnbaar om de ander gaat. Mijn moeder ziet mijn vader helemaal niet. Het gaat om haar en wat zij wil zelfs haar lichaam werkt mee door met hartritmestoornissen te komen op het moment dat zij even zichzelf aan de kant moet zetten voor een ander en het dus even niet meer om haar gaat.

Mijn vader gaat niet dood, hij ligt niet op sterven, hij is in een uitstekende lichamelijke conditie voor een man van zijn leeftijd. Hij heeft wel de schijt in dat hij nog niet op vakantie heeft gekunt dit jaar vanwege al die operaties en deze zal niet de laatste zijn dit jaar want na deze komt er nog 1 om een littekenbreuk die hij heeft overgehouden het verwijderen van een schrompelnier ook dit jaar. Met een beetje mazzel kan hij aan het eind van het jaar zeggen ik ben in het jaar 2012 elke maand 1 keer onder narcose geweest. Ik maak me meer zorgen over een evt. delier dat hij er aan over zou kunnen houden want bijna maandelijk onder narcose is toch niet niks voor een menneke van 77 jaar.

Mijn moeder was vandaag alweer in paniek en deed alweer alsof mijn vader stervende was. Gelukkig heeft ze de huisarts gebeld en ik heb haar nog maar eens voorgehouden dat je last heeft egoistische neigingen. Mijn vader heeft haar veel te veel verwend in de loop van haar leven in die zin in de valse hoop dat zij hem ooit nog eens zou gaan zien.

Ik heb vanmorgen nog aan haar voorgesteld om voor hotel of bed en breakfast dicht bij het ziekenhuis te kijken zodat ze toch elke dag naar mijn vader kan, want ik begrijp haar wens bij mijn vader op bezoek te kunnen natuurlijk wel, maar dat is ook niet wat omdat zij dan het grootste gedeelte van de dag alleen zit te kijken en zij vanwege haar conditie ook niet uit de voeten kan en de hele dag bij mijn vader aan bed zitten kan ook niet dat ziet ze inmiddels wel in.

Nou ik hoor het wel wat ze wil. Ik hobbel er wel achteraan en wil wat zaakjes regelen. Tot nu toe nog niks gehoord ook niet van de huisarts.

Tja jut en jul op zijn best :-).

[Ulla]

Wens je hoe dan ook sterkte met je ouders, lijkt mij voor jullie alle drie niet makkelijk, deze situatie!