Wat is beter dan ik

[Ulla]

Oorspronkelijk geplaatst door Nowee

Moet ik van mijn vreugde schrijven? Moet ik jouw voorzien van weten? Weten dat traagheid van verstand, dat dofheid van begrip en luiheid van gevoel weet uit te bannen en als een zachte band een sterke teugel is tegen verdeeldheid en losbandigheid?
Weten is beter dan ik.

Zoals het vogeltje gebekt is zingt het. xxx

[Dorje]

Oorspronkelijk geplaatst door Nowee

Jammer dat ik jouw noch iemand anders een aanwijzing kan geven. Ik ben mijn ik verloren en ben naar daar gegaan waar 't beter is dan ik. Daarom dat ik deze schrijverij beoefen als het kijken naar een struik berijmde bloemen die nog, nu de winter diep is ingetreden, daar zijn blijven staan.

Ik zie in de ikloze Nowee nochtans veel meer aanwijzingen dan vroeger.
Wat hier aangewezen wordt lijkt mij dat dat wat gaat naar waar het beter is dan ik, toch nog een soort van ik gevoel beschikbaar houdt, van waaruit nog schrijven en waarschijnlijk dan ook nog ander soort gedrag beoefend wordt, een soort van dood ik, zonder terugkoppeling naar het subject in denkbeeldigheid maar toch.

Dit neemt mijn angst weg. Voor de dochters van mijn mens-zijn Dorje, zelfs als het ik daarin volledig verloren zou gaan, zal er toch nog een soort van zorg blijven uitgaan, haast spontaan, lijkt mij nu zo. Vanuit dat wat gaat naar waar het beter is dan ik, kan, via dat resterend ik-gevoel, toch nog, zo blijkt uit de aanwijzing hierboven, een respons uitgaan op mens-zijn. Ook al zal dat niet meer zijn in de zin van een directe aanwijzing van levend ik tot levend ik.

Een geruststelling!

[Dorje]

Oorspronkelijk geplaatst door Nowee

[Nowee]

Oorspronkelijk geplaatst door Dorje

Wat hier aangewezen wordt lijkt mij dat dat wat gaat naar waar het beter is dan ik, toch nog een soort van ik gevoel beschikbaar houdt, van waaruit nog schrijven en waarschijnlijk dan ook nog ander soort gedrag beoefend wordt, een soort van dood ik, zonder terugkoppeling naar het subject in denkbeeldigheid maar toch.

Je maakt een terechte opmerking waar het weggaan als naar een andere plaats zo wordt opgevat als uit het gevoel beschikbaar zijn. Dat zou alleen maar een verschuiving zijn van het mentale naar het sensitieve.
Een dergelijke verschuiving is indrukwekkend en bevrijdend. Het opent een diep en dierbaar aanwezig zijn in de eigen natuur tussen de aanwezigheid van geliefden.
Het ik dat verloren is, is uit beide structuren, het mentale en sensitieve verdwenen. Er is geen terugkoppeling naar welk doorgronden ook en is daarom 'doorzien van ego' genoemd.
Er is dan ook geen sprake van verschuiven tussen beide polen waar het gaat om een totaal en volledig verdwijnen in een onnoembaar en onmiddellijk weten.

[Ulla]

Oorspronkelijk geplaatst door Dorje

Dit neemt mijn angst weg. Een geruststelling!

Ik zag je om praktische aanwijzingen vragen.

Misschien kun je eens op Jan Koehorn (een zonder poespas Advaita leraar) en zelfonderzoek googelen en ook bij You Tube kijken. Hij heeft ook een boek over zelfonderzoek geschreven. Wie weet heb je er wat aan en kun je daarmee wel uit de voeten.

[Dorje]

Oorspronkelijk geplaatst door Nowee

Je maakt een terechte opmerking waar het weggaan als naar een andere plaats zo wordt opgevat als uit het gevoel beschikbaar zijn. Dat zou alleen maar een verschuiving zijn van het mentale naar het sensitieve.

Gevoel dekt hier een andere lading. Het is allesinds niet als gevoel in de zin van sensitiviteit. Het is als "ik wordt aangesproken gevoel", "gevoel" omdat er geen ik meer is die wordt aangesproken, noch mentaal, noch sensitief.

Als er geen ik meer is, maar als er vraag of reageren op Nowee is, komt er toch nog respons. Alsof er nog een restant blijft van wat aangeduid wordt met Nowee, geen echt ik, maar alsof het bijna "voelt" alsof er aangesprokenheid is terwijl er niemand aan te spreken meer is, als in "Nowee voelt zich nog aangesproken".

In die zin, als mensheid (kinderen van mensheid) aanspraak zou maken op dat wat geen ik meer heeft, is er nog respons alsof de ik zich nog aangesproken blijft "voelen".
Dat voelen is te veel. Er is nog respons, daar zit de gerustelling: het oplossen van angst voor ik-loosheid als iets onverantwoordelijks. Als het onterecht is, geef gerust aan.

[Nowee]

Oorspronkelijk geplaatst door Dorje

Dit neemt mijn angst weg. Voor de dochters van mijn mens-zijn Dorje, zelfs als het ik daarin volledig verloren zou gaan, zal er toch nog een soort van zorg blijven uitgaan, haast spontaan, lijkt mij nu zo. Vanuit dat wat gaat naar waar het beter is dan ik, kan, via dat resterend ik-gevoel, toch nog, zo blijkt uit de aanwijzing hierboven, een respons uitgaan op mens-zijn. Ook al zal dat niet meer zijn in de zin van een directe aanwijzing van levend ik tot levend ik.

Een geruststelling!

'Goed begonnen is half gewonnen', is een woord dat hier terecht gezegd mag worden. Dat wil niet zeggen: "Goed, geef mij maar die helft en de rest zie ik wel!".
Er ligt veel profijt in dat goed begonnen zijn maar er ligt ook dat gemis in, die halfheid. Daarom is gesproken van 'doorpakken' tot menszijn weten is en weten onmiddellijk zichzelf actualiseert.

De aanwijzing voor gedegen zelfonderzoek ligt nog in noch buiten ik maar is opmerkzaamheid om tussen beide polen die ik ben door te durven gaan en van ik verlaten zijn.
Ja, er is die aantrekkingskracht van beide polen, van verstand dan wel gevoel. Daarom is gezegd dat het een 'doen' is, een durven doorgaan tot in weten.

Jij noch je dochters hoeven de natuur te vrezen. Jij en ik zijn niet verloren waar ik is weggegaan en weten werkelijkheid is als van beschikbaar zonder voorwaarden.

[Nowee]

Oorspronkelijk geplaatst door Dorje

In die zin, als mensheid (kinderen van mensheid) aanspraak zou maken op dat wat geen ik meer heeft, is er nog respons alsof de ik zich nog aangesproken blijft "voelen".
Dat voelen is te veel. Er is nog respons, daar zit de gerustelling: het oplossen van angst voor ik-loosheid als iets onverantwoordelijks. Als het onterecht is, geef gerust aan.

Je opmerkingen zijn terecht. Probeer maar eens aanspraak te maken op dat onnoembare dat zich actualiseert? Er zijn argumenten en aandoeningen van lichaam en van geest die erop wijzen een bijdrage te kunnen leveren en geloven het mens zijn te verheffen.
In wat daarin aanspreekt is religie filosofie maar voelt zoals je zegt als teveel ook al is het op het eerste zicht geruststellend en vol van een rijk en zinvol leren.

'Menszijn zonder ik' is actualiteit, is de toekomst die werkelijkheid is. Het is een ander begin van ervaring en gevoel dat nauw aansluit bij wat aanwezig is en handelt in antwoord zonder voorwaarden op wat beschikbaar is.

[Nowee]

Oorspronkelijk geplaatst door Dorje

Als er geen ik meer is, maar als er vraag of reageren op Nowee is, komt er toch nog respons. Alsof er nog een restant blijft van wat aangeduid wordt met Nowee, geen echt ik, maar alsof het bijna "voelt" alsof er aangesprokenheid is terwijl er niemand aan te spreken meer is, als in "Nowee voelt zich nog aangesproken".

Hier heeft ik dat verloren is 'waarde' omdat het er niet meer is. Dat is geen restant maar een andere gedaante van ik.
De aanspreekbaarheid van mens tot mens en van mens tot zijn natuur is niet van het ik maar is beschikbaarheid waarin het menszijn actualiseert, weten.
Als er niemand meer zou zijn (wat een ik-gedachte is), is er nog aanspreekbaarheid beschikbaar omdat actualiteit geen voorwaarde aanneemt. Het aangesproken zijn is toekomst realiseren, zelf-verwerkelijken wat toekomt, zichzelf genoeg zijn.

[Dorje]

Oorspronkelijk geplaatst door Nowee

Jij noch je dochters hoeven de natuur te vrezen. Jij en ik zijn niet verloren waar ik is weggegaan en weten werkelijkheid is als van beschikbaar zonder voorwaarden.

Het is ego die natuur vreest. Achter de angst, zit een diepere angst, een doodsangst. Ego die vreest voor zijn leven. De angst dat er niemand meer zal zijn die kan claimen het ik los gelaten te hebben.
Hiervoor bestaat er geen enkele geruststelling.

Oorspronkelijk geplaatst door Nowee

Als er niemand meer zou zijn (wat een ik-gedachte is), is er nog aanspreekbaarheid beschikbaar omdat actualiteit geen voorwaarde aanneemt.

Geen gerustelling, maar een oproep om aanspreekbaarheid als beschikbaarheid zonder voorwaarden te actualiseren. Er is niemand (geen ik-gedachte) die dat doet echter?
Het is het onnoembare dat zich actualiseert.

Oorspronkelijk geplaatst door Nowee

Probeer maar eens aanspraak te maken op dat onnoembare dat zich actualiseert? Er zijn argumenten en aandoeningen van lichaam en van geest die erop wijzen een bijdrage te kunnen leveren en geloven het mens zijn te verheffen.
In wat daarin aanspreekt is religie filosofie maar voelt zoals je zegt als teveel ook al is het op het eerste zicht geruststellend en vol van een rijk en zinvol leren.

...

De aandoening in lichaam is op dit moment buikgriep. Het lijkt te wijzen op tijd voor zwijgen, maar het is evengoed het onnoembare dat zich actualiseert in... zwijgen.


Bedankt voor ikloze aanwijzingen. Nu even doorpakken op de buikgriep...