Aankomen

[Tine]

Oorspronkelijk geplaatst door Rob

De spraakverwarring wordt nu compleet ...

Nee, het was een uitspraak van Moi (voor zover ik haar goed begrepen heb ?) waar ik mijn vraagtekens bij zette.

Ik zag geen vraagtekens maar 'een raar manneke' staan bij je zin, vandaar mijn 'verwarring' (die zelfs aan onthutsing grensde ).

Oorspronkelijk geplaatst door Rob

Laten we het eerst hebben over wat je onder zijn / niet-zijn verstaat, om verdere ongelukken te voorkomen ...

Da's een gemakkelijke (oef)! Onder zijn versta ik alles wat is, en daaruit volgt voor mij nogal automatisch dat er niet zoiets is als niet-zijn. Dit als dusdanig verstaan ontstond toen iemand het 'er-(zogezegd)niet-meer-zijn' van een ander iemand verwoordde met : 'hij is dood'. In dat zinnetje stond immers nog steeds het woordje 'IS'...
Ik besefte op dat moment dat niet-zijn een abstract (want mentaal) concept is, iets waar het voorstellingsvermogen weliswaar 'vat' kan proberen op krijgen (bijvoorbeeld door te vertrekken van het fysieke er-niet-(meer)-zijn), maar waar bewustzijn geen 'weet' kan van hebben omdat het er zich niet bewust kan van zijn.
Het over niet-zijn hebben, zie ik dus als een soort speculeren (om wat voor reden dan ook) door iemand die het dualiteitsprincipe hanteert om 'zicht' te krijgen op non-dualiteit.
Dat soort speculatie is ondertussen niet meer aan mij besteed. Zijn heeft weliswaar een tegenstelling 'nodig' om BEWUST te kunnen zijn (van wat 'zijn' allemaal is of kan zijn) maar niet om te zijn.
(Ik heb blijkbaar net een zin geschreven waarin 5 maal het woord 'zijn' verschijnt. Bravo!)

En met dit als subject beleefd verschijnsel ontstaat een ik, een kennelijk vastsstaand uitgangspunt, dat zich niet langer meer de prangende vraag stelt waaruit dat (vermeende) uitgangspunt nou feitelijk echt bestaat.

Het wast slechts nog aan met geloof aan inhoud en geeft de ontstane fictie de naam 'ik'.

[Rob]

Oorspronkelijk geplaatst door Tine

Da's een gemakkelijke (oef)! Onder zijn versta ik alles wat is, en daaruit volgt voor mij nogal automatisch dat er niet zoiets is als niet-zijn. Dit als dusdanig verstaan ontstond toen iemand het 'er-(zogezegd)niet-meer-zijn' van een ander iemand verwoordde met : 'hij is dood'. In dat zinnetje stond immers nog steeds het woordje 'IS'...

Als je ziet dat de zon is ondergegaan ? is de zon er dan nog of is de zon er dan niet meer?

[Tine]

Oorspronkelijk geplaatst door Rob

Als je ziet dat de zon is ondergegaan ? is de zon er dan nog of is de zon er dan niet meer?

Een mooi voorbeeld van de prachtige metaforen die het universum helemaal gratis aanbiedt aan 'iemand die wil weten'. Iets wat er niet lijkt te zijn, IS er toch...

[Rob]

Oorspronkelijk geplaatst door Tine

Een mooi voorbeeld van de prachtige metaforen die het universum helemaal gratis aanbiedt aan 'iemand die wil weten'. Iets wat er niet lijkt te zijn, IS er toch...

Hoe weet je dat de zon er toch is ??

[Tine]

Oorspronkelijk geplaatst door Rob

Hoe weet je dat de zon er toch is ??

Omdat ik net gebeld heb met iemand van 'een andere (kant van de) wereld' die aan het zonnebaden was.
Rob, zoals ik al heb gezegd, interesseert 'zijn versus niet-zijn' mij niet meer. Ik heb me heel erg lang met dat onderwerp 'bezig gehouden', er urenlange gesprekken over gevoerd met anderen (wat ik toen trouwens erg leuk vond) en het is wat mij betreft volledig uitgemolken.

[Ben]

Oorspronkelijk geplaatst door marie

Hewel als er iets, bij definitie al, niet bedekt kan worden dan is het wel het 'niets'; want elke bedekking van 'niets' maakt er ogenblikkelijk 'iets' van...

Dat is een simpel weten van het verstand en dat is dan ook gemakkelijk mee te delen, maar daarom is het nog geen beleven, geen 'zijn'.

De dag dat je hebt kunnen ervaren, beleven wat het 'niets' is; die dag ben je, gelul of niet, heel dicht bij je kern aanbeland en die dag doen de benamingen en de woorden er ook niets meer toe.
Maar een ding is zeker, die dag hang je niet meer alleen af van je verstand, die dag 'ben je' en die dag hang je je 'ego', je 'ik' ook gewoon als een mantel aan de haak.

,Niets' kan niet gekend zijn als een ervaren of beleven, dat dat ogenschijnlijk wel kan is eenvoudig de ervaring/beleving/invulling van niets door iets'.Veraf of dichtbij de 'kern' (jouw woord) maakt wezenlijk geen verschil, beide zijn geen millimeter opgeschoten tot wat ,Niets' als het ,Kennen' eerder dan het gekende is.

Je ego beleving en ik' ervaring op de haak te kunnen hangen al gelang het je zo uitkomt, is een besef van subjectieve vrijheid, maar heeft niks te maken met wat ,Niets' als het ,Kennen' voorafgaand aan het gekende is.

[Rob]

Oorspronkelijk geplaatst door Tine

Omdat ik net gebeld heb met iemand van 'een andere (kant van de) wereld' die aan het zonnebaden was.
Rob, zoals ik al heb gezegd, interesseert 'zijn versus niet-zijn' mij niet meer. Ik heb me heel erg lang met dat onderwerp 'bezig gehouden', er urenlange gesprekken over gevoerd met anderen (wat ik toen trouwens erg leuk vond) en het is wat mij betreft volledig uitgemolken.

Zo interessant is het niet, maar ? je begon er zelf over toch?

Oorspronkelijk geplaatst door Tine

Zijn heeft weliswaar een tegenstelling 'nodig' om BEWUST te kunnen zijn (van wat 'zijn' allemaal is of kan zijn) maar niet om te zijn.

Als iemand het over zijn gaat hebben word ik benieuwd wat diegene er onder verstaat. Wat meestal het geval is namelijk is dat zijn synoniem is met dat wat door iemand wordt ervaren of gedacht. En dan vind ik het interessant om te laten zien dat dat wat ervaren of gedacht wordt als (wat men dan vaak noemt) persoonlijk bewustzijn uitermate relatief en beperkt is.

Zover willen mensen nog wel eens mee gaan in het onderzoek. Maar de volgende stap, namelijk dat dat persoonlijk bewustzijn abusievelijk tot het centrum van het universum is gemaakt en dat dat net zo relatief en beperkt is, daar willen de meeste mensen dan weer niet aan. Want dan komen we op het punt dat het persoonlijke bewustzijn, of dat wat we denken te zijn, (een persoon met een zelfstandige grootheid - zoals ik dat dan noem) ook slechts een waarneming of een denkbeeld is. Want dan valt de grond onder dat wat als houvast wordt gezien (ik als persoon) weg. Want zoals we kunnen Zien dat er een wereld is die aan ons verschijnt (die voortdurend verandert), zo kunnen we ook Zien dat we als persoon niet apart zijn van die wereld, maar dat we (als persoon) onderdeel zijn van die veranderende wereld (en dus zelf als persoon net zo veranderlijk zijn als dat wat we denken waar te nemen of denken te zijn). En dat is het punt waarop de shift kan plaatsvinden van dat wat (wie) ik denk te zijn naar Dat wat ik Ben.

[moi]

Oorspronkelijk geplaatst door Rob

Als iemand het over zijn gaat hebben word ik benieuwd wat diegene er onder verstaat. Wat meestal het geval is namelijk is dat zijn synoniem is met dat wat door iemand wordt ervaren of gedacht. En dan vind ik het interessant om te laten zien dat dat wat ervaren of gedacht wordt als (wat men dan vaak noemt) persoonlijk bewustzijn uitermate relatief en beperkt is.

Zover willen mensen nog wel eens mee gaan in het onderzoek. Maar de volgende stap, namelijk dat dat persoonlijk bewustzijn abusievelijk tot het centrum van het universum is gemaakt en dat dat net zo relatief en beperkt is, daar willen de meeste mensen dan weer niet aan. Want dan komen we op het punt dat het persoonlijke bewustzijn, of dat wat we denken te zijn, (een persoon met een zelfstandige grootheid - zoals ik dat dan noem) ook slechts een waarneming of een denkbeeld is. Want dan valt de grond onder dat wat als houvast wordt gezien (ik als persoon) weg. Want zoals we kunnen Zien dat er een wereld is die aan ons verschijnt (die voortdurend verandert), zo kunnen we ook Zien dat we als persoon niet apart zijn van die wereld, maar dat we (als persoon) onderdeel zijn van die veranderende wereld (en dus zelf als persoon net zo veranderlijk zijn als dat wat we denken waar te nemen of denken te zijn). En dat is het punt waarop de shift kan plaatsvinden van dat wat (wie) ik denk te zijn naar Dat wat ik Ben.

Dan moet je nodig zeggen dat IK onduidelijk ben,

Wat meestal het geval is namelijk is dat zijn synoniem is met dat wat door iemand wordt ervaren of gedacht.

De rest hebben we het maar niet over.

[marie]

Oorspronkelijk geplaatst door Ben

,Niets' kan niet gekend zijn als een ervaren of beleven, dat dat ogenschijnlijk wel kan is eenvoudig de ervaring/beleving/invulling van niets door iets'.Veraf of dichtbij de 'kern' (jouw woord) maakt wezenlijk geen verschil, beide zijn geen millimeter opgeschoten tot wat ,Niets' als het ,Kennen' eerder dan het gekende is.

Je ego beleving en ik' ervaring op de haak te kunnen hangen al gelang het je zo uitkomt, is een besef van subjectieve vrijheid, maar heeft niks te maken met wat ,Niets' als het ,Kennen' voorafgaand aan het gekende is.

Voor mij is deze draad afgesloten; ik ben aangekomen en met wat ik ingezien heb kan ik nu een nieuw, vol leven beginnen.

Wat ik ingezien heb is dat wij inderdaad het uitvloeisel zijn van iets of iemand die een prachtig idee heeft gehad en ons verzonnen heeft, een scenarioschrijver, en het verhaal dat die scenarioschrijver van ons heeft opgehangen en dat wij spelen zijn wij inderdaad niet helemaal. Wij zijn maar gedeeltelijk dat verhaal dat iets of iemand verzonnen heeft in tegenstelling met de dieren die niet uit dat verhaal kunnen komen en het tot het einde moeten uitspelen. Wij zijn maar gedeeltelijk dat verhaal omdat wij niet alleen het verhaal zijn maar omdat wij ook de scenarioschrijver in onszelf kunnen ontdekken en omdat wij dan
en de scenarioschrijver en het verhaal zijn.

Om op je opmerking terug te komen. Je kunt je die scenarioschrijver als 'niets' voorstellen want hij heeft geen lichaam nodig en die scenarioschrijver kan zich dus duidelijk wel het 'niets' voorstellen. Voor jou zolang je je alleen met het verhaal vereenzelvigd is en blijft dat inderdaad heel moeilijk; maar je bent ook de scenrioschrijver en het is dus wel mogelijk...

Wat je laatste opmerking betreft geldt de vraag of de scenarioschrijver het allereerste begin is of dat hij ook maar het verhaal is van een nog subtielere scenarioschrijver en of dus het 'niets' van mijn scenarioschrijver het absolute 'niets' is en/of de allereerste kennis is of niet.
Ik geef eerlijk toe dat dat de laatste van mijn zorgen is; ik stel alleen maar vast dat ik in staat ben (misschien nog niet voortdurend) de 'ik' van mijn verhaal met tijden aan de kapstok te hangen en mij totaal te vereenzelvigen met mijn scenarioschrijver...

Verder dan dat lijken de dromen van mijn scenarioschrijver op dit ogenblik niet te gaan...