Aankomen

[Tine]

Oorspronkelijk geplaatst door Rob

Zo interessant is het niet, maar ? je begon er zelf over toch?

Euh... Rob, JIJ reageerde op een quote van mij met een voorstel, namelijk :

JIJ vroeg mij iets in functie van het voorkomen van verdere ongelukken en ik antwoordde om je daarbij behulpzaam te zijn.
Op mijn -door jou gevraagde- visie kwam weer een reactie van jou :

Ik ging er op dat moment echter al van uit dat aan jouw behoefte (het willen voorkomen van verdere spraakverwarring), voldaan werd aangezien je ondertussen mijn visie kende en zag jouw reactie daarom als een eerder retorische vraag. Maar toen volgde er NOG een vraag, namelijk :

Eerst vragen blijven stellen en nadien zeggen

valt niet echt met elkaar te rijmen. Mijn handelen vertrok vanuit de bereidheid in te gaan op een bepaald voorstel van jou, maar jouw tegenstrijdig gedrag leidt tot verwarring. Ik kan me dus alleen maar afvragen wat nu je ?chte bedoeling is want duidelijkheid daaromtrent biedt je alvast niet.
Mij lijkt het alvast dat je moeite hebt (om wat voor reden dan ook) om visies van anderen gewoon als dusdanig te aanvaarden.

Oorspronkelijk geplaatst door Rob

Als iemand het over zijn gaat hebben word ik benieuwd wat diegene er onder verstaat.

Dat 'benieuwd' zijn zal ik maar met een heel pak zout nemen, zeker als het om mijn persoontje gaat. Ten eerste omdat ik daaromtrent op dit forum al voldoende geschreven heb, en ten tweede als gevolg van jouw huidige, tot verwarring leidende reacties.
Je geeft inderdaad de indruk dat je wilt ?weten? welke visies anderen hanteren (vandaar het vragen-stellen). Gaat het echter om een oprechte interesse in/open staan voor de visies van die anderen, bijvoorbeeld in functie van een eventuele verruiming van de eigen visies/het eigen bewustzijn?

Oorspronkelijk geplaatst door Rob

Wat meestal het geval is namelijk is dat zijn synoniem is met dat wat door iemand wordt ervaren of gedacht. En dan vind ik het interessant om te laten zien dat dat wat ervaren of gedacht wordt als (wat men dan vaak noemt) persoonlijk bewustzijn uitermate relatief en beperkt is.

? of hanteer je het concept nieuwsgierigheid als een middel/mogelijkheid om jouw visie kenbaar te maken aan anderen, om dus jezelf (in dit geval je kennis) te laten zien als zijnde ?interessant?? In dat geval is er immers eerder sprake van DESinteresse dan van interesse in andere visies. Er is op zich niets fout met geen interesse hebben voor iets/iemand, maar het werkt wel ?verwarrend? wanneer je de ?schijn? wekt geïnteresseerd te zijn in een ander(e visie) terwijl het tegenovergestelde misschien méér 'waarheidsgehalte' bevat.

Oorspronkelijk geplaatst door Rob

Zover willen mensen nog wel eens mee gaan in het onderzoek. Maar de volgende stap, namelijk dat dat persoonlijk bewustzijn abusievelijk tot het centrum van het universum is gemaakt en dat dat net zo relatief en beperkt is, daar willen de meeste mensen dan weer niet aan.

En heeft dit gegeven (dat de meeste mensen daar niet aan willen) een invloed op jouw (bewust)zijn? Zo ja, wat kan je daar zélf aan doen behalve die ?andere mensen? proberen doen ?inzien? (overtuigen) dat zij (nog) niet zien wat jij wél (al) ziet?

Oorspronkelijk geplaatst door Rob

Want dan komen we op het punt dat het persoonlijke bewustzijn, of dat wat we denken te zijn, (een persoon met een zelfstandige grootheid - zoals ik dat dan noem) ook slechts een waarneming of een denkbeeld is.

Voor mij bevat het persoonlijk bewustzijn meer dan alleen maar datgene wat we denken te zijn, maar dit terzijde.
Jij bent dus blijkbaar op een bepaald moment op een bepaald (stand)?punt? uitgekomen. Je zal daartoe ook een bepaalde weg gevolgd hebben. Maar ervan uitgaan dat anderen op eenzelfde punt ?zouden moeten? uitkomen en misschien zelfs eenzelfde weg dienen te volgen (omdat dat volgens jou ?beter? zou zijn?), is wat mij betreft juist een bevestiging van het zichzelf als ?een zelfstandige grootheid? zien? Dat anderen dat ?punt? waarover jij het hebt misschien al voorbij zijn (maar dat jij dit niet als dusdanig ZIET), behoort trouwens ook tot de mogelijkheden?

Oorspronkelijk geplaatst door Rob

Want dan valt de grond onder dat wat als houvast wordt gezien (ik als persoon) weg. Want zoals we kunnen Zien dat er een wereld is die aan ons verschijnt (die voortdurend verandert), zo kunnen we ook Zien dat we als persoon niet apart zijn van die wereld, maar dat we (als persoon) onderdeel zijn van die veranderende wereld (en dus zelf als persoon net zo veranderlijk zijn als dat wat we denken waar te nemen of denken te zijn). En dat is het punt waarop de shift kan plaatsvinden van dat wat (wie) ik denk te zijn naar Dat wat ik Ben.

Tja, jij vindt het om één of andere reden blijkbaar belangrijk dat er een shift plaatsvindt van (het zijn van) de ?wie? naar (het zijn van) de 'wat' en hebt blijkbaar ook ?ontdekt? wat deze shift ?tegenhoudt? (namelijk het niet-zien van het ik als veranderlijk persoon). Ik ken echter heel wat mensen die het persoon-zijn als uiterst be?nvloedbaar en veranderlijk ervaren (wat zich zowel in hun denken en voelen als in hun handelen ?manifesteert?) en zich dus juist ni?t vasthouden aan een (bepaalde) persoonlijkheid. Zij laten zich als het ware gedachteloos/wil-loos (om)vormen door alles wat er ?gebeurt? maar dat is niet hetzelfde als het zijn/belichamen van de ?wat ik ben?.
Ik zie dus meer ?heil? in een heilzame (harmonieuze) samenwerking van beide aspecten van het mens-zijn. Ik zal niet pleiten voor een overwaardering van het ik (de wie) maar zie evenmin de zin van het onderwaarderen ervan omdat ik de ?wie? en de 'wat' als een onlosmakelijk met elkaar verbonden ?team? beschouw. Het is wat mij betreft echter wel de wie die deze verbinding al dan niet kan ?eren? via de keuze voor samenwerking ermee of de keuze voor verzet ertegen? En dat verschil is kenbaar want ervaarbaar!

Wat een hoop woorden om tot wederzijds begrip te komen.
Hoe eenvoudig is het te weten 'wat' je bent en zulks niet nodig te hebben.

[Rob]

Oorspronkelijk geplaatst door Tine

Eerst vragen blijven stellen en nadien zeggen valt niet echt met elkaar te rijmen. Mijn handelen vertrok vanuit de bereidheid in te gaan op een bepaald voorstel van jou, maar jouw tegenstrijdig gedrag leidt tot verwarring. Ik kan me dus alleen maar afvragen wat nu je ?chte bedoeling is want duidelijkheid daaromtrent biedt je alvast niet.
Mij lijkt het alvast dat je moeite hebt (om wat voor reden dan ook) om visies van anderen gewoon als dusdanig te aanvaarden.

Dat 'benieuwd' zijn zal ik maar met een heel pak zout nemen, zeker als het om mijn persoontje gaat. Ten eerste omdat ik daaromtrent op dit forum al voldoende geschreven heb, en ten tweede als gevolg van jouw huidige, tot verwarring leidende reacties.
Je geeft inderdaad de indruk dat je wilt ?weten? welke visies anderen hanteren (vandaar het vragen-stellen). Gaat het echter om een oprechte interesse in/open staan voor de visies van die anderen, bijvoorbeeld in functie van een eventuele verruiming van de eigen visies/het eigen bewustzijn?

? of hanteer je het concept nieuwsgierigheid als een middel/mogelijkheid om jouw visie kenbaar te maken aan anderen, om dus jezelf (in dit geval je kennis) te laten zien als zijnde ?interessant?? In dat geval is er immers eerder sprake van DESinteresse dan van interesse in andere visies. Er is op zich niets fout met geen interesse hebben voor iets/iemand, maar het werkt wel ?verwarrend? wanneer je de ?schijn? wekt geïnteresseerd te zijn in een ander(e visie) terwijl het tegenovergestelde misschien méér 'waarheidsgehalte' bevat.

Daar kan ik kort en bondig over zijn: ik vind uiteindelijk geen enkele visie interessant. De jouw niet, de mijne niet, niemands visie niet. We kunnen er veel en heel verschillende visies op na houden, maar op dit forum gaat niet voor niets om waarheidsvinding. Er zijn geen verschillende waarheden. Er is er maar één en die is voor jou het zelfde als mij. Zou dat niet zo zijn, dan mag het de naam waarheid niet dragen.

Is er dan iemand die de waarheid in pacht heeft? Nee, dat niet. Maar het is voor mij klip en klaar dat de ene verwoording direct verwijst naar waarheid en de andere niet.

Wat hier gebeurt is dat iedereen zijn eigen gevonden persoonlijke waarheden in de etalage wil zetten. Je zou mij dat ook kunnen verwijten. Maar ik leg geen enkele claim op wat ik te vertellen heb. Wat ik probeer te verwoorden is wat vele mensen voor mij al vele eeuwen hebben geprobeerd te verwoorden en dat is dat er maar één waarheid is die voor iedereen altijd geldend is en dat die gevonden kan worden door iedereen die nietsontziend aan zelfonderzoek wil wijden.

Verder kan ik niet anders dan er van uitgaan (van de veronderstelling) dat iedereen die hier komt aan dat nietsontziende zelfonderzoek wil doen. Als ik dat zou vragen, dan is het antwoord in alle gevallen ja. Er is natuurlijk niemand die zegt dat hij (zij) hier voor iets anders komt. Op die basis begint het gesprek. En het enige wat ik kan doen is als iemand zijn (haar) verhaal gaat vertellen om door te vragen, net zo lang tot het verhaal in duigen valt. Dat is nog niet zo eenvoudig, want wij allemaal hebben zo verdomde goed getraind om ons verhaal overeind te houden, dat we op ieder mogelijk lekje in het verhaal wel weer een volgend verhaaltje hebben gevonden om het lek te dichten.

Dus nee, wat mij betreft zitten we hier niet om persoonlijke visies uit te wisselen. Als ik daar interesse in had dan ging ik in de kroeg zitten, want daar hebben ze (over het algemeen) interessantere verhalen te vertellen.

Wordt vervolgd ?

[Rob]

Oorspronkelijk geplaatst door Tine

En heeft dit gegeven (dat de meeste mensen daar niet aan willen) een invloed op jouw (bewust)zijn? Zo ja, wat kan je daar zélf aan doen behalve die ?andere mensen? proberen doen ?inzien? (overtuigen) dat zij (nog) niet zien wat jij wél (al) ziet?

Voor mij bevat het persoonlijk bewustzijn meer dan alleen maar datgene wat we denken te zijn, maar dit terzijde.
Jij bent dus blijkbaar op een bepaald moment op een bepaald (stand)?punt? uitgekomen. Je zal daartoe ook een bepaalde weg gevolgd hebben. Maar ervan uitgaan dat anderen op eenzelfde punt ?zouden moeten? uitkomen en misschien zelfs eenzelfde weg dienen te volgen (omdat dat volgens jou ?beter? zou zijn?), is wat mij betreft juist een bevestiging van het zichzelf als ?een zelfstandige grootheid? zien? Dat anderen dat ?punt? waarover jij het hebt misschien al voorbij zijn (maar dat jij dit niet als dusdanig ZIET), behoort trouwens ook tot de mogelijkheden?

Tja, jij vindt het om één of andere reden blijkbaar belangrijk dat er een shift plaatsvindt van (het zijn van) de ?wie? naar (het zijn van) de 'wat' en hebt blijkbaar ook ?ontdekt? wat deze shift ?tegenhoudt? (namelijk het niet-zien van het ik als veranderlijk persoon). Ik ken echter heel wat mensen die het persoon-zijn als uiterst be?nvloedbaar en veranderlijk ervaren (wat zich zowel in hun denken en voelen als in hun handelen ?manifesteert?) en zich dus juist ni?t vasthouden aan een (bepaalde) persoonlijkheid. Zij laten zich als het ware gedachteloos/wil-loos (om)vormen door alles wat er ?gebeurt? maar dat is niet hetzelfde als het zijn/belichamen van de ?wat ik ben?.

Ik zie dus meer ?heil? in een heilzame (harmonieuze) samenwerking van beide aspecten van het mens-zijn. Ik zal niet pleiten voor een overwaardering van het ik (de wie) maar zie evenmin de zin van het onderwaarderen ervan omdat ik de ?wie? en de 'wat' als een onlosmakelijk met elkaar verbonden ?team? beschouw. Het is wat mij betreft echter wel de wie die deze verbinding al dan niet kan ?eren? via de keuze voor samenwerking ermee of de keuze voor verzet ertegen? En dat verschil is kenbaar want ervaarbaar!

Ik kan daar niks aan doen (aan het mensen iets in laten zien ?), behalve dan telkens opnieuw een poging wagen. Maar dat is dan ook het bijzondere aan zelfonderzoek. Eerst is er een zoeker die waarheid wil vinden. Vervolgens is er een zoeker die zo doodziek wordt van het zoeken dat hij / zij het zoeken opgeeft. Vaak is dat een tijd van totale verwarring en teleurstelling. En vaak, meestal (maar zonder garantie) vindt het gezochte dan jou. Een compleet omgekeerde wereld, uiteindelijk. In de tussentijd is er weinig anders te doen dan door te gaan met wat we al doen.

Nog maar een keer dan: het gaat niet om mij of mijn weg. Ik claim geen enkel eigenaarschap over welke weg of zoektocht dan ook. Wat ik wel heb gezien is dat hoe verschillend de zoekwegen ook zijn gegaan, dat alle mensen die de zoektocht tot een goed einde hebben gebracht op het zelfde zijn uitgekomen.

Wat ik kan doen is, als het zo uitkomt, proberen iets aan te reiken. Want de obstakels die zich voordoen zijn grosso modo voor iedere zoeker identiek. Een daarvan is wat ik noem ?het geloof in de persoon (of noem het persoonlijkheid, eigenheid, onszelf) als zelfstandige grootheid?, of (wat meer schertsend gezegd ? want niemand zal dat bevestigen) als middelpunt van het universum, als afgescheiden waarnemer van dat wat wordt waargenomen (of hoe je het ook maar wilt verwoorden).

Je kunt daarentegen zeggen dat je ziet dat er mensen zijn die juist uiterst be?nvloedbaar en veranderlijk zijn. Het gaat er niet om of je een sterke persoonlijkheid hebt of een zwakke, want in beide gevallen staat (hoe tegengesteld ook) de eigen persoonlijkheid centraal. Het gaat er ook niet om de persoonlijkheid te ontkennen (ook een veel voorkomend misverstand) maar om de persoonlijkheid (in welke vorm dan ook) te zien voor wat het is.

Ik zou mijn excuus kunnen aanbieden voor de ontstane verwarring, maar dat zou niet eerlijk zijn. Het is mijn ervaring (en dus persoonlijk en geen waarheid) dat er eerst verwarring moet ontstaan (vaak) voordat de eigen visie in twijfel kan worden getrokken. Ik zie me zelf dus als iemand die er op uit is om verwarring te zaaien. Niet omdat ik dat nou zo graag doe, want het wordt me meestal niet in dank afgenomen (zie mijn laatste berichten die ik met Moi heb uitgewisseld). Maar dat zal me verder worst wezen. De tijd dat ik alleen maar geliefd en bemind wilde worden ligt al weer een tijdje achter me.

Nog even op je laatste opmerking ingaan: het gaat niet om het overwaarderen of onderwaarderen van de ?wie?, of om samenwerking of verzet tegen ?wie? dan ook. Dat is overigens een gebruikelijke reactie die opkomt als het ?wie? wordt aangesproken. Dat misverstand berust volgens mij op de veelgeplaatste opmerking dat er een ego is dat vernietigd zou moeten worden. De ?wie? (de persoonlijkheid) is gewoon een gegeven waar we het mee moeten (mogen) doen en waar we (in de marge) wat aan kunnen sleutelen. Het gaat in zelfonderzoek om te ont-dekken, wat we in essentie zijn. En dat is niet de ?wie? die we denken te zijn.

[Ben]

Oorspronkelijk geplaatst door Tine

Wat ik ben noem ik levensenergie/scheppingskracht; wie en hoe ik ben is de vorm en inhoud die deze energie in/via mij aanneemt. Die energie oefent een soort ?invloed? uit op mijn zijn maar het persoonlijk bewustzijn heeft (via denken/voelen/handelen) de keuze zich al dan niet tegen deze invloed te ?verzetten?. Meer ?kennen? kan ik er niet van maken?

Ik kan je wel volgen, maar dat is allemaal geen ,Kennen', dat is invullen.

Oorspronkelijk geplaatst door Tine

Welk ?belang? heeft het maken van dit onderscheid volgens jou? Men kan immers (d.m.v. herinneren of fantaseren) van een conceptuele ervaring een zintuiglijke beleving ?maken?, en een zintuiglijke beleving kan ?omgezet? worden naar een conceptuele ervaring, die dan op zijn beurt weer een zintuiglijke beleving kan ?creëren?. Maar de aandacht bevindt zich sowieso in de natuurlijkheid van het hier en nu?
Ik kan in een nachtelijke droom blijkbaar zelfs in mijn bed plassen (met alle daaraan gepaard gaande zintuiglijke belevingen!) maar bij het wakker worden constateren dat het bed desondanks toch droog gebleven is. Deze uiterst fysisch aanvoelende beleving bleek dus eigenlijk een conceptuele ervaring te zijn, m.a.w. mijn zintuigen kunnen mij blijkbaar ?bedriegen??

Het opmerken van dit onderscheid heeft niks te maken met een belang. de zintuiglijke ondervinding kun je niet bedenken, daar is het denken te traag voor. Een conceptuele ervaring die een ogenschijnlijk zintuiglijke beleving kan maken blijft hoe je het ook went of keert altijd een subjectieve ervaring, het kan nimmer een wezenlijk zintuiglijk ondervinden zijn, dit omdat de creatie van de sensatie z'n oorsprong heeft in het concept, niet in het wezenlijk feitelijk ondervinden..droom sensaties, meer is het niet.
Natuurlijke aandacht rust altijd bij de zintuiglijke ondervinding, (Dat kun je direct constateren)en nooit bij de conceptuele beleving/ervaring.

Oorspronkelijk geplaatst door Tine

Ik was ook niet van plan om iets teniet te doen hoor. In mijn ?bevinding? is alles subjectief en is tegelijk zowel alles als niets waarheid, dus dan zijn we wat dit betreft alvast uitgepraat hé

,Alles&niets' is de laatste illusie, en daar wordt al meer dan genoeg over geluld.

Oorspronkelijk geplaatst door Tine

De levensenergie op zich beschouw ik als een kracht die aanwezig is in zowel het kleinste korreltje zand als in een complex systeem zoals het mens-zijn, en beide zie ik als concepten. Het is dus blijkbaar de levensenergie zélf die allerhande concepten vormt (creëert).

Wat' je bent is geen beschouwing noch beschouwen.
Dat alles wat is' te herleiden is tot één overeenstemmigheid is een conceptueel zoethoudertje. Concepten verstaan concepten, creeren concepten opeenvolgend, en over en weer, maar ze kunnen je nooit binnen de ervaring/belevings wereld weergeven Wat' je als het onmiddellijke ,Kennen' voorafgaand aan al het gekende bent.

Oorspronkelijk geplaatst door Tine

Op welke manier houdt dit ?het menen te kennen? volgens jou een (al dan niet ogenschijnlijke) winst in? Kennis ?winnen? kan toch alleen maar van belang zijn voor iemand die gelooft kennis NODIG te hebben? Het leven zelf heeft er echter soms een handje van weg om al het zogenaamde weten waaraan een iemand zich ?vastklampt? in één klap onderuit te halen, wat voor de persoon in kwestie op dat moment misschien wel schrijnend is maar waar ik ondertussen alleszins wel de humor kan van inzien (ook al ben ik zélf ooit zo'n 'persoon in kwestie' geweest)?

Jij hebt toch 40 jaar lang gigantisch je best gedaan om (middels vallen en opstaan, zoeken en vinden, en wederom zoeken en vinden, diepe ellende en fantastische ervaringen/belevingen) te willen weten hoe een en ander een beetje werkt , het hoe en waarom etc..noem dat maar geen winst van kennis zoeken.
Alle ervaring/beleving levert kennis/weten op. De ervaring van conceptuele/verbeeldings vrijheid en fantasie zonder enige restrictie is t.a.v een keurslijf herinnering, en afgebakende structuur en doctrine , welhaast een euforie die ogenschijnlijk laat zien wat god/universele kracht moet zijn.
M.a.w een subjectief besef.

Oorspronkelijk geplaatst door Tine

Dit dus in tegenstelling met alles wat zich ?voordoet? binnen de non-duale werkelijkheid? Iemand die echter in het eigen bewustzijn een tegenstelling ?creëert? (duaal versus non-duaal) is zélf ?lid? van/deelnemer aan een duale werkelijkheid (wat niet betekent dat hij/zij dit inziet).

Jij komt op de proppen met een non-duale werkelijkheid, niet ik.
Ik heb geen weet' van een non-duale werkelijkheid, ik heb alleen weet van de duale werkelijkheid.

Oorspronkelijk geplaatst door Tine

Dat mag gerust hoor, de dingen zelf malen er immers niet om hoe ik ze benoem. En gedachten krijgen wat mij betreft alle vrijheid eender welke ?mij? te bedenken; die ?mij? vindt dat niet zo belangrijk omdat ze weet dat ze niet deze gedachten IS en er dus niet hoeft in te geloven?

Natuurlijk ben je niet alleen deze gedachtes, het ik' kent zichzelf gedragen door alle ontelbare gedachtes..en dat is nou net de 'schijn' vrijheid waar de aanzet van dit forum toe wil duiden.

[Tine]

Oorspronkelijk geplaatst door Rob

Daar kan ik kort en bondig over zijn: ik vind uiteindelijk geen enkele visie interessant.

Behalve onderstaande dan

Wat als die ene waarheid nu eens de volgende zou zijn :

"Je creëert je eigen werkelijkheid op basis van de (al dan niet bewuste) overtuigingen die in de totaliteit van al je bewustzijnsvelden leven" Dit voldoet volgens mij zowel aan de hierboven gestelde criteria als aan de hieronder vermelde

Oorspronkelijk geplaatst door Rob

Is er dan iemand die de waarheid in pacht heeft? Nee, dat niet. Maar het is voor mij klip en klaar dat de ene verwoording direct verwijst naar waarheid en de andere niet.

Je gaat er dus wél van uit dat je het verschil ziet tussen wat naar waarheid verwijst en wat niet maar houdt blijkbaar geen rekening met de mogelijkheid dat je misschien zélf geen zicht hebt op/weet hebt van de voor iedereen geldende waarheid.

Oorspronkelijk geplaatst door Rob

Wat hier gebeurt is dat iedereen zijn eigen gevonden persoonlijke waarheden in de etalage wil zetten. Je zou mij dat ook kunnen verwijten. Maar ik leg geen enkele claim op wat ik te vertellen heb. Wat ik probeer te verwoorden is wat vele mensen voor mij al vele eeuwen hebben geprobeerd te verwoorden

Je legt geen claim maar vertrekt wél van het gegeven dat je een juiste interpretatie maakt van datgene wat 'vele mensen al vele eeuwen proberen verwoorden hebben'. Blijkbaar ga je ervan uit dat die 'vele mensen' waarover jij spreekt méér wisten/weten dan wat bepaalde andere mensen ondertussen 'ontdekt' hebben, waardoor je het niet mogelijk acht dat er een soort bewustzijnsontwikkeling (of transformatie) heeft plaatsgevonden en het dus eerder bepaalde mensen-van-nu zijn die een juister (completer) zicht hebben op 'hoe het allemaal écht in elkaar zit'...

Oorspronkelijk geplaatst door Rob

Verder kan ik niet anders dan er van uitgaan (van de veronderstelling) dat iedereen die hier komt aan dat nietsontziende zelfonderzoek wil doen. Als ik dat zou vragen, dan is het antwoord in alle gevallen ja. Er is natuurlijk niemand die zegt dat hij (zij) hier voor iets anders komt. Op die basis begint het gesprek. En het enige wat ik kan doen is als iemand zijn (haar) verhaal gaat vertellen om door te vragen, net zo lang tot het verhaal in duigen valt. Dat is nog niet zo eenvoudig, want wij allemaal hebben zo verdomde goed getraind om ons verhaal overeind te houden, dat we op ieder mogelijk lekje in het verhaal wel weer een volgend verhaaltje hebben gevonden om het lek te dichten.

Tsjonge tsjonge toch, al dat werk! Terwijl het zo gemakkelijk zou kunnen zijn omdat de enige ?chte waarheid (die ik hierboven vermeld) altijd, overal en voor iedereen blijkt te kloppen, waardoor geen enkel verhaal in duigen hoeft te vallen omdat elk verhaal zo heerlijk overduidelijk die voor iedereen geldende waarheid bevestigt...

[Tine]

Oorspronkelijk geplaatst door Ben

Jij hebt toch 40 jaar lang gigantisch je best gedaan om (middels vallen en opstaan, zoeken en vinden, en wederom zoeken en vinden, diepe ellende en fantastische ervaringen/belevingen) te willen weten hoe een en ander een beetje werkt , het hoe en waarom etc..noem dat maar geen winst van kennis zoeken.

Mijn zoeken was eerder gericht op het vinden van DE OORZAAK (het waarom) van bepaalde, zeer 'ingrijpende' (ellendige) gebeurtenissen die plaatsvonden in mijn leven. De zoektocht naar kennis en deze inzetten om het eigen of andermans lijden te verlichten, is wat mij betreft van een andere orde dan het zoeken naar kennis alleen maar om jezelf de mogelijkheid te geven deze zogenaamde winst 'kenbaar' te maken aan anderen... Het ging wat mij betreft dus niet om een-gigantisch-mijn-best-doen-zoeken; het voelde vooral aan als een geen-andere-optie-hebbende zoektocht...

[Tine]

Oorspronkelijk geplaatst door Rob

Ik kan daar niks aan doen (aan het mensen iets in laten zien), behalve dan telkens opnieuw een poging wagen.

Als jouw 'ik' daar niks kan aan doen, dan kunnen alle andere 'ik-ken' evenmin iets doen aan wat ze doen (wat dat ook is), behalve dan telkens opnieuw pogingen wagen om te blijven doen wat ze doen. Toppie!

[Tine]

Oorspronkelijk geplaatst door Laurens

Wat een hoop woorden om tot wederzijds begrip te komen.
Hoe eenvoudig is het te weten 'wat' je bent en zulks niet nodig te hebben.

Ach Laurens, soms worden er inderdaad een hele hoop woorden gevormd maar wat ik ben velt daar geen oordeel over (wat niet altijd kan gezegd worden van de wie ik ben) omdat er eenvoudig gezien, geweten en begrepen wordt waarom de wie doet wat ze doet...

[Rob]

Oorspronkelijk geplaatst door Tine

Wat als die ene waarheid nu eens de volgende zou zijn :

"Je creëert je eigen werkelijkheid op basis van de (al dan niet bewuste) overtuigingen die in de totaliteit van al je bewustzijnsvelden leven" Dit voldoet volgens mij zowel aan de hierboven gestelde criteria als aan de hieronder vermelde

Dat is een visie die ik op zich interessant vind, daar zouden we het over kunnen hebben ?

Oorspronkelijk geplaatst door Tine

Je gaat er dus wél van uit dat je het verschil ziet tussen wat naar waarheid verwijst en wat niet maar houdt blijkbaar geen rekening met de mogelijkheid dat je misschien zélf geen zicht hebt op/weet hebt van de voor iedereen geldende waarheid.

Het is vooral een kwestie van tussen de regels doorlezen ?

Oorspronkelijk geplaatst door Tine

Je legt geen claim maar vertrekt wél van het gegeven dat je een juiste interpretatie maakt van datgene wat 'vele mensen al vele eeuwen proberen verwoorden hebben'. Blijkbaar ga je ervan uit dat die 'vele mensen' waarover jij spreekt méér wisten/weten dan wat bepaalde andere mensen ondertussen 'ontdekt' hebben, waardoor je het niet mogelijk acht dat er een soort bewustzijnsontwikkeling (of transformatie) heeft plaatsgevonden en het dus eerder bepaalde mensen-van-nu zijn die een juister (completer) zicht hebben op 'hoe het allemaal écht in elkaar zit'...

Het is van alle tijden. Er zijn nu mensen die het (gelukkig) weer anders verwoorden dan hoe het ooit verwoord is. Maar dat neemt niet weg dat alle grote bevrijdingswegen het in essentie over het zelfde hebben.

Een ?soort bewustzijnsontwikkeling? vind er niet plaats en heeft er ook nooit plaatsgevonden. Dat is een misplaatst voortgangsgeloof dat de mensheid zich heeft toege?igend. Opnieuw het gevolg van de mens die zich als middelpunt van het universum heeft bedacht.

Oorspronkelijk geplaatst door Tine

Tsjonge tsjonge toch, al dat werk! Terwijl het zo gemakkelijk zou kunnen zijn omdat de enige ?chte waarheid (die ik hierboven vermeld) altijd, overal en voor iedereen blijkt te kloppen, waardoor geen enkel verhaal in duigen hoeft te vallen omdat elk verhaal zo heerlijk overduidelijk die voor iedereen geldende waarheid bevestigt...

Zoveel werk is het niet, het gaat vanzelf, zoals alles eigenlijk. Alleen middels ons verhaal maken we er wat anders van dan het is. Dan komt er ineens een ?iemand? in het verhaal opduiken die ergens moeite voor heeft gedaan of ergens moe van wordt. Dat het niet moeilijk zou moeten zijn maar makkelijk, is ook weer een verzonnen verhaal.

En nog maar een keer: als ik het heb over verzonnen verhalen betekent niet dat we afscheid moeten nemen van onze verhalen (wat trouwens een onmogelijkheid is), maar dat we het verhaal voor een verhaal gaan aanzien en er niet meer van maken dan dat. Zodra dat is ingezien kan het verhalen vertellen gewoon doorgaan maar dan zonder dat er aan welk verhaal ook maar enig geloof of meer waarde wordt toegekend dan waar het verhaal recht op heeft.