maries gedachtenwereld

[Fer]

Oorspronkelijk geplaatst door marie

Wat ik zo fantastisch vind bij mijn laatste inzichten is dat mijn geest weer zoveel vrijer is om zich bezig te houden met wat echt telt, nl. ZIJN.

Wat zo fantastisch is aan je laatste inzicht is dat je deze beter direct in de prullenbak kan gooien. De geest kan zich niet vrijer voelen, die geest van jou neemt een loopje met je. Die geest is het obstakel die je belemmert te realiseren dat je al compleet vrij bent, altijd al geweest. Die geest houd zich bezig met false inzichten en beloftes. Dat is toch goed nieuws zo voor de donderdag?

[marie]

Oorspronkelijk geplaatst door Fer

Wat zo fantastisch is aan je laatste inzicht is dat je deze beter direct in de prullenbak kan gooien. De geest kan zich niet vrijer voelen, die geest van jou neemt een loopje met je. Die geest is het obstakel die je belemmert te realiseren dat je al compleet vrij bent, altijd al geweest. Die geest houd zich bezig met false inzichten en beloftes. Dat is toch goed nieuws zo voor de donderdag?

Hewel dat is toch wat ik zeg... er ligt weer zoveel meer in de prullenmand...
Hou je niet van het woord geest, kan zijn... Ik weet alleen dat ik directer en directer mijn Zijn ben...

Dat dat Zijn er altijd al geweest was en is... niets is... alles is in wording, dus ook dat Zijn...

Natuurlijk is en was dat Zijn er altijd, maar dan niet in de zin van een onveranderlijke, vastliggende, doodse toestand...
Zijn is Leven, Leven is Zijn en dus veranderlijk...
Alleen de dood is onveranderlijk...

[Fer]

Oorspronkelijk geplaatst door marie

Hewel dat is toch wat ik zeg... er ligt weer zoveel meer in de prullenmand...
Hou je niet van het woord geest, kan zijn... Ik weet alleen dat ik directer en directer mijn Zijn ben...

Dat dat Zijn er altijd al geweest was en is... niets is... alles is in wording, dus ook dat Zijn...

Natuurlijk is en was dat Zijn er altijd, maar dan niet in de zin van een onveranderlijke, vastliggende, doodse toestand...
Zijn is Leven, Leven is Zijn en dus veranderlijk...
Alleen de dood is onveranderlijk...

Ohhh zo!

[marie]

Oorspronkelijk geplaatst door Fer

Ohhh zo!

Dat is toch de definitie van dood, niet en leven is geen dood...

[Fer]

Oorspronkelijk geplaatst door marie

Dat is toch de definitie van dood, niet en leven is geen dood...

Voor mij zijn dood en leven concepten zoals alles wat ik kan waarnemen of bedenken, en dat is niet wie/wat we zijn. In absolute zin hebben concepten helemaal geen realiteitswaarde. Alleen op het relatieve niveau van de realiteit, het dagelijkse mens zijn, het niveau waar het ikje verschijnt en daarmee ambitie, angst, jaloezie, woede, schuldgevoel..........enz. Ik heb het al eens aangegeven. Gooi alles wat je tot nu toe gedaan hebt even aan de kant en focus je op de ruimte tussen gedachten, daarin ligt onze ware aard. Vertoef daar zoalang en zo vaak mogelijk. Op dit niveau verdwijnt het ikje. Verder is er niets over te vertellen.

[marie]

Oorspronkelijk geplaatst door Fer

Voor mij zijn dood en leven concepten zoals alles wat ik kan waarnemen of bedenken, en dat is niet wie/wat we zijn. In absolute zin hebben concepten helemaal geen realiteitswaarde. Alleen op het relatieve niveau van de realiteit, het dagelijkse mens zijn, het niveau waar het ikje verschijnt en daarmee ambitie, angst, jaloezie, woede, schuldgevoel..........enz. Ik heb het al eens aangegeven. Gooi alles wat je tot nu toe gedaan hebt even aan de kant en focus je op de ruimte tussen gedachten, daarin ligt onze ware aard. Vertoef daar zoalang en zo vaak mogelijk. Op dit niveau verdwijnt het ikje. Verder is er niets over te vertellen.

Jij zegt: "gooi alles wat je tot nu toe gedaan hebt even aan de kant..."
Ik zeg... "ik heb dat niet aan de kant gegooid, ik heb dat gewoon aan de kant gezet als totaal onbelangrijk". Ik kan mij dat permiteren, gezien mijn leeftijd en mijn lichamelijke conditie en zelfs sociale contacten steunen nog minimaal daarop...

Vasthouden aan concepten is inderdaad dwaas, maar voor mij blijft uitwisseling mogelijk en dan hebben we woorden en begrippen nodig om uit te drukken wat we leven...

Ik begrijp waar je voorstelt om je zoveel mogelijk op de tussenruimte tussen de gedachten te concentreren... Ik heb daar persoonlijk een hele innerlijke studie over gemaakt... ik heb daarbij de misleidende en hypnotische werking van het verkeerde gebruik van het verstand doorzien... zodat ik nu kan zeggen dat dat vertoeven in die tussenruimte als het ware een eigen geworden is...

Het ikje vind ik enorm peoratief, onvolwassen kinderlijkheid...
Maar ik blijf vasthouden aan het 'ik', zolang 'ik' niet totaal ben opgegaan in het geheel omdat ik het 'ik' zie als een navelstreng die mij verbindt met het geheel... Het geheel heeft duidelijk mijn 'ik' niet nodig, maar 'ik' heb wel mijn 'ik' nodig om het geheel te doorgronden, het geheel te zijn...
Zelfs als dat geheel uiteindelijk 'niets' is...

[Fer]

Oorspronkelijk geplaatst door marie

zolang 'ik' niet totaal ben opgegaan in het geheel

Dan ontmoeten we elkaar op hetzelfde punt

[Fer]

En Marie ben je al opgegaan in het geheel? En is dat wat je bedoelt met de piano speler die opgaat in zijn muziek?

[marie]

Oorspronkelijk geplaatst door Fer

En Marie ben je al opgegaan in het geheel? En is dat wat je bedoelt met de piano speler die opgaat in zijn muziek?

Weet dat ik elke dag minder en minder ben en te gelijker tijd meer en meer...

Deze morgen, mijn man is hopeloos verliefd op mij en praat, praat en praat en ik zwijg, zwijg en zwijg... We liggen zalig in elkaars armen...

Waarom zeg je niets??? Waarom zeg je zelfs niet wat je weet dat ik graag wil horen???
Waarom??? Hewel het drong tot mij door dat alle praat een afkooksel is en dat men nooit de echtheid van het moment onder woorden kan brengen; zelfs dat alle woorden die echtheid schade toebrengt. Hij, mijn man, voelt die echtheid, maar, en dat intrigeert hem, hij beheerst, verstaat die niet...

Ik heb deze morgen geweten waarom men (in de Joodse geschiedenis) de naam van God niet mag uitspreken, want die naam, dat begrip is onuitspreekbaar en elke poging ertoe zou alleen maar afbraak meebrengen van dat Goddelijke Zijn dat in ieder van ons zit opgeborgen...

[Fer]

Oorspronkelijk geplaatst door marie

Weet dat ik elke dag minder en minder ben en te gelijker tijd meer en meer...

Deze morgen, mijn man is hopeloos verliefd op mij en praat, praat en praat en ik zwijg, zwijg en zwijg... We liggen zalig in elkaars armen...

Waarom zeg je niets??? Waarom zeg je zelfs niet wat je weet dat ik graag wil horen???
Waarom??? Hewel het drong tot mij door dat alle praat een afkooksel is en dat men nooit de echtheid van het moment onder woorden kan brengen; zelfs dat alle woorden die echtheid schade toebrengt. Hij, mijn man, voelt die echtheid, maar, en dat intrigeert hem, hij beheerst, verstaat die niet...

Ik heb deze morgen geweten waarom men (in de Joodse geschiedenis) de naam van God niet mag uitspreken, want die naam, dat begrip is onuitspreekbaar en elke poging ertoe zou alleen maar afbraak meebrengen van dat Goddelijke Zijn dat in ieder van ons zit opgeborgen...

Ach ja die menselijke verliefdheid, chemicaliën en hormonen in het lichaam geven een bepaald gevoel en de stem in het hoofd zegt "ik ben verliefd". Als de chemie is uitgewerkt en de een zegt niet meer wat de ander wil horen dan komt er vroeg of laat een einde aan.

Inderdaad praten vind plaats op het relatieve vlak, daar waar jij, ik en de rest van elkaar gescheiden zijn, wereld van concepten. Wereld waar diamant duurder is dan glas. Verder geen probleem in het dagelijks leven als je het maar realiseert mijns inziens. Misschien komt daar de uitspraak spreken is zilver en zwijgen is goud vandaan.

Wat ik zelf zie is als ik zwijg en ook de geest zwijgt er vanzelf een verschuiving plaatsvindt naar die zijns toestand, nonduaal bewustzijn, hoe je het ook wil noemen. Verder heb ik het idee, ondanks dat je vaak hoort dat wij bewustzijn zijn, dit niet juist is. Ik denk dat bewustzijn ook overstegen dient te worden. Bewustzijn is niet wat ik ben. Ik en de rest van het universum komen op in bewustzijn maar het is niet wat ik ben. Hoe denk jij hierover?


Er komt nu een zinnetje op uit het onpersoonlijk leven : Be still and know I am God.

Dus dat ga ik nu maar even doen, stil zijn.

gr,
ferry