Het zwatelen heeft weer een vervolg gekregen

[Bassie]

Oorspronkelijk geplaatst door Guido

'Leegte ervaren komt er heel snel toe zich te tonen als een of ander 'iets..

Nee, dat kan nooit. Wie leegte ervaart als 'iets' die fantaseert. Leegte wil niks anders zeggen dan dat 'men' kennend present is in de leegte. Het is tevens de ervaring van egoloosheid omdat je 'niets' bent in die leegte.

Als ik weer in de persoon ben, dan ben ik 'iets'. (De lichaamservaring)

Leegte toont zich ook nooit, je bent er al-een: het is een 'zijn'. Een alleen-zijn. Het kan alleen geweten worden door het te 'zijn'.

[Bassie]

Oorspronkelijk geplaatst door Guido

De be,dekking van 'Leegte, geeft het ogenschijnlijke 'ik een 'werkelijkheid'.

Leegte is niet zozeer bedekt, het is in deze wereld noodzakelijk om als 'iets' te verschijnen. En als 'iets' neem ik zintuigelijk waar. Waar ik in de leegte lichaamloos waarneem, neem ik in deze wereld zintuigelijk (met het lichaam) waar.

[marie]

Oorspronkelijk geplaatst door Bassie

Leegte is niet zozeer bedekt, het is in deze wereld noodzakelijk om als 'iets' te verschijnen. En als 'iets' neem ik zintuigelijk waar. Waar ik in de leegte lichaamloos waarneem, neem ik in deze wereld zintuigelijk (met het lichaam) waar.

Bassie; ik heb die leegte ook ervaren en het is zoals je zegt... maar wat helpt het kennen van die leegte; het zelfs enkele ogenblikken beleefd hebben van die leegte... wat helpt mij dat in mijn verder aards bestaan, verbeeld of niet, in de tijd of niet...
We zullen er toch door moeten en zo lang we hier leven op aarde volstaat het weten dat die leegte bestaat niet... Inderdaad het is een kwestie van ZIJN... Maar het spijt mij, dat ZIJN verklaard onze geboorte, onze Weg, de Waarheid en zo veel meer niet...
Ik heb altijd gezegd dat ik wil opklimmen tot de hemel, het ZIJN hier, maar ik wil het doen met mijn voeten vastgebonden op aarde...
Afkomen met de aarde doet er niet toe want ze is tijdsgebonden, want ze is maar...
Sorrie, ik denk niet dat we zo maar geboren zijn...

[marie]

Oorspronkelijk geplaatst door marie

Bassie; ik heb die leegte ook ervaren en het is zoals je zegt... maar wat helpt het kennen van die leegte; het zelfs enkele ogenblikken beleefd hebben van die leegte... wat helpt mij dat in mijn verder aards bestaan, verbeeld of niet, in de tijd of niet...
We zullen er toch door moeten en zo lang we hier leven op aarde volstaat het weten dat die leegte bestaat niet... Inderdaad het is een kwestie van ZIJN... Maar het spijt mij, dat ZIJN verklaard onze geboorte, onze Weg, de Waarheid en zo veel meer niet...
Ik heb altijd gezegd dat ik wil opklimmen tot de hemel, het ZIJN hier, maar ik wil het doen met mijn voeten vastgebonden op aarde...
Afkomen met de aarde doet er niet toe want ze is tijdsgebonden, want ze is maar...
Sorrie, ik denk niet dat we zo maar geboren zijn...

En nu maar afkomen, Laurens, dat het weeral maar een verhaaltje is; het zoveelste verhaaltje in meer... en verhaaltjes interesseren jou niet... Terwijl wij god verdomme alleen maar bestaan uit verhaaltjes...
Dus het bestaan interesseert jou niet???
O neen je verkiest te blijven zitten in jouw verbeeldingen van niet-bestaan, in plaats van de kern waar al die verhaaltjes naar wijzen te achterhalen en in te zien waarom en zo volwaardiger te kunnen leven...

[Guido]

Oorspronkelijk geplaatst door Bassie

Nee, dat kan nooit. Wie leegte ervaart als 'iets' die fantaseert. Leegte wil niks anders zeggen dan dat 'men' kennend present is in de leegte. Het is tevens de ervaring van egoloosheid omdat je 'niets' bent in die leegte.

Als ik weer in de persoon ben, dan ben ik 'iets'. (De lichaamservaring)

Leegte toont zich ook nooit, je bent er al-een: het is een 'zijn'. Een alleen-zijn. Het kan alleen geweten worden door het te 'zijn'.

Het 'ervaren maakt mogelijk dat bevinding benoemt kan zijn, in dit geval wordt leegte gebruikt als duidend gegeven.
De bevinding leegte te zijn als 'ervaren, toont leegte niet als 'iets, de bevinding leegte te ervaren is dat 'iets.. Dat 'iets is het kennend beginsel zonder verhaal. Subjectief betekenis geven claimt dat kennend beginsel in een verhaal van 'ik ben Dat..
Leegte kan feitelijk helemaal geen betekenis gegeven worden of zijn, Leegte is een verzinsel
van wat 'iets wil zijn.

Al-een en alleen zijn.. betreft dus een invullend gegeven, om het 'ik hierbij overeind te houden.

[Guido]

Oorspronkelijk geplaatst door Bassie

Leegte is niet zozeer bedekt, het is in deze wereld noodzakelijk om als 'iets' te verschijnen. En als 'iets' neem ik zintuigelijk waar. Waar ik in de leegte lichaamloos waarneem, neem ik in deze wereld zintuigelijk (met het lichaam) waar.

Leegte en lichaam zijnde ervaarbaar, zijn inwisselbaar.. met geheel daar aan eigen gerelateerde perspectieven. Of beide 'werkelijk' Zijn.. is te ont,dekken.

Oorspronkelijk geplaatst door marie

En nu maar afkomen, Laurens, dat het weeral maar een verhaaltje is; het zoveelste verhaaltje in meer... en verhaaltjes interesseren jou niet... Terwijl wij god verdomme alleen maar bestaan uit verhaaltjes...
Dus het bestaan interesseert jou niet???
O neen je verkiest te blijven zitten in jouw verbeeldingen van niet-bestaan, in plaats van de kern waar al die verhaaltjes naar wijzen te achterhalen en in te zien waarom en zo volwaardiger te kunnen leven...

Ik wil wel weer wat rectificeren, het verhalende kan best mijn interesse hebben maar niet steeds dezelfde verhaaltjes van ene Marie die al acht jaar lang niks anders doet dan pogen aan het geziene te ontsnappen en zodra daarop gewezen ontkent. Dus waar ik nu dan maar op blijf hameren is dat waar het hier om gedachteonderzoek gaat het niet raadzaam is telkens nieuwe verhalen te verzinnen. Omdat je blijf doorgaan kap ik dat nu resoluut af door te zeggen geen interesse te hebben.

[Bassie]

Oorspronkelijk geplaatst door marie

Bassie; ik heb die leegte ook ervaren en het is zoals je zegt... maar wat helpt het kennen van die leegte; het zelfs enkele ogenblikken beleefd hebben van die leegte... wat helpt mij dat in mijn verder aards bestaan, verbeeld of niet, in de tijd of niet...
We zullen er toch door moeten en zo lang we hier leven op aarde volstaat het weten dat die leegte bestaat niet... Inderdaad het is een kwestie van ZIJN... Maar het spijt mij, dat ZIJN verklaard onze geboorte, onze Weg, de Waarheid en zo veel meer niet...
Ik heb altijd gezegd dat ik wil opklimmen tot de hemel, het ZIJN hier, maar ik wil het doen met mijn voeten vastgebonden op aarde...
Afkomen met de aarde doet er niet toe want ze is tijdsgebonden, want ze is maar...
Sorrie, ik denk niet dat we zo maar geboren zijn...

Het kennen van de leegte is ook het bewogen worden door de leegte. Noem dat allemaal maar niks.

P.S. In de leegte is geen 'willen', ook geen wil tot opklimmen van de hemel of andere toekomstvisioenen.

[Bassie]

Oorspronkelijk geplaatst door Guido

Leegte kan feitelijk helemaal geen betekenis gegeven worden of zijn, Leegte is een verzinsel
van wat 'iets wil zijn.

Al-een en alleen zijn.. betreft dus een invullend gegeven, om het 'ik hierbij overeind te houden.

Leegte is geen verzinsel, het is kennende aanwezigheid waar 'willen' per definitie onmogelijk is.

[Bassie]

Oorspronkelijk geplaatst door Guido

Leegte en lichaam zijnde ervaarbaar, zijn inwisselbaar.. met geheel daar aan eigen gerelateerde perspectieven. Of beide 'werkelijk' Zijn.. is te ont,dekken.

Leegte is in die zin werkelijk dat waar 'niets' is , ook geen begin of einde te vinden is.

Dat lijkt me niet inwisselbaar met het lichaam, daar zit wel een begin en een einde aan.

Dat de leegte mij toeviel was dan ook gelegen in het feit dat ik onthecht ben aan iedere toekomstvervulling. Het is op zijn beurt weer het lichaam met alles wat er aan vast zit wat in een gedachte toekomst wil existeren.

Existeren als lichaam of existeren als leegte, een wereld van verschil.