maries gedachtenwereld

[marie]

Oorspronkelijk geplaatst door Iona

We doen simpelweg wat nodig is in dit aardse paradijs om in het alledaagse te functioneren.
Psychologisch en spiritueel gezien zie ik de doener niets doen.

Begrijp me goed: wat ik zie/ schrijf is niet om jou iets bij te willen brengen.

Heel juist, de doener doet op aards niveau niets en laat draaien...
Wat niet wil zeggen dat hij geen invloed heeft; zelfs op aards niveau...

De zon doet niets, ze schijnt omdat ze niet anders kan dus ze doet niets...
maar je kunt moeilijk volhouden dat de zon geen invloed heeft.
Alles is één; alles is vervlochten; ook alle niveaus...

Alles draait om te weten wie ik ben in dat geheel; zodat ik er volkomen in kan opgaan... En dat heeft niets met geloven, met actief bezig zijn te maken maar wel alles met zijn...

[Iona]

Oorspronkelijk geplaatst door marie

Heel juist, de doener doet op aards niveau niets en laat draaien...
Wat niet wil zeggen dat hij geen invloed heeft; zelfs op aards niveau...
De zon doet niets, ze schijnt omdat ze niet anders kan dus ze doet niets...
maar je kunt moeilijk volhouden dat de zon geen invloed heeft.
Alles is één; alles is vervlochten; ook alle niveaus...
Alles draait om te weten wie ik ben in dat geheel; zodat ik er volkomen in kan opgaan... En dat heeft niets met geloven, met actief bezig zijn te maken maar wel alles met zijn...

Juist. Vanuit de echte werkelijkheid gezien kan de mens evenals de zon niet anders dan vanuit innerlijk en uit eigen kracht vrije activiteiten te scheppen.

[marie]

Oorspronkelijk geplaatst door Iona

Juist. Vanuit de echte werkelijkheid gezien kan de mens evenals de zon niet anders dan vanuit innerlijk en uit eigen kracht vrije activiteiten te scheppen.

Dat door hebben, en volgens mij zal het gros van de mensheid dat op een bepaald moment doorhebben... dat noem ik evolutie...

Ik heb het eigenlijk al wel gehad om mij nog op het terrein van boeken over spiritualiteit te bewegen, hoewel kennis daarover vaak nog gevraagd is. Ik las zojuist uit het boek van C.B. Zuiderhoudt getiteld 'Meester Eckhart versus Advaita' het volgende stukje en dacht aan Marie.

Ik refereer hier aan ego-isme. In veel geloofsrichtingen en ethische stelsels wordt het ik dan ook meedogenloos aangepakt als een kwaad dat je maarbeter kwijt kunt zijn, en ik ontkom er hier nauwelijks aan om daarmee in te stemmen, zij het vanuit een andere overweging.

En zo begin ik dan eveneens met het ondermijnen van het ik uit het dagelijks leven. Dat doe ik overigens met weinig rancune naar dat ik toe, want het ik is niet voor niets ontstaan. Het kan behoorlijk functioneel zijn wanneer u op uw beurt wacht in de rij bij de bakker. U kunt dat ik dan 'aanspannen' als een ander voordringt. Nee, dat ik is om andere dan morele redenen een sta-in-de-weg. Het ik bezorgt u een verkeerde identificatie.

Want wanneer u zegt: 'Ik ben politicus', dan bedoelt u eigenlijk dat uw dagelijkse context bestaat uit staatsrechtelijke modellen en ideologieën. Wanneer u zegt: 'Ik zit', dan bedoelt u in feite een bepaalde fysieke positie van het lichaam, waarbij de billen een hoofdrol spelen. Wanneer u zegt: 'Ik ben verdrietig', dan betekent dat, dat een gemoedsstemming fysiek of mentaal merkbaar is geworden. En wanneer u zegt: 'Ik verdom het verder', dan wil dat zeggen dat de betreffende activiteit wordt gestopt. Geen van die vier ikken hebben ook maar iets met elkaar gemeen. U heeft op die manier duizenden ikken die allemaal niets met elkaar gemeen hebben, maar een daadwerkelijke, concrete ik heeft u niet.

U heeft een lichaam, ja. Dit is mijn lichaam. Bezittelijk voornaamwoord. U bent dat lichaam niet, u heeft het. U heeft een hand, u bent die hand niet. U heeft een hoofd en hersens, u bent dat hoofd en die hersens niet. Zelfs in uw brein is er geen centrum dat, als een soort homunculus, het brein aanstuurt, want het brein is, hoe wonderlijk ook, een zelf regulerend systeem zonder topmanagement dat men tot 'ik' zou kunnen bombarderen. Nee, in dat lichaam huist geen concreet ik, want dan zou het operatief verwijderbaar zijn.

Na al die cursiefjes moet het wel duidelijk zijn, dat ik iets anders is dan het lichaam dat u ter beschikking heeft. Het woordje 'ik' wordt dan ook eigenlijk meer gebruikt om een ervaring aan op te hangen. Het leven wordt aan de lopende/ band 'ervaren' en de taalkundige weergave van die ervaring geschiedt tenslotte het gemakkelijkst door middel van het positioneren van een fictieve ik, waar u de werkwoorden aan plakt. Zo werkt dat nu eenmaal in onze wereld van volwassenen, en daar is niks mis mee. Kleine kinderen hebben dat trouwens nog niet, die positioneren nog geen zelfstandige ik. Maar nogmaals: een werkelijk ik bestaat niet in concreto, ook al heeft u een leven lang gedaan alsof. Het is mateloos belangrijk om dat nu ten volle te beseffen.

Leest u niet verder, maar neem nu even de tijd om dat goed tot u te laten doordringen!

[kabu]

Oorspronkelijk geplaatst door Laurens

Maar nogmaals: een werkelijk ik bestaat niet in concreto, ook al heeft u een leven lang gedaan alsof. Het is mateloos belangrijk om dat nu ten volle te beseffen.

Dat gaat weer olie op het vuur van maurie's 'ik'-component zijn...

[Mihaela]

Waar is Marie?

[Mihaela]

Oorspronkelijk geplaatst door kabu

Dat gaat weer olie op het vuur van maurie's 'ik'-component zijn...

Als ze maar tevoorschijn komt, want ze is al een tijdje afwezig.

[kabu]

Oorspronkelijk geplaatst door Mihaela

Als ze maar tevoorschijn komt, want ze is al een tijdje afwezig.

Ze heeft wat interessanters gevonden dan dit forum om haar tijd te doden.

[marie]

Oorspronkelijk geplaatst door Laurens

Ik heb het eigenlijk al wel gehad om mij nog op het terrein van boeken over spiritualiteit te bewegen, hoewel kennis daarover vaak nog gevraagd is. Ik las zojuist uit het boek van C.B. Zuiderhoudt getiteld 'Meester Eckhart versus Advaita' het volgende stukje en dacht aan Marie.

Ik refereer hier aan ego-isme. In veel geloofsrichtingen en ethische stelsels wordt het ik dan ook meedogenloos aangepakt als een kwaad dat je maarbeter kwijt kunt zijn, en ik ontkom er hier nauwelijks aan om daarmee in te stemmen, zij het vanuit een andere overweging.

En zo begin ik dan eveneens met het ondermijnen van het ik uit het dagelijks leven. Dat doe ik overigens met weinig rancune naar dat ik toe, want het ik is niet voor niets ontstaan. Het kan behoorlijk functioneel zijn wanneer u op uw beurt wacht in de rij bij de bakker. U kunt dat ik dan 'aanspannen' als een ander voordringt. Nee, dat ik is om andere dan morele redenen een sta-in-de-weg. Het ik bezorgt u een verkeerde identificatie.

Want wanneer u zegt: 'Ik ben politicus', dan bedoelt u eigenlijk dat uw dagelijkse context bestaat uit staatsrechtelijke modellen en ideologieën. Wanneer u zegt: 'Ik zit', dan bedoelt u in feite een bepaalde fysieke positie van het lichaam, waarbij de billen een hoofdrol spelen. Wanneer u zegt: 'Ik ben verdrietig', dan betekent dat, dat een gemoedsstemming fysiek of mentaal merkbaar is geworden. En wanneer u zegt: 'Ik verdom het verder', dan wil dat zeggen dat de betreffende activiteit wordt gestopt. Geen van die vier ikken hebben ook maar iets met elkaar gemeen. U heeft op die manier duizenden ikken die allemaal niets met elkaar gemeen hebben, maar een daadwerkelijke, concrete ik heeft u niet.

U heeft een lichaam, ja. Dit is mijn lichaam. Bezittelijk voornaamwoord. U bent dat lichaam niet, u heeft het. U heeft een hand, u bent die hand niet. U heeft een hoofd en hersens, u bent dat hoofd en die hersens niet. Zelfs in uw brein is er geen centrum dat, als een soort homunculus, het brein aanstuurt, want het brein is, hoe wonderlijk ook, een zelf regulerend systeem zonder topmanagement dat men tot 'ik' zou kunnen bombarderen. Nee, in dat lichaam huist geen concreet ik, want dan zou het operatief verwijderbaar zijn.

Na al die cursiefjes moet het wel duidelijk zijn, dat ik iets anders is dan het lichaam dat u ter beschikking heeft. Het woordje 'ik' wordt dan ook eigenlijk meer gebruikt om een ervaring aan op te hangen. Het leven wordt aan de lopende/ band 'ervaren' en de taalkundige weergave van die ervaring geschiedt tenslotte het gemakkelijkst door middel van het positioneren van een fictieve ik, waar u de werkwoorden aan plakt. Zo werkt dat nu eenmaal in onze wereld van volwassenen, en daar is niks mis mee. Kleine kinderen hebben dat trouwens nog niet, die positioneren nog geen zelfstandige ik. Maar nogmaals: een werkelijk ik bestaat niet in concreto, ook al heeft u een leven lang gedaan alsof. Het is mateloos belangrijk om dat nu ten volle te beseffen.

Leest u niet verder, maar neem nu even de tijd om dat goed tot u te laten doordringen!

Laurens, het wonder zit hem in inzien dat wel 'ik' of niet 'ik' dat dat hetzelfde is zoals wel 'God' of niet 'God' hetzelfde is...
Je kunt alles wegredeneren zodat er niets overblijft... en juist een seconde voor dat niets... ben je... om onmiddellijk weer uit elkaar te vallen...

Het wonder zit niet in het oneindig grootte, waar de mensen zo naar opkijken...
Het wonder zit in het 'niets' en dat te kunnen zijn...
Het 'niets' is de schepping van alles...

Oorspronkelijk geplaatst door marie

Laurens, het wonder zit hem in inzien dat wel 'ik' of niet 'ik' dat dat hetzelfde is zoals wel 'God' of niet 'God' hetzelfde is...
Je kunt alles wegredeneren zodat er niets overblijft... en juist een seconde voor dat niets... ben je... om onmiddellijk weer uit elkaar te vallen...

Het wonder zit niet in het oneindig grootte, waar de mensen zo naar opkijken...
Het wonder zit in het 'niets' en dat te kunnen zijn...
Het 'niets' is de schepping van alles...

Het gekke is Marie dat ik de redeneringen in het boek simpel kan volgen en die mij duidelijk maken hoe de vork aan de steel zit met dat 'ik'. Ik denk hé hier heeft Marie ook wat aan, nu kan het zich ook aan haar openbaren. Maar er kan kennelijk niks plaats maken voor iets anders.

En dan krijg je bovenstaand onwrikbaar standpunt van Marie weer terug en dan vraag ik me af waarom ik nog aan Marie denk wanneer er iets omtrent het 'ik' wordt uitgelegd. Marie weet het al en kan niemand daarmee overtuigen en is zelf evenmin te overtuigen.