De werking van ego en niet-ego

[Nadje]

Oorspronkelijk geplaatst door Theo

Als dit waar wij het hier over hebben in jou leeft als een concept van niet-indentificatie?dan zit je nog steeds in een concept. Je hebt dan het ene idee (ik ben een ik) verruild voor een ander idee (ik ben Al of zoiets)

Maar het verruilen van idee is niet voldoende. Ik zie velen hier zich bekwamen in het zich de theorie eigen maken. Maar uiteindelijk vind je dit alles terug in je eigen 'zijn'. (het 'zijn' van Nadje in jouw geval)

Een persoonlijke indentificatie is ook niet nodig. Het blijkt dat jouw persoonlijke 'zijn' een verschijningsvorm is van Zijn. Als het goed is kan je dat allemaal in je zelf waarnemen. En als dat niet zo is, dan is er nog wat te doen.

Alles wat verschijnt is een verschijningsvorm van Zijn. Maar daar is niks "eigens" (meer) aan. Er is dan ook geen sprake van een jou of mij waarin iets (als een concept) leeft.

[Nadje]

Oorspronkelijk geplaatst door Esradha

En tegelijkertijd weet iedereen het en weet iedereen het anders en weet iedereen dat de ander het niet weet. Het zal mijn tijd wel duren en ik zal zelf alvast zeggen, ik weet het niet!

Daar kom je inderdaad op uit. Op niet weten. Jij/ik kan nooit weten.

[marie]

Oorspronkelijk geplaatst door Nadje

Vrij zijn van identificatie betekent dat er Niet-Iemand is die waar ook maar, door geleidt wordt, of behept met of vrij is van concepten. Iemand is zelf een concept.

Vrij zijn van identificatie betekent dat het ZIJN vrijelijk zijn weg gaat en dat er niemand meer is om het tegen te houden of om het toe te dekken. Die entiteit, die persoon, die misschien niet meer afgescheiden is van de rest maar die wij nog zien die straalt dan meer en meer het zuivere ZIJN uit.

[marie]

Oorspronkelijk geplaatst door Esradha

En tegelijkertijd weet iedereen het en weet iedereen het anders en weet iedereen dat de ander het niet weet. Het zal mijn tijd wel duren en ik zal zelf alvast zeggen, ik weet het niet!

Zolang ik het niet wist heb ik steeds duidelijk gezegd dat ik het niet wist.
Maar wat ik nu weet, weet ik en ik zie geen enkele reden om te zeggen dat ik het niet weet. Of de andere het weten of niet, dat is hun probleem niet het mijne.

[marie]

Oorspronkelijk geplaatst door Nadje

Daar kom je inderdaad op uit. Op niet weten. Jij/ik kan nooit weten.

Zeg nooit nooit, want dat is ook maar een concept...

[Nadje]

Oorspronkelijk geplaatst door marie

Vrij zijn van identificatie betekent dat het ZIJN vrijelijk zijn weg gaat en dat er niemand meer is om het tegen te houden of om het toe te dekken. Die entiteit, die persoon, die misschien niet meer afgescheiden is van de rest maar die wij nog zien die straalt dan meer en meer het zuivere ZIJN uit.

Vanuit de persoon gezien lijkt dat in inderdaad zo.

[Nadje]

Oorspronkelijk geplaatst door marie

Zeg nooit nooit, want dat is ook maar een concept...

Zeg nooit nooit inderdaad.

[Theo]

Oorspronkelijk geplaatst door Ulla

Ja. Heeft het. Geen gevoelens meer die bezit van je nemen. Behalve die nog om opheldering vragen en niet volledig verwerkt of doorzien zijn, willen nog wel eens opspelen. Boosheid ken ik op zich niet (meer) zo, wel soms ge?rriteerdheid in die zin van kriebelen omdat ik geen behoefte meer heb om mij mee te laten slepen. Voor een buitenstaander klinkt dat alles overigens erg saai, die meent nog van alles mee te moeten maken en bang is zaken te missen. Het voelt als een volle aanwezigheid die veel meer is dan Niets. Compassie en medeleven maar er niet in verdrinken. Zo ongeveer. Kan het niet eens beschrijven. Wat ik nog moet leren bevatten dat dat voor mij zo voelt en een ander (nog) niet kan bevatten. De woordenstroom over allerlei zaken stroomt dan ook langs me heen.

Ik kan mij wel vinden in je omschrijving. Voor zover het te omschrijven valt.
Maar dat 'volle aanwezigheid', ja dat is een mooie omschrijving. Je aanwezigheid (ik noem dat 'zijn') wordt gevuld. Waar je aanwezigheid voorheen gevuld was met allerlei egodingtjes en vooral ook vervuld van zichzelf?is er nu een andere invulling. En dat 'invullen' neem je ook waar.

Maar dat invullen is iets waar de persoon Theo geen invloed op heeft.
Het heeft zijn eigen volkomen natuurlijke gang. Waaruit ook volgt dat ik het als persoon nooit naar mij toe kan trekken.

[marie]

Oorspronkelijk geplaatst door Nadje

Vanuit de persoon gezien lijkt dat in inderdaad zo.

Je weet duidelijk niet waarover je spreekt; vanuit de persoon gezien is wat jij hier vertelt misschien zo. Het is meer dan duidelijk dat je dat stadium nog niet doorzien hebt.

[Ulla]

Oorspronkelijk geplaatst door Theo

Ik kan mij wel vinden in je omschrijving. Voor zover het te omschrijven valt.
Maar dat 'volle aanwezigheid', ja dat is een mooie omschrijving. Je aanwezigheid (ik noem dat 'zijn') wordt gevuld. Waar je aanwezigheid voorheen gevuld was met allerlei egodingtjes en vooral ook vervuld van zichzelf?is er nu een andere invulling. En dat 'invullen' neem je ook waar.

Maar dat invullen is iets waar de persoon Theo geen invloed op heeft.
Het heeft zijn eigen volkomen natuurlijke gang. Waaruit ook volgt dat ik het als persoon nooit naar mij toe kan trekken.

Je zou ook kunnen zeggen allerlei dingen en zaken verliezen steeds meer aan een geforceerde of gedwongen betekenis. Behoefte aan invulling heb ik ook steeds minder maar ik ben nog steeds gehecht aan mijn kinderen, mijn gezin en de mensen om me heen. Ik ben er blij mee ( als ik ze zie) maar voel me niet meer zo gebonden. En ik weet ook wel dat ik ze los kan laten als het aan de orde is. Inclusief mezelf. Heb er ook genoeg mee kunnen "oefenen". Het is tegenwoordig meer een spontaan leven vanuit nu. Nu ben ik hier met mijn volle aanwezigheid. Praktisch gezien vergeet ik daardoor ook wel eens zaken, die voor een ander belangrijk zouden kunnen zijn, voor mezelf geeft het vooral steeds meer ruimte voor gewoon aanwezig te kunnen zijn doordat ik mij er niet meer druk om maak. Dan moet of beter gezegd overweeg ik een bewust besluit te nemen, doe of laat je dit wel of niet. Omwille voor diegene die er nog wel een belang bij heeft.