Jouw verhaal, mijn verhaal

[Ulla]

Mooi en helder hoe je dit beschrijft.

[Rennie]

Oorspronkelijk geplaatst door **********

Van jongs af aan heb ik geweld gekend.
Snel werd ik weerbaar en fel in mijn gedrag.
Ik was trots op mijn weerbaarheid en keek neer op zwakte en kwetsbaarheid.

De laatste 17 jaar heb ik mijn eigen conflictsituaties bestudeerd en er aan gewerkt, met het doel zelfkennis, harmonie en vrede te verkrijgen.
Het geweld in mij wordt met de jaren subtieler en subtieler. Ik herken de geweldadigheid ervan ook sneller. Ook de vorm verandert met de tijd.
Grof geweld ken ik nauwelijks meer, ook geen grove taal, maar de felheid is er nog steeds in mijn denken, voelen, en het interpreteren van mijn waarnemingen.
Wat ik nu in mijn leven nog steeds als geweld ervaar is mijn manier van denken: het oordelen over mezelf en over de ander.
Kritiek en tegenspraak ervaar ik ook als geweld, vooral als ik ermee wil zeggen dat de ander niet goed genoeg is, en zou moeten veranderen om aan mijn beeld van 'bewust mens' te voldoen.
Als men niet aan mijn beeld voldoet heb ik hem of haar niet meer lief.
Wat ik mezelf vervolgens zie doen is de ander confronteren met zijn 'gebrek aan bewustwording', waarbij ik mijn wil opleg om de ander te veranderen.
Datgene wat ik bij de ander 'onbewust' vind, herken ik keer op keer ook bij mezelf, tenminste als ik de bereidheid heb om er naar te kijken.
Door mezelf en de ander als 'onbewust' te zien voelt als een gebrek aan acceptatie.
Mijn wens om de ander te willen veranderen, en de door mij ondernomen actie, is in mijn beleving een vorm van geweld.
Ook het spiegelen, met het doel de ander te willen veranderen, of bewust te willen maken, ervaar ik als geweld.

Het komt op mij over dat men op dit forum heel graag als spiegel voor de ander wil fungeren, maar nauwelijks toestaat om zelf gespiegeld te worden.
Mondjesmaat zelf iets willen toegeven, maar voluit de ander willen spiegelen, dat lijkt hier de trend.
Bijna iedere tekst die op het forum verschijnt komt op mij over als: "ik weet het wel, en jullie niet".

De omgeving van het forum laat mij weer zien hoe ikzelf nog steeds ben: gewelddadig in mijn denken, voelen en ervaren, fel en oordelend naar mezelf en de ander.

Ja! Ik voel me hier thuis onder 'gelijken'.

**********

In vrijwel ieders leven wordt er buiten je wens of instemming om geweld op je gepleegd. Zoiets gaat uitermate snel en door de hardheid van de samenleving haast onopgemerkt. Psychiater J.R.M. Maas heeft verhandelingen geschreven hoe makkelijk bij nog jonge kinderen het ervaren al geweld kan worden gedaan "De rede doet zijn werk en moet het ervaren geweld aandoen. Het onredelijke gevoel is redelijk geworden, geperst door de zeef van het verstand. Het kind huilt en ik vraag waarom. Ik stel het begrijpen waarom het huilt boven het troosten. Ik zeg eigenlijk dat het redelijk moet zijn dat er gehuild wordt. Opnieuw wordt het ervaren geweld aangedaan. Steeds vraag ik naar het waarom van wat er gebeurt tussen mensen. Alsof wat er tussen mensen gebeurt verklaarbaar is en verklaard moet worden." aldus Maas.

Tot zover het geweld dat nog tot me spreekt, ik ervaar kritiek en tegenspraak niet als geweld, ook niet als daarin tot uitdrukking komt dat ik niet goed ben bevonden. Daarvoor is het nodig dat ik me identificeer met datgene wat ik meen te zijn. Op de manier zoals je het beschrijft ''dat de ander niet goed genoeg is en zou moeten veranderen om aan mijn beeld van 'bewust mens' mens te voldoen" ervaar ik zoiets helemaal niet. Het gaat dan toch om jou als zijnde een 'idee' dat niet goed zou zijn ? Hoe kun je jezelf identificeren met een idee en gefrustreerd raken door iets anders, als zijnde een idee, dat jouw idee maar niks vindt ? Ik zou zeggen verander lekker maar je eigen idee over mijn idee. Al die veranderlijkheid is toch nauwelijks de moeite van het serieus nemen waard ?

Het lijkt me een beetje een hachelijke zaak wanneer je de ultieme bewustwording nastreeft en gelijktijdig geloof hecht aan jezelf als idee. Als idee wil je niet ook nog eens een gebrekkig idee zijn, dus dan moet je dat idee verdedigen als zijnde in het geheel niet gebrekkig. Natuurlijk ben je agressief als je een ander als entiteit, vereenzelviger met een geheel eigen idee, wilt bekeren.

Het gaat dan ook helemaal niet om bekeren maar om inzien dat je een idee bent. Wanneer je de bemoeienis van iemand om ideeën te doorzien een ware entiteit toedicht dan krijg je inderdaad nogal snel als idee het idee dat het gaat om 'ik weet het wél, en jullie niet'. Die 'ik' die je dan ziet is dan een gelover in ideeën net als jij, je bent dan nog niet in staat dat alles te doorzien als idee.

[Rennie]

Oorspronkelijk geplaatst door Ulla

Mooi en helder hoe je dit beschrijft.

Wat is daar mooi en helder aan dan ?

[Maria]

Oorspronkelijk geplaatst door Mihaela

De omgeving van het forum laat mij weer zien hoe ikzelf nog steeds ben: gewelddadig in mijn denken, voelen en ervaren, fel en oordelend naar mezelf en de ander.

Ja! Ik voel me hier thuis onder 'gelijken'.

Je moet het zelf weten Mihaela, maar zie ik je nu zogenaamd alles bij jezelf houden om op het eind toch nog even een sneer uit te delen?

[Rennie]

Oorspronkelijk geplaatst door Maria

Je moet het zelf weten Mihaela, maar zie ik je nu zogenaamd alles bij jezelf houden om op het eind toch nog even een sneer uit te delen?

Ik zie sarcasme altijd als eveneens zelfvernietigend.

[Ulla]

Oorspronkelijk geplaatst door Renoir

Wat is daar mooi en helder aan dan ?

Dat zeg ik toch. .....de beschrijving van hoe ze het ziet.
Al gaven de laatste opmerkingen idd wel vraagtekens. Alleen mij gaf het een open vraag, hoe bedoelt ze dit nou? Maar liet mij ook wel zien, hoe snel je iets ziet waarvan je niet weet wat er mee bedoeld is. Ik heb er zelf niet eens bij sarcasme of een sneer stilgestaan, komt dat nou omdat ik het niet gebruik?

[Rennie]

Oorspronkelijk geplaatst door Ulla

Dat zeg ik toch. .....de beschrijving van hoe ze het ziet.
Al gaf de laatste opmerkingen idd wel vraagtekens. Alleen mij gaf het een open
vraag, hoe bedoelt ze dit nou? Maar liet mij ook wel zien, hoe snel je iets ziet waarvan je niet weet wat er mee bedoeld is. Ik heb er zelf niet eens bij sarcasme of een sneer stilgestaan en komt dat nou omdat ik het niet gebruik?

Het is tamelijk ingrijpend wat ze mee heeft gemaakt en je hebt het over een mooie beschrijving. Maar goed ik wil je niet bekritiseren alsof je iets niet goed zou hebben gedaan. Ik krijg de indruk dat ik je onzeker maak.

[Ulla]

Oorspronkelijk geplaatst door Renoir

Het is tamelijk ingrijpend wat ze mee heeft gemaakt en je hebt het over een mooie beschrijving. Maar goed ik wil je niet bekritiseren alsof je iets niet goed zou hebben gedaan. Ik krijg de indruk dat ik je onzeker maak.

Nee, je maakt me niet onzeker, je hoeft niet op je tenen te lopen. Ik heb het heel bewust bij de beschrijving gelaten, die ik mooi en helder vind. Een ingrijpende ervaring kun je gewoon heel mooi beschrijven, als je dat oprecht en direct noemt, zal niemand dat verkeerd opvatten.

[Mihaela]

Oorspronkelijk geplaatst door Maria

Je moet het zelf weten Mihaela, maar zie ik je nu zogenaamd alles bij jezelf houden om op het eind toch nog even een sneer uit te delen?

Hallo Maria,

Met het woord zogenaamd bedoel jij dat jij me onoprecht vindt in dat wat ik schrijf?
Ik ben me daar niet van bewust, en mijn intentie was om iets te delen over hoe ik op dit moment mezelf ervaar wat betreft geweld.

een sneer uitdelen Het was niet mijn intentie om dat te doen.
Ik gaf mijn mening hoe dit forum op mij overkomt.

Met de laatste zin wilde ik aangeven dat ik me hier thuis voel wat ontwikkelingsniveau zelfkennis betreft. Onder gelijken.
Ik ervaar mezelf, en de andere mensen hier verre van vrij van geweld in de omgang met elkaar.

Mijn wens is om bewuster te zijn, ik zie het in waarin dat niet zo is.
Ik ga er vanuit dat een ieder hier ook voor zelfkennis en bewustwording komt.

[Mihaela]

Oorspronkelijk geplaatst door Renoir

Ik zie sarcasme altijd als eveneens zelfvernietigend.

In wie zijn schrijven zie jij de sarcasme Renoir? Bij Maria?