De allerbelangrijkste vraag

[Rennie]

Oorspronkelijk geplaatst door tineke

De letterlijke woorden van Renoir luidden als volgt :

?Dit is een conclusie uit teleurstelling niet gevonden te hebben wat je zoekt.?

Wanneer een ander zich ?laat? kennen via het gebruik van bepaalde woorden, kan je voor jezelf toch nagaan of wat hij waarneemt een juiste interpretatie is van wat zich voordoet? Hoe zou Renoir kunnen weten wat ik zocht? Hoe zou hij daarbovenop dan ook nog kunnen weten dat ik niet gevonden heb wat ik zocht? Hoe kan hij weten of ik al dan niet teleurgesteld ben? Dat zijn toch allemaal veronderstellingen?
Alleen God kent zijn ?kinderen?? En al kan ik in elke mens goddelijke aspecten zien, ik zie in geen enkele mens God in zijn totaliteit, zelfs niet in Jezus (omwille van zijn woorden ?Mijn God, mijn God, waarom heb je mij verlaten??)

Misschien heeft Renoir ooit iets gezocht en niet gevonden en was hij daardoor enorm teleurgesteld en ?ziet? hij eenzelfde proces weerspiegeld in mij? Dat kan ik evenmin weten natuurlijk, dat kan alleen hij zelf (en God) weten?

Dat weet Renoir ook niet dat zegt Renoir te zien, en aangezien het om waarheidvinding gaat is het aan jou om te onderzoeken of het waarheid voor je bevat. En als het niet zo is ? Waarom zou je nog langer stilstaan bij iets wat geen 'vat' meer op je heeft, je legt het naast je neer als zijnde niet relevant.

Prikt hetgeen wat Renoir zegt dan zou het wel eens waarheid kunnen bevatten en zou je kunnen kijken of je het ook zo kunt zien voor het broodnodige inzicht, voor bewustwording.

Dat noem ik behulpzaamheid aan de ontmaskering van wat je denkt te zijn en jij misschien achterdocht, of treiteren als je je mooie zelfbeeld ziet worden aangetast.

Het zou inderdaad goed kunnen dat Renoir iets gezocht heeft en uit frustratie dat niet te hebben gevonden anderen loopt te frustreren. Dat heb je nog niet zo uitgesproken maar dat zou ik dan kunnen overwegen of dat mijn drijfveer is.

Ik zou dat zien als behulpzaamheid en nou moet ik oppassen want dat heeft andere forumleden aangezet om er maar op los te suggereren. Er is verschil in dienstbaarheid en je eigen frustratie over de rug van een ander botvieren.

[Lyme]

Oorspronkelijk geplaatst door tineke

Wanneer een ander zich ?laat? kennen via het gebruik van bepaalde woorden, kan je voor jezelf toch nagaan of wat hij waarneemt een juiste interpretatie is van wat zich voordoet?

Er is niet zoiets als een 'juiste' interpretatie. Het blijft gissen. Ik probeer er maar het beste van te maken. Maar zeker weten doe ik niets.

Ik hanteer soms wel eens het zien van kleuren. Hoe weet ik dat het blauw dat een ander aanwijst, hetzelfde blauw is als dat ik zie?
Ik ga daar natuurlijk van uit, anders maak ik het mezelf wel erg moeilijk. Toch ben ik me bewust van het eenzijdige aspect hierin; er is 1 'zien', en dat zien gebeurd hier als enige, en het omvat ook dat wat anderen zeggen te zien.

maar er om daarom van uitgaan dat die ander dan ook hetzelfde is als jij, komt neer op ofwel jezelf niet ?zien? als diegene die je op dit moment bent, ofwel die ander niet zien als degene die hij/zij op dit moment is. Bewustzijn heeft vele vormen, vele uitdrukkingsmogelijkheden. Anderen zijn verschijningsvormen van Bewustzijn, zoals jij er ook een bent?

Het is beide; ik zie mezelf in verhouding tot anderen. Er is dan scheiding. Maar ik zie ook dat zowel ik als de anderen plaats vinden in dit bewustzijn.
Dat lijkt meer waar te zijn omdat er alleen dat bewustzijn is dat ervaren wordt. Toch is het andere ook waar. Maar dan op een ander niveau ofzoiets.


In jouw schrijven lees ik veel voor mij herkenbare punten. Toch ontbreekt er m.i iets, alsof dat over het hoofd wordt gezien. Dat ene.
Maar dat kan ook niet eigenlijk, eigenlijk zie je niets over het hoofd, hoe zou dat kunnen? Je ziet precies wat je moet zien.

Mijn woorden zullen altijd te kort doen aan wie wij zijn, aan de andere kant is ieder woord teveel..

[Ulla]

Oorspronkelijk geplaatst door Renoir

De zin 'voor iemand met een romantische inslag ziet het er geweldig uit' dekt voor mij zeer doeltreffend de lading. Voor mij ben je alsmaar bezig filosofietjes op te zetten en daar geloof je in. Vervolgens voel je je aangesproken door anderen met wie je je filosofietjes deelt, ik benoem zo'n wijze van omgang met de werkelijkheid als romantiek. De romantiek zit dan in je meegaandheid in het dwepen met degene in wiens denkbeelden je je kunt vinden.

Niets wijst er op dat je van zins bent om te stoppen met aannemen, het heeft er nergens de schijn van dat je onderzoekt of de dingen die beweerd worden wel op waarheid berusten. Als ze passen in je denkbeeld en je er op kunt verderborduren is het voor jou helemaal in orde.

Je onderzoekt niet en bent dus ook niet in staat om de dingen op hun merites te beoordelen.

Schijn bedriegt, maar je had mij al opgegeven in dat zoeken, dus waarom dan toch de moeite om er in te blijven wroeten? Als je weet dat alle denkbeelden maar schijn zijn, illusie van de dualiteit, menselijke waarheden hoef je overigens niet meer te zoeken en ook niet meer te beoordelen.

Het is niet zo moeilijk als jij het lijkt te maken. Het is in feite heel erg simpel.
Zo simpel dat ik het niet eens met woorden treffend kan beschrijven.
Ik hoef ook nergens in te geloven ook niet in die dingen die ik herken als een doeltreffende beschrijving. Of mijn filosofieën. Ik geloof al lang nergens meer in. Ik zie wat er gebeurt en daar leef ik mee, vanuit het nu en mijn volle verantwoording, zonder mij nog ergens achter hoeven te verstoppen om het acceptabel te maken.

Jij gelooft blijkbaar in je hulpvaardigheid enz. en die is zeker waar maar waar als menselijke waarheid maar daarom niet minder waard dan een andere menselijke waarheid. Misschien wel doeltreffender en inzichtelijker ( wie weet) als een andere menselijke waarheid, dat kan. Maar op het moment dat je rond gaat dansen om het gouden kalf dien meer een individuele menselijke waarheid i.p.v. het Bewustzijn. En dan is Bewustzijn ver te zoeken, ook al kan het eigenlijk niet verdwijnen en zal het ook in dit geval er altijd zijn.

[Lyme]

Oorspronkelijk geplaatst door Ulla

Ik geloof al lang nergens meer in.

Gelukkig!! Ik ben niet de enige!! Yes!

[Lyme]

Oorspronkelijk geplaatst door Ulla

Jij gelooft blijkbaar in je hulpvaardigheid enz. en die is zeker waar maar waar als menselijke waarheid

Geloof je dan wel in die menselijke waarheid?
Wie gelooft in de hulpvaardigheid van Renoir?
Wie gelooft er dat er iemand is die gelooft in die hulpvaardigheid van Renoir?

[Madelief]

Oorspronkelijk geplaatst door Renoir

Ik zou dat zien als behulpzaamheid en nou moet ik oppassen want dat heeft andere forumleden aangezet om er maar op los te suggereren. Er is verschil in dienstbaarheid en je eigen frustratie over de rug van een ander botvieren.

Hoe zeg je dat Renoir?.....

Jij mag er in het kader van behulpzaamheid dus wel op los suggereren cq je frustatie op enigerlei wijze botvieren, maar een ander mag dat niet.....?

Bijzonder grappig om te zien hoe jij jezelf in bescherming neemt in het kader van jezelf goedpraten mbt tot waar jij mij bezig bent m.i..

Overigens zie ik dat het uiten van frustratie zeker wel behulpzaam is of zou dat kunnen zijn mbt tot (de eigen) bewustwording, mocht daar eniger mate van bereidheid zijn dat zo te zien cq te ervaren. Het hangt dus maar net af in hoeverre iemand zaken als behulpzaam mbt het eigen bewustwordingsproces kan zien of niet. Hoe bewuster hoe meer inzicht in die werkzaamheid, hoe meer bereidheid zou ik willen zeggen cq beweren.

Dus m.i. is er niks waarvoor je zou moeten oppassen tenzij er geen bereidheid aanwezig is wat verder te kijken dan de eigen heerlijke verlichtings neus lang is .

Mvrg Marijke

[Ulla]

Oorspronkelijk geplaatst door Lyme

Geloof je dan wel in die menselijke waarheid?
Wie gelooft in de hulpvaardigheid van Renoir?
Wie gelooft er dat er iemand is die gelooft in die hulpvaardigheid van Renoir?

Ik geloof zoals gezegd nergens meer in, maar zie wel dat de menselijke waarheden voor mij hulpmiddelen zijn/waren , van Bewustzijn waarvan voor mijn gevoel idd geen geen beeld van te maken is. Begrijpelijk vanuit de wereld van angst/onzekerheid welke het Denken kleurt, maar voor mij niet meer toepasselijk. In de wereld van het Denken bestaan menselijke waarheden als soort metaforen.

Ik heb geen idee wie in welke hulpvaardigheid dan ook gelooft. Ik zie soms dingen en niet gekleurd door Denken/mijn eigen onzekerheden weet ik het.
Er worden over en weer aannames gemaakt, waarvan we niet altijd kunnen weten of die kloppen. En waar kan ik anders beginnen dan bij mezelf?

Jou verhaal van de kleur blauw spreekt mij metaforisch in die zin gezien erg aan. Ik heb mij dit namelijk ook vaak afgevraagd, als ik zag of een ander dat ook zo ziet op dezelfde manier.

[Tine]

Oorspronkelijk geplaatst door Lyme

Er is niet zoiets als een 'juiste' interpretatie. Het blijft gissen. Ik probeer er maar het beste van te maken. Maar zeker weten doe ik niets.

Ik hanteer soms wel eens het zien van kleuren. Hoe weet ik dat het blauw dat een ander aanwijst, hetzelfde blauw is als dat ik zie?
Ik ga daar natuurlijk van uit, anders maak ik het mezelf wel erg moeilijk. Toch ben ik me bewust van het eenzijdige aspect hierin; er is 1 'zien', en dat zien gebeurd hier als enige, en het omvat ook dat wat anderen zeggen te zien.

Met "juiste" interpretatie bedoel ik juist voor mezelf. Een ander mag gerust een andere interpretatie maken, dat stoort mij niet en beschouw ik evengoed als "juist", maar dan wel voor die ander. Er mag dan 1 "zien" zijn, noch jij noch ik noch een ander mens kan dat ene zien effetief ZIJN. Waarom heb jij de indruk dat je het jezelf moeilijk maakt als je aanneemt dat anderen de kleur "blauw" op een andere manier dan jij ervaren? Voor mij is dat zelfs evident...
Ik lust bijvoorbeeld geen kaas; de rest van mijn familie is "dol op" kaas. Hun smaakpapillen zijn niet meer of minder "juist" dan de mijne. En ik vind ook niet dat kaas er niet zou mogen zijn bijvoorbeeld. Mijn smaakpapillen, hun smaakpapillen, de kaas,... het IS er gewoon allemaal!

Een mens heeft zintuigen om zintuiglijk te ervaren, een denk- en interpretatievermogen om te denken en te interpreteren, een hart om te voelen... Door dit alles zo bewust als mogelijk is te hanteren, ben je jezelf. Door jezelf te zijn doe je een ander niet tekort, want ook die ander heeft eenzelfde recht. Je doet evenmin God tekort door jezelf te (durven) zijn...

Oorspronkelijk geplaatst door Lyme

Het is beide; ik zie mezelf in verhouding tot anderen. Er is dan scheiding. Maar ik zie ook dat zowel ik als de anderen plaats vinden in dit bewustzijn.
Dat lijkt meer waar te zijn omdat er alleen dat bewustzijn is dat ervaren wordt. Toch is het andere ook waar. Maar dan op een ander niveau ofzoiets.

De scheiding wordt ervaren d.m.v. het individuele bewust-zijn.
De verbondenheid wordt ervaren door het weten dat we als individueel bewustzijn deel uitmaken van universeel Bewustzijn.
Maar wij ZIJN niet dat universele Bewustzijn. We ZIJN niet God, we zijn goddelijk ?n menselijk, dat vind ik een belangrijke nuance.
God willen zijn kan de mens alleen maar frustreren... Het houdt de mens gevangen in strijd, omdat het tegenstrijdig is aan dat wat de mens effectief is. De bereidheid om Gods WIL te zijn (door deze te "volgen") is m.i. datgene wat de mens bevrijdt van zijn strijd.

Oorspronkelijk geplaatst door Lyme

In jouw schrijven lees ik veel voor mij herkenbare punten. Toch ontbreekt er m.i iets, alsof dat over het hoofd wordt gezien. Dat ene.
Maar dat kan ook niet eigenlijk, eigenlijk zie je niets over het hoofd, hoe zou dat kunnen? Je ziet precies wat je moet zien.

Mijn woorden zullen altijd te kort doen aan wie wij zijn, aan de andere kant is ieder woord teveel..

Zo lang jouw woorden niet te kort doen aan jouw uitdrukkingsmogelijkheid van Bewustzijn, is het toch goed (genoeg)? Hoe zou je ooit voor "iedereen en alles" KUNNEN spreken? Dat wordt toch niet gevraagd of verwacht?
Mijn schrijven is een uitdrukkingswijze van mijn individueel bewustzijn dat deel uitmaakt van universeel Bewustzijn. Wanneer jij daarin ervaart dat ik iets "over het hoofd" zie, namelijk "dat ene", dan is dat volgens mij omdat ik dat ene niet bén en dit ook niet pretendeer te zijn omdat ik weet en voel dat ik dit niet kán zijn.

Hoe dicht ik God in dit ruimte-tijd continuüm ook nog mag naderen, er zal sowieso altijd een afstand blijven omdat ik mens(elijk) ben... Voor mij is het voldoende God te kunnen ervaren, te weten dat Hij (er) IS...

[Tine]

Oorspronkelijk geplaatst door Renoir

Dat weet Renoir ook niet dat zegt Renoir te zien, en aangezien het om waarheidvinding gaat is het aan jou om te onderzoeken of het waarheid voor je bevat. En als het niet zo is ? Waarom zou je nog langer stilstaan bij iets wat geen 'vat' meer op je heeft, je legt het naast je neer als zijnde niet relevant.

Waarom? Omdat Lyme daaromtrent iets aan me vroeg. Voor haar was het blijkbaar relevant. Ik zag het als "behulpzaamheid" van mijn kant WiNk

Oorspronkelijk geplaatst door Renoir

Prikt hetgeen wat Renoir zegt dan zou het wel eens waarheid kunnen bevatten en zou je kunnen kijken of je het ook zo kunt zien voor het broodnodige inzicht, voor bewustwording.

Dat vind ik ook. Alleen het woord "broodnodig" is misschien wat overdreven... Het is niet omdat inzicht verwerven of bewust-wording voor mij (en/of voor jou) op een bepaald moment een zaak van levensbelang was, dat dit op dit moment ook voor anderen zou moeten gelden. Het "verlangen" naar inzicht/bewustwording is een even juiste motivatie.
Ik ga ervan uit dat niet iedereen even wanhopig op zoek is als ik het ooit was...
Ik ga ervan uit dat iedereen "vindt" wat hij/zij op elk moment nodig heeft...

Oorspronkelijk geplaatst door Renoir

Dat noem ik behulpzaamheid aan de ontmaskering van wat je denkt te zijn en jij misschien achterdocht, of treiteren als je je mooie zelfbeeld ziet worden aangetast.

Ik ervaar geen achterdocht naar jou toe.
Ik ga er niet van uit dat je mij treitert (waarom zou je?).
En sinds ik ont-dekt heb dat mijn zelfbeeld (= mijn ideeën omtrent mijn "ik") zo veranderlijk als de wind kan zijn, plak ik er geen etiketjes meer op. Dus ook niet "mooi"...

Oorspronkelijk geplaatst door Renoir

Het zou inderdaad goed kunnen dat Renoir iets gezocht heeft en uit frustratie dat niet te hebben gevonden anderen loopt te frustreren. Dat heb je nog niet zo uitgesproken maar dat zou ik dan kunnen overwegen of dat mijn drijfveer is.

Ik zou dat zien als behulpzaamheid en nou moet ik oppassen want dat heeft andere forumleden aangezet om er maar op los te suggereren. Er is verschil in dienstbaarheid en je eigen frustratie over de rug van een ander botvieren.

Zou het jou echt helpen als ik jou en jouw houding/gedrag als dusdanig interpreteer en het ook zou verwoorden? Ik ging blijkbaar uit van de veronderstelling dat je zélf ziet/weet wat je dient te zien/weten omtrent jezelf. Maar misschien is dat niet zo, dat weet ik niet... Als jouw behulpzaamheid voortkomt uit een gefrustreerd zijn, vermoed ik dat het niet als behulpzaamheid zal ervaren worden door anderen. Ik zou dan in eerste instantie naar dat zélf gefrustreerd zijn "kijken"...

[Rennie]

Oorspronkelijk geplaatst door Ulla

Schijn bedriegt, maar je had mij al opgegeven in dat zoeken, dus waarom dan toch de moeite om er in te blijven wroeten? Als je weet dat alle denkbeelden maar schijn zijn, illusie van de dualiteit, menselijke waarheden hoef je overigens niet meer te zoeken en ook niet meer te beoordelen.

Het is niet zo moeilijk als jij het lijkt te maken. Het is in feite heel erg simpel.
Zo simpel dat ik het niet eens met woorden treffend kan beschrijven.
Ik hoef ook nergens in te geloven ook niet in die dingen die ik herken als een doeltreffende beschrijving. Of mijn filosofieën. Ik geloof al lang nergens meer in. Ik zie wat er gebeurt en daar leef ik mee, vanuit het nu en mijn volle verantwoording, zonder mij nog ergens achter hoeven te verstoppen om het acceptabel te maken.

Jij gelooft blijkbaar in je hulpvaardigheid enz. en die is zeker waar maar waar als menselijke waarheid maar daarom niet minder waard dan een andere menselijke waarheid. Misschien wel doeltreffender en inzichtelijker ( wie weet) als een andere menselijke waarheid, dat kan. Maar op het moment dat je rond gaat dansen om het gouden kalf dien meer een individuele menselijke waarheid i.p.v. het Bewustzijn. En dan is Bewustzijn ver te zoeken, ook al kan het eigenlijk niet verdwijnen en zal het ook in dit geval er altijd zijn.

In menselijk ondervonden waarheden moet je juist wel blijven zoeken. Daar moet je kritisch naar kijken en daar help ik je bij.

Wat is de reden dat je mijn hulp niet wilt. Awel omdat ge de schone schijn liever in stand wilt blijven houden.

Waarom bemoei ik me toch steeds met je ? Omdat je het niet begrijpt. Ik zie hier onzin staan en daar reageer ik op. Denkbeelden, dat heb je goed, zijn illusie, maar dat is gezegd omdat de conclussie moet zijn 'dan ga ik die eens onderzoeken'. Dat doe je niet.

Wat ik je zie doen is die denkbeelden gebruiken, ik zie je ze verkeerd toepassen. Je verkondigd ze als waarheid en dat zijn ze niet. Je onderzoekt niks, dat moet je nog zelf weten maar je lult er maar op los.

Dus als voorbeeld denkbeelden zijn illusie en moeten onderzocht worden. Het gebruik door Ulla is denkbeelden zijn maar schijn, dat gebruik je als uitgangspunt (niks onderzocht of zo nee) als gegeven, dus zeg je 'je hoeft ze dus niet te onderzoeken of te beoordelen'. En vervolgens overlaad je iedereen met je denkbeelden. Als ik daardoor zeg (omdat ik zie dat je er niks van begrepen hebt) dat je er niks van begrepen hebt wordt je boos.

Ik maak het niet moeilijk, het is nog simpeler dan jij denkt dat het is, de moeilijkheid is dat ik het op duizend manieren aan je probeer uit te leggen en en je het nóg steeds niet ziet.De dingen die je herkend zijn ook denkbeelden, dus hoe doeltreffend kan dat helemaal zijn ?

Ik geloof niet in hulpvaardigheid, ik zie mij hulpvaardig zijn je menselijke waarheid aan het wankelen te brengen. Er is er geen beter dan de andere geen enkele menselijke waarheid deugd.

Ik reik je geen waarheid aan want die is er niet, ik vraag je je eigen waarheid niet te geloven en te onderzoeken
Bewustzijn is onveranderlijk en is er altijd die dien je niet als een gouden kalf, je aanbid het gouden kalf 'ik ben geweldig' en alles wat het in staat is te weten en te doen.