Het Thomas Evangelie

[Lyme]

Oorspronkelijk geplaatst door Renoir

Dat is zo.
Bewustwording is per definitie lijden omdat het leed voorkomt uit onbewustheid.

Weet er alles van..

[Rennie]

Oorspronkelijk geplaatst door Naadje

Ik zou niet weten hoe je niet kunt laten gebeuren wat zich voordoet.

Ik snap nooit hoe zoiets zich bij je kan vertegenwoordigen, het is zo makkelijk te zien dat je een gevoel onderdrukt. Rob liet het in het andere draadje net nog zien en is nu opgelucht dat het daarmee gedaan is.

Laat je niet terughouden zodat de emotie ontstaat dan is het net zoals bij dat kind waar zich nergens iets vasthecht en dat dus niet op zoek moet naar datgene wat er de oorzaak van was dat het werd vastgehouden.

[Looro]

Beste Diane,

Oorspronkelijk geplaatst door diane

Is er een wezenlijk verschil tussen non dualisme (alles is EEN), waarbij vooral de nadruk wordt gelegd op het niet-bestaande persoonlijke zelf, wat m.i. niet synoniem is met het begrip menselijke natuur ( ? Looro voegt toe:? en gnostiek)?

In deze vraag raak je aan het kernprobleem dat de christelijke kerken (Roomse en Oosterse) vanaf de derde tot laat in de zevende eeuw hebben verdeeld en gescheiden en later zelf van elkaar hebben verwijderd.
Het probleem gaat om de tweenaturenleer ingang te doen vinden. De dyofysieten zeggen dat Jezus Christus twee naturen heeft; een volledig menselijke natuur en een volledig goddelijke natuur. Deze leer wordt als de ware leer verkondigt tegen de opvatting van de monofysieten (in Christus is er één natuur: de goddelijke natuur waarin de menselijke natuur volledig is opgelost als een druppel honing in een oceaan).
Aan de basis van vele moeilijkheden (ketterijen) lag en ligt vaak een taalkundige interpretatie van de griekse en latijnse termen (fysis en persona). Het griekse fysis kan begrepen worden als het latijnse persona. De ene keer gaat het dan over persoon en de andere keer over natuur.
In het eerste deel van je vraag duikt dit probleem naar de betekenis van de menselijke natuur ook op in het verschil dat je vaststelt tussen de persoon, het persoonlijke bestaan en de menselijke natuur van dat bestaan. Als je verder zegt dat het nondualisme ?alles is EEN? betekent, vat je dat dan ook op als ?er is maar één natuur??
Hoe zie jij dit probleem?

Looro

[diane]

Oorspronkelijk geplaatst door Blikje

Wanneer alles werkelijk doorleefd is (emoties) wordt er niets verboden maar doet 't zich weinig meer voor omdat het doorleefd en doorzien is.
Verbieden is onderdrukken.
Wel zou 't kunnen dat ik/jij iemand die daar is (aangekomen) zich zo uit in die dingen en ik/jij meent dat 't DUS zo moet.

Het is enkel een kwestie van het doorzien van de mind.
Emoties immers komen uit de mind.

-> en de mind is mad <-

Het Denken dus...

Maar door alles te laten zijn zoals 't is stopt 't vechten, komt er rust en kan gekeken/gevoeld worden wat er scheelt.

Zit ik net ergens te jammeren dat er zo weinig geschreven wordt en voil? het universum voorziet al in m'n "behoefte"..
Ik herken wat je zegt Blikje. Emoties kunnen zich wel voordoen maar het blijft niet meer hangen. Het verhaal is uit.
Het is iets anders als de onnozele leerling de indruk krijgt dat dit "juiste" methode is om zich te realiseren.
En niet alleen een indruk, maar er vanuit een soort superioriteit enigszins laatdunkend en vermanend wordt toegesproken.
Dus ik DACHT niet alleen dat het zo "hoorde", het werd me ook zo voorgeschoteld.
Idd komen emoties uit de mind, althans meestal.
Er kunnen zich dingen voordoen waarbij het brein ogenblikkelijk reageert met emotie.

[diane]

Oorspronkelijk geplaatst door Blikje

Adyashanti wordt b.v. door Tony Parsons 'n dualistisch leraar genoemd en dat zie ik ook.
Ik kan het dualistische duidelijk zien in Adyashanti en toch zie ik in Adyashanti Tony's boodschap terug. (en b.v. ook nog Steven Norquist)

Ra, ra hoe kan dat?

note: alle verlichten verklaren elkaar als fake.

Dat is me ook al eens opgevallen toen ik bij jan en alleman (allemaal verlicht natuurlijk!) de waarheid zocht.
Ik heb geen idee hoe dit kan hoor.
Maar het is wel verwarrend.
Intussen ga ik meer en meer op "de innerlijke leraar", een subtiel gevoel van AHA af.

[diane]

Oorspronkelijk geplaatst door Lyme

Er is m.i niets mis met het denken, we doen immers niets anders?
Maar me bewust zijn van dat denken en wat dat denken doet, daar gaat het volgens mij om.

Ik snap wel wat je bedoelt Lyme. Er is een verschil tussen een gevoel wat opkomt als gevolg van een gebeurtenis, direkt en ogenblikkelijk. Ofwel het eindeloos blijven hangen in het verhaal en met de daarmee gepaard emoties.
Ik heb ook niets tegen denken hoor. Zonder denken zat ik nu wsl. in een akelige instelling. Anderzijds wéét ik dat dan niet...

[Naadje]

Oorspronkelijk geplaatst door Renoir

Ik snap nooit hoe zoiets zich bij je kan vertegenwoordigen, het is zo makkelijk te zien dat je een gevoel onderdrukt. Rob liet het in het andere draadje net nog zien en is nu opgelucht dat het daarmee gedaan is.

Bij een ander is altijd alles makkelijk(er) te zien. Het gaat erom of degene in kwestie eraan toe is en bereid is e.e.a. toe te laten.

[diane]

Oorspronkelijk geplaatst door Lyme

Ja precies.
Ik vind dat ik ook idd moet oppassen met de interpretatie van bep. dingen. Ook met die van Byron K.
Het is idd zo als het is, dit inzicht maakt in feite een eind aan het lijden. Het doet het ego terugtreden. Hierdoor is er ook ruimte om het hart te laten spreken.
Byron K. laat ook zien dat dat inzicht niet betekent dat je dan niets meer hoeft te doen.
Als vanzelf treed dan die barmhartigheid op, misschien omdat er geen eigenbelang is en geen angst om dat te doen wat je hart ingeeft?

Ik typte net " BRAMHARTIGHEID"
grappig..WiNk

Ja. Al blijft het oppassen naar mijn ervaring om mensen die zich hier helemaal niet mee bezighouden mijn wijsheden door de strot te duwen. Vooral als ze verdriet en/of pijn hebben. Dan houd ik liever m'n mond en ben gewoon aanwezig.

Heet je man toevallig Bram?

[diane]

Oorspronkelijk geplaatst door Maria

Ah, heel herkenbaar Diane. Het plotselinge inzicht dat ik mijn wijsheid/weten had opgehangen aan de goedkeuring van iemand anders, en de daarop volgende boosheid over inderdaad al die jaren van worsteling. Maar daarna.... het gevoel van vrijheid, dat er een last van mijn schouders was gevallen. Ben benieuwd of je dat ook herkent, of gaat tegenkomen.

Het geeft absoluut een gevoel van vrijheid, niet meer willen voldoen aan verwachtingen om als "geslaagd" gezien te worden.
Ik hoef verdomme (ben nog een béétje pissig..) voor niets en niemand te slagen...
Maar echt, het is een opluchting.

[Lyme]

Oorspronkelijk geplaatst door diane

Ja. Al blijft het oppassen naar mijn ervaring om mensen die zich hier helemaal niet mee bezighouden mijn wijsheden door de strot te duwen. Vooral als ze verdriet en/of pijn hebben. Dan houd ik liever m'n mond en ben gewoon aanwezig.

Heet je man toevallig Bram?

Ja, die mensen kunnen dan zelfs héél boos worden...doe ik ook niet meer of ik 'test' het heel subtiel.

Nee, geen Bram in de family
Ik heb het ook heel vaak als ik 'relatie' typ, dan typ ik 'realitie'.
Wat zou dat zeggen?