Duister en Licht in gesprek

[marie]

Oorspronkelijk geplaatst door Darsho

Ontwaken wordt veelal beschreven als een verschuiving van geïdentificeerd bewustzijn naar niet-geïdentificeerd bewustzijn, maar in beide gevallen is er nog steeds iemand die zich daarmee identificeert, zij het met ongeïdentificeerd bewustzijn. Jij bent echter de leegte van de leegte en de volheid van de volheid. Je bent in alle omstandigheden dat wat je bent. Je bent noch vorm, noch vormloos. Je bent dat wat aan al deze ideeën voorafgaat. Ook dat wat vormloos bewustzijn is, is niet wat je bent. Je bent dat wat het bewustzijn is, maar je bent niet bewustzijn.

Zeg gewoon dat je het ZIJN bent... Al de rest is opdeling in vakjes en dient tot niets...

[Bassie]

Je reageert op copy past. Wie identificeert zich nou met ongeïdentificeerd bewustzijn?

[Nowee]

Oorspronkelijk geplaatst door marie

Als ik niet, al is het maar een onderdeel van, bewustzijn ben dan is bewustzijn er ook niet voor mij...

Oorspronkelijk geplaatst door marie

Zeg gewoon dat je het ZIJN bent... Al de rest is opdeling in vakjes en dient tot niets...

Ik vind het zo merkwaardig hoe het denken door bochten gewrongen wordt om drie of vier zinnen te formuleren over 'zijn' die er niets mee te maken heeft.

Hoe weet ik met zekerheid wat de essentie is van iets?

In mijn 'Noodzakelijk Zelfonderzoek' (voortaan het NZo) zijn, lichaam en het idee van dit lichaam, 1 en die eenheid is de werkelijkheid, is God, is volmaakt. De essentie van zijn of het nu een lichaam is of een idee, is dat het werkelijk is als het voorhanden is en zich opheft als het verwijderd wordt.
De vereiste dat iets in essentie waar is, werkelijk is vereist ofwel iets als een lichaam ofwel iets dat denkbaar is van iets.
Aangezien ik over beide beschik zowel een lichaam als een denken met dit lichaam, ben ik zijn. De essentie van wat ik ben is dat ik hier ben en het denkbaar is dat ik hier ben.
Omgekeerd is het ook zo dat als ik hier niet was en het niet denkbaar was om hier te zijn, ik niet kan zijn.
De essentie van zijn is iets (zijn) dat zodra het er is, maakt dat ik er ben.

[Darsho]

Oorspronkelijk geplaatst door marie

Zeg gewoon dat je het ZIJN bent... Al de rest is opdeling in vakjes en dient tot niets...

Gewaarzijn van het Zijn betekent geluk, maar men is niet het Zijn.

[Nowee]

Oorspronkelijk geplaatst door Darsho

Gewaarzijn van het Zijn betekent geluk, maar men is niet het Zijn.

Wat bedoel je 'men is niet het Zijn'? Er kunnen toch onmogelijk twee zijnden zijn. Hoe moet ik dat juist zien?
Bedoel je met gewaarzijn ook kennen?

[Darsho]

Oorspronkelijk geplaatst door Nowee

Wat bedoel je 'men is niet het Zijn'?

Men is niet wat men denkt te zijn. Elk antwoord over wat men denkt te zijn is er één te veel.
Omdat er in het (mentale) bewustzijn geen antwoord bestaat op de vraag 'Wie ben ik', helpt die vraag je om dieper dan dit bewustzijn te gaan, dat is al.

Wat een bevrijding om te beseffen dat de 'stem in mijn hoofd' niet is wie ik ben. Wie ben ik dan? Degene die het ziet. Het bewustzijn dat er was voor het denken, de ruimte waarin het denken ' of de emotie of waarneming ' plaatsvindt.
Het ego is niet meer dan dit: identificatie met vorm, wat vooral betekent: gedachtevormen.

[Bassie]

Oorspronkelijk geplaatst door Darsho

Men is niet wat men denkt te zijn. Elk antwoord over wat men denkt te zijn is er één te veel.
Omdat er in het (mentale) bewustzijn geen antwoord bestaat op de vraag 'Wie ben ik', helpt die vraag je om dieper dan dit bewustzijn te gaan, dat is al.

Wat een bevrijding om te beseffen dat de 'stem in mijn hoofd' niet is wie ik ben. Wie ben ik dan? Degene die het ziet. Het bewustzijn dat er was voor het denken, de ruimte waarin het denken ' of de emotie of waarneming ' plaatsvindt.
Het ego is niet meer dan dit: identificatie met vorm, wat vooral betekent: gedachtevormen.

Als het kwaad al een realiteit heeft....etc etc.

Ik zie dat je in Een nieuwe aarde: de uitdaging van deze tijd
Door Eckhart Tolle aan het lezen bent.

[Nowee]

Duister: "Goed, om deze reeks gesprekken verder uit te diepen richten wij het gesprek op het rationaliseren. In volgende gesprekken kunnen wij dan dieper ingaan hoe het bestaan intuïtief te benaderen. Hoe zouden wij het probleem van het rationaliseren, het objectiveren kunnen aantonen
en duidelijk de simulatie zien? Is er een afdoende verklaring voor hoe het objectiveren tot simuleren leidt van de werkelijkheid?"

Licht: "Aan het begin van deze gesprekken hebben wij gezien dat wij in een onevenwichtige relatie verkeren tot de werkelijkheid. In de verbreiding van de technologische informatie zijn wij zo ver doorgeschoten dat wij in een onevenwicht verkeren met de natuur. ... Dit komt door de impact dat informatie heeft op hoe wij de werkelijkheid beleven en verstaan. Om na te gaan waar het onevenwicht zich voordoet moeten wij kijken naar hoe wij tegenover ongelijkheid staan. Ongelijkheid komt volgens het woordenboek voort uit het tot object maken van een ding, een gevoel of gedachte door het voortrekken van het een en het achterstellen van het ander. Ongelijkheid is veelal een kwestie van ras, geloof, geslacht, taal of seksuele geaardheid maar het kan ook fundamenteel dieper zitten in het verstaan van zichzelf in de natuur."

Duister: "Wat bedoel je met het verstaan van zichzelf in de natuur? Hoe kan je nu in jezelf het ene voortrekken en het andere achterstellen. Waarover gaan deze begrippen en wat moet ik mij daarbij voorstellen? "

Licht: "De ongelijkheid vaststellen in zichzelf is de tweedeling begrijpen waarvan een mens het slachtoffer meestal is. ... De opdeling van de mens in een lichaam en geest is de oorzaak van ongelijkheid. De mens wordt dan voorgesteld als een tweedeling van een psycho-chemisch systeem. Ik spreek liever van gemoed waarvan het denken de activiteit is, eerder dan over geest of ziel of bewustzijn zoals men vroeger en vaak nog de psyche benoemde. ... De ongelijkheid bestaat daarin dat het bewustzijn met de voortschrijdende rationaliteit als superieur aangenomen wordt. ... (stilte) ... De verklaarbaarheid van alles komt dan los te staan van de beleving van alles. Daarmee komt de beleving in een polarisatie van standpunten terecht. Ideeën en meer nog het aanhangen van ideeën komen radicaal tegenover elkaar te staan waar er in feite maar één werkelijkheid is, één wereld om met elkaar te delen."

Duister: "Ja, dat is duidelijk. Je zegt dat het gaat om een voorstelling van een tweedeling, een dualiteit, een fundamentele voorstelling die diep in het culturele vertakt is. Wij zijn in deze cultuur van dualiteit als het ware allemaal groot gebracht. ... Is deze scheiding natuurlijk of is het dualisme een kwestie die zich alleen bij de mens voordoet? Hebben andere levende wezens ook ideeën of is dat iets wat alleen mensen hebben? Maken andere wezens dan de mens ook voorstellingen van de wereld?"

Licht: "Ja, alle dieren en planten, alle levende wezens hebben een voorstelling van de wereld waarin zij bestaan. Het meest opvallende kenmerk dat opvalt, is dat iets opkomt en na een tijdje opgeheven wordt. Alles in de natuur bestaat werkelijk maar is concreet en tijdelijk, is existentie en essentie. De mens onderscheidt zich daar niet van en is van hetzelfde werkelijk zijn als alle levende wezens. De soorten kunnen zich onderscheiden van andere soorten omdat elk individu over meer of minder van dezelfde mogelijkheden beschikt om zijn zelf te realiseren. Fysiek en intellectueel is de mens meer ontwikkeld dan een plant of een andere diersoort ook al heeft alles wat leeft dezelfde mogelijkheden om het zijn te realiseren."

Duister: "Waarom bestaan al deze gradaties van mogelijkheden waarvan alles, zoals je zegt, van hetzelfde is? Moet de evolutie van de natuur gezien worden als een van minder fysiek naar meer intellect, van het concrete naar het virtuele? Of hoe verklaar jij natuur en evolutie?"

Licht: "Om wat natuur is te verklaren en te begrijpen moeten wij de oorzaak kennen als bestaan, als zijn. We spraken daarnet over de essentie van bestaan. Essentie is ook existentie, het bestaan als iets. Wij spraken af dat de essentie van zijn er is wanneer iets zich voordoet en de essentie van zijn zich opheft als dat iets er niet meer is. Uit deze definitie zijn verschillende opmerkingen mogelijk over de oorzaak van de natuur. Eerst en vooral de oorzaak van zijn kan onmogelijk 'iets' zijn of iets zijn dat denkbaar is, omdat de oorzaak niet het gevolg kan zijn. De oorzaak is essentie en existentie uit zichzelf."

Duister: "Wacht! Wat zeg je hier nu? De natuur zoals wij deze kennen en waarin wij bestaan is er door een oorzaak die niet door 'iets' kan veroorzaakt worden noch dat deze oorzaak denkbaar is. Maar dan heeft de oorzaak geen essentie en bestaan? We zegden juist dat de essentie van zijn de realisatie is van iets. Hoe kan die oorzaak dan oorzaak zijn van bestaan en essentie van iets zonder iets te zijn?"

Licht: "De ene oorzaak is oorzaak van zichzelf. Dat is de enige plausibele verklaring. Alles bestaat in de oorzaak en is niet uit de oorzaak tot bestaan gekomen. Het is uitgesloten omdat het absurd is dat er naast de oorzaak 'iets' van hetzelfde als de eerste oorzaak zou bestaan. Voor ons levende wezens is natuur evolutie. De werkelijkheid, de eerste oorzaak is volmaakt en absoluut, de werkelijkheid is het ene zijn als natuur. Geen enkel levend wezen verschijnt voor de werkelijkheid maar bestaat in de werkelijkheid van de natuur. Het geheel is ondenkbaar en bestaat en is volmaakt. Wij zijn als levende wezens de uitdrukking van het ene zijn."

Duister: "Maar dan is er maar één zijn, een werkelijkheid van bestaan. In de natuur zijn er toch onnoemelijk veel zijnden? Hoe zit dat dan? "

Licht: "Je zegt het antwoord zelf al. De vele zijnden zijn 'in' de natuur op oneindig veel wijzen van bestaan. De oorzaak is natuur, de ene werkelijkheid waarin wij voorkomen als 'iets'."

Duister: "Dat begrijp ik, wij zijn een en uniek als uitdrukking van de ene en unieke werkelijkheid. De vele soorten in de natuur bestaan niet afzonderlijk maar wat betekent het dan om uitdrukking te zijn van de werkelijkheid?"

Licht: "Aangezien de werkelijkheid bestaat als volmaakte eenheid en wij voorkomen als natuur in die werkelijkheid kan de natuur niet anders zijn dan de werkelijkheid. Want er kan geen tweede zijn. De natuur zoals wij deze ervaren en kennen, ervaren en kennen wij door uitgebreidheid en denken, door lichamen en kennis. De natuur drukt zich uit als uitgebreidheid en denken. Alle bestaan of zijn is uitdrukking in iets en dat iets is een uitdrukking van het ene zijn van de natuur."

Duister: "Er bestaat dus niet zoiets als een bovennatuur? Een staat waarin de natuurlijke wetten en krachten niet geldig zijn? "

Licht: "Nee, er kan geen bovennatuur bestaan tenzij in het geloof van diegene die zich dat voorstelt en aanneemt. De natuurwetten zijn overal geldig omdat de natuur overal voorkomt en er is. Dit betekent niet dat de natuurwetten overal dezelfde zijn. Het betekent dat de natuurwetten overal de uitdrukking zijn van de natuur als de ene werkelijkheid. Alles is existentie en essentie als iets omdat de natuur existentie en essentie is van zichzelf."

Duister: "Zo beste Licht, dat is een grote boterham om nog even in mezelf op verder te kauwen. Een volgende keer kunnen wij misschien verder ingaan op de diepere betekenis van uitgebreidheid en denken en hoe deze uitdrukkingen van onze natuur zich voordoen als de mens die wij zijn. Tot dan! "

[marie]

Oorspronkelijk geplaatst door Darsho

Gewaarzijn van het Zijn betekent geluk, maar men is niet het Zijn.

Men is onderdeel van het ZIJN, men is uit het ZIJN geboren (geschapen) en dus is onze kern het ZIJN...

[marie]

Oorspronkelijk geplaatst door Darsho

Men is niet wat men denkt te zijn. Elk antwoord over wat men denkt te zijn is er één te veel.
Omdat er in het (mentale) bewustzijn geen antwoord bestaat op de vraag 'Wie ben ik', helpt die vraag je om dieper dan dit bewustzijn te gaan, dat is al.

Wat een bevrijding om te beseffen dat de 'stem in mijn hoofd' niet is wie ik ben. Wie ben ik dan? Degene die het ziet. Het bewustzijn dat er was voor het denken, de ruimte waarin het denken ' of de emotie of waarneming ' plaatsvindt.
Het ego is niet meer dan dit: identificatie met vorm, wat vooral betekent: gedachtevormen.

Het ego is een verstandelijke constructie die, als verstandelijke constructie enkel naast het ZIJN kan grijpen... Ik ben is het ZIJN...