Dogmatiek en tweedeling.

[Rob]

Oorspronkelijk geplaatst door Ietsepietsje

Hmmm?zo ongeveer als in bepaalde mensen bannen van een forum om een mening? Of bepaalde mensen verbieden over een bepaald onderwerp te schrijven? Zodat je vanzelf voor en tegenstanders krijgt en zo?

Ik was vorige week even in de AH om nog snel even iets voor het avondeten te kopen. Ik doe een stronk bloemkool in mijn mandje, wat denk je ... breekt toch de pleuris uit!! De sperziebonen sprak mij aan op mijn keuze en vroegen mij indringend waarom ik niet voor hen had gekozen. De sperziebonen voelden zich onheus bejegend en vermoedden dat ik iets tegen hen had, dat hen geen plaats in mijn boodschappenmandje was vergund. Ik deed nog een poging om het uit te leggen, dat ik niets tegen sperziebonen in het algemeen had en ook niks tegen deze sperziebonen in het bijzonder, maar dat er vandaag even geen plek voor hen was in mijn boodschappenmandje, maar dat er een goede kans in zat dat ik de volgende keer hen mee zou nemen ....., maar niets hielp. Moord en brand schreeuwden de sperziebonen. Ik heb nu een proces tegen mij lopen van de KNBTDS (de Koninklijke Nederlandse Bond Tegen Discriminatie van de Sperzieboon) en ik moet mij verantwoorden voor mijn onbehoorlijke gedrag. Ik durf bijna de AH niet meer in want zodra ik in de buurt van de groenteafdeling kom begint de volledige kist met sperziebonen mij uit te joelen.

Nee, sinds de sperzieboon een ego heeft, kan ik mij niet meer vertonen in de AH.

Oorspronkelijk geplaatst door Ietsepietsje

Ik denk dat ik het wel begrijp en ik denk dat ik het ook nog met je eens ben?.

Ik weet niet wat ik er van moet denken. Rare sperziebonen zijn er ....

[Freerider]

Oorspronkelijk geplaatst door Rob

Ik was vorige week even in de AH om nog snel even iets voor het avondeten te kopen. Ik doe een stronk bloemkool in mijn mandje, wat denk je ... breekt toch de pleuris uit!! De sperziebonen sprak mij aan op mijn keuze en vroegen mij indringend waarom ik niet voor hen had gekozen. De sperziebonen voelden zich onheus bejegend en vermoedden dat ik iets tegen hen had, dat hen geen plaats in mijn boodschappenmandje was vergund. Ik deed nog een poging om het uit te leggen, dat ik niets tegen sperziebonen in het algemeen had en ook niks tegen deze sperziebonen in het bijzonder, maar dat er vandaag even geen plek voor hen was in mijn boodschappenmandje, maar dat er een goede kans in zat dat ik de volgende keer hen mee zou nemen ....., maar niets hielp. Moord en brand schreeuwden de sperziebonen. Ik heb nu een proces tegen mij lopen van de KNBTDS (de Koninklijke Nederlandse Bond Tegen Discriminatie van de Sperzieboon) en ik moet mij verantwoorden voor mijn onbehoorlijke gedrag. Ik durf bijna de AH niet meer in want zodra ik in de buurt van de groenteafdeling kom begint de volledige kist met sperziebonen mij uit te joelen.

Nee, sinds de sperzieboon een ego heeft, kan ik mij niet meer vertonen in de AH.



Ik weet niet wat ik er van moet denken. Rare sperziebonen zijn er ....

Is dit alles wat je verzinnen kan, Rob? Gelukkig ben ik niet teleurgesteld?ik had al geen verwachting:)

[Rob]

Oorspronkelijk geplaatst door Ietsepietsje

Is dit alles wat je verzinnen kan, Rob? Gelukkig ben ik niet teleurgesteld?ik had al geen verwachting:)

Ik kan veel verzinnen en deze keer heb ik gekozen voor de allegorie als poging om iets duidelijk te maken.

[Sterre]

In mijn beleving spreek je jezelf tegen in post #64 en #67

Oorspronkelijk geplaatst door Rob

Er was ook geen 'overgeven aan'. Overgeven, loslaten, dat zijn allemaal begrippen die de indruk wekken dat we er (als mens) iets aan zouden kunnen doen. Dat kan natuurlijk, maar dat betekent dat we telkens opnieuw we ons moeten verzoenen met alles wat op ons pad komt. Want zodra het ene is losgelaten komt het volgende waar we aan vast (denken te) zitten op ons pad.

Dat is de vermoeiende weg van de inspanning om klaar te komen met dat wat op ons pad komt. En dat heeft weer alles te maken met de overtuiging over dat wat we menen te zijn. In feite is elk obstakel die op ons pad komt een uitnodiging om die overtuiging op waarheid te onderzoeken.

Deze opmerking wekt bij mij de indruk dat we als mens aan de goden zijn overgeleverd. En okay ik wil mijn overtuiging wel iets nuanceren: ipv fatalistisch en deprimerend kan ik het dus ook een gelatenheid noemen. En dat is wat ik achter nogal wat advaita-theorieën lees zo links en rechts. "Een boom doet toch ook niets"

Oorspronkelijk geplaatst door Rob

Ik leef met het besef van eindigheid van het bestaan. Maar ja, dat komt natuurlijk heel dicht bij als je het aan den lijve ondervindt. In het begin had ik dat wel. Het hartinfarct heeft een behoorlijke impact gehad op hoe ik mijn lichaam ervaar. Ik kan bedenken dat het slechts een tijdelijke bestaan heeft, maar het ervaren er van is weer iets geheel anders. Ik heb ook een hele tijd gehad dat wanneer ik op de plek kwam waar het begonnen is dat er spanning in mijn lijf ontstond. Blijkbaar zet de ervaring zich ook ergens vast in je lijf. Maar dat verdwijnt na verloop van tijd. Belangrijk is om niets uit de weg te gaan, dus niet de plek die spanning oproept te vermijden, maar om het aan te gaan en het goed te doorleven. Wat ik er ook van geleerd heb is om wat beter voor mijn lijf te zorgen. Ik leefde niet al te gezond, dat kon best wat beter.

M.n. de door mij uitgelichte tekst in je bovenstaande bewering suggereert weer wat anders dan dat je dus in de eerste quote aangeeft. In mijn perceptie geef je hier je eigen strijdbaarheid weer in tegenspraak met wat ik in #64 lees.

Fijn voor je dat het je gelukt is om de psychische impact te overwinnen. Deze is na een hartinfarct is vaak groter dan de fysieke impact.
En verder niet iedereen kiest ervoor om zijn/haar leefstijl te veranderen. Er zijn ook mensen die de voorkeur geven aan wat zij kwaliteit van leven noemen tov kwantiteit.

[Mars]

Je zou ook kunnen zeggen dat een boom vanalles doet,
maar het niet allemaal zelfstandig heeft uitgevonden.

[Sterre]

Oorspronkelijk geplaatst door Rob

Punt is dat je een beeld hebt van advaita waarvan het maar de vraag is of dat klopt. Je hebt nu een beeld wat je omschrijft als fatalistisch en deprimerend, maar dat is je invulling er van. In mijn beleving is het dat niet.

Ik hoop dat ik in mijn voorgaande post wat duidelijker heb kunnen maken wat ik bedoel.

Over de vraag of er iets te kiezen is en of er zoiets als een vrije wil bestaat, daar over is al heel lang discussie gaande. Je kunt er op afstuderen, als je dat zou willen. Wat advaita laat zien is dat het geen kwestie is van het een of het ander. En als we toch tot het een of het ander 'besluiten' (of er wel of niets iets te kiezen valt), dan is dat niets anders dan een kwestie van perceptie oftewel persoonlijk invulling. Er is geen antwoord op de vraag of er een vrije wil is. En dus kan het niet anders dan dat de vraag niet klopt, want de vraag gaat op zich al uit van dat het met een ja of een nee te beantwoorden zou zijn.

Advaita is imo een hele hoop theorie, waarmee je net zo het je uitkomt verantwoordelijkheid af kunt schuiven.

Ja er is vrije wil / keuze en nee, er is geen vrije wil / keuze. Er zijn dingen waar ik veel invloed op heb, er zijn dingen waar ik minder invloed op heb en er zijn dingen waar ik geen invloed op heb en alle gradaties daar tussen. En juist dat besef maakt dat ik niet fatalistisch in het leven sta, maar dat ik 'bijna als vanzelf' verantwoording neem waar het te nemen is en dat niet doe waar dat niet aan de orde is. Dat is ontdaan van persoonlijke voorkeur. Het is iets wat zich als vanzelf doet omdat de persoonlijke voorkeur er uit is verdwenen.

De vrije wil is wetenschappelijk (nog) niet 100% waterdicht aan te tonen of te ontkennen. Maar de wijze waarop ik het geïnterpreteerd zie worden door advaita wordt er van uitgegaan dat er geen persoonlijke voorkeuren zouden mogen of kunnen zijn. Dat is m.i. alleen mogelijk als we in zwaar comatueuze toestand verkeren. Of als kluizenaar of monnik afgescheiden van de wereld leven. Een mens is nu eenmaal een duaal wezen met de kansen om door levenslessen spiritueel te groeien. Zelfkennis is verrijkend in die zin. Zelfs de meest wijze leermeesters der aarde zijn niet in staat gebleken om tijdens hun aardse bestaan niet duaal te zijn (zoiets zei Tineke volgens mij pas ook al).

[Sterre]

Oorspronkelijk geplaatst door Rob

Zo lang als er het geloof is in de persoon als een afgescheiden / zelfstandige grootheid, zo lang heeft die persoon het nodig om de wereld in voor of tegen te verdelen (om zichzelf in stand te kunnen houden) en zolang zijn er voorkeuren en afkeuren en vrienden en vijanden.

Dus ook maar niet meer inenten tegen bv difterie, kinkhoest, tetanus en polio? Lijken mij toch zelfstandige 'groot'heden die je rustig kunt betitelen als vijand van de mens.....

Je ontwijkt rechtstreekse vragen trouwens, je zou een politicus kunnen zijn ;)

[Mars]

Je zou kunnen zeggen dat de boom door allerlei impulsen de energie krijgt om van alles en nog
wat te doen, zonder zich wat aan te trekken van advaita,
en er dus niet "gelaten" bij gaat hangen.
Ok, de treurwilg uitgezonderd, maar dat is nu eenmaal de aard van het boompje.

[Sterre]

Oorspronkelijk geplaatst door Mars

Je zou ook kunnen zeggen dat een boom vanalles doet,
maar het niet allemaal zelfstandig heeft uitgevonden.

Ja, een boom doet van alles. Maar voor zover ik weet wandelen ze zelden door de straat. Al heb ik wel es een wandelende tak gezien.....

En Rob, die voert gesprekken met sperciebonen en bloemkolen in de appie....

*hardop denkt: rare snijbonen :)*

[Sterre]

Oorspronkelijk geplaatst door Ietsepietsje

Hmmm?zo ongeveer als in bepaalde mensen bannen van een forum om een mening? Of bepaalde mensen verbieden over een bepaald onderwerp te schrijven? Zodat je vanzelf voor en tegenstanders krijgt en zo?

En vanuit advaita (alles gebeurt zoals het gebeurt) is het ook vreemd dat twee personen niet één account mogen delen: blijkbaar speelt men liever doelgericht op de persoon, dan dat men op de inhoud van een boodschap reageert.

Hoezo geen voorkeuren?