Het zwatelen heeft weer een vervolg gekregen

[Bassie]

Oorspronkelijk geplaatst door Laurens

Je bent al enige tijd niet navolgbaar meer, je zwamt steeds verder van je oorsprong vandaan.
Ik wil ook geen platform meer ter beschikking stellen voor een alternatief geloof.

Ik heb ook liever niet meer dat je op mij reageert. Je verbasterd telkens maar weer dat wat ik schrijf. Dan kan ik dat wel weer gaan corrigeren, maar dat is hopeloos bij onwetenden.

[Bassie]

Onthechten moeten we dan ook niet zien als iets waar de mens actief bij betrokken is. Onthechten gebeurd passief. Er mag geen 'ik' zijn die dat 'doet'. Vandaar ook dat ik me uitspreekt tegen dat GZO, dat is te actief. Zijn is een leeg-zijn. Zijn is leeg van iedere gemoedstoestand, leeg van voorstellingen, maar wel de voorstellingen zien. Onbewogen. En dan niet als een leuke meditatie waar je anderen de loef mee af kan steken. Gewoon 24/7.

Veelheid is in 'de wereld', in zijn is die veelheid niet. Het is een afgescheidenheid van 'de wereld', het is 'de wereld' laten zijn en daarmee zelf ook 'zijn'.

[marie]

Oorspronkelijk geplaatst door Laurens

Als iemand je vermoord is je je Zijn afgenomen.

Nonsens, Laurens; wat IS, IS...

[marie]

Oorspronkelijk geplaatst door Laurens

Alles wat afgenomen kan wordem behoort iemand toe.

Hewel zij die dat denken staan nog nergens wat waarheidsvinding betreft...

[marie]

Oorspronkelijk geplaatst door Guido

Zoals Marie het stelt heeft het de consequentie die jij verwoord.
Ik zeg, Zijn heeft geen individuele eigenaar'. Hechting en onthechting zijn intenties van het veranderlijke, er zijn dan belangen mee gemoeid. Het opmerken van Zijn, haalt de 'grijp neiging' van ego onderuit.

Zijn is, Guido en het zelf zit in dat Zijn... Maar dan hangt het af wat je onder Zelf verstaat...

[marie]

Oorspronkelijk geplaatst door Guido

Mijn excuses. Ik had er niet tussen moeten komen, met een zijdelinkse opmerking.

Om te willen Weten 'wat je bent, loop je tegen die gegevens aan, eigenlijk zijn het verleidelijke afleidingen, die veel verdoezelen, zodat veranderlijkheid de boventoon blijft voeren.. en het gaat juist om dat' wat veranderlijk noch onveranderlijk is.

De zon straalt, of ze wil of niet...
Wil dat zeggen dat zij de bezitter is van haar stralen ook al zend zij die uit???
De dag dat jullie werkelijk zijn, die dag zullen jullie het begrijpen... Tot dan blijft het 'verstandelijk' babbelen in de marge...

[marie]

Oorspronkelijk geplaatst door Guido

Mijn excuses. Ik had er niet tussen moeten komen, met een zijdelinkse opmerking.

Om te willen Weten 'wat je bent, loop je tegen die gegevens aan, eigenlijk zijn het verleidelijke afleidingen, die veel verdoezelen, zodat veranderlijkheid de boventoon blijft voeren.. en het gaat juist om dat' wat veranderlijk noch onveranderlijk is.

Het gaat juist om dat wat tussen jullie vingers doorglipt en waar jullie met jullie verstand niet bij kunnen...

[marie]

Oorspronkelijk geplaatst door Bassie

Zijn is radicaal onthecht: het hecht zich aan niets. Daarom noem ik het ook enkelvoudig, het 'zijn' zonder iets te zijn.

Zolang een mens nog gehecht is aan 'iets' kan er geen kennis zijn van 'zijn'.

Je bent, Bassie, en er is niets of niemand die beslist wat dat wel of niet moet zijn... en wanneer dat wel of niet voldoet aan opgelegde waarden...
Het Zijn heeft niet bang voor Liefde; het Zijn is zelfs Liefde en het is daar dat de meeste vastlopen... Wat is, is... Geen iota meer of minder...

[marie]

Oorspronkelijk geplaatst door Bassie

Gehechtheid is een intentie van het veranderlijke (de persoon).
Onthechting wil niks anders zeggen dan dat de persoon gehechtheid heeft opgegeven: het (door de persoon) gerealiseerde 'niets'. Onthechting is dus een negatie: het niet langer meer gehecht zijn aan wie of wat dan ook.

Gehechtheid opgeven is nog altijd een wilsdaad en dus persoonsgebonden...
onthecht zijn stelt zich zelfs geen vragen meer over het al of niet onthecht zijn...

[Dorje]

Oorspronkelijk geplaatst door Bassie

Onthechten moeten we dan ook niet zien als iets waar de mens actief bij betrokken is. Onthechten gebeurd passief. Er mag geen 'ik' zijn die dat 'doet'.

Dat is wat kort door de bocht. Zolang de ik er is, kan dit maar best actief onderzocht worden. Het ik is er dan al, en het is er al bij iedereen die hier komt schrijven, het kan maar beter zijn doen en laten bekijken. Het onthechten komt vanzelf als het kijken overgaat in zien. Een ik mag daarom echt wel uitgenodigd worden om te kijken. Naar wat er opkomt, hoe het verstrikt geraakt en toch maar door blijft gaan. Het ik moet daar eerst naar willen kijken, in plaats van maar door te denderen zonder er acht op te slaan.

Maar er kan iets merkwaardig gebeuren als het ik zijn eigen gedender bekijkt. Het is als een kortsluiting, het ik bekijkt zichzelf, onderzoekt zichzelf en kan uiteindelijk zichzelf niet vinden. Wat dan overblijft is geen ik meer die kijkt, maar het zien dat ziet, direct, zonder omweg van het zien. Dit zien is er altijd al, ook als een ik maar doordendert, maar zonder de kortsluiting komt het zien nooit op de voorgrond, blijft het gedender dus maar op de voorgrond, de grootspraak, de verwijten, het "bemoei je niet met mijn gedender", en zo blijft dat verder denderen maar eeuwig doorgaan en het zien maar op de achtergrond.

Ikken kunnen iets opvangen van dat directe zien en gaan geloven dat er niets meer moet bekeken worden, dat alles al is en dus alles maar door kan blijven denderen, want ook dat is gewoon wat is. Maar het door blijven denderen sluit het kijken en daarmee ook het tot kortsluiting komen er dus het directe zien volledig buiten spel. Wat die ikken zeggen en schrijven is dan wel juist dan, maae het is niet op de voorgrond gezien, het is niet kortgesloten, het is gewoon kennis, kennis die het zien volledig de pas afsnijdt, kennis die wat kortgesloten kan worden enkel nog beter in stand houdt.

Daarom ben ik zeker niet tegen GZO. Wat ik aanstip is dat het zich voordoen van ik nooit afgerond geraakt of nooit ik-loos wordt. Het blijft zich voordoen, tenminste in het leven van alledag, het communiceren. Communiceren zonder ik is een waan. Het ik dat communiceert kan evengoed blind zijn voor hoe het verschijnt, ook al is de niet-werkelijkheid van dat ik al door en door gezien. Als het zich voordoet, moet het kortgesloten blijven. Of... het kortsluit zichzelf, vanzelf, als het geen plaats meer opeist in de voorgrond en die plaats in ere gaat houden en verdedigen. Als het dat wel nog doet, wat altijd nog kan gebeuren zolang het zich voor blijft doen, dan moet het alsnog kortgesloten worden. Actief! Om wat passief is, vanzelf is, weer helemaal op de voorgrond te laten.