Spirituele carierre.

[Rennie]

Oorspronkelijk geplaatst door Rob

Ik weet niet waar, wanneer of van wie ik ooit het advies heb gekregen om gedachtes niet te geloven, maar als ik ooit een advies heb gekregen wat hout snijd dan is het dat.

Gedachtes en gevoelens, en dat is heel eenvoudig te constateren voor iedereen, zijn tijdelijke sensaties die als vanzelf komen en als vanzelf ook weer vertrekken. Ik zal in zijn algemeenheid niet perse meditatie adviseren, maar als iemand dit wil onderzoeken dan is meditatie een manier. Ga zitten, doe niks en kijk alleen. Gevoelens en gedachten komen op en vertrekken weer. Niet één daarvan is, als je blijft bij je uitgangspunt (zitten en kijken) een probleem.

Als er al een probleem is, dan is dat geloof. In plaats van gedachtes en gevoelens gewoon hun loop te laten nemen, gaan we intervenieren in hun natuurlijk komen en gaan. Geloof is een poging om de levensduur van iets wat tijdelijk is op een onnatuurlijk manier te rekken.

De last die je van denken kunt hebben zit niet in dat denken op zich, maar in het geloof dat je aan gedachten toevoegd / hecht. Door geloof overschijdt je de uiterste houdbaarheidsdatum van gedachtes en gevoelens.

Ik heb er iedereen, bijna tot kotsen toe, mee belaagd, steeds opnieuw en vervolgens nog eens een keer. Kennelijk zo murv geluld dat het zichzelf is gaan herhalen bij monde van anderen, het is een slogan geworden. Echter je gedachten niet geloven is een uitvoerbare actie die zijn eigen vervolg onderschept, de daad niet volvoeren loochenstraft zichzelf in de woordenstroom die er op volgt.

Er worden dus nog steeds gedachten geloofd Rob, en daar vormen zich ideeën uit en die worden vervolgens gelanceerd en daaraan wordt weer vastgehouden. Als ik mijn advies opvolg hoor je mij niet, maar ik heb al het geloof in de gedachte van een jij nodig om je te bereiken en ik heb het geloof in een idee nodig om te denken je er uit te kunnen halen. Waar dat in eerste aanleg dienstig kan zijn slaat het na verzadiging door als idee om te onderwijzen waarna het geloof in volle omvang terug is bij af.

De discussie hoofd/hart is het toonbeeld van geloof en evengoed op andere fronten viert het geloof in ideeën hoogtij. Het had (mbt Anja) ook mijn voorkeur me zo min mogelijk in persoon te laten zien op het forum, het gaat namelijk niet om het geloof of de aanname ervan in de vertolker. Maar er is kennelijk die dwingende behoefte iemand te zien en dus liet ik me zien en won tegen m'n zin toch het vertrouwen en werd ik geloofd.

Bewustzijn heeft geen gezicht toch is het diep van binnen te herkennen wanneer de toegang bevrijd is van het geloof. Door het niet te herkennen weet je waar je staat.

[Danique]

Oorspronkelijk geplaatst door Rob

Ik weet niet waar, wanneer of van wie ik ooit het advies heb gekregen om gedachtes niet te geloven, maar als ik ooit een advies heb gekregen wat hout snijd dan is het dat.

Dat geldt voor mij ook.
Las het voor het eerst heel duidelijk in woorden geschreven door Renoir en het opende heel wat.
Ik blijf ze ook graag lezen, zodat ik het niet vergeet..

[sagnaar]

een polijsten en verduidelijken van persoonlijke ondervinding is alles wat word aangekaart en waartoe de duidingen zijn.
het is schier onmogelijk om dat te duiden wat zich aan alle duiding onttrekt.
een ahha erlebnis is het stuiten op een reservoir van nieuwe mogenlijkheden vanuit de pshyche.
de psyche als een perpetuum mobiel, het gebruikt alles, maar dan ook alles om de geloofwaardigheid van zichzelf gaande te houden.
de wip b.v, als duiding tot een evenwichtige positie van kijken en ervaren,is niets meer dan een psychologische, en heeft verder niets te maken met dat dat een duiding zou kunnen zijn tot dat wat zich aan alle duiding onttrekt.
alle pogingen tot hulpvaardigheid naar elkaar kan dientengevolge alleen maar een psychologische zijn.
waar we van alles te vertellen hebben daar word feitelijk niets verteld, waar we niets te vertellen hebben daar word het verteld.
de psychologische droom ervaart de onrust en rust van van urgentie, wat zich aan de droom onttrekt kent die urgentie absoluut niet.
wat onomstotelijk waar is, kan door niemand tot de ander bevestigd worden.
met wat wezenlijk/ onwezenlijk waar is kun je helemaal niets, waar er wat mee gedaan word is de waarheid weg.

ook jouw pogingen renoir, kunnen nergens anders naar verwijzen dan psychologische.
de pogingen laten eerder het onvermogen zien dan het vermogen, eigenlijk ben je je eigen er van weg'wijzer, het beste is gewoon om bij het bord te blijven in plaats van de pijl te volgen, je hoeft namelijk nergens heen of te komen, maar ook dit wat ik nu zeg kan alleen maar psychologie zijn.
alle duiding alle verwijzing tot dat onduidbare is bij de eerste schrede al bij voorbaat gedoemd om te mislukken.
alle weg'wijzers wijzen er van weg, maar het zit diep, erg diep in de menselijke natuur om te volgen.

[Rennie]

Oorspronkelijk geplaatst door gazelle

ook jouw pogingen renoir, kunnen nergens anders naar verwijzen dan psychologische.
de pogingen laten eerder het onvermogen zien dan het vermogen, eigenlijk ben je je eigen er van weg'wijzer, het beste is gewoon om bij het bord te blijven in plaats van de pijl te volgen, je hoeft namelijk nergens heen of te komen, maar ook dit wat ik nu zeg kan alleen maar psychologie zijn.
alle duiding alle verwijzing tot dat onduidbare is bij de eerste schrede al bij voorbaat gedoemd om te mislukken.
alle weg'wijzers wijzen er van weg, maar het zit diep, erg diep in de menselijke natuur om te volgen.

In zekere zin, althans wat betreft de psychologie, aangevuld met de hierna nog volgende bemerkingen, kan ik me er in vinden. Verder zie ik mij niet wegwijzen en ook vraag ik niet mij te volgen. Integendeel zou ik zeggen.

Het psychologische vlak is het vlak waar iets te bereiken valt en aangezien het doen erg natuurlijk aandoet voor de mens zijn daar, wederom op psychologische vlak, waarneembare resultaten te behalen. De wijze van denken is aangeleerd en indien er trauma's zijn opgelopen kunnen die via dezelfde weg terug weer worden ontmanteld. Dus wanneer er bij zelfonderzoek factoren optreden die een overheersende rol spelen behoeven die de aandacht in eerste instantie. Dat ruimt dan alvast op.

Ten tweede wordt iedere verwijzing opgeworpen en verteerd door het denken, dus moet het duidelijk zijn dat de 'Endl?sung' (de definitieve oplossing van het zelf) niet binnen (en met behulp van) het denken is te realiseren. Dat is het doel ook niet, het doel is opruimen van al hetgeen er op een aanname berust, dat per saldo de gehele persoon betreft omdat deze en werkelijk alles uit gedachten bestaat. De persoon is de aanzet tot en met verdwijnen een mooi uitgangspunt om alle aannames grondig te verwerpen.

Het zelfonderzoek is dus een hulpmiddel om de macht van het denken aan het wankelen te brengen, er is namelijk een gerede kans dat er door ontmanteling van de persoon een einde komt aan de hegemonie van het denken, die het hele bouwwerk krampachtig in zijn greep heeft. In het volle doordrongen besef dat de persoon niet bestaat is in aanleg de omslag aanwezig tot realisatie van wat je (vervolgens dan wel) bent. Het is een beproefde methode waarvan Advaita zich bediend.

Wat er beter is, bij het bord blijven, of zelfonderzoek vermag ik niet te weten. Verder doe ik wat er kennelijk gedaan wordt en zo niet dan niet. Over de effecten bekommer ik me niet, in zoverre dat ik wel steeds een indruk heb over de mate van werkelijke doorleefdheid.

[sagnaar]

hoe diep de aangenomen werkelijkheid ook word bezocht en onderzocht, het onderzoeken komt nooit weg bij de oppervlakte van die aangenomen werkelijkheid. de diepte van de werkelijkheid blijkt een oppervlakte verschijnsel waneer beschouwing en visie/inzicht niet langer nodig is om te kunnen 'zien'.
toespeling doen naar diepere gegevens van die werkelijkheid verrijkt de beleving ervan i.p.v dat het de aard en hoedanigheid als iets relatiefs reduceerd, wat ik zelf een verkeerde taxering vind, omdat elke hoedanigheid en beweging binnen de aangenomen werkelijkheid gewoon zijn relevante waarde kan behouden.

met het volgen bedoel ik niet een personage wat gevolgd kan worden en zijn/haar uitspraken, met het volgen bedoel ik het mee gaan met gegevens binnen het aangenomen innerlijk als de lunapark trap, de ene beweging brengt je omhoog de andere naar beneden, vermakelijk gedoe van angsten en plezier meer niet, daarbij een ander begeleiden is m.i gedeeld vermaak, waar vrijblijvende kundigheid van beide word aangesproken.

elke hulp die de een tot de ander geeft en doet om dat onduidbare binnen beleving te ontwaren is een valse belofte, en die belofte verliest zijn valsheid waneer verwezen word naar het kundiger worden binnen de werkelijkheid,(psychologie) iets anders kan er voor die werkelijkheid niet zijn.

[Rennie]

Oorspronkelijk geplaatst door gazelle

hoe diep de aangenomen werkelijkheid ook word bezocht en onderzocht, het onderzoeken komt nooit weg bij de oppervlakte van die aangenomen werkelijkheid. de diepte van de werkelijkheid blijkt een oppervlakte verschijnsel waneer beschouwing en visie/inzicht niet langer nodig is om te kunnen 'zien'.
toespeling doen naar diepere gegevens van die werkelijkheid verrijkt de beleving ervan i.p.v dat het de aard en hoedanigheid als iets relatiefs reduceerd, wat ik zelf een verkeerde taxering vind, omdat elke hoedanigheid en beweging binnen de aangenomen werkelijkheid gewoon zijn relevante waarde kan behouden.

met het volgen bedoel ik niet een personage wat gevolgd kan worden en zijn/haar uitspraken, met het volgen bedoel ik het mee gaan met gegevens binnen het aangenomen innerlijk als de lunapark trap, de ene beweging brengt je omhoog de andere naar beneden, vermakelijk gedoe van angsten en plezier meer niet, daarbij een ander begeleiden is m.i gedeeld vermaak, waar vrijblijvende kundigheid van beide word aangesproken.

elke hulp die de een tot de ander geeft en doet om dat onduidbare binnen beleving te ontwaren is een valse belofte, en die belofte verliest zijn valsheid waneer verwezen word naar het kundiger worden binnen de werkelijkheid,(psychologie) iets anders kan er voor die werkelijkheid niet zijn.

Nou dan hou je het qua opvatting binnen de jou nog aanvaardbare grenzen, dus op psychologie. Geen punt hoor daar het hele variabele gebeuren toch maar een duale aangelegenheid is en blijft. Het is dan vervolgens eveneens niet interessant meer hierover een vergelijkend warenonderzoek te doen, want onder dezelfde noemer (van dualiteit) valt ook de op en neergaande beweging alsook de hulpvaardigheid die aan de gebruikelijke fluctuatie van goed en fout onderhevig is.

Vals daarentegen is een extra schepje er boven op om willens en wetens te misleiden, echter iedereen, zo mag verondersteldt worden is behulpzaam naar best vermogen en dat dat niet per definitie geschoolde hulp behoeft te zijn staat buiten kijf indien de raadgeving volgt uit kwalitatieve doorleefdheid. Voorts ook ontslaat hulp niemand van het nemen van eigen verantwoordelijkheid. Een eventueel belang is altijd wel te onderkennen.

[sagnaar]

des te minder de aangenomen werkelijkheid word ingevuld des te naakter het zichzelf laat zien. ontdaan van alle opsmuk blijkt de nood die daar zou zijn of heersen een schijn vertoning, die alleen gaande blijft omdat het ergens heen zou moeten.
het duwen en de daarop volgende weerstand is een groteske wils uiting, een dwarse wil. deze staat haaks op wat je de schone wil zou kunnen noemen, die niets behoeft m.b.t een schijnbare nood. waar de schijnbare nood (wanhoop) het schrijnends is ligt de oplossing ervan op de loer, een welbevinden die vloekt met de behulpzaamheid.

[Rennie]

Oorspronkelijk geplaatst door gazelle

des te minder de aangenomen werkelijkheid word ingevuld des te naakter het zichzelf laat zien. ontdaan van alle opsmuk blijkt de nood die daar zou zijn of heersen een schijn vertoning, die alleen gaande blijft omdat het ergens heen zou moeten.
het duwen en de daarop volgende weerstand is een groteske wils uiting, een dwarse wil. deze staat haaks op wat je de schone wil zou kunnen noemen, die niets behoeft m.b.t een schijnbare nood. waar de schijnbare nood (wanhoop) het schrijnends is ligt de oplossing ervan op de loer, een welbevinden die vloekt met de behulpzaamheid.

Ja maar het is nou eenmaal de taak van de hersenen om al die signaaltjes een betekenis te geven. Het is functioneel om overal een betekenis van te krijgen, al hoeft niet op werkelijk alles een vertaalslag te volgen. Nog minder ligt het voor de hand hieruit een ik te destilleren.
Wanneer dit wordt begrepen is dat voldoende, het hoeft niet begeleid te worden met nog meer woorden die vervolgens toch maar verduisterende gedachten uitlokken. Hele discussies te voeren hoe we daar nou precies mee om moeten gaan.

Zie je niet dat jouw 'des te minder het wordt ingevuld' enzovoort en trouwens vervolgens weer mijn uitleg gewoon doorgaat met het betekenis geven, je gevangen houden in de woorden ?

(Voor Rob, wat Anja deed was daarom nuttig omdat ze je woorden direct terugwierp op jou zelf maar niet zo werkzaam want dat knaagt zodat je komt met je weerstand zoals 'jij blijft lekker buiten schot' wat niet zo is want jij bent degene die zich centraal heeft opgesteld)

Wanneer je dus wat te zeggen hebt ben je feitelijk bezig met het noodzakelijke kwaad iets te verduidelijken wat ondervonden behoort te worden (je eigen helderheid aanspreken) anders blijft het hypothese waar, god behoede, alleen maar langdradige niets anders dan kennis vermeerderende discussies op blijven volgen.

[jan]

Wat is dit voor een klucht aan t worden Renoir, een tweegesprek met je alter gazelle?

[Rennie]

Oorspronkelijk geplaatst door jan

Wat is dit voor een klucht aan t worden Renoir, een tweegesprek met je alter gazelle?

In dat geval is het een alterego waarbij ik de betekenis van zijn woorden soms in het geheel niet begrijp en waarvoor ik Rob zijn hulp eens heb ingeroepen deze voor me te vertalen.

Zou kunnen inderdaad.