Soefisme

[Mihaela]

Oorspronkelijk geplaatst door Virgo

Nu ik er zo over nadenk heb ik (onbewust) een periode te hard geprobeerd om 24/7 bewust te zijn. Heeft denk ik mede ervoor gezorgd dat ik in een burnout ben beland nu ik er zo over nadenk...

Voor mij heeft het juist een verruimend effect. Ik sta bewust bij stil ieder moment waarop iets zich voordoet, en dat kost mij geen energie, juist het tegenovergestelde blijkt het resultaat te zijn... Door bewust te zijn wat mij raakt, en hoe ik erop reageer, neemt de rust bij mij alleen maar toe.
Je schrijft dat je te hard probeerde dat te doen, en bij mij is een natuurlijke bereidheid die ik nu toe laat. Het enige wat ik doe is aanschouwen, en het lijkt erop dat de ziel zijn eigen weg kent.
Alsnog heeft het een vorm van oefenen regelmatig, dat klopt, maar het is me de moeite waard..

[Mihaela]

Oorspronkelijk geplaatst door Ulla

Het gemarkeerde in je bericht herken ik heel goed. Een hele tijd had ik nog maar weinig behoefte aan mensen, die mijn interesse in deze niet deelden. Geen behoefte aan en/of geen zin in. Al had dat ook nog andere voeten in de aarde. Het laatste jaar is dat aan het veranderen. Mijn hoofd is weer vrij en dat kan ik goed voelen.

Het gewoon al dan niet (samen) zijn met iemand en bv. lekker sportief en fysiek bezig zijn geeft tegenwoordig een complete en intense beleving van bewustzijn. Juist ook met die mensen die er anders in staan of er helemaal niets mee hebben. Gewoon zijn. En niet meer zo duidelijk gericht moeten zijn voelt compleet. Iets wat ik dus nooit goed heb gekund.

Ik ga nog steeds met veel mensen om Ulla, maar anders dan vroeger. Ik denk dat uit mijn zin jij de verkeerde conclusies hebt getrokken als ik je zo lees. Wel begrijpelijk, want het was een korte zin die een eenzijdige kant weergaf.
Ik merk dat bij het lezen van je zin weer de indruk krijg dat als ik het gesprek aan zou gaan, wij weer in een doodlopend gesprek zouden verzanden. Ik heb de neiging om het gelijk te laten rusten, maar daarnaast wil ik toch een kans geven.
Wat mij opvalt in je schrijven is dat jij ieder keer iedereen als 'Ok' en ' ieder mens is goed zoals die is' wilt betitelen. Alsof een voorkeur voor iets niet toegestaan is, komt dat op mij over.
Er zijn bijvoorbeeld mensen die in een gesprek continue over het weer klagen, of over het systeem, over de wereld. Als die onderwerpen uitgeput zijn, gaan ze over de buren klagen, of over hun vrienden. Met zulke mensen ga ik echt mijn tijd niet meer voordoen.
Ik geef vaak een kans, en vraag of ze bereid zijn om bewust stil te staan bij hun ongenoegen, en als ze duidelijk laten merken dat ze daar geen interesse in hebben, maar dat ze wel graag hun ongenoegen willen blijven uiten, en mij als klankbord graag willen gebruiken, laat ik ze duidelijke en snel weten dat ik daar mijn tijd niet aan voordoe.
Mijn vrienden zijn niet volmaakt, maar er is altijd de bereidheid om door elkaar ogen te kijken, en er is altijd de bereidheid om bij stil te staan, bij onze ongenoegen die iets over onszelf te vertellen hebben, hoe naar ook maar de buren zijn. Daarin ben ik inderdaad selectief in geworden, in met wie ik bewust iets afspreek.
Verder, is iedere situatie die zich voordoet waardevol zoals ze is uiteraard, en alles wat mij raakt, of wat bij mij oordelen oproept, is een kans om iets over mezelf te ontdekken..

[Ulla]

Oorspronkelijk geplaatst door Virgo

@ Miahaela en Niets: boeiende dialoog! Ik heb hem met veel interesse gelezen en overdacht. Het is voor mij altijd leerzaam om de ervaringen van anderen "mee te nemen".

Sluit ik mij bij aan.

Oorspronkelijk geplaatst door Virgo

Dit herken ik Ulla: het is heerlijk om BEWUST en ONBEWUST zijn af te wisselen. Nu ik er zo over nadenk heb ik (onbewust) een periode te hard geprobeerd om 24/7 bewust te zijn. Heeft denk ik mede ervoor gezorgd dat ik in een burnout ben beland nu ik er zo over nadenk...

Ben je werkelijk zo onbewust als je gewoon opgaat in je zijn? ZOnder ergens bij stil te moeten staan? Helemaal met je aandacht bij wat je op dat moment doet en erin opgaan? Zolang er geen knelpunten/wrijvingen hierin opduiken zijn is verder niets nodig dan dat zijn.

Bewustzjin op zo een moment willen forceren munt voor mijn gevoel ook uit in denken, moeten. Wat Mihaela beschrjift als natuurlijke bereidheid en de toenemende rust herken ik daarom nog wel. Het wordt zoiets als ademhalen, dat je erbij stilstaat, een soort van zijn, wat je ook doet. Een natuurlijk mechanisme op die momenten dat iets opvalt, knelt of er gedachten en gevoelens zijn. Maar ook: continue stilstaan bij je ademhaling ( en alles waarin je in opgaat) zou natuurlijk bewustzijn juist ook kunnen verstoren.

[Mihaela]

Oorspronkelijk geplaatst door Ulla

Maar ook: continue stilstaan bij je ademhaling ( en alles waarin je in opgaat) zou natuurlijk bewustzijn juist ook kunnen verstoren.

Als het jeukt krab je, en het voelt bevrijdend.
Als je je 20 uur lang ononderbroken krabt, krijg je wonden..

Het is zoals met alles, het balans in vinden, en de natuurlijkheid toelaten in haar herstel..

[Freerider]

Oorspronkelijk geplaatst door Mihaela

Je kan ook bewust ergens anders over hebben, en bewust zijn van wat in je leeft, en wat het met je doet. Ook bewust zijn van wat je woorden met de ander doen.
''Meer dan dat'' zoals jij het noemt is juist dat voor mij.
Het leven is bewustzijn, en ongeacht wat men doet, ook al spreek je over politiek, of slinger je jezelf in een achtbaan, alles kan bewust gedaan worden..
Het is niet dit of dat, het is alleen het leven dat bewust geleefd kan worden, in welke activiteit dan ook.
Zo zie ik het.

Bedoel je het zo? Dan begrijp ik je beter. Soms heb ik bewust zin om me in het vertier aan de toog te begeven. In de regel gaat het nergens over, maar mijn "zijn" rust er even heerlijk van uit.

[Freerider]

Oorspronkelijk geplaatst door Virgo

@ Miahaela en Niets: boeiende dialoog! Ik heb hem met veel interesse gelezen en overdacht. Het is voor mij altijd leerzaam om de ervaringen van anderen "mee te nemen".



Dit herken ik Ulla: het is heerlijk om BEWUST en ONBEWUST zijn af te wisselen. Nu ik er zo over nadenk heb ik (onbewust) een periode te hard geprobeerd om 24/7 bewust te zijn. Heeft denk ik mede ervoor gezorgd dat ik in een burnout ben beland nu ik er zo over nadenk...

Virgo, soms is het heerlijk om je even onder te dompelen in "niets zijn". En dat is voor iedereen verschillend?. Met dat hoofd van mij wat de hele dag maar bezig is zoek ik ook vertier in onbenulligheden. Maar wat is dan onbenullig?

[Freerider]

Oorspronkelijk geplaatst door Mihaela

Er zijn bijvoorbeeld mensen die in een gesprek continue over het weer klagen, of over het systeem, over de wereld. Als die onderwerpen uitgeput zijn, gaan ze over de buren klagen, of over hun vrienden. Met zulke mensen ga ik echt mijn tijd niet meer voordoen.

Een beetje klagen mag. Klagen over het weer kan een opening zijn naar een boeiend gesprek. Maar notoire klagers, daar heb ik mn buik van vol. Ik weet namelijk zelf ook wel dat dat "het leven" niet altijd gemakkelijk is. Ik weet ook wel dat er en crisis heerst.

Klagen is een uiting van het ego. Enderzijds is klagen nuttig. Ook ik wil van me af reageren. Het is menselijk om een uitlaatklep te zoeken. Maar mensen die klagen om het klagen zijn klaagverslaafd.

[Ulla]

Oorspronkelijk geplaatst door Mihaela

Als het jeukt krab je, en het voelt bevrijdend.
Als je je 20 uur lang ononderbroken krabt, krijg je wonden..

Het is zoals met alles, het balans in vinden, en de natuurlijkheid toelaten in haar herstel..

Mooi uitgebeeld.
Het gewoon kunnen zijn geeft die natuurlijkheid en balans.

[Hans]

Oorspronkelijk geplaatst door Mihaela

Ik geef vaak een kans, en vraag of ze bereid zijn om bewust stil te staan bij hun ongenoegen, en als ze duidelijk laten merken dat ze daar geen interesse in hebben, maar dat ze wel graag hun ongenoegen willen blijven uiten, en mij als klankbord graag willen gebruiken, laat ik ze duidelijke en snel weten dat ik daar mijn tijd niet aan voordoe.

[Mihaela]

Oorspronkelijk geplaatst door Hans

En als je je mening in woorden zou uitdrukken, en een duidelijke uitleg zou geven, wat zou het worden?