Onrechtvaardigheid

[Aart]

Oorspronkelijk geplaatst door Danique

Je bedoelt dat als je geen ?waarde-oordeel? geeft aan iets dat gebeurt, je het ook niet zult ervaren als onrecht. Het is zoals het is. Niet meer en ook niet meer.

Bij jou is het soms wat moeilijker te zien dat je je nog best in kunt leven in een ander.

Danique, ik bedoel dat er niets meer is wat ergens wat van vindt.

Er moet al een beschermingsmechanisme/trigger werkzaam zijn om bv onrecht te kunnen ervaren.

Maar mogelijk bedoel jij dat ook met 'als je geen 'waarde-oordeel; geeft aan iets dat gebeurt'.

Als er geen trigger/beschermingsmechanisme/vernauwing is dan komt er niets opzetten.

Hetzelfde als dat als er geen angst voor muizen is, er niets komt opzetten als er een muis over tafel loopt.

Danique, tis niet een kwestie van inleven (als ik je goed begrijp/vertaal) maar een simpelweg herkennen van hoe het bij mij ook is geweest en een direct herkennen/zien van de werkzaamheden hoe iets ontstaat (alles heeft een reden/oorzaak waarom het plaatsvindt/opkomt).

[Aart]

Oorspronkelijk geplaatst door Mars

Maar ja, als dat waarde-oordeel wel komt, en woede komt op, dan is dat zoals het is.

Dat zou je dan onbewustheid kunnen noemen, een reactie die voorkwam uit het verleden i.p.v. uit het nu.

Ja dat is zoals het is is net als autodrop.

[Aart]

Oorspronkelijk geplaatst door Vagebond

H? Aart, wat doe jij dan hier? Ik dacht dat je niet meer terug zou komen?

XXX groetjes V.

Hee lekker stuk, bedoel je dat je me hier liever niet meer ziet?

Maar terecht, ik vraag me ook af wat ik hier doe.

Zo zie je maar weer, die gedachten toch, net zo onbetrouwbaar als Aart.

Over onrechtvaardigheid gesproken, ik hoop toch wel dat het gevolgen heeft.

Recht moet zege vieren.

[Ulla]

Oorspronkelijk geplaatst door Bewustzijn

Renoir, waarschijnlijk wel dus als je zo goed wil zijn het mij dan toch nog te vertellen dan ben ik je zeer dankbaar.

Onrecht bestaat gewoon niet, het is iets wat ontstaat bij gratie van het ego/beschermingsmechanisme.

Het is ontstaan door de wisselwerking tussen het kind en de ouder.

Als je dat werkelijk doorziet/doorleeft dan valt het gevoel van onrecht weg, de dingen die gebeuren worden dan anders ervaren.

Niet veel mensen die dat begrijpen en/of dat ook wil begrijpen.
Daarom wordt je uitgemaakt voor gek, als je iets dergelijks verkondigt.
Er is nog wel een verre weg door dit willen zien en ook zo te beleven.
Voor mijn gevoel zijn er allerlei nuances ertussen in nog mogelijk.
En ook dat heeft zijn bestaansrecht en functie. Dat onrecht gewoon als dusdanig beleefd wordt en ook als dusdanig "bestreden" wordt.

Wat bedoel je met het is ontstaan tussen wisselwerking tussen kind en ouder? Het gevoel van verlaten zijn als er niet voldaan wordt aan je
eerste behoeften?

[Rennie]

Oorspronkelijk geplaatst door Bewustzijn

Renoir, waarschijnlijk wel dus als je zo goed wil zijn het mij dan toch nog te vertellen dan ben ik je zeer dankbaar.

Onrecht bestaat gewoon niet, het is iets wat ontstaat bij gratie van het ego/beschermingsmechanisme.

Het is ontstaan door de wisselwerking tussen het kind en de ouder.

Als je dat werkelijk doorziet/doorleeft dan valt het gevoel van onrecht weg, de dingen die gebeuren worden dan anders ervaren.

Er is menselijkerwijze een opvatting over wat 'onrecht' is in de betekenis zoals dat jou geen recht is gedaan, niet gezien zijn in je oprechte pogingen het goede te doen. Je kunt je daarover misdeeld of tekort gedaan voelen.

Jij niet natuurlijk want je hebt je kindmechanismen overwonnen, maar jij bent niet alleen op de wereld er zijn anderen die dat zo ondervinden. Je zult toch niet alweer vergeten zijn dat je ooit in hetzelfde schuitje zat ?

[Aart]

Oorspronkelijk geplaatst door Ulla

Niet veel mensen die dat begrijpen en/of dat ook wil begrijpen.
Daarom wordt je uitgemaakt voor gek, als je iets dergelijks verkondigt.
Er is nog wel een verre weg door dit willen zien en ook zo te beleven.
Voor mijn gevoel zijn er allerlei nuances ertussen in nog mogelijk.

Wat bedoel je met het is ontstaan tussen wisselwerking tussen kind en ouder? Het gevoel van verlaten zijn als er niet voldaan wordt aan je eerste behoeften?

Ulla, als baby/kind word je je heel bewust dat je ter overleving afhankelijk bent van de buitenwereld/de opvoeder.

Je bent/raakt je er van bewust dat je niet zelf in je noodzakelijke behoefte kunt voorzien.

Door daarvan bewust te zijn/dat direct zo te ervaren/voelen ontstaat er in de wisselwerking tussen kind en ouder, onrecht. Onrecht als bv zijnde; ik heb nu honger en krijg niets, ik voel of wil dit maar er gebeurd niets, etc, etc.

Hadden wij vanaf de geboorte direct geheel voor onszelf kunnen zorgen dan zou dat gevoel van onrecht niet kunnen ontstaan.

Ook al zou iemand je bv 'onrecht aandoen' dan zou dat niet zo ervaren worden. Puur omdat er niet het gevoel is van 'afhankelijkheid'.

Waarschijnlijk schreef je bovenstaande al in je eigen woorden.

[Aart]

Oorspronkelijk geplaatst door Renoir

Er is menselijkerwijze een opvatting over wat 'onrecht' is in de betekenis zoals dat jou geen recht is gedaan, niet gezien zijn in je oprechte pogingen het goede te doen. Je kunt je daarover misdeeld of tekort gedaan voelen.

Jij niet natuurlijk want je hebt je kindmechanismen overwonnen, maar jij bent niet alleen op de wereld er zijn anderen die dat zo ondervinden. Je zult toch niet alweer vergeten zijn dat je ooit in hetzelfde schuitje zat ?

Renoir, het gaat hier toch niet om mij?

Dit is toch een zelfkennisforum waar een ieder mogelijk iets herkent vanuit de fase/bewustzijnstrilling waar hij of zij zich in bevindt.

We verlangen allemaal naar die vrijheid (het is wat we zijn), dat niet meer gebonden/geleefd worden door de overbodige beschermingsmechanismes/ego.

Van mij mag een ieder doen en laten wat tie niet laten kan, ik ben enkel zo oerstom om een mogelijke andere kant te laten zien.

[Rennie]

Oorspronkelijk geplaatst door Bewustzijn

Renoir, het gaat hier toch niet om mij?

Dit is toch een zelfkennisforum waar een ieder mogelijk iets herkent vanuit de fase/bewustzijnstrilling waar hij of zij zich in bevindt.

We verlangen allemaal naar die vrijheid (het is wat we zijn), dat niet meer gebonden/geleefd worden door de overbodige beschermingsmechanismes/ego.

Van mij mag een ieder doen en laten wat tie niet laten kan, ik ben enkel zo oerstom om een mogelijke andere kant te laten zien.

Aad ik lees jou hier alsof jij de norm stelt. Jij kent het begrip onrecht niet omdat het voor jou niet bestaat en je doet voorkomen alsof het tegennatuurlijk is dat het zich bij anderen voordoet.

Je zegt mij in mijn eigen woorden 'verwerp het gevoel van onrecht want het deugt niet, het is maar een kindmechanisme' en ik wordt kennelijk veronderstelt dat dan maar te onderdrukken. Dat lijkt me de weg niet.

[Ulla]

Oorspronkelijk geplaatst door Bewustzijn

Ulla, als baby/kind word je je heel bewust dat je ter overleving afhankelijk bent van de buitenwereld/de opvoeder.

Je bent/raakt je er van bewust dat je niet zelf in je noodzakelijke behoefte kunt voorzien.

Door daarvan bewust te zijn/dat direct zo te ervaren/voelen ontstaat er in de wisselwerking tussen kind en ouder, onrecht. Onrecht als bv zijnde; ik heb nu honger en krijg niets, ik voel of wil dit maar er gebeurd niets, etc, etc.

Hadden wij vanaf de geboorte direct geheel voor onszelf kunnen zorgen dan zou dat gevoel van onrecht niet kunnen ontstaan.

Ook al zou iemand je bv 'onrecht aandoen' dan zou dat niet zo ervaren worden. Puur omdat er niet het gevoel is van 'afhankelijkheid'.

Waarschijnlijk schreef je bovenstaande al in je eigen woorden.

Volgens mij niet helemaal.

Zolang/als het vertrouwen er in je jeugd is dat je goed verzorgd wordt, sta je daar voor mijn gevoel in gedachten niet zo bij stil. In eerste instantie is dat een werkzaamheid van het instinct.

Het is ook een soort van vanzelfsprekendheid en vertrouwen in je
ouders/omgeving. Wordt er geen aanleiding gegeven, blijft dat ook zo, ook al ben je allang zelfstandig en zelfs al heb je geen ouders meer, die voor je hoeven zorgen.

Werkelijk bewust wordt het je pas, als je zover bent, dat je graag op eigen benen wilt staan, je los gaat maken van je ouders. En merkt dat je daarvoor wel middelen nodig hebt. Juist vanuit die basis leer je je eigen boontjes te doppen en zo min mogelijk meer bij de ander neer te leggen. Als dat niet echt hoeft. Althans voor mij werkt dat zo en heeft ook altijd zo gewerkt.

Onrecht ervaar ik lang niet altijd (meer) als onrecht, maar daarom ben ik niet vrij van angst, als er iets met mijn gezin of mensen gebeurt en wil ze wel beschermen tegen alle mogelijke schadelijke invloeden. Maar dat is voor mijn gevoel weer een heel ander leer/levensproces.

[Vagebond]

Oorspronkelijk geplaatst door Bewustzijn

Hee lekker stuk, bedoel je dat je me hier liever niet meer ziet?

Maar terecht, ik vraag me ook af wat ik hier doe.

Zo zie je maar weer, die gedachten toch, net zo onbetrouwbaar als Aart.

Over onrechtvaardigheid gesproken, ik hoop toch wel dat het gevolgen heeft.

Recht moet zege vieren.

Hangt er vanaf Aart of je een beetje lief voor me bent of niet .

Volgens mij ben je geroepen. Ik zei vorige week namelijk tegen Mihaela:' Goh mis jij Aart ook zo?" Mihaela zei:" als jij hem mist Vagebond dan mis ik hem ook." Ik bedoelde het overigens in een andere context te zeggen dan het werd opgepikt dus ik heb het laten gaan.

Nietemin heb ik wel echt zo af en toe aan je gedacht. Paar keer op het punt gestaan om je even te bellen ivm praktische zaken maar dacht later weer:" ach het is eigelijk ook niet nodig, ik kom d'r zelf wel uit, komt tjd komt raad bladiebladiebla ect.

Ik snap niks van dat zegevierende recht in de context waarin het hier gebruikt wordt, laat staan dat ik weet wat onrechtvaardigheid is dus ik volg dit topic met belangstelling misschien dat er nog iets helder voor me wordt ofzo.

Liefs ....