Bestrijden

[Mihaela]

Oorspronkelijk geplaatst door Ulla

Hoeft niet. Soms is het gewoon de eigen waarneming, dat men meent iets op te merken. Dat is het lastige met persoonlijke perceptie, die is soms gekleurd. Voor mijn gevoel heeft het ook te maken met de gehechtheid aan de eigen waarheid, als men dit opmerkt. Als je de gehechtheid los kunt zien van of het waar of niet is, wordt dat opmerken bij anderen vanzelf minder.

Het is uiteraard mijn eigen waarneming, en als ik er door geraakt zou gaan voelen, zou mijn geraaktheid zijn.
Dat hoef niet te zeggen dat de waarneming, ook als is het gekleurd, niet op waarheid berust.
Aan een ieder om zich af te vragen of ze daar iets aan hebben, aan dat wat ik meen te zien.

[Mihaela]

Oorspronkelijk geplaatst door Von

M.i. is het helemaal niet verkeerd om je (voorlopig) ergens aan te hechten.
Als je je nergens aan hecht, kun je m.i. nooit iets leren, beseffende dat het de keuze is van dit moment, deze periode.
Want juist door je ergens aan te hechten (met besef van voorlopigheid) leer je steeds dichter ergens bij te komen.
Wie zich nooit hecht kan m.i. niets leren.

Door te schrijven dat er niets verkeerd is om (voorlopig) ergens aan te hechten komt op mij als verdediging over, of als iets goed praten.
Daarin schuilt volgens mij de gehechtheid bij jou op dit moment.
Dat kleine moment waarin een lichte spanning ontstaat bij het lezen van mijn woorden, en daar waar het impuls ontstaat om je eigen standpunt te verdedigen, of te rechtvaardigen.

Doet het niet eens toe of het klopt wat je schrijft. Is er een lichte spanning aanwezig die op gehechtheid duidt op dit moment, of niet?

[Ulla]

Oorspronkelijk geplaatst door Mihaela

Door te schrijven dat er niets verkeerd is om (voorlopig) ergens aan te hechten komt op mij als verdediging over, of als iets goed praten.
Daarin schuilt volgens mij de gehechtheid bij jou op dit moment.
Dat kleine moment waarin een lichte spanning ontstaat bij het lezen van mijn woorden, en daar waar het impuls ontstaat om je eigen standpunt te verdedigen, of te rechtvaardigen.

Doet het niet eens toe of het klopt wat je schrijft. Is er een lichte spanning aanwezig die op gehechtheid duidt op dit moment, of niet?

Waarmee ik dus bedoel eigen waarneming, die het geheel kleurt.
Op het moment dat je zoals hier de gehechtheid doorziet, maakt het niet meer uit of je wel of niet gehecht bent, en valt er ook niets meer goed te praten of te verdedigen. Het maakt dan niet meer uit.

[Von]

Oorspronkelijk geplaatst door Mihaela

Door te schrijven dat er niets verkeerd is om (voorlopig) ergens aan te hechten komt op mij als verdediging over, of als iets goed praten.
Daarin schuilt volgens mij de gehechtheid bij jou op dit moment.
Dat kleine moment waarin een lichte spanning ontstaat bij het lezen van mijn woorden, en daar waar het impuls ontstaat om je eigen standpunt te verdedigen, of te rechtvaardigen.

Doet het niet eens toe of het klopt wat je schrijft. Is er een lichte spanning aanwezig die op gehechtheid duidt op dit moment, of niet?

Ik probeer niets goed te praten Mihaela, gaf alleen aan hoe ik gehechtheid zie.
Niets is op zicht goed of verkeerd, dan onze mening daarover.
Als ik gehechtheid zie, dan is die er.
Zo niet, ook goed.
Heb jij daar een probleem mee?
Mag gehechtheid er niet zijn van jou?

[Ulla]

Oorspronkelijk geplaatst door Mihaela

Het is uiteraard mijn eigen waarneming, en als ik er door geraakt zou gaan voelen, zou mijn geraaktheid zijn. Dat hoef niet te zeggen dat de waarneming, ook als is het gekleurd, niet op waarheid berust.
Aan een ieder om zich af te vragen of ze daar iets aan hebben, aan dat wat ik meen te zien.

Waarneming over en weer kan daarom alleen maar effectief onderzoek en eigen Zelfkennis opleveren, als het niet meer gaat of de waarneming wel of niet klopt. Vaak wordt dat wel over het hoofd gezien als men een waarneming plaatst en focust men zich op wat men zelf waarneemt bij de ander.

[Mihaela]

Oorspronkelijk geplaatst door Ulla

Waarneming over en weer kan daarom alleen maar effectief onderzoek en eigen Zelfkennis opleveren, als het niet meer gaat of de waarneming wel of niet klopt. Vaak wordt dat wel over het hoofd gezien als men een waarneming plaatst en focust men zich op wat men zelf waarneemt bij de ander.

Er mee eens Ulla. Ik ben me er van bewust dat het mijn waarneming is, en ook mijn eigen geraaktheid(en kleuring) die aanwezig is. En daarnaast meen ik heel duidelijk de stuk van de ander (in dit geval jij) ook in te zien.

Wat vind jij? Vind jij, dat jij ook de houding hebt om je eigen waarheid ietwat stellig aan te kondigen?

[Mihaela]

Oorspronkelijk geplaatst door Von

Ik probeer niets goed te praten Mihaela, gaf alleen aan hoe ik gehechtheid zie.
Niets is op zicht goed of verkeerd, dan onze mening daarover.
Als ik gehechtheid zie, dan is die er.
Zo niet, ook goed.
Heb jij daar een probleem mee?
Mag gehechtheid er niet zijn van jou?

Ik merk dat het voor mij belangrijker is om mijn mening te geven, ook bij mensen die ik als prettig, en vredig ervaar. Zoals bij jou en Ulla.
Ik heb een soort gereserveerdheid, en wil de ander niet confronteren, als ik meen iets te zien wat in mijn ogen niet helemaal stroomt. Ik wil geen conflict veroorzaken, maar vervolgens geef ik dan mijn mening niet meer.

Dus bij deze, koos ik om het anders te doen, en gaf ik mijn mening.

Bij mensen die wat feller zijn, heb ik daar geen moeite mee, om dat te doen.

Dus in wezen, dat wat belangrijk voor mij was, was het mijn mening geven.

Gehechtheid uit angst is volgens mij iets wat kramp veroorzaakt. Is geen kwestie van mogen of niet mogen, maar meer een stuk bewust zijn van wat kramp en spanning veroorzaakt.

[Von]

Oorspronkelijk geplaatst door Mihaela

Ik merk dat het voor mij belangrijker is om mijn mening te geven, ook bij mensen die ik als prettig, en vredig ervaar. Zoals bij jou en Ulla.
Ik heb een soort gereserveerdheid, en wil de ander niet confronteren, als ik meen iets te zien wat in mijn ogen niet helemaal stroomt. Ik wil geen conflict veroorzaken, maar vervolgens geef ik dan mijn mening niet meer.

Dus bij deze, koos ik om het anders te doen, en gaf ik mijn mening.

Bij mensen die wat feller zijn, heb ik daar geen moeite mee, om dat te doen.

Dus in wezen, dat wat belangrijk voor mij was, was het mijn mening geven.

Gehechtheid uit angst is volgens mij iets wat kramp veroorzaakt. Is geen kwestie van mogen of niet mogen, maar meer een stuk bewust zijn van wat kramp en spanning veroorzaakt.

Fijn Mihaela dat je bij mij je mening durfde te geven.
Ga jij uit angst dingen (mensen) uit de weg die kramp en spanning veroorzaken? En als je ziet dat dat zo is, heb je daar dan moeite mee?
Of mag dit er van jou zijn als een stukje bescherming van jezelf?

Is jouw vraag naar mij toe zo beantwoord voor jou?

[Ulla]

Oorspronkelijk geplaatst door Mihaela

Er mee eens Ulla. Ik ben me er van bewust dat het mijn waarneming is, en ook mijn eigen geraaktheid(en kleuring) die aanwezig is. En daarnaast meen ik heel duidelijk de stuk van de ander (in dit geval jij) ook in te zien.

Wat vind jij? Vind jij, dat jij ook de houding hebt om je eigen waarheid ietwat stellig aan te kondigen?

Nee, dat vind ik niet, maar daarom ben mij er wel bewust van dat het zo overkomt of over kan komen. Ik ben vrij direct en dan wordt al gauw verondersteld dat ik geen ruimte geef of wil geven. Sommigen voelen dat zo, omdat ze daar misschien niet tegen kunnen en het daarom een waarde geven. Wat is te stellig?

En wat concludeer jij eruit? Denk je daardoor dat ik vind, dat ik altijd gelijk wil hebben of dat ik gehecht ben aan mijn waarheid en niets anders kan zien? Iets wat dus alleen ik en die mensen, die mij echt kennen, weten of dat wel of niet zo is. Heb het even voor de proef op de som gevraagd, of hun beleving hierin verschilt in die van de mijne. Ik heb overigens ook nog een hele andere kant, maar ben er ook achter gekomen, dat dat omslachtige tactische en diplomatische gedoe niet in alle situaties even goed werkt.

Veroorzaakt mijn vermeende stelligheid bij jou angst je mening niet bij mij te geven? Van mij hoeft dat niet, en zou ik jammer vinden, ik had het gevoel dat je je vraag naar mij toe nogal voorzichtig formuleerde.

[Mihaela]

Oorspronkelijk geplaatst door Von

Fijn Mihaela dat je bij mij je mening durfde te geven.
Ga jij uit angst dingen (mensen) uit de weg die kramp en spanning veroorzaken? En als je ziet dat dat zo is, heb je daar dan moeite mee?
Of mag dit er van jou zijn als een stukje bescherming van jezelf?

Is jouw vraag naar mij toe zo beantwoord voor jou?

Ik meen soms bij iemand een misvatting op te merken, en ik weet al bijvoorbaat dat als ik de persoon er op attendeer een soort verdedigende houding plaats zou vinden.
Bij een discussie ontstaat in mij spanning en onrust.
Soms heb ik inderdaad de lust en de kracht niet meer voor, om er aan te beginnen. De angst voor mijn eigen felheid speelt ook een rol in.
Het is ook een bescherming voor mezelf. Als ik mijn mening niet aan geef, ga ik met de ander de wisselwerking ook niet meer aan.

Wat mijn vraag naar jou toe betreft, of jij je waarheid ook ietwat stellig verdedigt, kan ik niet, en is het niet meer van belang om te antwoorden. Soms is het voldoende alleen de vraag te stellen, merk ik.