God is alles

[Ulla]

Iets (eng) vinden is toch eigenlijk ook maar een gevoeld/gevoed door een gedachte, die alleen vanuit een menselijk ego kan ontstaan. Hoe zuiver ook gevoeld vanuit essentie. Er alleen maar zijn als essentie kan toch niets eng vinden? Vanuit ego gedacht lijkt het mij juist een geruststelling dat je in essentie niets meer eng kunt vinden, omdat er dan alleen zijn is. Zolang er nog iets te vinden/voelen valt, is het ego op zijn minst een uitdrukking daarin. Als ziel zijnde valt er niets meer vervuld te worden.

[Rennie]

Oorspronkelijk geplaatst door Ulla

Iets (eng) vinden is toch eigenlijk ook maar een gevoeld/gevoed door een gedachte, die alleen vanuit een menselijk ego kan ontstaan. Hoe zuiver ook gevoeld vanuit essentie. Er alleen maar zijn als essentie kan toch niets eng vinden? Vanuit ego gedacht lijkt het mij juist een geruststelling dat je in essentie niets meer eng kunt vinden, omdat er dan alleen zijn is. Zolang er nog iets te vinden/voelen valt, is het ego op zijn minst een uitdrukking daarin. Als ziel zijnde valt er niets meer vervuld te worden.

Leuk om weer van je te horen schat, maar quote even een stukje waar je reactie betrekking op heeft.

Je maakt er vlgs mij meer van dan er inzit, iets eng vinden is toch gewoon de interne spanning wat opvoeren waar kennelijk behoefte aan is.

[Ulla]

Oorspronkelijk geplaatst door Renoir

Leuk om weer van je te horen schat, maar quote even een stukje waar je reactie betrekking op heeft.

Je maakt er vlgs mij meer van dan er inzit, iets eng vinden is toch gewoon de interne spanning wat opvoeren waar kennelijk behoefte aan is.

Oorspronkelijk geplaatst door Renoir

De leegte die we zijn is werkelijk doodeng, dat ontdekt iedereen die er tegenaan loopt. Het enge is het zo vreselijk gewenste, broodnodige houvast dat er niet is. We durven er niet te zijn en vullen het razendsnel weer op met een houvast door vervulling in een mijzelf. Dat je dit zegt is omdat je het hebt over een deugd om zonder een alternatief op het kleinmenselijk vlak, ergens geen houvast te hebben. Van de leegte heb je geen flauw benul want het is niet de vraag waarom je het zou willen ontkennen, het is zo eng dat je niets liever zou willen dan dat. Iemand die daar geweest is weet dat relativeren niet langer aan de orde is.

Hier reageerde ik op. Op de term doodeng. Voor mij betekent (dood)eng idd heel iets anders dan de interne spanning op te voeren waar kennelijk behoefte aan is. Tenminste als je dit bedoelde. In die zin maak ik er zeker meer van. Die term is voor mijn gevoel gewoon te zwaar. (ook al is dat een invulling, al dan niet algemeen). En het geldt niet voor iedereen in dezelfde mate.

[Naadje]

Oorspronkelijk geplaatst door Renoir

Je maakt er vlgs mij meer van dan er inzit, iets eng vinden is toch gewoon de interne spanning wat opvoeren waar kennelijk behoefte aan is.

Ik vind dat ze wel een punt heeft.

[Rennie]

Oorspronkelijk geplaatst door Naadje

Ik vind dat ze wel een punt heeft.

Fijn dat je het ook zo ziet, dat bespaart me veel uitleg.

[Rennie]

Oorspronkelijk geplaatst door Ulla

Hier reageerde ik op. Op de term doodeng. Voor mij betekent (dood)eng idd heel iets anders dan de interne spanning op te voeren waar kennelijk behoefte aan is. Tenminste als je dit bedoelde. In die zin maak ik er zeker meer van. Die term is voor mijn gevoel gewoon te zwaar. (ook al is dat een invulling, al dan niet algemeen). En het geldt niet voor iedereen in dezelfde mate.

Sorry Ulla deze reactie heb ik over het hoofd gezien.

Maar ik zie inderdaad zelf ook niet het verband waarom ik schrijf:

Oorspronkelijk geplaatst door Renoir

Je maakt er vlgs mij meer van dan er inzit, iets eng vinden is toch gewoon de interne spanning wat opvoeren waar kennelijk behoefte aan is.

Mijn excuses.

Oorspronkelijk geplaatst door Ulla

Iets (eng) vinden is toch eigenlijk ook maar een gevoeld/gevoed door een gedachte, die alleen vanuit een menselijk ego kan ontstaan. Hoe zuiver ook gevoeld vanuit essentie. Er alleen maar zijn als essentie kan toch niets eng vinden? Vanuit ego gedacht lijkt het mij juist een geruststelling dat je in essentie niets meer eng kunt vinden, omdat er dan alleen zijn is. Zolang er nog iets te vinden/voelen valt, is het ego op zijn minst een uitdrukking daarin. Als ziel zijnde valt er niets meer vervuld te worden.

Geen houvast meer hebben aan het bestaande is de oorzaak en ja dat zijn gedachten, daaruit bestaat houvast, het idee omtrent jouzelf eveneens. Allemaal uit dezelfde kruik.

Je veronderstelling dat je als zijnde in die essentie, niets meer eng kunt vinden, was niet aan de orde. Angst beleef je als ego, er is geen andere mogelijkheid. Ook weten wat je in essentie bent maakt je niet vrij van het instinct op te komen voor lijfsbehoud.

Vanwege de verbinding denken en lichaam is de reactie op leegte, verlies van het gekende beangstigend, dat onder ogen komen kan doodeng zijn.

Toevallig heb ik het recentelijk nog gehad over leegte in het draadje 'is dit nou realisatie'.

[Ulla]

Ja van alles kan doodeng zijn, ook de gewone menselijke dingen in het dagelijkse leven . Het heeft er mee te maken of je je vooral ego voelt of in hoever je verbonden voelt met je essentie. Deze keer had ik je reactie blijkbaar niet meer gezien. Voor mij maakt het niet zoveel uit, in dit geval is er geen lijfbehoud aan de orde en dan maken tijd en ruimte voor dit onderwerp niet zoveel uit. Heb het stukje nog geleven, wat mij vaak opvalt, dat ik zoiets heb bij dingen die men voelt of vind, het zijn maar gedachten ergens over, in hoever moet ik mij daar druk om maken.

Want ik kan ook kiezen iets niet vervelend of mooi te vinden. Er zijn intussen genoeg dingen die ik helemaal niets vind, ze zijn er gewoon. Die leegte die ik dan ervaar is niet echt beangstigend maar neemt soms een bepaalde zin weg.
Ik kan het bv vervelend vinden dat als iets wat mij vroeger boeide en zin en vervulling gaf mij niets meer zegt, terwijl het gelijktijdig ook verlichtend en bevrijdend kan voelen. Beetje dubbele beleving. De druk is weg maar de lol ook, zoiets?

Zo van wat doe ik hier nog als niets meer belangrijk en alleen maar door mij/ons bedacht. Voor mij voelt het soms als een spiraal, je ervaart iets om te ervaren dat het alleen maar bedacht is en dus niet echt echt.
Tja laat dat maar eens goed uitleggen.

[Rennie]

Oorspronkelijk geplaatst door Ulla

Ja van alles kan doodeng zijn, ook de gewone menselijke dingen in het dagelijkse leven . Het heeft er mee te maken of je je vooral ego voelt of in hoever je verbonden voelt met je essentie. Deze keer had ik je reactie blijkbaar niet meer gezien. Voor mij maakt het niet zoveel uit, in dit geval is er geen lijfbehoud aan de orde en dan maken tijd en ruimte voor dit onderwerp niet zoveel uit. Heb het stukje nog geleven, wat mij vaak opvalt, dat ik zoiets heb bij dingen die men voelt of vind, het zijn maar gedachten ergens over, in hoever moet ik mij daar druk om maken.

Want ik kan ook kiezen iets niet vervelend of mooi te vinden. Er zijn intussen genoeg dingen die ik helemaal niets vind, ze zijn er gewoon. Die leegte die ik dan ervaar is niet echt beangstigend maar neemt soms een bepaalde zin weg.
Ik kan het bv vervelend vinden dat als iets wat mij vroeger boeide en zin en vervulling gaf mij niets meer zegt, terwijl het gelijktijdig ook verlichtend en bevrijdend kan voelen. Beetje dubbele beleving. De druk is weg maar de lol ook, zoiets?

Zo van wat doe ik hier nog als niets meer belangrijk en alleen maar door mij/ons bedacht. Voor mij voelt het soms als een spiraal, je ervaart iets om te ervaren dat het alleen maar bedacht is en dus niet echt echt.
Tja laat dat maar eens goed uitleggen.

Het verhaaltje was juist dat weten wat je bent je niet ontheft, niet vrijmaakt, van natuurlijke instincten, dus dat verbonden zijn met de essentie. Dus wanneer je schrijft 'het heeft er mee te maken of je je vooral ego voelt, of in hoeverre je verbonden voelt met de essentie' ga je een beetje voorbij aan dat gegeven dat een instinct tot lijfsbehoud evengoed nog angst kan oproepen.

Als eilandbewoonster lopende aan het strand bij een opkomend onweer met stevige blikseminslagen kan zo'n instinctmatig gevoel voor lijfsbehoud angstig maken om je uit de gevarenzone weg te voeren.

Dat waarmee angst komt opzetten is het verhaaltjes dat wordt gemaakt in je hoofd, zonder dat doe je het instinctmatig ook wel. Dat zulke dingen begeleid worden met gedachten is niet altijd verkeerd, als je maar beseft dat dat de betekenis van het denken is, overal verhaaltjes van te maken.

Uiteraard is dit maar hypothese van wat er aan de hand zou kunnen zijn, het is niet het werkelijke feit. Ook al die overgedragen ervaringsgegevens, die velen je voorschotelen, zijn mosterd na de maaltijd waarbij het ook helemaal niet gezegd is dat zoiets voor jou hetzelfde werkt.

Wanneer je de interesse verliest of de belangstelling voor dingen opgeeft kom je vanzelf in de leegte en zie je ineens dat al dat gekrioel alleen maar zingeving is, door de betekenis die je er aan toekent komt het tot leven. Juist vanuit die leegte kun je weer opnieuw je prioriteiten gaan stellen. Dus je laat hier een mooi onderzoek zien.

[Ulla]

Oorspronkelijk geplaatst door Renoir

Het verhaaltje was juist dat weten wat je bent je niet ontheft, niet vrijmaakt, van natuurlijke instincten, dus dat verbonden zijn met de essentie. Dus wanneer je schrijft 'het heeft er mee te maken of je je vooral ego voelt, of in hoeverre je verbonden voelt met de essentie' ga je een beetje voorbij aan dat gegeven dat een instinct tot lijfsbehoud evengoed nog angst kan oproepen.

Als eilandbewoonster lopende aan het strand bij een opkomend onweer met stevige blikseminslagen kan zo'n instinctmatig gevoel voor lijfsbehoud angstig maken om je uit de gevarenzone weg te voeren.

Dat waarmee angst komt opzetten is het verhaaltjes dat wordt gemaakt in je hoofd, zonder dat doe je het instinctmatig ook wel. Dat zulke dingen begeleid worden met gedachten is niet altijd verkeerd, als je maar beseft dat dat de betekenis van het denken is, overal verhaaltjes van te maken.

Uiteraard is dit maar hypothese van wat er aan de hand zou kunnen zijn, het is niet het werkelijke feit. Ook al die overgedragen ervaringsgegevens, die velen je voorschotelen, zijn mosterd na de maaltijd waarbij het ook helemaal niet gezegd is dat zoiets voor jou hetzelfde werkt.

Wanneer je de interesse verliest of de belangstelling voor dingen opgeeft kom je vanzelf in de leegte en zie je ineens dat al dat gekrioel alleen maar zingeving is, door de betekenis die je er aan toekent komt het tot leven. Juist vanuit die leegte kun je weer opnieuw je prioriteiten gaan stellen. Dus je laat hier een mooi onderzoek zien.

Ja. Het is prettig je niet meer druk te maken om dingen die er uiteindelijk niet meer toe doen en dat er ruimte vrij komt om een andere invulling aan je leven te geven. Afhankelijk ervan hoeveel energie je bepaalde dingen gekost hebben kan dat best wennen zijn, om die ruimte te ervaren. Ik vind het wel vervelend als ik soms de energie of ook gewoon de zin niet heb om bepaalde dingen te doen die ik nog of weer leuk vind om te doen. Terwijl die ruimte er wel is. Maar die rust is dan wel blijkbaar wel nodig, om bij te tanken en die rust te laten voor wat het is. En dat vind ik zelf wel lastig. En geeft toch ook weer aan, dat je ergens nog vast zit aan een aangeleerd stramien dan je iets moet. Terwijl niets moet. Mij geeft dat soms verveling, ik heb zin om iets te doen, maar ik doe het niet omdat de zin ergens toch ontbreekt. En ik gewoon behoefte heb aan die rust die ik net aanhaalde. De leegte die niets nodig heeft en het ik wat tegenstribbelt. Beter kan ik het niet beschrijven.

Lijfsbehoud is natuurlijk aanwezig, maar voor mezelf betekent het ondanks dat toch ook dat het er minder toedoet dan vroeger. Terwijl er dan toch ook nog genoeg dingen zijn waar ik mij ergens "druk" om maak maar toch heel anders dan vroeger. En dat is puur lijfsbehoud, omdat er toch nog dingen te doen zijn, die te maken hebben met overleven, al is dit niet alleen maar persoonlijk maar universeel.

[Rennie]

Oorspronkelijk geplaatst door Ulla

Ja. Het is prettig je niet meer druk te maken om dingen die er uiteindelijk niet meer toe doen en dat er ruimte vrij komt om een andere invulling aan je leven te geven. Afhankelijk ervan hoeveel energie je bepaalde dingen gekost hebben kan dat best wennen zijn, om die ruimte te ervaren. Ik vind het wel vervelend als ik soms de energie of ook gewoon de zin niet heb om bepaalde dingen te doen die ik nog of weer leuk vind om te doen. Terwijl die ruimte er wel is. Maar die rust is dan wel blijkbaar wel nodig, om bij te tanken en die rust te laten voor wat het is. En dat vind ik zelf wel lastig. En geeft toch ook weer aan, dat je ergens nog vast zit aan een aangeleerd stramien dan je iets moet. Terwijl niets moet. Mij geeft dat soms verveling, ik heb zin om iets te doen, maar ik doe het niet omdat de zin ergens toch ontbreekt. En ik gewoon behoefte heb aan die rust die ik net aanhaalde. De leegte die niets nodig heeft en het ik wat tegenstribbelt. Beter kan ik het niet beschrijven.

Lijfsbehoud is natuurlijk aanwezig, maar voor mezelf betekent het ondanks dat toch ook dat het er minder toedoet dan vroeger. Terwijl er dan toch ook nog genoeg dingen zijn waar ik mij ergens "druk" om maak maar toch heel anders dan vroeger. En dat is puur lijfsbehoud, omdat er toch nog dingen te doen zijn, die te maken hebben met overleven, al is dit niet alleen maar persoonlijk maar universeel.

Ullaatje, ik kan me plaatsvervangend wel indenken dat het prettig kan zijn om je niet druk te maken om dingen. Dingen die per definitie nooit ergens toe doen maar belangrijk worden omdat we ze dat zelf maken.

Maar dat prettig zijn kan net zo goed een streven, een belang, zijn om dat te worden, waarvoor het denken bereid is zich in te spannen.

Ik zeg plaatsvervangend omdat ik er kennelijk de voorkeur aan geef me overal druk om te maken, omdat ik waarneem dat ik dat doe. Het wordt kennelijk toch voldoende beloond om dat te blijven doen. Het mechanisme ontleent er iets aan, veiligheid, bekendheid oid, dat het prettig vindt. Ik zou de reden wel kunnen achterhalen maar stel er geen belang in om dat te weten.

Zou ik daarentegen de indruk hebben dat ik vastloop in een aangeleerd stramien dan zou ik daarin voldoende reden hebben dat wél onderzoeken, ongewenste, c.q. dwangmatige patronen verminderen de levenskwaliteit aanzienlijk.

Maar je kunt altijd weer terugkeren in dat niets als het je allemaal teveel wordt. Met gebrek aan energie houdt alles op en inderdaad die moet soms eerst weer even opgeladen worden al doet ie dat ook vaak, al doende, aan de dingen die plezierig worden gevonden.

Je bent heel duidelijk inderdaad.