Identificatie

Oorspronkelijk geplaatst door Bassie

Wie ben ik? is de vraag die al vanaf het begin de verbeelding van mensen heeft getart. Er is niet één antwoord op deze vraag waar iedereen het over eens kan zijn.

Zoveel zielen zoveel gedachten. Nou én? Is het de bedoeling dat we het ergens over eens worden? En dan? De meeste stemmen gelden vertegenwoordigen dan waarheid of zelfs maar de waarheid?

Maar voor mij is 'ik' een complexe en veelzijdige entiteit die voornamelijk bestaat uit twee delen: het illusionaire zelf en het echte zelf, het goddelijke binnenin. (Niet God zelf)

Mooi en als je dus dat illusionaire zelf niet bent dan hou je het echte zelf over. Tenzij je aan dat wat overblijft, dat zelf dus, ook weer betekenis gaat toekennen want dan moet je overnieuw beginnen. Waar dat uitkomt op iets wat niet langer meer persoonlijk is zit je op de goede weg. Het goddelijk staat dan voor het onpersoonlijke, dus op naar het goddelijke binnenin.

Het illusionaire zelf is een samenraapsel uit het verleden wat in de toekomst wenst te existeren. Maar hij voelt zó vertrouwd dat we er geen afscheid van kunnen nemen. Of je nu verklaart dat dat illusionaire zelf God is (Lau) of dat het niet bestaat (Dorje) , het helpt je geen zier.

Het is een samenraapsel dat illusionaire zelf maar het is op zichzelf niet van enige importantie dat het in de toekomst wil existeren. Alle leven is nou eenmaal gericht op behoud van het systeem, maar wel van belang is het te weten dat we het behoud van het systeem getransformeerd hebben naar behoud van het bestaan van een 'ik'. Dat kon makkelijk want lijfsbehoud stelde minder voor en dus kon 'ik' zijn plaats innemen. Met hetzelfde fanatisme als vroeger het lijfsbehoud beschermen we nu dat ik.

De sleutel om te ontsnappen aan het illusionaire zelf heb je zelf in handen. D.m.v. metaforen, symboliek en vergelijkingen kom je op het mystieke pad. Dat zgn 'gedegen' onderzoek houdt je buiten het bereik van die sleutel.
Dat zgn 'gedegen onderzoek' is de zoveelste misleidende mentale exercitie van......jezelf!

Ontsnappen aan je illusionaire zelf kun je om voornoemde reden dan ook niet zo makkelijk. De bescherming van dat illusionaire zelf ('ik') staat in de hoogste vorm van paraatheid, vierentwintig uur per dag jaar in jaar uit. Met een paar metaforen, symbolieken en vergelijkingen kom je dan wel op het spirituele maar veel verder kom je niet. Ik heb uitvoerig onderzoek gedaan naar een haalbaar traject en dat is ten lange leste gedegen zelfonderzoek gebleken. Er is behalve de hierna genoemde geen alternatieve mogelijkheid om om die bescherming van het illusionaire zelf heen te komen gebleken. Het enige mogelijke alternatief is dat Waarheid zelf je behulpzaam is bij het omzeilen van de talrijke klippen die door de zelfbescherming steeds opnieuw weer worden opgeworpen. Maar dan moet je toch weer hard werken en fanatiek op zoek blijven naar waarheid. Dus het begrip waarheid en Waarheid is van essentieel belang. Ook moet duidelijk zijn dat de subjectief beleefde waarheid geen waarheid is. Feitelijk moet voor het ont'dekken van wat Waarheid is alles worden weggehaald wat tot de wereld van de verschijnselen behoort. Maar daar hebben de meesten helemaal geen zin in. Ze oreren en hypothetiseren liever over datgene wat zij vinden dat waarheid is.

Oorspronkelijk geplaatst door Bassie

Vervolg:

Het illusionaire zelf weerspiegelt onze gedachten, emoties en herinneringen die echt of onwerkelijk kunnen zijn. Het illusionaire zelf creëert ons lijden en ongelukkige toestand.

Dit betreft, in aansluiting op mijn eigen post, de wereld der verschijnselen. Je hoeft helemaal niet bezig te gaan aan 'wat' je bent, je kunt ook oneindig blijven grasduinen in 'wie' je bent. De keuze is vrij. Alleen hier op dit forum behandelen we niet de wereld van de verschijnselen. We kunnen wel leuk wat meningen ventileren maar het zet geen zoden aan de dijk.

Het illusionaire zelf is authentiek omdat de geest het reëel voor ons heeft gemaakt. Het wordt onwerkelijk als we beseffen dat het gewoon een verhaal is van onze gedachten en emoties. Zodra we begrijpen dat het illusionaire zelf denkbeeldig is, beginnen we onze reis naar de wereld waarin het goddelijke het ware zelf is. (Zelf!!!)

Het heeft op weg naar het ware zelf niet veel zin uitvoerig stil te staan bij het illusionaire zelf. Ook het begrijpen dat het illusionaire zelf denkbeeldig (vermeend) is gaat de omvorming naar het ware zelf niet doen. Het is geen reis met leuke vergezichten, het is hard werken.

We kunnen geen verbinding maken met ons ware zelf (gewaarzijn) totdat we onze illusionaire bron vernietigen. Alleen het illusionaire zelf zien voor wat het is, opent de weg naar het ware zelf. Er is altijd een 'zelf' , ook bij degenen die ontkennen dat er een zelf is.....

We kunnen die verbinding niet maken omdat we op ons ware zelf dat illusionaire ik hebben geplaatst en dat middels het ego met hand en tand wordt beschermd. Het is dan wel eenvoudig uit te leggen maar nog lang niet gedaan. Onderschat niet de kracht van ego dat 'ik' te beschermen. Op zich heel nobel van 'ego' maar dat is niet wat we nu op dit moment willen. Ik heb nog niet van iemand gehoord dat die het zelf ontkent, ik zelf noem het wat Bassie 'illusionaire zelf' noemt 'het vermeende zelf'.

Of illusionair of vermeend het wil beiden zeggen dat het niet bestaat dus er is geen sprake van ontkenning of Bassie moet over zichzelf zeggen dat hij het zelf ook bedoelde te ontkennen met het door hem gebruikte illusionair. Vooropgesteld dat dat onderzocht is en niet zomaar aangenomen
Maar dat zijn maar ego gerelateerde redetwistjes, niks om je druk over te maken.

Oorspronkelijk geplaatst door Bassie

Is het illusionaire zelf dan ten einde als je het ware zelf hebt ontdekt? Nee, je bent uit de droom gestapt, maar het illusionaire zelf blijft gewoon zijn rol spelen binnen het verhaal. Anders zou je je naasten tekort doen, liefde wordt juist intenser en reëler beleeft als je je ware zelf hebt ontdekt. (Bent)

Man je spurt hier met zevenmijlslaarzen doorheen. Weet je wel hoeveel werk er zit tussen het moment van illusionaire zelf willen ontmaskeren en tot je ware zelf komen. Je bent duidelijk een man van de hypothese, het getuigd in ieder geval niet van enige praktijkervaring.
Dus vergeet dit verhaal maar snel weer, het is hard werken geblazen en niet zomaar van alles verzinnen hoe dat zijn verloop zal gaan hebben. Het klopt ook nog niet eens, je past alleen een mouw aan je hypothese door het illusionaire zelf een rol te laten spelen in het uit de droom zijn. Van essentieel belang is juist dat het illusionaire zelf is verdwenen. Ik zie hierin dan ook een ontsnappingsclausule om als 'ik' vertegenwoordigd te kunnen blijven want dat 'ik' wil koste wat kost aan de macht blijven. En dat dat het geval moet zijn motiveer je door te stellen dat je je naasten anders tekort doet zonder een 'ik'. Je hebt overduidelijk niet het geringste idee waar je het over hebt.
Behept met ego kun je in ieder geval met geen mogelijkheid beweren het ware zelf te hebben ontdekt, waar het ware zelf afwezigheid van 'ik' betekend. Je uitspraak over liefde kun je om dezelfde reden een ik te zijn met een grote korrel zout nemen. Die vlieger gaat helemaal niet op.

[marie]

Oorspronkelijk geplaatst door Laurens

Nee natuurlijk wil ik dat niet weten. Het heet hier ZELFONDERZOEK te zijn dus dat is een onderzoek door en naar jou zelf. Dus je kunt de hele karrenvracht inhoud van Marie wel bij mij op de stoep gooien, maar dat ga ik niet voor je doen. Ik weet van mezelf dat ik de inhoud niet ben, dus wat moet ik met die van jou? Daarvan kennis nemen? En waarom?

Ik heb je uitgelegd waar dat 'ik ben' voor staat en toch presteer je het iedere keer weer met hetzelfde smoesje aan te komen dat 'ik' staat voor je inhoud, terwijl het 'ik ben' nader is verduidelijkt met 'ik ben het zijn' oftewel ik ben niet ik maar het zijn. Zijn is je staat niet 'ik'.

Dat behoeft toch helemaal geen uitleg meer. De 'wie' je bent is je inhoud en de 'wat' je bent is je zijn. Je bent ZIJN, BEWUSTZIJN, WAARHEID of GOD oftewel je bent dat alles of je bent een IK. Dus als GOD synoniem is aan ZIJN dan is God geen 'wie' maar een 'wat'.

Het 'wie' is van een veel lagere orde dan een 'wat'. Iedereen kent zijn inhoud en noemt dat 'ik'. Slechts weinig mensen in de wereld beseffen dat 'ik' niet te zijn. Wanneer je je 'wie' (je 'ik') bent ontstegen ben je in het 'wat'. Oftewel in datgene wat je werkelijk bent, in ZIJN.

wat zei ik??? Dovemansgesprek...
'ik ben' is de weg naar het AL en dat geldt voor alle zijn en dat ga jij de schepping niet afnemen...

[marie]

Oorspronkelijk geplaatst door Laurens

Wat heb ik (of jij) in het kader van gedegen zelfonderzoek nou met anderen te maken. Zelfonderzoek houdt zich niet bezig met de machtigen der aarde en wat ze van mij willen, denken of (aan)doen.

Ik kan ook wel beginnen met verhalen hoe je continu genaaid wordt door de overheid en hoe slecht ze het met je voorhebben maar wat heeft dat met gedegen zelfonderzoek te maken?

Oei, ego is de fout van alles want het ziet alleen zichzelf en nu kom je zeggen dat de anderen jou niet interesseren en dat alleen je eigen persoontje, zogezegd niet bestaande, je interesseert...

Marie hou toch eens op met alsmaar méér verhaaltjes te verzinnen onderzoek er eens een keer een op het zijn van werkelijk waar. Weet je absoluut zeker dat 'ik' en 'mijn' onafscheidelijk met je wezen zijn verbonden. Dus nee onderzoek wijst uit dat denk je maar, dat zijn gedachten. Ze zijn niet waar.

Zo lang dat 'ik' en 'mijn' enkel vastlagen in het ADN van de wezens kon je inderdaad van een 'wat' spreken... Kon je zeggen en je afvragen 'Wat' ben ik...
Het is door de evolutie en de vooruitgang van het bewustzijn dat we het nu hebben over 'wie' en niet 'wat' ben ik...
Maar ja, jij moogt voor mijn part terugkeren naar de voorhistorie...

[marie]

Oorspronkelijk geplaatst door Laurens

Kan, maar ze zijn ook competitie gevoelig.

Inderdaad omdat ze als kleine mannetjes nog in hun kinderschoenen staan en daar is 'ik ben de eerste' heel erg belangrijk...

[marie]

Oorspronkelijk geplaatst door Dorje

Dat is het verhaal dat Marie er van maakt waarin dieren en primitieve mensen geromantiseerd worden.

Maar dieren en primitieve mensen produceren evengoed identificaties. Volgens die Boeddha die jij zo graag aanhaalt lijden dieren zelfs nog meer dan mensen, ook al hebben ze geen "corrumperend verstand".

Genoeg verhaaltjes en steun zoeken bij boeddha'tjes. Tijd om de verhalenmaker en steun zoeker op Werkelijkheid te onderzoeken.

Oké, als men in verhaaltjes blijft hangen en zelfs de werkelijkheid liever als verhaaltjes ziet...
Alles over boord gooien terwijl de diepgang, de achterliggende waarheid juist ook uit die verhaaltjes moet gehaald worden; maar men mag er inderdaad niet in blijven hangen...
Maar ja, het verschil tussen enerzijds blijven hangen en dan maar liever alles over boord gooien en/of doorstoten tot de kern en zo die verhaaltjes te overstijgen en achter zich te laten

Inderdaad voor de meeste mensen is dat (nog) te ver gezocht...

[Bassie]

Oorspronkelijk geplaatst door marie

'ik ben' is de weg naar het AL

In het 'laten zijn' van de wereld houden we het 'ik ben' over: kennende leegte.
I.p.v. 'ik ben' mag ook 'ik ken' gezegd worden. Dan is alles wat naar binding riekt opgelost. Een'zaam, een'voudig...de werking van één wat zich uitstort in de velen en zichzelf ook weer terug neemt in het ene in de velen.

Dat is mystiek: hoe kan iets één blijven in velen? Het antwoord ligt in het kennen en gekend worden binnen ons als mens'heid. Waarbij het kennen één blijft in de velen.

Amen.

Oorspronkelijk geplaatst door marie

wat zei ik??? Dovemansgesprek...
'ik ben' is de weg naar het AL en dat geldt voor alle zijn en dat ga jij de schepping niet afnemen...

Zoals hier voor gezegd als je wilt volharden in je dwaalleer be my guest.

Oorspronkelijk geplaatst door marie

Oei, ego is de fout van alles want het ziet alleen zichzelf en nu kom je zeggen dat de anderen jou niet interesseren en dat alleen je eigen persoontje, zogezegd niet bestaande, je interesseert...

Zo lang dat 'ik' en 'mijn' enkel vastlagen in het ADN van de wezens kon je inderdaad van een 'wat' spreken... Kon je zeggen en je afvragen 'Wat' ben ik...
Het is door de evolutie en de vooruitgang van het bewustzijn dat we het nu hebben over 'wie' en niet 'wat' ben ik...
Maar ja, jij moogt voor mijn part terugkeren naar de voorhistorie...

Je zit maar in de discussie modus en ik niet.
Over verstand gesproken, ik probeer je wat aan het verstand te peuteren maar dat faalt jammerlijk iedere keer. Ik hou het weer even voor gezien Marie.