Advaita in de praktijk, deel 2

[Renoir]

Oorspronkelijk geplaatst door Hans

Dat hoeft ook niet, ik vind het classificeren onzin, het schept geen duidelijkheid maar starheid.
Als advaita oa is dat je uitsluit wat je allemaal niet bent, dan denk ik dat het niet vrij zijn van kindmechanismes daar ook bijhoort, en dat niet in een hoek moet drukken van "gepriegel"

Ik denk dat je "iets" (in dit geval advaita) gebruikt om dingen juist uit de weg te gaan, als je iets als onbelangrijk bestempeld hoef je er niet meer naar te kijken.
Niet vanuit advaita is iets gepriegel maar vanuit jou,....en dat is verder ok natuurlijk.

Maar ik blijf gerust weg van het advaita gedeelte als het allemaal niet past.

Tja ik ga je mening niet betwisten voor mij schept het gebruik van hoofdletters duidelijkheid bij woorden als, bijvoorbeeld, bewustzijn (het deel aan bewustzijn dat eenieder bezit en Bewustzijn (het grote allesomvattende geheel).

Ik heb zeer recentelijk ook al uitgelegd waarom. Advaita is een onderzoek naar wat je niet bent, dus (even kort door de bocht) je bent je anorexia niet, dus waarom dan hele verhandelingen houden over de problemen die je daarbij ondervindt ? Dus in de betekenis van aftrekken, weghalen wat je niet bent, ga je dus optellen, meer toevoegen aan wat je niet bent, dat noem ik gepriegel in de marge want het verlengd de duur dat je er mee bezig bent.

[Nadje]

Oorspronkelijk geplaatst door Renoir

Alweer nee, je hoeft niet naar een oorzaak te zoeken, het zijn maar onbenullige verschijnselen die een 'ik' overkomen. Wanneer je weet wat je bent heb je de 'ik' achter je gelaten. Er hoeft nooit meer aan geschaafd en gesleuteld te worden. Er is ook geen 'ik' of 'me' waar iets mee op de loop kan gaan. Maar dit is nog steeds allemaal hypothetisch gelul, het is je werkelijkheid niet dus waar praat je in godsnaam over ?

Verschijnselen overkomen je niet, dus daar scheiden zich onze wegen al. Mijn werkelijkheid is een andere dan de jouwe. Ik praat daarover, het heeft alleen weinig zin om daar met jou over te praten, dus ik groet u.

[Nadje]

Oorspronkelijk geplaatst door Hans

Dat hoeft ook niet, ik vind het classificeren onzin, het schept geen duidelijkheid maar starheid.
Als advaita oa is dat je uitsluit wat je allemaal niet bent, dan denk ik dat het niet vrij zijn van kindmechanismes daar ook bijhoort, en dat niet in een hoek moet drukken van "gepriegel"

Ik denk dat je "iets" (in dit geval advaita) gebruikt om dingen juist uit de weg te gaan, als je iets als onbelangrijk bestempeld hoef je er niet meer naar te kijken.
Niet vanuit advaita is iets gepriegel maar vanuit jou,....en dat is verder ok natuurlijk.

Ik denk dat je dat wel aardig goed gezien hebt.

[Rennie]

Oorspronkelijk geplaatst door Nadje

Verschijnselen overkomen je niet, dus daar scheiden zich onze wegen al. Mijn werkelijkheid is een andere dan de jouwe. Ik praat daarover, het heeft alleen weinig zin om daar met jou over te praten, dus ik groet u.

Als je niet weet wat je bent overkomen ze een 'ik' of 'je'. Jij bent een 'ik' oftewel een iemand (die niet weet 'wat' ie is) dus overkomen verschijnselen je. Maar het zal me niet lukken je dat duidelijk te maken, je omarmt alleen dat wat aansluit bij je ideeen en staat niet open voor iets anders.

Het was me al veel langer duidelijk dat het voor jou geen enkele zin heeft met mij te praten. Ik gaf je blijvend steeds antwoorden op je vragen en correcties op je denkwijze, wetende dat ik je toch niet kan bereiken. Het is voor ons beiden goed die pogingen eindelijk op te geven.

Ik wens je alle goeds met het grasduinen in de verschijnselen

[Nadje]

Oorspronkelijk geplaatst door Renoir

Als je niet weet wat je bent overkomen ze een 'ik' of 'je'. Jij bent een 'ik' oftewel een iemand (die niet weet 'wat' ie is) dus overkomen verschijnselen je. Maar het zal me niet lukken je dat duidelijk te maken, je omarmt alleen dat wat aansluit bij je ideeen en staat niet open voor iets anders.

Het was me al veel langer duidelijk dat het voor jou geen enkele zin heeft met mij te praten. Ik gaf je blijvend steeds antwoorden op je vragen en correcties op je denkwijze, wetende dat ik je toch niet kan bereiken. Het is voor ons beiden goed die pogingen eindelijk op te geven.

Ik wens je alle goeds met het grasduinen in de verschijnselen

Dan zal ik je op de valreep nog proberen duidelijk te maken waarom je mij, maar ook anderen op dit forum, niet bereikt. Jij hebt het over dingen die je overkomen. Vervolgens ga ik zeggen dat zich daar onze wegen scheiden omdat ik (wetende wat ik ben) zeg dat dingen je niet overkomen. Daar ga jij dan vervolgens op reageren door mij te vertellen dat dingen mij (wel) overkomen omdat ik niet zou weten wat ik ben. Op die manier wordt communiceren wel heel erg lastig. Als ik zeg dat ik weet wat ik ben, wat is dan de zin ervan om tegen mij te zeggen dat ik dat niet weet? Als ik (iets) weet, staat dat per definitie niet ter discussie. Anders zou er immers geen sprake van weten zijn.

Uiteraard mag jij het anders zien, maar iedere poging om "mijn" weten ter discussie te stellen is dan op voorhand een vruchteloze en kan niet anders dan tot frustratie en teleurstelling leiden. De vraag die je jezelf dan zou kunnen stellen wat daar de zin van is en wie je nu eigenlijk ergens van probeert te overtuigen. Wens ik jou succes met het grasduinen in wat je bent, maar daar valt weinig te grasduinen, kan ik je vertellen. Ik ga eens lekker grasduinen in de tuin. Hoewel daar is geen gras en zijn geen duinen, maar ik ga toch maar eens een poging wagen. Fijn weekend verder.

[Rennie]

Oorspronkelijk geplaatst door Nadje

Dan zal ik je op de valreep nog proberen duidelijk te maken waarom je mij, maar ook anderen op dit forum, niet bereikt. Jij hebt het over dingen die je overkomen. Vervolgens ga ik zeggen dat zich daar onze wegen scheiden omdat ik (wetende wat ik ben) zeg dat dingen je niet overkomen. Daar ga jij dan vervolgens op reageren door mij te vertellen dat dingen mij (wel) overkomen omdat ik niet zou weten wat ik ben. Op die manier wordt communiceren wel heel erg lastig. Als ik zeg dat ik weet wat ik ben, wat is dan de zin ervan om tegen mij te zeggen dat ik dat niet weet? Als ik (iets) weet, staat dat per definitie niet ter discussie. Anders zou er immers geen sprake van weten zijn.

Uiteraard mag jij het anders zien, maar iedere poging om "mijn" weten ter discussie te stellen is dan op voorhand een vruchteloze en kan niet anders dan tot frustratie en teleurstelling leiden. De vraag die je jezelf dan zou kunnen stellen wat daar de zin van is en wie je nu eigenlijk ergens van probeert te overtuigen. Wens ik jou succes met het grasduinen in wat je bent, maar daar valt weinig te grasduinen, kan ik je vertellen. Ik ga eens lekker grasduinen in de tuin. Hoewel daar is geen gras en zijn geen duinen, maar ik ga toch maar eens een poging wagen. Fijn weekend verder.

Ik zou kunnen zeggen dat je een achterlijke trol bent en je gezwets laten voor wat het is. Maar ik doe, zij het alsmaar tevergeefse, pogingen je duidelijk te maken dat je niet weet 'wat' je bent. Als jij blijft volhouden met gebruik making van argumenten waaruit telkens opnieuw weer klip en klaar duidelijk is dat je niet weet 'wat' je bent, is je hoofdmotief het bewijzen van je onwaarheid. Wat we hier doen, althans dat is de bedoeling, is waarheidvinding, oftewel eliminatie van onwaarheid. Kort samengevat, je moet gewoon het Zelfonderzoek, of aan waarheidvinding, doen en dan zul je zelf inzien dat je je ledig houdt met verschijnselen.

ik snap echt wel dat je van mij verlangd in je redenatie mee te gaan, maar dat doe ik niet, want het is maar een stompzinnige redenatie.

[Nadje]

Oorspronkelijk geplaatst door Renoir

Maar ik doe, zij het alsmaar tevergeefse, pogingen je duidelijk te maken dat je niet weet 'wat' je bent. Als jij blijft volhouden met gebruik making van argumenten waaruit telkens opnieuw weer klip en klaar duidelijk is dat je niet weet 'wat' je bent, is je hoofdmotief het bewijzen van je onwaarheid. Wat we hier doen, althans dat is de bedoeling, is waarheidvinding, oftewel eliminatie van onwaarheid.

Ik adviseer je dan ook om je pogingen te staken. Ze zijn inderdaad tevergeefs. Ik hoef niks te bewijzen. In mijn optiek is jouw hoofdmotief het bewijzen van, in jouw optiek, andermans onwaarheid, zonder te zien dat het die van jezelf betreft. Maar nu rest ik toch echt my case.

[Hans]

Oorspronkelijk geplaatst door Gargamel

Ik heb zeer recentelijk ook al uitgelegd waarom. Advaita is een onderzoek naar wat je niet bent, dus (even kort door de bocht) je bent je anorexia niet, dus waarom dan hele verhandelingen houden over de problemen die je daarbij ondervindt ?

Wil je hiermee zeggen dat je gerealiseerd kan zijn inclusief bv anorexia als je maar weet dat je je anorexia niet bent?

[Hans]

Oorspronkelijk geplaatst door Nadje

Als ik zeg dat ik weet wat ik ben, wat is dan de zin ervan om tegen mij te zeggen dat ik dat niet weet? Als ik (iets) weet, staat dat per definitie niet ter discussie. Anders zou er immers geen sprake van weten zijn.

Ik kan mij dan ook niet voorstellen dat ik zoiets zou zeggen als "ik weet wat ik ben"
Wel wat nu mijn overtuiging is, wat ik nu vind, wat ik nu ergens van denk, aannemend dat ik genoeg ruimte over hou om dat weer bij te schaven,....waarschijnlijk tot mijn dood.
Het geeft me eerder rust dat ik iets bij kan draaien dan dat ik besluit om het allemaal te Weten,....hoe moeilijk maak je het je zelf dan om daar op terug te komen?

Dit Weten zie ik (nu) als een kindmechanisme verlangend naar zeker en duidelijkheid, omdat het kind dat te weinig gekregen heeft.


Ik zelf zou niet iemand adviseren om pogingen te staken om iemand uit te leggen of te overtuigen, wel om te bekijken waarom je iets staakt of iets doorzet, en hoe je je daarbij voelt.

[Renoir]

Oorspronkelijk geplaatst door Hans

Wil je hiermee zeggen dat je gerealiseerd kan zijn inclusief bv anorexia als je maar weet dat je je anorexia niet bent?

Ja, dat is de betekenis van dat je de verschijnselen niet bent.
Dat behoeft verduidelijking zie ik nu.

Als je weet wat je bent, ben je niet specifiek aanwijsbaar. Iets dat je bent met uitsluiting van iets anders. Maar om dat te kunnen zijn (c.q. zeggen te zijn) moet je je eerst ontdoen van al die aannames, de dingen die je zogenaamd specifiek kenmerken.

Ga je je dus kenmerken, of uit van iets centraal zoals 'het bestuurscentrum ik' zoals zo vaak wordt gezien, vertel je eigenlijk niet te weten dat 'wat' te zijn.