Wat doe ik hier (nog)?

[Pionne]

Oorspronkelijk geplaatst door Rob

Ik kan je alleen maar aanmoedigen om verder te kijken naar waar je nu precies op zoek bent. Verbondenheid en delen kon ik ook vinden bij de voetbalclub en de schaakclub waar ik ooit lid van ben geweest. Ik zeg niet dat het fout is, wat je schrijft, maar misschien kun je nog wat dieper er in duiken.

Ben je bekend met Zen? Als je een introductie volgt dan is het allemaal heel leuk en informatief. Met een kopje thee en een praatje. Je voelt je als snel verbonden met de anderen die dat ook doen. Maar als je een beetje verder gaat, en tegen die tijd zijn de meesten al wel afgehaakt (die gaan dan weer aan een ander clubje snuffelen) dan komen er andere zaken bij kijken. Voor de buitenstaander lijkt het wel gekken werk. Ook daar heb je dan een (meestal) oude vent die er op een gegeven moment ook nog daadwerkelijk een stuk hout bij pakt om je op je schouder te meppen tijdens de meditatie. Mishandeling, direct 112 bellen, met pek en veren op een open kar door de stad met die oude gek met zijn stok, zo zouden buitenstaanders het tafereel beoordelen misschien. Maar misschien vindt daar nu net dat plaats waar naar gezocht wordt ....

Als klappen krijgen is wat je zoekt, dan kun je beter een SM club zoeken, overigens.

Ik weet 't Rob, dat daar ook wel die spreekwoordelijk schoen wringt. Ik sta eigenlijk aan het begin van het serieuze zelfonderzoek. Te aarzelen nog een beetje. Het lijkt me nl. helemaal niet zo leuk. Ik voel met mijn teen aan het koude water, maar spring nog niet écht?

[Rob]

Oorspronkelijk geplaatst door Pionne

Ik weet 't Rob, dat daar ook wel die spreekwoordelijk schoen wringt. Ik sta eigenlijk aan het begin van het serieuze zelfonderzoek. Te aarzelen nog een beetje. Het lijkt me nl. helemaal niet zo leuk. Ik voel met mijn teen aan het koude water, maar spring nog niet écht?

Prima toch? Blijf er bij, kijk wat er gebeurt, vooral bij je zelf.
En stel vragen, echte vragen die in je opkomen. Komt goed.

[Aart]

Oorspronkelijk geplaatst door Pionne

Ik weet 't Rob, dat daar ook wel die spreekwoordelijk schoen wringt. Ik sta eigenlijk aan het begin van het serieuze zelfonderzoek. Te aarzelen nog een beetje. Het lijkt me nl. helemaal niet zo leuk. Ik voel met mijn teen aan het koude water, maar spring nog niet écht?

Zelfonderzoek is niets anders dan de zelf opgeworpen grenzen onderzoeken.

Die grenzen/muren/zelfbeelden denken nodig te zijn dus die laten zichzelf niet graag onderzoeken.

Blijf bij de praktijk ben ik geneigd te zeggen, wat speelt er zich bij je in de praktijk af, dat is het uitgangspunt.

Waarom is er zelfonderzoek?

Wat aarzelt er?

Wat vindt het niet zo leuk?

Waarom wordt iets als niet leuk gezien?

Wat is 'lijken', dat is toch enkel 'denken'?

Wie zegt/denkt/ervaart dat het water koud is?

HELP, wat doe ik hier nog.

Ik ga koffie bestellen.

[Hans]

Oorspronkelijk geplaatst door Renoir

De monteur was ik want ik had nieuwe koolborstels in de motor gezet en de onkundige kon dat niet zien omdat hij/zij onbekwaam met motoren is.

Mijn verhaal is onzinnig voor jou als je mijn boodschap niet begrijpt of niet wilt zien, ik heb het over symboliek of metafoor,....

Jij was niet de monteur, maar iemand die misschien weet hoe je een koolborstel vervangt, voor een monteur zal je meerdere aspecten van de motor moeten kennen(durven kennen)

Ik heb wel eens(letterlijk) een motor helemaal uit elkaar gehaald, waar ik eigenlijk alleen maar een kleine reparatie uit had willen voeren.
Nadat ik flink wat "brokken" tegen was gekomen, voelde ik een soort spijt dat ik zover gegaan was, terwijl ik ook wist dat dit schijnbaar toch nodig was.
De neiging om ogen dicht te doen voor wat er nog meer zou kunnen zijn, kan zich ook in jou en mij voor doen.

De vraag of je alle verschijnselen moet negeren of juist de mechanismes erachter moet/kunt onderzoeken om die zelfde verschijnselen te laten verdwijnen.

Wat een onzin, om onzinnig te regeren op een onzinnig voorbeeld wat gegeven is om andere onzin aan te duiden,....of wat een onzin om alleen de onzin ervan te willen zien,.....

[Pionne]

Rob:

Aart:

[Hans]

Oorspronkelijk geplaatst door Renoir

'Renoir ik heb je boodschap begrepen'

Ik heb je begrepen, maar sleutel liever zelf aan mijn auto.

[Rennie]

Oorspronkelijk geplaatst door Hans

Mijn verhaal is onzinnig voor jou als je mijn boodschap niet begrijpt of niet wilt zien, ik heb het over symboliek of metafoor,....

Jij was niet de monteur, maar iemand die misschien weet hoe je een koolborstel vervangt, voor een monteur zal je meerdere aspecten van de motor moeten kennen(durven kennen)

Ik heb wel eens(letterlijk) een motor helemaal uit elkaar gehaald, waar ik eigenlijk alleen maar een kleine reparatie uit had willen voeren.
Nadat ik flink wat "brokken" tegen was gekomen, voelde ik een soort spijt dat ik zover gegaan was, terwijl ik ook wist dat dit schijnbaar toch nodig was.
De neiging om ogen dicht te doen voor wat er nog meer zou kunnen zijn, kan zich ook in jou en mij voor doen.

De vraag of je alle verschijnselen moet negeren of juist de mechanismes erachter moet/kunt onderzoeken om die zelfde verschijnselen te laten verdwijnen.

Wat een onzin, om onzinnig te regeren op een onzinnig voorbeeld wat gegeven is om andere onzin aan te duiden,....of wat een onzin om alleen de onzin ervan te willen zien,.....

Bedankt voor het delen.

[Bigbear]

Oorspronkelijk geplaatst door tineke

Het effectief voelen van andermans pijn (onmacht) is ondertussen meer het ZIEN van die pijn geworden, waardoor het voor mij allemaal veel draaglijker geworden is.
Wat zo duidelijk is voor mij, wordt echter vaak helemaal niet door de mensen in kwestie (h)erkend. Velen hebben blijkbaar een soort muur gebouwd rond hun eigen pijn waardoor deze niet meer voelbaar is voor henzelf. Maar ik hoef maar in hun ogen te kijken om te weten hoe ze zich eigenlijk diep van binnen écht voelen... Ik vind het nog steeds heel raar dat zij zich daar niet eens van bewust zijn, dat ze dat zo voor zichzelf kunnen "verbergen". Wanneer ik kenbaar maak wat ik zie, geven sommigen echter wél hun defensie op en pas dan is er sprake van écht contact. Dat heeft met vertrouwen te maken, met hun aanvoelen dat ik alleen maar vanuit liefde (= weten) wil spreken...

Mensen zullen vaak hun eigen pijn proberen te projecteren op anderen of zelfs anderen mensen pijn doen om gehoord of erkend te worden. Van jongs af aan leren we met straffen en belonen te handelen. Hier wordt heel veel pijn gedaan en ik denk dat het nog vele generaties duurt voordat dit verdwijnen kan.
Mooi dat je dat hart tot hart contact nu kan maken.

[Bigbear]

Oorspronkelijk geplaatst door Renoir

Bedankt voor het delen.

Ben je nu blij dat je het onderwerp hebt afgesplitst?

[Lia]

Oorspronkelijk geplaatst door tineke
Het effectief voelen van andermans pijn (onmacht) is ondertussen meer het ZIEN van die pijn geworden, waardoor het voor mij allemaal veel draaglijker geworden is.
Wat zo duidelijk is voor mij, wordt echter vaak helemaal niet door de mensen in kwestie (h)erkend. Velen hebben blijkbaar een soort muur gebouwd rond hun eigen pijn waardoor deze niet meer voelbaar is voor henzelf. Maar ik hoef maar in hun ogen te kijken om te weten hoe ze zich eigenlijk diep van binnen écht voelen... Ik vind het nog steeds heel raar dat zij zich daar niet eens van bewust zijn, dat ze dat zo voor zichzelf kunnen "verbergen". Wanneer ik kenbaar maak wat ik zie, geven sommigen echter wél hun defensie op en pas dan is er sprake van écht contact. Dat heeft met vertrouwen te maken, met hun aanvoelen dat ik alleen maar vanuit liefde (= weten) wil spreken...

Oorspronkelijk geplaatst door Bigbear

Mensen zullen vaak hun eigen pijn proberen te projecteren op anderen of zelfs anderen mensen pijn doen om gehoord of erkend te worden. Van jongs af aan leren we met straffen en belonen te handelen. Hier wordt heel veel pijn gedaan en ik denk dat het nog vele generaties duurt voordat dit verdwijnen kan.
Mooi dat je dat hart tot hart contact nu kan maken.

En mooi dat Bigbear op dit contact wijst!