Aankomen

[Alliswell]

Oorspronkelijk geplaatst door Marie

Ik heb opgegeven om alleen met mijn verstand naar antwoorden te zoeken; want dat is een doodlopende weg.

[marie]

Dank je Looro, dank je Alliswell voor de aanmoedigingen;
mijn ego is inderdaad nog zo groot dat het daar gelukkig mee is...
of is het gemakkelijker te delen wanneer men zich gelukkig en aangesproken voelt dan wanneer men voortdurend op zijn plaats gezet wordt?
Wat niet wil zeggen dat indien iemand verkeerde wendingen in mijn gedachtengang ziet dat hij dat, vooral voor mijn Eigen goed, gerust mag meedelen... want ook dat is bemoedigend om verdere onzuiverheden uit te bannen,
onzuiverheden die anders over een lange weg nog meegezeuld zouden worden.
Dank u.

[Esradha]

Oorspronkelijk geplaatst door marie

Zo kan er veel meer leven, diepgang ontdekt worden in een oogopslag van een medemens dan in het diepgaanste onderzoek van de grootste profeten.
Zo kan men echt leven zien en voelen in tegenwoordigheid van mentaal gehandicapten, simpele zielen, terwijl men alleen maar een enorme kilheid, leegte, ervaart in tegenwoordigheid van de groten en minder groten der aarde.
Zo kan men diep leven voelen onder marginalen en van verveling omkomen midden tussen de 'high society'...

En zo vind men de eeuwigheid, de volheid van het leven, in het allerkleinste, terwijl men er totaal naast loopt en vruchteloos blijft zoeken in de allergeleerdste boeken.

Naar mijn idee scheer je hier behoorlijk een aantal groepen over één kam en werkt het in het leven vaak niet zo. Wie zegt dat geleerden altijd kilheid en leegte in zich zullen hebben? De ware geleerde is misschien wel juist degene die dat niet heeft.
Ik heb in de gehandicaptenzorg gewerkt, het is een mooie groep mensen, maar het zijn echt niet allemaal schitterende voorbeelden. De mensen met lichtere beperkingen of de simpele zielen staan in mijn ogen ook niet automatisch dichter bij het leven, omdat ze juist in een zeer beperkt gedachtegoed kunnen blijven hangen. Het enige waarin je misschien wel het leven dichterbij kunt zien bij mensen met een laag ontwikkelingsniveau is dat ze minder begrensd zijn in hun emoties. En ze zitten minder gevangen in onze sociale regeltjes van hoe het allemaal zou moeten. Voor mij persoonlijk is dit trouwens geen voorbeeld van het kleine erkennen, omdat ik deze groep totaal niet als klein ervaar. Ik onderscheid mensen sowieso niet in klein en groot, alleen verschillen de mogelijkheden die mensen hebben in hun ontwikkeling.

[Rob]

Oorspronkelijk geplaatst door marie

Waar ik advaita niet helemaal volg is daar waar advaita de waarheid bij het onveranderlijke lijkt te leggen en alles wat veranderlijk is als bijkomstig, na zogezegd dieper onderzoek, van de hand wijst terwijl ik denk dat (buiten al het feit dat alles wat onveranderlijk is voor mij alleen de dood is) we het leven, het diepste zijn enkel en alleen via het veranderlijke kunnen benaderen en/of ont-dekken.

Zo kan er veel meer leven, diepgang ontdekt worden in een oogopslag van een medemens dan in het diepgaanste onderzoek van de grootste profeten.
Zo kan men echt leven zien en voelen in tegenwoordigheid van mentaal gehandicapten, simpele zielen, terwijl men alleen maar een enorme kilheid, leegte, ervaart in tegenwoordigheid van de groten en minder groten der aarde.
Zo kan men diep leven voelen onder marginalen en van verveling omkomen midden tussen de 'high society'...

En zo vind men de eeuwigheid, de volheid van het leven, in het allerkleinste, terwijl men er totaal naast loopt en vruchteloos blijft zoeken in de allergeleerdste boeken.

Die het kleine niet eert, is het grote niet Weert... (en dan in de zin van dat diegene die in het kleine de grootheid niet ziet hem nergens zal zien).

Vandaar, zoals je hierboven aanhaalt, vindt men hem niet in de buitenwereld en ook niet in de binnenwereld, tenzij, wanneer men totaal hopeloos is geworden en alle hoogmoed heeft laten varen, men hem plots als het allerkleinste lichtje in de grote duisternis kan zien opflakkeren; als men ten minste dan eindelijk in staat is om dat allerkleinste lichtje te zien...

Wat je hier schrijft is niet wat advaita te vertellen heeft. De eerste vraag is: wat zoek je eigenlijk? Als je waarheid zoekt, dan zegt advaita dat dat niet te vinden is in alles wat veranderlijk is. Daar mee wijst advaita, zoals je lijkt te beweren, de hele veranderlijke wereld niet af of ontkent die niet. Advaita is een bevrijdingsweg om de dingen te gaan zien voor wat ze zijn; niet meer en niet minder.

Het lijkt er op of je niet op zoek bent naar wat waar is, maar dat je op zoek bent naar een diepgaand, interessant, vol, licht leven. Dat is prima, maar het is een zoektocht zonder eind, zolang die zoektocht zich beperkt tot het leven zoals dat aan je verschijnt. Want kunnen we van de wereld van verschijnselen zeggen? Dat ze voortdurend in verandering is en dat we er van alles van kunnen vinden (meningen over kunnen hebben) maar dat ook die meningen of ervaringen zo veranderlijk / tijdelijk zijn als wat.

Het is zelfs zo dat je in onze persoonlijke wereld niet het een kunt ervaren zonder ook het tegendeel te ervaren. Je kunt geen warmte ervaren als je niet ook kou kent, geen mooi zonder lelijk, etc. Dat is de zogenaamde wereld van de dualiteiten waar elk deel zijn of haar tegendeel heeft.

En de volgende stap is te gaan zien dat het niet alleen de wereld zoals die aan je verschijnt is die constant verandert, jij en ik als persoon zijn net zo. In die zin zijn we net als de wereld, zo veranderlijk als het weer. Dat wat we vandaag nog mooi vonden en konden omhelzen is morgen lelijk en afschuwwekkend. Omdat niet alleen alle verschijnselen voortdurend veranderen, maar ook nog onze meningen er over en onze ervaringen er mee.

Advaita is geen weg van de afwijzing van dat wat is, maar een weg van het zien van de dingen zoals ze zijn. In die zin is advaita ook niet moeilijk of ingewikkeld. Het is een uitnodiging om te kijken naar dat wat zich voordoet en al onderzoekende uit te komen bij de essentie van dat wat is.

Als dat je gerust stelt wil ik er nog wel bij vermelden dat advaita niet het eind is van eten, drinken, ademhalen, genieten, omhelzen, liefhebben, vreugde en jolijt. Het is (misschien minder geruststellend) ook niet het einde van honger, dorst, onrust en alle andere narigheid die we er bij kunnen verzinnen. Het is een weg terug naar de Essentie van Dat wat je bent en van daaruit de dingen zien voor wat ze zijn. Er is overigens wel een 'Gelukzaligheid' waar advaita naar verwijst, maar dat is niet een vorm van geluk zoals we dat kennen (als tegenhanger van ongeluk) maar een Geluk wat (zoals ze dat noemen) non-dualitische van aard is, dat wil zeggen ontdaan of voorafgaand aan al dat wat we menselijk geluk en ongeluk zouden kunnen noemen.

Allez, vooruit maar weer met het (eigen / zelf) onderzoek ?

[marie]

Oorspronkelijk geplaatst door Esradha

Naar mijn idee scheer je hier behoorlijk een aantal groepen over één kam en werkt het in het leven vaak niet zo. Wie zegt dat geleerden altijd kilheid en leegte in zich zullen hebben? De ware geleerde is misschien wel juist degene die dat niet heeft.
Ik heb in de gehandicaptenzorg gewerkt, het is een mooie groep mensen, maar het zijn echt niet allemaal schitterende voorbeelden. De mensen met lichtere beperkingen of de simpele zielen staan in mijn ogen ook niet automatisch dichter bij het leven, omdat ze juist in een zeer beperkt gedachtegoed kunnen blijven hangen. Het enige waarin je misschien wel het leven dichterbij kunt zien bij mensen met een laag ontwikkelingsniveau is dat ze minder begrensd zijn in hun emoties. En ze zitten minder gevangen in onze sociale regeltjes van hoe het allemaal zou moeten. Voor mij persoonlijk is dit trouwens geen voorbeeld van het kleine erkennen, omdat ik deze groep totaal niet als klein ervaar. Ik onderscheid mensen sowieso niet in klein en groot, alleen verschillen de mogelijkheden die mensen hebben in hun ontwikkeling.

Sorry, Esradha, als ik schrijf je kan dan wil dat niet zeggen dat ik
alle mensen van verschillende groepen over dezelfde kam scheer of dat ik een regel maak, ik zeg gewoon dat het kan gebeuren... en ik heb het meegemaakt...
Natuurlijk evenmin dat alle geleerde kille mensen zijn en zoals u schrijft zou het wel eens heel goed kunnen zijn dat de ware geleerde diegene is waarvoor dat niet geldt.

Je hebt natuurlijk ook gelijk dat mensen zo niet in te delen zijn en ik doe dat zelfs ook niet; ik geef gewoon aan dat groot en Klein heel relatieve dingen zijn en dat voor mij het grote dikwijls in het kleine te vinden is en omgekeerd...

Ik schrijf hier zeker niet minderwaardig over 'minder valide mensen'; ik ben zelf heel erg aan enkelen van hen gelinkt en voor hetzelfde geld was ik een van hen...

[marie]

Oorspronkelijk geplaatst door Rob

Wat je hier schrijft is niet wat advaita te vertellen heeft. De eerste vraag is: wat zoek je eigenlijk? Als je waarheid zoekt, dan zegt advaita dat dat niet te vinden is in alles wat veranderlijk is. Daar mee wijst advaita, zoals je lijkt te beweren, de hele veranderlijke wereld niet af of ontkent die niet. Advaita is een bevrijdingsweg om de dingen te gaan zien voor wat ze zijn; niet meer en niet minder.

Advaita is een bevrijdingsweg om dingen te gaan zien voor wat ze zijn, niet meer en niet minder. Prachtig, magnifique.

Maar vooraf zeg je dat als je waarheid zoekt, dan zegt advaita dat die niet te vinden is in alles wat veranderlijk is.
Natuurlijk schrijft advaita dat veranderlijke niet af, het gewone leven gaat gewoon verder, dat weet ik ook en dat heb ik nooit ontkent; maar advaita schrijft wel het veranderlijke af als motor, als richtlijn naar de diepere wereld en het is die diepere wereld die ik zoek, die diepere wereld die vertrekt vanuit de dagelijkse werkelijkheid en die mij, door waarheidsonderzoek over mijzelf en over alles wat mij omringd, voorbij die dagelijkse werkelijkheid, meer en meer zegt te ont-dekken.

Hier Rob en nergens anders spreken wij elkaar tegen.

De vraag is of het veranderlijke in staat is ons naar diepere waarheden of de waarheid te Voeren of niet.

Voor jou niet, voor mij is het omzeggens de enige, zuivere weg.

[marie]

Oorspronkelijk geplaatst door Rob

Het lijkt er op of je niet op zoek bent naar wat waar is, maar dat je op zoek bent naar een diepgaand, interessant, vol, licht leven. Dat is prima, maar het is een zoektocht zonder eind, zolang die zoektocht zich beperkt tot het leven zoals dat aan je verschijnt. Want kunnen we van de wereld van verschijnselen zeggen? Dat ze voortdurend in verandering is en dat we er van alles van kunnen vinden (meningen over kunnen hebben) maar dat ook die meningen of ervaringen zo veranderlijk / tijdelijk zijn als wat.

Ik ben zeker niet op zoek naar een diepgaand, interessant, vol, licht leven wanneer dat leven zich beperkt tot het leven zoals dat aan mij verschijnt
want via dat veranderlijk leven heb ik waarden gevonden die veel dieper gaan, die zelfs voor ons aards niveau als onveranderlijk overkomen maar die dat in de diepte niet zijn.
Ik heb dus geen enkel probleem om de onveranderlijkheid in ons veranderlijk aards leven te zoeken en te vinden, maar ik doe dat niet door alles wat veranderlijk is op ons aards niveau af te schrijven als veranderlijk maar juist door in die veranderlijkheid de opheffing van de tegenstellingen en de onveranderlijke kern te zien.
Natuurlijk zijn mijn ervaringen, mijn gevoelens, mijn ideeën en in fine is mijn zijn veranderlijk, maar die veranderlijkheid wijst mij de weg naar datgene wat voor ons op aards niveau als onveranderlijk wordt gezien.

Opnieuw ik gebruik als zoektocht hetgeen jij als zoektocht afschrijft...
En, zonder verwaand te lijken of te zijn, denk ik of zelfs week ik, gezien wat jij mij zegt, dat ik, in tegenstelling met jou wel dieper zie.

[marie]

Oorspronkelijk geplaatst door Rob

Het is zelfs zo dat je in onze persoonlijke wereld niet het een kunt ervaren zonder ook het tegendeel te ervaren. Je kunt geen warmte ervaren als je niet ook kou kent, geen mooi zonder lelijk, etc. Dat is de zogenaamde wereld van de dualiteiten waar elk deel zijn of haar tegendeel heeft.

Het klink je misschien vreemd in de oren maar die dualiteit lost zich steeds meer en meer op; ik ervaar die dualiteit minder en minder. Het komt meer en meer over als een scherm dat wegvalt.

[Puppetji]

Oorspronkelijk geplaatst door Rob

Advaita is geen weg van de afwijzing van dat wat is, maar een weg van het zien van de dingen zoals ze zijn. In die zin is advaita ook niet moeilijk of ingewikkeld. Het is een uitnodiging om te kijken naar dat wat zich voordoet en al onderzoekende uit te komen bij de essentie van dat wat is.

Mooi en helder geschreven in zijn geheel.

Oorspronkelijk geplaatst door marie

@Rob:... En, zonder verwaand te lijken of te zijn, denk ik of zelfs week ik, gezien wat jij mij zegt, dat ik, in tegenstelling met jou wel dieper zie.

marie, je gaat al helemaal mee in het spel op h?!
Al moet ik zeggen dat ik Rob zich daar nu toch niet aan zie 'schuldig' maken.

@marie: maar wat zie jij dan dieper dan Rob?
Dat vraag ik mij ook wel is meer af van het grootmeesters-duo hier op het forum. Je kent ze wel. Topic over hen > Laurens's zelfverbetering.

Het is allemaal zo simpel:

Heel beknopt: "Wat is verlichting?"
Verlichting betekent het einde van ideeënvorming - het zien van het fenomenale universum zonder oordeel - zijn wat je was voor je geboren was.

Ramesh Balsekar.

[Theo]

Heel beknopt: "Wat is verlichting?"
Verlichting betekent het einde van ideeënvorming - het zien van het fenomenale universum zonder oordeel - zijn wat je was voor je geboren was.

Ramesh Balsekar.

Wederom een nikszeggende kreet. Balsekar zegt dat de uitslag van de wedstrijd 2-1 was. En dat is nog waar ook. Vervolgens weet je dus eigenlijk nog steeds niks...