Tweegesprek Rob en Mihaela

[Mihaela]

Oorspronkelijk geplaatst door Rob

Zo, nu de stofwolken zijn opgetrokken, hier (zie boven) waren we gebeleven.

Zo, ik was dus aan het vertellen dat ik mezelf aan het poetsen dwong omdat ik bezoek kreeg, en nu zijn mijn lieve vrienden weg en kan ik gerust vertellen wat ik tijdens het poetsen besefte.

Wat ik dacht is namelijk: Voor het beeld dat mensen hier over jou en over Marijke hebben is het niets veranderd, integendeel het lijk erop alsof door je bekentenis het beeld dat men over haar had nog aangesterkt is, en jouw houding naar haar toe nog meer gerechtvaardigd wordt.
Mij maakt het niet echt uit wie gelijk heeft, ik richt me alleen op wat ik als wisselwerking ervaar tussen jullie twee.
Het lijkt erop dat jouw benadering naar Marijke nu (extra) gerechtvaardigd is wegens dat wat jij genoemd heb, ik bedoel jouw confronterende houding.

Stel dat dat wat jij gezegd hebt allemaal klopt, dan betekent het voor mij dat Marijke keuzes gemaakt heeft, en jij maakte ook keuzes.
En toch lijk het voor mij alsof alleen Marijke ''boete moet doen en iets bekennen'' hoeveel jullie allebei keuzes hadden gemaakt dat in jullie leven gevolgen hebben.
Ok, je voelt je je opgelucht, en dat is blijkbaar voor jou een goeie keuze geweest om je van iets te bevrijden, maar waarom moet zij volgens jou iets bekennen? En als zijn de keuze maakt om dat niet te doen, kan jij het los laten?
Het is haar keuze wat ze toen deed, en wat ze nu doet. Voel je nog steeds trigger naar haar toe?

[Rob]

Je gebruikt twee keer de term gerechtvaardigd. Daar was ik al bang voor dat je het zou interpreteren als een rechtvaardiging. Voor mij is het vertellen van dat wat ik weet niets anders dan het opruimen van iets wat ik al een tijd met meedraag, waardoor ik mij belast voel, en dat iid mijn reageren naar Marijke beïnvloed. Voor mij is het daarmee klaar. Om op je vraag te reageren, voor mij is daarmee de trigger verleden tijd.

Wat er gebeurt is in mijn reactie over Marijke en haar reactie daarop vraagt nauwkeurig lezen. Ik heb nl niet gezegd dat ze iets zou moeten bekennen en als ze het niet doet dan kan ik dat menselijkerwijs begrijpen. Ik heb haar de mogelijkheid aangereikt, en nu het zich voordoet is dat hét moment om het te doen (voor je het weet is het moment als weer voorbij, gaan we over tot de orde van de dag) omdat als ze dat zou doen dat enkel en alleen in haar eigen voordeel zal zijn.

Voor mij is het verder niet van belang wat Marijke doet, want ik ben in het hele verhaal geen partij, behalve dan dat ik ?een geheimpje? met mij meedroeg die mij steeds zwaarder op de maag kwam te liggen. Dat wat Marijke nu als reactie kan doen is in de eerste plaats voor haar van belang en daarna wellicht voor degenen die bij de situatie rechtstreeks betrokken zijn.

Overigens vind ik wel dat voor Marijke geldt dat als ze er niet voor kiest om deze situatie op te lossen dat dan verder alles wat ze op het forum schrijft, hoe schijnbaar spiritueel en overlopend van zelfinzicht het ook kan lijken, allemaal één grote farce is. Overigens ben ik ook van mening (en dat is mijn ervaring) dat het niet oplossen van dergelijke situaties alle verdere ontwikkeling blokkeert en zich kan uiten op sociaal, fysiek en psychisch gebied, tot aan daadwerkelijke ziektes aan toe. Het leven biedt volop kansen, die je kunt aangrijpen of laten lopen. Bij het laten lopen wordt het echter met de tijd steeds lastiger om het alsnog aan te gaan. Onopgeloste ouwe shit kan zelf dodelijk zijn.

Om nog even op je beeld van de jongen, het meisje en de kat terug te komen: dat geeft prima het dilemma weer waar ik last van heb gehad. Het is mij nu ook helder waar dit voor mij vandaan komt en hoe dit voor mij heeft gewerkt. Ook de reden is mij helder.

[Danique]

-

Woops, zat in het verkeerde draadje.
Sorry!

[Mihaela]

Oorspronkelijk geplaatst door Rob

Je gebruikt twee keer de term gerechtvaardigd. Daar was ik al bang voor dat je het zou interpreteren als een rechtvaardiging. Voor mij is het vertellen van dat wat ik weet niets anders dan het opruimen van iets wat ik al een tijd met meedraag, waardoor ik mij belast voel, en dat iid mijn reageren naar Marijke beïnvloed. Voor mij is het daarmee klaar. Om op je vraag te reageren, voor mij is daarmee de trigger verleden tijd.

Wat er gebeurt is in mijn reactie over Marijke en haar reactie daarop vraagt nauwkeurig lezen. Ik heb nl niet gezegd dat ze iets zou moeten bekennen en als ze het niet doet dan kan ik dat menselijkerwijs begrijpen. Ik heb haar de mogelijkheid aangereikt, en nu het zich voordoet is dat hét moment om het te doen (voor je het weet is het moment als weer voorbij, gaan we over tot de orde van de dag) omdat als ze dat zou doen dat enkel en alleen in haar eigen voordeel zal zijn.

Voor mij is het verder niet van belang wat Marijke doet, want ik ben in het hele verhaal geen partij, behalve dan dat ik ?een geheimpje? met mij meedroeg die mij steeds zwaarder op de maag kwam te liggen. Dat wat Marijke nu als reactie kan doen is in de eerste plaats voor haar van belang en daarna wellicht voor degenen die bij de situatie rechtstreeks betrokken zijn.

Overigens vind ik wel dat voor Marijke geldt dat als ze er niet voor kiest om deze situatie op te lossen dat dan verder alles wat ze op het forum schrijft, hoe schijnbaar spiritueel en overlopend van zelfinzicht het ook kan lijken, allemaal één grote farce is. Overigens ben ik ook van mening (en dat is mijn ervaring) dat het niet oplossen van dergelijke situaties alle verdere ontwikkeling blokkeert en zich kan uiten op sociaal, fysiek en psychisch gebied, tot aan daadwerkelijke ziektes aan toe. Het leven biedt volop kansen, die je kunt aangrijpen of laten lopen. Bij het laten lopen wordt het echter met de tijd steeds lastiger om het alsnog aan te gaan. Onopgeloste ouwe shit kan zelf dodelijk zijn.

Om nog even op je beeld van de jongen, het meisje en de kat terug te komen: dat geeft prima het dilemma weer waar ik last van heb gehad. Het is mij nu ook helder waar dit voor mij vandaan komt en hoe dit voor mij heeft gewerkt. Ook de reden is mij helder.

Het geheel van wat jij aangegaan bent meen ik te zien zoals het voor jou ook is (wat het ook voor jou betekent).
Het blijft bij mij alleen iets wringen, en dat is dat jij nog steeds zo gericht ben op wat de keuze van Marijke voor effect op haar kan hebben.
ik wil alleen zeggen: Laat los, aan haar wat ze met haar leven doet. (daardoor het woord gerechtvaardigden, het is niet aan jou om voor haar in te vullen hoe haar leven zou gaan verlopen)

Maar het wordt voor mij tijd om los te laten denk ik, want anders schiet is zelf in een rol dat niet klopt, en wil jou op iets attenderen wat ik meen te zien, en gaan wij alles opnieuw vanaf het begin. Ik weet het niet of ik iets kan toevoegen.


Vond je het ook een prettig gesprek? (grapje..)

[Mihaela]

Ik weet het niet of ik prettig zal kunnen vinden als twee mensen zo over mij zouden hebben, en ik niet erbij zou mogen zijn, maar wel lezen en aan de zijlijn op een ander draadje wel kunnen reageren.
Tot nu toe kon ik over het ongemak heen, maar nu vind ik het genoeg.
Als wij verder iets toe te voegen hebben, zal ik fijn vinden als wij het gewoon bij onze gevoelens en bij onszelf zouden houden en de naam van Marijke(en verwijzingen naar haar toe) buiten het gesprek zouden houden.

Ik bedankt bij deze MadeLief dat ze instemde in het gesprek.

Ik heb het gesprek als zeer bijzonder en fijn ervaren Rob, en ik laat het (weer) aan jou over als je nog iets te zeggen hebt (onder de boven genoemde voorwaarden).

Een lieve groet,
Mihaela

[Rob]

Voor mij heeft het tweegesprek zijn nut gehad omdat (zij het in de toegift) mij iets helder is geworden. Het is opgelost, ik kan het duiden, weet waar het vandaan komt en waar het zijn oorsprong heeft.

Omdat jij in het tweegesprek telkens terug komt op 'geweld' wat je ziet, ontkom ik er niet aan om iets verder te gaan in mijn uitleg en het is onontkoombaar dat daarin de naam van Marijke voorbij kwam. Ik heb verder niet de behoefte om het hier over Marijke te hebben.

Ik vraag me wel af waar je ongemak vandaan komt. Ongemak ontstaat daar waar je spanning ervaart. Misschien zouden we kunnen kijken waar die spanning in zit? Ik vermoed in een soortgelijk dilemma als wat de mijne was.

[Mihaela]

Oorspronkelijk geplaatst door Rob

Voor mij heeft het tweegesprek zijn nut gehad omdat (zij het in de toegift) mij iets helder is geworden. Het is opgelost, ik kan het duiden, weet waar het vandaan komt en waar het zijn oorsprong heeft.

Omdat jij in het tweegesprek telkens terug komt op 'geweld' wat je ziet, ontkom ik er niet aan om iets verder te gaan in mijn uitleg en het is onontkoombaar dat daarin de naam van Marijke voorbij kwam. Ik heb verder niet de behoefte om het hier over Marijke te hebben.

Ik vraag me wel af waar je ongemak vandaan komt. Ongemak ontstaat daar waar je spanning ervaart. Misschien zouden we kunnen kijken waar die spanning in zit? Ik vermoed in een soortgelijk dilemma als wat de mijne was.

Ik denk ook dat wat betreft het onderwerp ''indrukken'' wij allebei er mee eens zijn dat het klaar is.

Ik heb het idee dat wij gewoon anders denken over het onderwerp ''confronteren'', maar het is in mijn beleving niet perse nodig om het nu aansluitend te bespreken.
En ik bedoel ook buiten het onderwerp ''indrukken'', gewoon als manier van er naar kijken, naar confrontaties en zo.
Het kan een ander keer weer opgepakt worden als het ter sprake komt, voor mij voelt het best voltooid ons gesprek.

Ik heb heel snel spanning in mijn lichaam, en in mijn geest. Alles om mijn heen raakt mijn pijn. Ik heb dat vooral als er meer mensen bij betrokken zijn. Ik ben gewoon gevoelig, en het aangeven ervan lost het vaak voor mij op.
Ik heb een zeer voldaan gevoel over het gesprek, en hoe ik me er bij gevoeld heb.
De spanning komt bij mij ook omdat ik heel even me van los wil maken en gewoon even rusten.

Ik ga tv kijken, een dans programma: So You Think You Can Dance

Fijne avond Rob

[Mihaela]

Oorspronkelijk geplaatst door Danique

-

Woops, zat in het verkeerde draadje.
Sorry!

hahaha Danique..

[Rob]

Mihaela,

Het laatste wat ik er nog over te zeggen had heb ik gedaan in het andere draadje (?reacties?, bericht 83).

Bedankt zover en prettige avond verder.

[Mihaela]

Oorspronkelijk geplaatst door Rob

(op het draadje : Reactie twee gesprek Rob en Mihaela)

Mooi, dan kunnen we nu onze onversnipperde aandacht richten op mijn vragen aan jou.
Het draadje tweegesprek is nog open, dus we kunnen zo de draad weer oppakken.
Ik ben momenteel druk, dus pas zaterdag heb ik tijd om me er op te concentreren, verwacht ik.
Laat ondertussen vast je gedachten er over gaan, schrijf alvast iets als je de behoefte voelt, dan haak ik zaterdag in.[/QUOTE]

Wat betreft mijn antwoord(en) op jouw vragen, laat ik het nu ook even rusten. Ik kijk er zaterdag met nieuwe ogen naar (als ik terug van mijn bezoek bij vrienden ben).
Het kostte me moeite, maar heb het toch besloten om het gesprek aan te gaan. Ik ben nu ook wel benieuwd naar wat ik erbij zal gaan ervaren.
Ik ga je vragen buiten deze situatie om opnieuw lezen en deze puur op mezelf richten.



tot zaterdag..
Mihaela