Vagebond

[Rennie]

Oorspronkelijk geplaatst door Ulla

Lees wel mee. En ik probeer beide te volgen. Ik weet niet of ik Vagebond altijd even goed begrijp. Maar ik denk in ieder geval ook niet dat dat wat je teveel aandacht geeft daarom per definitie afneemt. En dat soms het doel de middelen (zogenaamd) heiligt. De man met het mes wat ze noemde deed mij hieraan denken. Op het eerste gezicht een ego gebeurtenis. Toch staat ook deze in de dienst van de wens, de stuwing om het wat ik ben (God) te willen ervaren, dat kan alleen ook alleen maar gebeuren omdat er ego is geboren in de dualiteit.

Het lost er eigenlijk al meteen in op als je het herkent. Als dat iedereen dat doet is het zo klaar. Dat gebeurt dus (nog) niet voldoende want ego is hardnekkig. Daarom is het zo een verrekte moeilijke opgave. Die opgave hebben wij blijkbaar meegekregen vanuit ons God zijn. Zou de logische conclusie zijn. Zo moeilijk het misschien ook is om te accepteren, ook het ego komt voort uit wat in de desillusie alleen nog maar God is. En waarin dat ego oplost.

De gebeurtenis vanuit dat zogenaamde buiten raakt ons binnenste en komt samen in die wens gehoor te geven aan die innerlijke roep van God. Buiten en binnen komt samen/lost op in God.

We zijn natuurlijk nog steeds die God die zichzelf wil ervaren maar vanwege identificatie met ego kunnen we God niet meer in elkaar herkennen omdat we met ego te doen hebben. Omdat ego hebberig is en wij niks tekort willen komen zijn we wantrouwend naar elkaar. Het zal toch duidelijk zijn dat in dat wantrouwen en elkaar tekort doen een ego is te herkennen dat zichzelf wil ervaren. In ieder geval herken ik in ego geen God.

Het gouden kalf, als zou dat God zijn, aanbidden in de bijbel staat voor dat ego symbool.

[Rennie]

Oorspronkelijk geplaatst door Ulla

Ook de ongedurigheid staat in de dienst van God. En het onderzoek naar dat ego. Je herkent hoe onzinnig al dat heen en weer is. Wat je uiteindelijk met die ongedurigheid doet en of en in hoever je het dienstbaar maakt i.p.v. nieuwe (ego) schade aan te richten behoeft eventueel weer nader onderzoek.

Nee je hoeft niet te blijven onderzoeken. Vergeet alle randverschijnselen en doe gewoon gedegen zelfonderzoek op jezelf en kom dan maar weer terug in de wereld. Alle onbekend- en onzekerheid over hoe het nou feitelijk allemaal zit en waarover je hier nog druk moet corresponderen om daar een beetje zicht op te krijgen is dan ineens verdwenen.

[Ulla]

Oorspronkelijk geplaatst door Renoir

We zijn natuurlijk nog steeds die God die zichzelf wil ervaren maar vanwege identificatie met ego kunnen we God niet meer in elkaar herkennen omdat we met ego te doen hebben. Omdat ego hebberig is en wij niks tekort willen komen zijn we wantrouwend naar elkaar. Het zal toch duidelijk zijn dat in dat wantrouwen en elkaar tekort doen een ego is te herkennen dat zichzelf wil ervaren. In ieder geval herken ik daar geen God in.

Als je dat wantrouwen durft te laten varen ontstaat er ruimte voor wederzijds vertrouwen. En dan is het niet meer zo belangrijk wat de ander drijft, eerlijk vertrouwen zorgt ervoor dat het terug gekaatst wordt. God herken ik daarin in die zin dat er wel een situatie is die dat eerst mogelijk kan maken.

[Rennie]

Oorspronkelijk geplaatst door Ulla

Als je dat wantrouwen durft te laten varen ontstaat er ruimte voor wederzijds vertrouwen. En dan is het niet meer zo belangrijk wat de ander drijft, eerlijk vertrouwen zorgt ervoor dat het terug gekaatst wordt. God herken ik daarin in die zin dat er wel een situatie is die dat eerst mogelijk kan maken.

Je kunt op de goede wil van ego spelen en zeggen 'durf dat wantrouwen nou eens te laten varen' en dan heb je één onhebbelijkheidje van ego opgelost. Nog vier miljard driehonderd eenenvijftig onhebbelijkheden van ego te gaan.

Je kunt ook gaan moraliseren, anderen regels voorschrijven hoe ze zich hebben te gedragen om het maatschappelijk verkeer een beetje in goed banen te leiden.

Of je doet gedegen zelfonderzoek en bent in een keer van de gehele santenkraam verlost. Als je weer weet 'wat' je bent ben je weer terug bij God die zichzelf wil ervaren.

[Ulla]

Oorspronkelijk geplaatst door Renoir

Of je doet gedegen zelfonderzoek en bent in een keer van de santenkraam verlost.

En dat begint en eindigt met vertrouwen/bereidheid aan de roep gehoor geven van God.

[Rennie]

Oorspronkelijk geplaatst door Ulla

En dat begint en eindigt met vertrouwen/bereidheid aan de roep gehoor geven van God.

Ik begrijp deze zin, denk ik, niet. Ik had het onderstaande als antwoord.

De god in mij wil niets liever dan zichzelf in anderen herkennen en dat wordt belemmerd omdat de anderen zich niet met hun god zijn identificeren maar met hun ego.

Ik ga het maar oppakken als zijnde een gelovige want gelovigen werken vaak met overgave, het ongefundeerde vertrouwen in God. Maar mijn vraag is dan 'als jij je geïdentificeerd hebt met ego hoe herken jij de God in mij dan?'. Je kunt dan nog maar beter van je wantrouwen uitgaan en in mij een Charlatan zien, want als je met mijn ego te maken krijgt ben ik niet te vertrouwen. Voor zulke gevallen is er, hoera hoera, gedegen zelfonderzoek waarin je vertrouwd raakt met ego en zijn activiteiten om iemand in te palmen, een rad voor ogen te draaien en dergelijken. Wanneer je z'n trucjes doorhebt stink je daar niet meer in.

Al moet het mooiste dan nog komen, het gaandeweg steeds beter leren kennen en herkennen van Waarheid, want dat is God, wij zijn die Waarheid.

[Ulla]

Oorspronkelijk geplaatst door Renoir

De god in mij wil niets liever dan zichzelf in anderen herkennen en dat wordt belemmerd omdat de anderen zich niet met hun godzijn identificeren maar met hun ego.

De god in jou wil graag de god in anderen ontmoeten in zijn volle aanwezigheid. Pas je dan wel op dat je je niet (teveel) afhankelijk maakt van die belemmering. Zo klinkt het nu namelijk wel.

[Ulla]

Oorspronkelijk geplaatst door Renoir

Ik begrijp deze zin, denk ik, niet. Ik had het onderstaande als antwoord.

De god in mij wil niets liever dan zichzelf in anderen herkennen en dat wordt belemmerd omdat de anderen zich niet met hun god zijn identificeren maar met hun ego.

Ik ga het maar oppakken als zijnde een gelovige want gelovigen werken vaak met overgave, het ongefundeerde vertrouwen in God. Maar mijn vraag is dan 'als jij je geïdentificeerd hebt met ego hoe herken jij de God in mij dan?'. Je kunt dan nog maar beter van je wantrouwen uitgaan en in mij een Charlatan zien, want als je met mijn ego te maken krijgt ben ik niet te vertrouwen. Voor zulke gevallen is er, hoera hoera, gedegen zelfonderzoek waarin je vertrouwd raakt met ego en zijn activiteiten om iemand in te palmen, een rad voor ogen te draaien en dergelijken. Wanneer je z'n trucjes doorhebt stink je daar niet meer in.

Al moet het mooiste dan nog komen, het gaandeweg steeds beter leren kennen en herkennen van Waarheid, want dat is God, wij zijn die Waarheid.

God herkent God. Als je dat een keer echt weet dan verzwakt het ego gaandeweg en dat is overgave en vertrouwen hebben. Ik heb niet zoveel met wantrouwen, daarmee dien ik eerder het ego dan God. En dat eerste is niet zomaar verdwenen, dat heb je zelf uitgelegd. Dus kun je je idd maar beter overgeven aan dat weten. En er is ook niets mis met je roep naar Zelfonderzoek.

[Rennie]

Oorspronkelijk geplaatst door Ulla

De god in jou wil graag de god in anderen ontmoeten in zijn volle aanwezigheid. Pas je dan wel op dat je je niet (teveel) afhankelijk maakt van die belemmering. Zo klinkt het nu namelijk wel.

Je draait het om, het is de afhankelijkheid van ego die belemmerd het is de natuurlijke toestand van de mens om god in elkaar te ontmoeten.

[Vagebond]

Oorspronkelijk geplaatst door Renoir

Je blijft 'uitdagen' maar mangelen om het ingang te kunnen laten vinden. Uitdagen is een egoactiviteit en ego is een belemmerende factor bij het doen van gedegen zelfonderzoek. Keur je ego activiteiten goed, onderwerp je het ego ook niet aan dat onderzoek en blijf je na het onderzoek met een ego zitten. Als je over leermeesters (Guru's) hoort die zich misdragen dan is er altijd sprake van een overgebleven ego.

Wij mangelen niks Renoir. Wij hebben alleen niet het beperkte zicht waar jij je op laat aanzien. Er is niks dat ons kan belemmeren gedegen onderzoek te doen te behalve dat wanneer wij onszelf die beperking opleggen. Wij zien verder geen ego, het ego is iets dat niet bestaat behalve in de hoofden van hen die haar scheppen, zo'n beetje als dat in jou hoofd gebeurd.

De beperkingen die je mij door het zien van ego toeschrijft is niet mijn beperking maar het hebben van ego is ieder zijn beperking, ik ben er door mijn gedegen zelfonderzoek vrij van. Omdat ik er vrij van ben zie ik wat ego aanricht. Hoe je het ook toepassing wilt laten vinden uitdagen is een egoactiviteit en een beperking om te kunnen zien. Ik zie het beperken.

Nou zo bijzonder is het niet hoor wat je ziet, de rest van ons heeft ook ogen in zijn of haar hoofd en ziet derhalve ook wel hoe de wereld erbij ligt. Of men vervolgens ook de hand in eigen boezem zal willen steken is natuurlijk een totaal ander verhaal, want dat vereist nu eenmaal het e.e.a. aan moed, doorzettingsvermogen en inzicht, zoals jij dat ook wel weet.

Byron Katie realiseerde zich bij het zien van een kakkerlak, dat is een factor buiten haar zelf. Echter we hebben het niet over een directe realisatie maar het doen van gedegen zelfonderzoek. De motivatie tot het doen van onderzoek kan een trigger van buitenaf zijn en dan is de motivatie om het te doen anders. Voor het doen van gedegen zelfonderzoek is er niet zo'n trigger van buitenaf, I know I have been there.

Gedegen onderzoek is gewoon gedegen onderzoek en begint ergens op een punt waar het vanaf daar zich met vallen en opstaan voortzet. Het punt waar het begint is verder niet zo van belang, dat kan namelijk overal en nergens zijn. Het enige wat o.i. geld is dat men er aan begint, hoe en wanneer men er aan begint wordt uiteindelijk bepaald door het moment dat er ergens een lichtje gaat branden in het verdwaasde brein.

Met betrekking tot het doen van gedegen zelfonderzoek is er voor diegenen die zich ergens hebben gerealiseerd dat er geen buiten is maar dat zij zich uitsluiten in de eigen droomwereld bewegen met door henzelf geschapen droombeelden verdwijnt idd de zgn buitentrigger, zij triggeren zichzelf tot het doen van zelfonderzoek. Wij hebben dat al eerder aangegeven. We know, we are there.

Dat wij indrukken van buitenaf ervaren is geen argument om het bij gedegen zelfonderzoek te betrekken, in het gedegen zelfonderzoek hebben wij met niemand dan alleen ons zelf te maken. Als het onderzoek is afgerond ben je weer in de wereld.

Zoals gezegd wij ervaren geen buiten, echter delen van ons, wij hebben het dan niet over ene Vagebond en/of Renoir ect. als personage/deelgeheel, maar over bv Jan, piet, Klaas en Marie ect. als personages/deelgehelen, menen dat er nog wel een buiten is. Waarmee we dus zeggen dat wanneer je weer in de wereld bent, je terug bent in je eigen droom met als opdracht jezelf uit de duisternis van het onbewuste te halen. Maw wij zijn dan nog niet klaar, we hebben een gedeelte afgerond, maar daar is dan ook alles mee gezegd. Met een een beetje pech kunnen we weer net zo hard verdwalen, zeker nadat we net ontwaakt zijn en nog bezig zijn met de slaap uit de ogen te wrijven, als voor die tijd. I know I've been there.

Nogmaals ik ben niet, wat je me maar steeds in de schoenen probeert te schuiven, angstig voor ego. Nogmaals ik zie wat het ego in de wereld aanricht en dat is niet veel goeds en dat blijf ik roepen. Want met het doen van gedegen zelfonderzoek raak je er van verlost. Wil je een betere wereld kijk dan wat ego aanricht maar liever nog doe gedegen zelfonderzoek. Je dankt god op je blote knieën beperkt te worden door je ego en het niet zien wat het aanricht. Kijk eens wat het aanricht in de wereld zou ik zeggen en overweeg dan opnieuw of je er wel zo blij mee moet zijn.

Wij zeggen niet dat je angstig bent voor ego. Wanneer je angstig zou zijn zou je niet voortdurend bezig zijn met het scheppen van ego en je er vervolgens aan vastklampen alsof het je alles is. Je bent angstig voor iets anders. En nee wij danken god op ons knieën dat wij zaken kunnen zien voor wat ze zijn, dat jij dat vervolgens weer overgiet met een ego-sausje is een ander verhaal.

Opnieuw 'je hebt geen gedegen zelfonderzoek gedaan' want je spreekt vanuit ego en je daar op wijzen is geen krampachtigheid. Het blijven volhouden is om jou te laten inzien wat ego aanricht maar je bent zo met je ego geïdentificeerd dat je dat niet kunt ziet.

Nogmaals wij zijn niet blind en als gevolg daarvan hebben wij niet de behoefde ego te blijven scheppen, zoals jij daar bij voortduring mee bezig bent Renoir, wij hebben andere prioriteiten of dat door jou en/of anderen nu wel of niet wordt waargenomen doet in principe, op dit moment, niet ter zake. Op een dag zul je voor jezelf ontwaken en zien onzinnig je bezig was mbt wat wij zijn, sterker nog je zult je vroeger of later bij ons voegen wanneer je beseft wat wij zijn.

Ik zie wat jou gedrag bepaald of je dat nou leuk vindt of niet. En ik kan omdat ik vanwege het gedegen onderzoek bekend ben met ego zelfs voorspellen hoe je reacties zullen zijn. Dat vindt ego hoogst onaangenaam en gaat uitdagen. Om die reden is uitdagen egostuff. En als je geen respons krijgt omdat je met een 'niet ego' te maken hebt raak je verward of maakt vreemde sprongen. Dat alles zie ik je doen.

Sorry, maar wij zijn niet verward hoor, zelfs al maken wij rare sprongen in jou ogen. Vooralsnog zit ik hier rustig op mijn stoel en zie jou je dansje doen en af en toe zeg ik daar dan over. Zoals nu waar we het kennelijk nog steeds over het woordje 'uitdagen' hebben dat jij maar blijft overgieten met een ego-sausje, je moet bepaald gek op dat sausje zijn zoals wij dat al vaker hebben aangegeven. Zoek ff in jezelf waar het gaat om wat zich bij jou uitgedaagd ziet zijn en dat als hoogst onaangenaam ervaart. Wie weet wordt je dan wakker voor jezelf, you never know.

Is het bekend dat ik liever in de comfortzone zit? Wat een comfort is dat hé om met jou in gedachtewisselingen verwikkeld te zijn. Ik kan wel iets leukers bedenken. Je moest eens aan iemand vragen met wie je zo in gesprek bent zoals met mij of ze ongedurigheid bij je ervaren. Rob schreef eerder al dat ie vond dat ik het lang volhoud. Hier reageert ook verder niemand, ik denk dat ze het allemaal al lang geleden hebben opgegeven om jou iets duidelijk te maken. Dus ik weet echt wel waar ik ongedurig van wordt.

Ja dat hebben we gezien, dat Rob dat schreef. Wij vinden ook dat je het nogal lang volhoudt.

Wanneer jij je niet comfortabel voelt wanneer je in gesprek bent met ons, zou er, uitgaande van wat je ons allemaal verteld hebt, toch ergens een belletje moeten gaan rinkelen mbt jezelf, denk je ook niet Renoir? Zoals gezegd wij zijn niet de oorzaak van jou ongedurigheid, dat zit in jouzelf.

Ja ik denk ook dat men het lang geleden met ons heeft opgegeven of zou het ook zo kunnen zijn dat men ademloos ons gesprek aan het volgen is omdat zij het belang voor zichzelf er misschien wel van inzien. Het is niet onze wens/behoefde dat men zich in ons gesprek mengt, mogelijk zoek jij voor jezelf een ontsnappingsweg via de tussenkomst van anderen, dat zou kunnen. In dat geval zullen wij iedereen oproepen om jou te komen redden, wat denk je daarvan?