Marie's perikelen

[Maria]

Oorspronkelijk geplaatst door Rob

Het zijn de hero?sche verhalen die ons raken. Zo keek ik vroeger graag naar Floris en las ik de boeken van de Kameleon. Maar het zijn altijd maar verhalen en vaak maar delen van verhalen waar weer verhalen achter zaten.

Ja, mee eens, en ze raken ons omdat ze een soort universeel iets vertegenwoordigen, bepaalde waarden. Waarden wonen in verhalen, aldus Bram Moerland. Alleen zijn velen in het verhaal gaan geloven, in plaats van alleen dat geraakt/bewogen worden te ervaren.

[Mion]

Oorspronkelijk geplaatst door Rob

Esoterisch geneuzel, lieve Mion ?
Romantisch escapisme als uitvlucht voor zoekers die weigeren wakker te worden, meer niet.

Maar goed, het is fijn dat je weet wat te doen of niet te doen ...

Rob, waarom de toevoeging lieve?

Ik nodig je graag uit te kijken naar je aanname!

[Nadje]

Oorspronkelijk geplaatst door marie

Vluchten kan nog altijd!!!

Vluchten kan niet meer.

https://www.youtube.com/watch?v=sE2yz-L64ag

[Maria]

Oorspronkelijk geplaatst door Theo

Gnostici richten zich op hun innerlijke Bron. Een Gnosticus die dat niet doet, die bestaat niet.

Ik vroeg niet om herhaling van je standpunt, maar waar je dat op baseert. Je richten op je innerlijke bron wil niet zeggen dat je al het andere afwijst, dat de wereld of wat er in je hoofd omgaat "je geen snars kan schelen" (zoals jij stelt). Ik ben dat in de gnostiek nergens tegengekomen en daarom vraag ik waarop je dat baseert. Ik heb eerder de indruk dat je er je eigen gnostieke draai aan hebt gegeven, maar lees het graag als het anders is.

Het valt mij heel erg op dat je in het begin hier, als Theo, je heel open en bescheiden opstelde en dat dat in korte tijd is veranderd in een soort gesloten en versteende ik-weet-het-houding. Herken je je hierin, en zo ja, wat is er dan met die oorspronkelijke houding van je gebeurd?

[Rob]

Oorspronkelijk geplaatst door Mion

Rob, waarom de toevoeging lieve?

Omdat het vanuit de innerlijke beweging van mijn hart goed was om te doen ?

[Mion]

Oorspronkelijk geplaatst door Rob

Omdat het vanuit de innerlijke beweging van mijn hart goed was om te doen ?

Stom van me je dit te vragen!
Leuk gevonden antwoord zoals jou wel eigen.

De uitnodiging daar ga je liever aan voorbij?

[Rob]

Oorspronkelijk geplaatst door Mion

De uitnodiging daar ga je liever aan voorbij?

Graag, maar een andere keer, moet nu aan het werk.

[Theo]

Oorspronkelijk geplaatst door Maria

Ik vroeg niet om herhaling van je standpunt, maar waar je dat op baseert. Je richten op je innerlijke bron wil niet zeggen dat je al het andere afwijst, dat de wereld of wat er in je hoofd omgaat "je geen snars kan schelen" (zoals jij stelt). Ik ben dat in de gnostiek nergens tegengekomen en daarom vraag ik waarop je dat baseert. Ik heb eerder de indruk dat je er je eigen gnostieke draai aan hebt gegeven, maar lees het graag als het anders is.

Het valt mij heel erg op dat je in het begin hier, als Theo, je heel open en bescheiden opstelde en dat dat in korte tijd is veranderd in een soort gesloten en versteende ik-weet-het-houding. Herken je je hierin, en zo ja, wat is er dan met die oorspronkelijke houding van je gebeurd?

Ja, ik herken me daar wel in. Zelfkennis gedijdt het beste in een open en bescheiden houding. Met dat soort gelijkgestemde mensen ontwikkel ik mijzelf graag. Het geeft een bepaalde sfeer, je leert je Christuskant ontwikkelen vanuit bewust 'zijn'. Mensen versterken elkaar daar in, er ontstaat een soort krachtveld. Dat kan ook met twee mensen het geval zijn. Eenheid heeft de neiging elkaar op te zoeken in het 'zijn'.

Wat je in het begin dus zag was gedienstigheid naar de andere leden toe.
Wat je nu ziet is dat ik me mee laat slepen in het ego-gedoe op dit forum.

Die oorspronkelijke houding is er nog, maak je geen zorgen. Wel bedankt dat je mij er op attent maakt, ondanks dat ik het zelf ook bij mijzelf had waargenomen.

Vwb je eerste opmerking: aan Gnostiek kan je alleen maar je eigen draai geven. Deze discussie maakt mij er opmerkzaam op waarom de Gnostiek zich bedient van metaforen. Wat dat betreft is mijn eigen 'mee laten slepen' leerzaam. Het sterven van de egodood is geen verhaal wat rechtstreeks verteld kan worden. Daar zit voor mij een lering in. Ik zie op dit forum hoe men reageert als je een versteende ik-weet-het-houding aanneemt. Men gaat in de contramine. Dan kan ik wel roepen dat dat ego-eigen is en zo. Maar het herhalen van dat soort kretologie is zinloos.

De waarheid kennen is 1 ding, hoe je er mee omgaat in de egowereld is nog weer wat anders.

[Ulla]

Oorspronkelijk geplaatst door marie

En dat heeft niets met sprookjes te maken. Om daar toe te komen, om dat inzicht onder de mensen te doen inzien zullen er inderdaad meer en meer mensen moeten opstaan die inzien dat er buiten of naast de 'reële wereld' een voor ons nu nog 'irre?le wereld' bestaat. In het begin duikelen die mensen, die tot die ontdekking komen, nog onherroepelijk van de ene wereld in de andere wereld, waar ze als voorbeeld van het bestaan van die 'andere wereld' kunnen dienen maar echte linken zijn ze niet omdat ze steeds weer de reële wereld als niet ter zake doende afschrijven ipv in te zien dat die reële wereld één is met de irre?le wereld en dat de echte verbinding tussen die twee alleen dan kan tot stand gebracht worden indien men echt de éénheid van alles nastreeft en beleeft.

Dan zal God, de schepper en zijn totale schepping opnieuw verenigd zijn.

Ik herken je punt maar of er naast deze wereld nog irre?le werelden bestaan is het punt toch ook weer niet. Alles bestaat of kan bestaan of geschapen worden in illusie net zoals ook deze wereld lijkt te bestaan. In die zin kent de schepping of schepper zeker geen grenzen. Of het nu om deze of een volgende werelden gaat. Al dan niet ineen.

Als je al die werelden gebruikt als houvast en zekerheid of zelfs als middel om iets te willen bewijzen, je stellingen te deponeren, te preken, of iets van dien aard dan blijf je hangen in ego concepten van eigen en persoonlijke waarheden en in de (ego) strijd hangen over al deze dingen. De eenheid is ook niet pas daar waar je denkt of hoopt heen te gaan, die ligt al in jezelf besloten. Als je in dat inzicht bent beland verdwijnt ook je behoefte om over al dit maar te blijven te spreken. En zeker met mensen die er niets mee willen of kunnen. Waarheid geeft ruimte om dit alles al dan niet zelf te ontdekken. Dan valt er ook niets meer na te streven. Wel te onderzoeken, ontdekken en in te zien. Eenheid is er al zolang je niet wilt scheiden door alsmaar onderscheid te willen aanbrengen.

[Maria]

Oorspronkelijk geplaatst door Theo

Wat je in het begin dus zag was gedienstigheid naar de andere leden toe.Wat je nu ziet is dat ik me mee laat slepen in het ego-gedoe op dit forum.

OK, duidelijk, de intentie dienstbaar te zijn vind ik mooi.

Vwb je eerste opmerking: aan Gnostiek kan je alleen maar je eigen draai geven.

OK, dan had ik dat juist begrepen.

De waarheid kennen is 1 ding, hoe je er mee omgaat in de egowereld is nog weer wat anders.

Misschien 1 stapje ertussen: als je de waarheid kent, daar zelf naar handelen? Misschien dat het omgaan-met / meesleep probleem dan vervalt. Als je de verhalen, die van jezelf en die van anderen, ziet voor wat ze zijn, verhalen, dan stel je ook niet meer zo snel je eigen verhaal tegenover dat van een ander, of in ieder geval, dat zou je dan doen met minder stelligheid vermoed ik.