Mihaela's arena

[habbuthabnot]

Oorspronkelijk geplaatst door Rob

Wat vind je er zo mooi aan?

Ik vind het eerder verdrietig.

Mijn schild ende betrouwen
zijt Gij, o God mijn Heer,
op U zo wil ik bouwen,
Verlaat mij nimmermeer.
Dat ik doch vroom mag blijven,
uw dienaar t'aller stond,
de tirannie verdrijven
die mij mijn hart doorwondt.



Mooi he?!

Hab

[Maria]

Oorspronkelijk geplaatst door Mihaela

Ik werd ook vrij snel ontroert door de tekst. Toen ik nog een keer aan mijn vriend las, bleef de ontroering even intens naar boven komen..

Ik vroeg me ook af: Wat is dat wat zo ontroert?
Want als ik al mijn ideeën opzij zet, dan is er niets meer wat het zou hoeven ontroeren.
Zware ouderdom, voorbije jeugd, waarom is het gezien worden nog steeds zo belangrijk?
Als men volkomen vrij is, wordt leed en vreugde anders gezien?

Alsnog, hoe de vrouw zichzelf liet zien in de brief, getuigde van zichzelf zien volgens mij..

Ja, ik weet niet precies wat mij ontroerde, maar het gebeurde wel. Voor mij zat het niet in dat "gezien worden" maar meer in de melancholie van het voorbije.

[Maria]

Oorspronkelijk geplaatst door Rob

Wat vind je er zo mooi aan?

Ik vind het eerder verdrietig.

Ik zie het verdrietige erin ook. Ik vind ontroering niet onprettig of lelijk, ook niet als er verdriet bij zit. Op zichzelf vind ik het een mooie emotie, met een zachtheid. En dat was vooral wat ik voelde, ontroering. Beweging van het ouder worden en dingen die voorbijgaan, en ook iets dat niet verandert.

Waarom vond je het verdrietig?

[Maria]

Oorspronkelijk geplaatst door habbuthabnot

Mijn schild ende betrouwen
zijt Gij, o God mijn Heer,
op U zo wil ik bouwen,
Verlaat mij nimmermeer.
Dat ik doch vroom mag blijven,
uw dienaar t'aller stond,
de tirannie verdrijven
die mij mijn hart doorwondt.



Mooi he?!

Hab

Hab! Prachtig! Ik vind dat we ze alle 15 weer uit ons hoofd moeten kennen.

Na 't zuur zal ik ontvangen
van God mijn Heer dat zoet,
daarna zo doet verlangen
mijn vorstelijk gemoed:
dat is, dat ik mag sterven
met eren in dat veld,
een eeuwig rijk verwerven
als een getrouwen held

[Rob]

Oorspronkelijk geplaatst door habbuthabnot

Mijn schild ende betrouwen
zijt Gij, o God mijn Heer,
op U zo wil ik bouwen,
Verlaat mij nimmermeer.
Dat ik doch vroom mag blijven,
uw dienaar t'aller stond,
de tirannie verdrijven
die mij mijn hart doorwondt.



Mooi he?!

Hab

Ja, prachtig!

En dan meteen er achter aan:

Ontwaakt! verworpenen der Aarde
Ontwaakt! verdoemd in hong'ren sfeer
Reed'lijk willen stroomt over de Aarde
en die stroom rijst al meer en meer
Sterft, gij oude vormen en gedachten
Slaaf geboor'nen, ontwaakt! ontwaakt!
De wereld steunt op nieuwe krachten
begeerte heeft ons aangeraakt;

[Rob]

Oorspronkelijk geplaatst door Maria

Ik zie het verdrietige erin ook. Ik vind ontroering niet onprettig of lelijk, ook niet als er verdriet bij zit. Op zichzelf vind ik het een mooie emotie, met een zachtheid. En dat was vooral wat ik voelde, ontroering. Beweging van het ouder worden en dingen die voorbijgaan, en ook iets dat niet verandert.

Waarom vond je het verdrietig?

Misschien is het wat je schrijft, de melancholie van het voorbije.
En ik proef ook verdriet om dat wat niet is geweest.
Of misschien naar dat wat is geweest en niet meer terugkomt.

Ouder worden staat voor mij voor verzoenen.
Afronden van dat wat nog als onaf wordt ervaren.
In het reine komen met dat wat (niet) is geweest.
En daar kun je niet jong genoeg een begin mee maken.

[Pionne]

Oorspronkelijk geplaatst door Rob

Ouder worden staat voor mij voor verzoenen.
Afronden van dat wat nog als onaf wordt ervaren.
In het reine komen met dat wat (niet) is geweest.
En daar kun je niet jong genoeg een begin mee maken.

Haha, m??i Rob!

[Maria]

Oorspronkelijk geplaatst door Rob

Ouder worden staat voor mij voor verzoenen.
Afronden van dat wat nog als onaf wordt ervaren.
In het reine komen met dat wat (niet) is geweest.

I see. I geloof voor mij meer in het reine komen met dat wat niet meer terugkomt. Dat het zo onherroepelijk een onomkeerbare kant uitgaat.

[habbuthabnot]

Oorspronkelijk geplaatst door Maria

Hab! Prachtig! Ik vind dat we ze alle 15 weer uit ons hoofd moeten kennen.

Na 't zuur zal ik ontvangen
van God mijn Heer dat zoet,
daarna zo doet verlangen
mijn vorstelijk gemoed:
dat is, dat ik mag sterven
met eren in dat veld,
een eeuwig rijk verwerven
als een getrouwen held

Ongelofelijk mooi!
En dat alles zomaar aan ons allen ter beschikking gesteld.
Een grote trouwe held.

hab

[habbuthabnot]

Oorspronkelijk geplaatst door Rob

Ja, prachtig!

En dan meteen er achter aan:

Ontwaakt! verworpenen der Aarde
Ontwaakt! verdoemd in hong'ren sfeer
Reed'lijk willen stroomt over de Aarde
en die stroom rijst al meer en meer
Sterft, gij oude vormen en gedachten
Slaaf geboor'nen, ontwaakt! ontwaakt!
De wereld steunt op nieuwe krachten
begeerte heeft ons aangeraakt;

....begeerte heeft ons zeker aangeraakt.....

Maar wel heel mooi, ook dit!