Marie's perikelen

[marie]

Oorspronkelijk geplaatst door Ulla

Ik herken je punt maar of er naast deze wereld nog irre?le werelden bestaan is het punt toch ook weer niet. Alles bestaat of kan bestaan of geschapen worden in illusie net zoals ook deze wereld lijkt te bestaan. In die zin kent de schepping of schepper zeker geen grenzen. Of het nu om deze of een volgende werelden gaat. Al dan niet ineen.

Toch zolang je al die werelden gebruikt als houvast en zekerheid of zelfs als middel om mensen hierop te willen wijzen..zoals je nu bv doet dan blijf je hangen in ego concepten van eigen en persoonlijke waarheden en ook in de ego strijd hangen over al deze dingen. De eenheid is ook niet pas daar waar je denkt of hoopt heen te gaan, die ligt al in jezelf besloten. Als je in dat inzicht beland verdwijnt ook je behoefte om hierover maar te blijven uit te spreken. Waarheid geeft ruimte om dit alles al dan niet zelf te ontdekken. Dan valt er ook niets meer na te streven. Wel te onderzoeken, ontdekken en in te zien. Eenheid is er al zolang je niet wilt scheiden door alsmaar onderscheid te willen aanbrengen.

In feiten om zich ten volle bewust te worden of te zijn van iets, moet men het eerst weten af te scheiden van het geheel. Die afscheiding gebeurt heel dikwijls door het negatieve opdat op die manier de mens er zich eindelijk bewust van gaat worden.

Voor mij is het nu duidelijk geworden dat ik mij, mijn Klein persoontje moet afscheiden van het groter geheel waarin ik mijzelf voortdurend als onbeduidend onderdeel projecteerde.
Dus alle aanvallen of opmerkingen van anderen over zelfonderzoek, egowerking, angsten, conceptinvullingen... begreep ik niet en zag ik werkelijk niet zitten want ik zag mijzelf niet vervuld van ego, noch van angst, noch van concepten wat mijzelf betrof want mijn ideeën over de buitenwereld sluiten bij mij veel meer aan bij de harde werkelijkheid dan bij conceptueel denken; maar ikzelf, mijn persoon had en heeft geen plaats in al die 'waarheden'.

Voor mijzelf is de vraag nu of ik erin zal slagen om mijzelf als afgescheiden onderwerp van onderzoek te nemen. Ergens is de vraag of ikzelf zo interessant ben, in mijn Eigen ogen, om daar mijn tijd in te steken, vooral ook omdat het antwoord zal zijn dat ikzelf, het ego in feiten slechts een illusie is en vooral omdat ik, instinctief dat misschien al weet en ernaar handel.
Enfin verder onderzoek moet dat uitmaken.

[Theo]

Oorspronkelijk geplaatst door Maria

OK, duidelijk, de intentie dienstbaar te zijn vind ik mooi.

Ik weet niet of intentie het goede woord is. In dienstbaarheid ontstaat eenheid in het samenzijn met de mensen om je heen. Op een gegeven moment ontstaat hier een hunkering, een verlangen naar.

Misschien 1 stapje ertussen: als je de waarheid kent, daar zelf naar handelen? Misschien dat het omgaan-met / meesleep probleem dan vervalt. Als je de verhalen, die van jezelf en die van anderen, ziet voor wat ze zijn, verhalen, dan stel je ook niet meer zo snel je eigen verhaal tegenover dat van een ander, of in ieder geval, dat zou je dan doen met minder stelligheid vermoed ik.

Ja, daar moet ik mijn weg nog in vinden. Tussen gelijkgestemden gaat dat gemakkelijk. Op een forum als dit, waar van alles op af komt, ligt het anders.
Hoewel het wel zo zou 'moeten' werken op een forum als dit.

Ik ben het onderwerp 'Gnosis' naar mij toe aan het trekken. En dat zou bij mij een eigenaarschap veronderstellen. Hetgeen uit de aard van de zaak natuurlijk niet zo kan zijn. De gebruikers hier laten hun verhalen er op los. Maar vanuit waarheid is er een weten dat zij die Gnosis niet kennen er überhaupt geen zinnig woord over kunnen vertellen. Je hebt het gelijk aan je zijde, dan is het ook zinloos om tot vervelens toe mijn verhaal er tegenover te zetten.

Nogmaals dank voor het wijzen hier op.

[Maria]

Oorspronkelijk geplaatst door Theo

Ik weet niet of intentie het goede woord is. In dienstbaarheid ontstaat eenheid in het samenzijn met de mensen om je heen. Op een gegeven moment ontstaat hier een hunkering, een verlangen naar.

Naar eenheid?

[Theo]

Oorspronkelijk geplaatst door Maria

Naar eenheid?

Ja. Dat wat je bent wilt gerealiseerd. Het vult zichzelf in.

[Ulla]

Oorspronkelijk geplaatst door Theo

En voor je zelf heb je al besloten dat het opgeven van dat concept wel in het niet bestaande hiernamaals kan gebeuren. Yeah right. Het ene niet bestaande concept geeft 'zichzelf' in een ander niet bestaand concept op. Hans en Grietje is er niks bij, de sprookjeswereld waar jij in verblijft.

Wat wel of niet mogelijk is in al dan niet bestaande werelden is m.i. geen garantie of voorwaarde voor onderzoek, inzicht en zelfkennis. Net zo goed dat je kunt geloven in concepten en denkbeelden kun je ook geloven in het concept dat dat wat niet onomstotelijk bewijsbaar is nooit kan bestaan. Op het moment dat je het gebruikt om je erachter te verschuilen heb je wel de juiste insteek voor Zelfonderzoek. En dat geldt net zo goed voor mensen die het totaal onmogelijk achten dat er meer (illusie) geschapen is dan de waarneembare materiële wereld. Ook serieus zelfonderzoek kan zo een farce worden, waarachter alsnog ego schuil gaat.

[Ulla]

Oorspronkelijk geplaatst door marie

In feiten om zich ten volle bewust te worden of te zijn van iets, moet men het eerst weten af te scheiden van het geheel. Die afscheiding gebeurt heel dikwijls door het negatieve opdat op die manier de mens er zich eindelijk bewust van gaat worden.

Voor mij is het nu duidelijk geworden dat ik mij, mijn Klein persoontje moet afscheiden van het groter geheel waarin ik mijzelf voortdurend als onbeduidend onderdeel projecteerde.
Dus alle aanvallen of opmerkingen van anderen over zelfonderzoek, egowerking, angsten, conceptinvullingen... begreep ik niet en zag ik werkelijk niet zitten want ik zag mijzelf niet vervuld van ego, noch van angst, noch van concepten wat mijzelf betrof want mijn ideeën over de buitenwereld sluiten bij mij veel meer aan bij de harde werkelijkheid dan bij conceptueel denken; maar ikzelf, mijn persoon had en heeft geen plaats in al die 'waarheden'.

Voor mijzelf is de vraag nu of ik erin zal slagen om mijzelf als afgescheiden onderwerp van onderzoek te nemen. Ergens is de vraag of ikzelf zo interessant ben, in mijn Eigen ogen, om daar mijn tijd in te steken, vooral ook omdat het antwoord zal zijn dat ikzelf, het ego in feiten slechts een illusie is en vooral omdat ik, instinctief dat misschien al weet en ernaar handel.
Enfin verder onderzoek moet dat uitmaken.

Ik vrees dat ik het niet snap. Gebruik je nu je eigen persoon als concept in die zin dat je anders niet tot eenheid kunt komen? Alles wat je gelooft (en ik acht het dus absoluut niet uitgesloten dat er meer is dan de waarneembare materiële wereld) gebruiken als uitgangspunt om tot eenheid te kunnen komen geeft voor mijn gevoel juist een beperkt horizon.

[Nadje]

Oorspronkelijk geplaatst door Theo

Ja. Dat wat je bent wilt gerealiseerd. Het vult zichzelf in.

Wat je (ten diepste) bent wil niks. Het realiseert zich in het moment. Zou ik zeggen.

[Theo]

Oorspronkelijk geplaatst door Ulla

Wat wel of niet mogelijk is in al dan niet bestaande werelden is m.i. geen garantie of voorwaarde voor onderzoek, inzicht en zelfkennis. Net zo goed dat je kunt geloven in concepten en denkbeelden kun je ook geloven in het concept dat dat wat niet onomstotelijk bewijsbaar is nooit kan bestaan. Op het moment dat je het gebruikt om je erachter te verschuilen heb je wel de juiste insteek voor Zelfonderzoek. En dat geldt net zo goed voor mensen die het totaal onmogelijk achten dat er meer (illusie) geschapen is dan de waarneembare materiële wereld. Ook serieus zelfonderzoek kan zo een farce worden, waarachter alsnog ego schuil gaat.

In de uiteindelijke overgave wordt ieder concept losgelaten. Het kan dan niets meer uitmaken wat voor concepten er ooit waren. Want uiteindelijk blijkt 'ik' dan ook een concept te zijn.

Maar er volgt altijd de terugkeer naar het 'gewone leven' en daar zijn concepten soms nodig om zaken handen en voeten te geven.

Mijn inziens kan dus het zelfonderzoek alleen afgerond worden als deze totale overgave geweest is. Dan immers wordt het ongeziene gezien. Dat is de dag des oordeels, de bokken (het onware) en de schapen (het ware) worden gescheiden. Maar je kan niks afdwingen, hij -die dag-zal komen als een dief in de nacht.

[Puppetji]

Oorspronkelijk geplaatst door Theo

Maar je kan niks afdwingen, hij -die dag-zal komen als een dief in de nacht.

Op de pagina van mijn ware gnosticus / 'helder-ziende staat een tekst (niet van hem) waaruit dit aanvullend:

...Maar alle inspanning is tevergeefs, want zijn bestemming is niet te blijven die hij is (maatschappelijke aap) en het kan lang of kort duren, maar onherroepelijk moet hij wijken voor het nieuwe. In hem drijft een kracht die niet van deze wereld is en eens komt die definitief in botsing met zijn instinkt tot zelfbehoud.

(Bron)

[Maria]

Oorspronkelijk geplaatst door Theo

Ja. Dat wat je bent wilt gerealiseerd. Het vult zichzelf in.

Je schreef dat hier een "hunkering" naar was, naar die eenheid, middels contact met gelijkgestemden. Heb je die nodig dan? Byron Katie zou zeggen dat je juist de niet-gelijk-gestemden zou moeten opzoeken om te kijken wat dat in jou teweegbrengt .