Nadjes stekkie

[Freerider]

Oorspronkelijk geplaatst door Nadje

Je weet niet wat je mist.

Het was maar een grapje natuurlijk. Maar het zou een verhelderend experiment zijn als wij in elkaars rol konden stappen. Als ik met mijn 'zijn' jouw leven en denken zou ervaren en vice versa.

We lopen natuurlijk wel het risico dat een van ons twee niet meer terug wil.
Van ruilen komt huilen.

[Nadje]

Oorspronkelijk geplaatst door Freerider

Van ruilen komt huilen.

Daarom kunnen we d'r maar beter niet aan beginnen.

[glans]

Oorspronkelijk geplaatst door Nadje

Nah ja.....wat moeten jullie d'r mee? Helemaal niks. Nadje moest het blijkbaar even kwijt.

ik hoop voor jou dat het lucht gegeven heeft & sterkte!

[Rennie]

Oorspronkelijk geplaatst door Esradha

Ik bedoelde dat zelfhaat ertoe zou kunnen leiden niet in de ik-vorm te willen spreken. Een goede vorm om uit die Nadje te stappen en niet te hoeven dealen met de haat van die Nadje. Een beetje ook zoals Renoir schrijft. Ik zeg niet dat het zo werkt, maar dat is de indruk die het geeft.

Zoals jij dat leest 'een vorm om uit Nadje te stappen om niet te hoeven dealen met de haat van die Nadje' lees ik zelf niet als betekenis in mijn woorden.
Als je dat er uithaalt dan heb ik het verkeerd geschreven.

Bedoeld is dat deze manier van kijken dicht zit bij ongedifferentieerd bewustzijn, derhalve zonder het gebruikelijke egoaspect van oordelen en veroordelen. Normaliter van anderen maar hier met betrekking tot je zelf. Zoals Nadje dat hier het beste zelf omschrijft.

Oorspronkelijk geplaatst door Nadje

Ik maak geen onderscheid tussen "ik" en Nadje, integendeel, de "ik" valt weg waardoor allEEN Nadje overblijft.

[Nadje]

Het zal voor de meesten geen verrassing zijn dat ik nogal een opgewonden standje kan zijn. In het verleden kon ik mezelf dan helemaal opfokken en compleet doordraaien. Ik kon dat ook op geen enkele wijze een halt toeroepen. Pak 'm beet de afgelopen 10 jaar, ouder en wijzer geworden en in rustiger vaarwater terechtgekomen, hebben zich dergelijke escalaties niet meer voor gedaan. Niet alleen een zegen voor mij, maar ook en vooral voor de omgeving. Nu ik echter de afgelopen weken weer onder behoorlijke druk kom te staan (al dan niet zelf opgelegd) merk ik dat de oude mechanismes, waarvan ik gedacht had dat ze definitief tot het verleden behoorden, hernieuwd de kop gaan opsteken en in volle hevigheid lijken terug te keren. Voor mijn gevoel is het echt alle zeilen bijzetten om niet opnieuw terug te vallen in destructief gedrag. Het vraagt het uiterste aan zelfbeheersing en relativering, merk ik. Is dit nu wel of niet goed, vraag ik me soms af. Ik kan, bij momenten, terug verlangen, naar het gooi- en smijtwerk en het alles in elkaar trappen........ik kan me herinneren hoe dat destijds enorm opluchtte.......nu hou ik me in. Met moeite.

De woorden van mijn ouwe, trouwe vriend Jed Mc Kenna, komen spontaan weer bovendrijven. "Ook dit gaat weer voorbij". En zo is het maar net.

[Rennie]

Oorspronkelijk geplaatst door Nadje

Het zal voor de meesten geen verrassing zijn dat ik nogal een opgewonden standje kan zijn. In het verleden kon ik mezelf dan helemaal opfokken en compleet doordraaien. Ik kon dat ook op geen enkele wijze een halt toeroepen. Pak 'm beet de afgelopen 10 jaar, ouder en wijzer geworden en in rustiger vaarwater terechtgekomen, hebben zich dergelijke escalaties niet meer voor gedaan. Niet alleen een zegen voor mij, maar ook en vooral voor de omgeving. Nu ik echter de afgelopen weken weer onder behoorlijke druk kom te staan (al dan niet zelf opgelegd) merk ik dat de oude mechanismes, waarvan ik gedacht had dat ze definitief tot het verleden behoorden, hernieuwd de kop gaan opsteken en in volle hevigheid lijken terug te keren. Voor mijn gevoel is het echt alle zeilen bijzetten om niet opnieuw terug te vallen in destructief gedrag. Het vraagt het uiterste aan zelfbeheersing en relativering, merk ik. Is dit nu wel of niet goed, vraag ik me soms af. Ik kan, bij momenten, terug verlangen, naar het gooi- en smijtwerk en het alles in elkaar trappen........ik kan me herinneren hoe dat destijds enorm opluchtte.......nu hou ik me in. Met moeite.

De woorden van mijn ouwe, trouwe vriend Jed Mc Kenna, komen spontaan weer bovendrijven. "Ook dit gaat weer voorbij". En zo is het maar net.

Ja terugval, het komt vaak met teleurstelling, maar misschien moet je toch eerst nog wat meer 'stoom' kwijt. Alles heeft te maken met het rondzingen van energie en inderdaad, zoals Jed Mc Kenna zegt, ook dit gaat weer voorbij.

Sterkte met het voorbijgaan.

[Nadje]

Oorspronkelijk geplaatst door Renoir

Ja terugval, het komt vaak met teleurstelling, maar misschien moet je toch eerst nog wat meer 'stoom' kwijt. Alles heeft te maken met het rondzingen van energie en inderdaad, zoals Jed Mc Kenna zegt, ook dit gaat weer voorbij.

Sterkte met het voorbijgaan.

Teleurstelling inderdaad. Verwachtingen. Gelukkig zojuist een vriendin gebeld en haar gevraagd of ze bereid was even naar me te luisteren omdat ik simpelweg even stoom moest afblazen. Mijn letterlijke woorden. Dat luchtte op. Ik heb haar hartelijk bedankt. Zo kan het dus ook. En een stuk minder destructief. Maar het moet er wel uit. Ik moet alleen een minder destructieve vorm/uitlaatklep vinden. Ik moet hulp leren vragen en minder hoge eisen aan mezelf (en de omgeving) stellen. Ik moet loslaten, overgeven en vertrouwen. En dan komt alles goed. Sterker nog, dan is het goed. En stoom (al of niet afgeblazen) is ook goed. Alleen heb ik, Nadje daar problemen mee. De stoom is het punt niet. Nadje is het probleem. Het wordt gezien. Dank voor je blijk van medeleven. Het is zeer gewaardeerd.

[Nadje]

Onbeschrijfelijk.

Waarom willen beschrijven
dat wat onbeschrijfelijk is?
Omdat dat ergens beschreven staat?

Waar dan?
Waar is ergens?
Hier of daar?
Hem of haar?
Hij of ik?

Brengt dat ons ergens?
Is dat waar?

Waar is wat is.
Waarom ook.

Ik zelf.

[Ulla]

Oorspronkelijk geplaatst door Nadje

Teleurstelling inderdaad. Verwachtingen. Gelukkig zojuist een vriendin gebeld en haar gevraagd of ze bereid was even naar me te luisteren omdat ik simpelweg even stoom moest afblazen. Mijn letterlijke woorden. Dat luchtte op. Ik heb haar hartelijk bedankt. Zo kan het dus ook. En een stuk minder destructief. Maar het moet er wel uit. Ik moet alleen een minder destructieve vorm/uitlaatklep vinden. Ik moet hulp leren vragen en minder hoge eisen aan mezelf (en de omgeving) stellen. Ik moet loslaten, overgeven en vertrouwen. En dan komt alles goed. Sterker nog, dan is het goed. En stoom (al of niet afgeblazen) is ook goed. Alleen heb ik, Nadje daar problemen mee. De stoom is het punt niet. Nadje is het probleem. Het wordt gezien. Dank voor je blijk van medeleven. Het is zeer gewaardeerd.

Je kunt je nog wel de vraag stellen of je daarmee niet ook weer relativeert of nog (te) hoge verwachtingen aan jezelf stelt. Wat weer vraagt om teleurstellingen i.p.v. oplossingen van de gedachten en gevoelens waar je mee kampt. Waarom moet je dat alles? Waarom mag je gevoel er eigenlijk niet zijn? Van (nog) niet kunnen loslaten, niet overgeven en niet vertrouwen.

De oplossing komt als je eraan toe bent. Niet eerder en ook niet later.
dat duurt zolang het duurt. Niks mis mee door het een handje te helpen. En soms ook even wenselijk om een noodrem in te bouwen voor je destructiviteit. Je merkt immers van zelf als het niet voldoende is het op die manier te doen. Althans als je open en eerlijk naar binnen gaat bij jezelf. Dan worden alle maatregelen die je neemt ook geen afleiding van het werkelijk gedachte en gevoelde.

[Nadje]

Dit omdat het zo onbeschrijfelijk mooi is en alles zegt wat er te zeggen valt en mijn stemming van dit moment zo prachtig vertegenwoordigd.

http://www.youtube.com/watch?v=fmpSWlVdKmo