23 February 2014, 21:30 | #841 | |
In memoriam
Geregistreerd: 27 April 2010
Berichten: 489
|
Citaat:
|
|
23 February 2014, 22:12 | #842 | |
Vicaris
Geregistreerd: 27 April 2010
Berichten: 107
|
Citaat:
|
|
23 February 2014, 22:28 | #843 | |
In memoriam
Geregistreerd: 27 April 2010
Berichten: 489
|
Citaat:
|
|
23 February 2014, 22:34 | #844 | |
Missionaris
Geregistreerd: 18 April 2010
Berichten: 275
|
Citaat:
|
|
23 February 2014, 22:42 | #845 | |
Vicaris
Geregistreerd: 27 April 2010
Berichten: 107
|
Citaat:
|
|
23 February 2014, 23:12 | #846 |
In memoriam
Geregistreerd: 27 April 2010
Berichten: 489
|
Dank voor jullie lieve en bemoedigende woorden. Alle hier ervaren stress valt te reduceren tot het mechanisme van niet goed genoeg zijn. Dat wist ik al wel, maar er lijkt telkens weer een diepere laag onder een laag te zitten. Enfin, wie kent dat niet? Beredeneren heeft geen zin. Begrip voor degenen die je stimuleerden om iemand te worden, ipv te zijn, en daarmee jou afwezen als degene die je simpelweg was, helpt niet (meer). Jezelf vergelijken met anderen die het beroerder getroffen hadden of hebben, doet niks af aan jouw (mijn) pijn. Er was pijn, en om de één of andere reden vond ik dat ik er geen recht op had. Althans niet om die te laten zien. Te onbelangrijk. Niet de moeite waard. Zeker als je begrijpt waarom anderen doen en zijn zoals zij zijn. Eveneens het product van opvoeding, conditionering en cultuur. Maar ik besef me nu (pas) dat die pijn er wel degelijk was. Echt was. Omdat ze zich nog steeds voordoet. Bij tijd en wijle en onder extreme omstandigheden (van druk). En de pijn, in welke vorm dan ook, valt voor mij heel helder te herleiden naar het basisprincipe van niet goed genoeg zijn. Anders te moeten zijn/worden dan je bent. En dat terwijl ik in een liefdevol gezin ben groot gebracht. En altijd beseft heb dat er onvoorwaardelijk van me gehouden werd. Dus ik bevind me in een bevoorrechte positie en daar ben ik me terdege bewust van. Ondanks dat is het lijden ook niet aan mij voorbij gegaan. Ik mag mijn rol van de sterke te zijn binnen dat gezin nu wel afleggen. Zonder mezelf gelijk in de slachtofferrol te plaatsen. Er was pijn. Die was echt. En er was geen aandacht voor. Nu wel. Het werd tijd. Beter laat dan nooit zullen we maar zeggen. Dank voor de mogelijkheid mijn gevoelens hier te uiten en verwoorden. Ik heb het gevoel dat dat nu het meest helpend voor me is.
|
24 February 2014, 11:34 | #847 | |
Jubilaris
Geregistreerd: 30 January 2011
Berichten: 178
|
Citaat:
|
|
27 February 2014, 23:58 | #848 |
In memoriam
Geregistreerd: 27 April 2010
Berichten: 489
|
Deze zin pikte ik eruit. Ik heb er een hele tijd op zitten staren. Ik ben tot de volgende conclusie gekomen. Waar zit 'm nu de bottleneck? Ik denk dat ik 'm heb gevonden. Het punt zit er 'm in dat je verteld wordt dat je dingen anders zou moeten/kunnen doen. Dat je (iemand) anders zou kunnen/moeten zijn. Nou is daar op zich nog niet zo veel mis mee. Sterker nog, dat gaat vanzelf. Alles en iedereen bevindt zich immers in een voortdurende staat van verandering, het punt zit'm dan ook in de (onderliggende) suggestie dat het beter kan. Dat jij beter zou moeten zijn/weten....En beter staat nu eenmaal tegenover slechter. Dat impliceert derhalve dat jij dan blijkbaar zo niet goed genoeg bent. Zo is het m.i. ook meestentijds bedoelt, door opvoeders bv. Terwijl de juiste suggestie zou moeten zijn, op gewezen zou moeten worden dat er sprake is van de mogelijkheid tot vervolmaking van jou als mens. Een volledig, volwassen mens worden en (later) zijn. Daarin ontbreekt de (mogelijkheid tot het zien van) afwijzing. Het één wordt niet tegenover het andere gesteld. Je bent al volmaakt. Maar je kunt je hier als mens vervolmaken. Dat ligt voor mij toch net even anders. Daar kan op gewezen worden. Bij deze. Het is toch gvd allemaal wat, als je op mijn leeftijd nog steeds met deze dingen worstelt? Maar ja, alleen maar als ik me vergelijk met anderen, die er eerder achter waren dan ik. Ik ben nu eenmaal een laatbloeier. Maar bloeien zal ik. Gvd......
|
28 February 2014, 09:56 | #849 | |
Missionaris
Geregistreerd: 18 April 2010
Berichten: 275
|
Citaat:
Gelukkig heeft het zich doorgezet en ben je je er ten diepste bewust van geworden. Welke Nadje ben je, de heldere of de verkrampte ? De heldere ben je als het issue met je niet speelt, de verkrampte ben je als je je best aan het doen bent (anders te zijn dan je bent). |
|
2 March 2014, 19:41 | #850 |
In memoriam
Geregistreerd: 27 April 2010
Berichten: 489
|
Speciaal voor Robbie.
Omdat ik je zo innig liefheb. En ik het hier dan soms makkelijker kan zeggen dan IRL. Nu is zo'n moment.
http://www.youtube.com/watch?v=CgzFzMis5Qo |