Mihaela's arena

[Mihaela]

Oorspronkelijk geplaatst door glans

volgens mij treedt er dan gewoon een basale natuurwet in werking:
eten of gegeten worden.

soms toont de natuur zich in al haar schoonheid: prachtige zonsondergangen, idyllische bospaadjes, overweldigende bloemenzee?n, imposante bergtoppen enz.
een andere keer dringt haar wrede kant zich op.

Ja, precies zoals het (innerlijke) leven.. Het nemen zoals het is begint bij mij een 'gewoonte' te worden..

[glans]

nemen zoals het is.
misschien is het wel mooi als je dit zo kunt zeggen Mihaela.
ik weet het niet.
echt niet.

nemen zoals het is.
misschien is het helemaal niet de bedoeling om het te nemen zoals het is.
zoals een vlinder zich toch echt door de krappe opening van een cocon moet wringen (door de weerstand/het verzet heen breken a.h.w.) om krachtige vleugels te krijgen.
waarom genoegen nemen met kruipen als je gemaakt bent om te vliegen.

nemen zoals het is.
wat doe jij als je op het strand een aangespoeld zeehondje vindt?

[Sterre]

Oorspronkelijk geplaatst door Mihaela

Dat kan je over alles zeggen, als mensen uitgebreid over het weer hebben, of over zelfkennis, of over God, of over welke onderwerp dan ook.
weer zo een dooddoener, wat jij hier schrijft..

Dat mijn mening een dooddoener is, is dan weer jouw interpretatie. Laat ik het zo zeggen: wat er hier onder ieders avatar staat is de mening/interpretatie van Renoir. Niets meer en niets minder.

En wat er nu onder mijn avatar staat kan ik me helemaal in vinden: ik ben niet zo boeiend, wel geboeid door wat de beweegredenen van mensen zijn om te doen of te zeggen wat ze doen of zeggen.

Het weer en God vind ik interessantere gespreksonderwerpen dan mensen in hokjes zetten door het geven van naampjes of ondertitels, maar das dus maar gewoon mijn mening. Als jij en Renoir er van genieten, ben ik blij voor jullie.

Soms als ik een melige bui heb (vaak samen met mijn dochter) kan ik ook heel puberaal reageren: dat is zoals ik het namen noemen ervaar. Flauw, melig, maar niet boeiend. Ieder z'n ding zullen we maar zeggen.

[Sterre]

Oorspronkelijk geplaatst door glans

het verhaal van de vlinder ken ik.
biologisch gezien klopt dit ook.

ik begrijp ook je punt als je zegt dat de zeehondenpopulatie juist wel eens kan verzwakken door de opvang van huilers.
de vraag is nog steeds: wat doe je als je een zeehondenpup zonder moeder op het strand aantreft?
laat je hem/haar over aan het lot van de natuur?
of maak je gebruik van de middelen/mogelijkheden die tot je beschikking staan om het dier te redden?

(zelf zou ik voor het laatste gaan...omdat ik niet anders kan...niet uit behoefte oid)

hoewel ik ook wel snap/weet dat je misschien wel ergens een grens moet trekken...vind ik dit echt een heel lastig punt.
zo belde ik vorig jaar de dierenambulance toen een koolmeeskuikentje aangevallen was door een kat en in de poort strompelde...ik kon het niet aanzien en ik kon het ook niet doden om het uit zijn lijden te verlossen.
het heeft me wekenlang beziggehouden...en noem het sentimenteel/overbezorgd enz.

jij/ik/wij zijn maken ook deel uit van deze zelfde natuur.
dan mag je toch ook je middelen/mogelijkheden voor deze zelfde natuur gebruiken om er zorg voor te dragen.
maja...goede bedoelingen hoeven niet altijd ook een goede uitwerking te hebben.
niets doen dan maar???

Het is denk ik vooral afgaan op je gevoel/intuïtie: als een bedoeling verkeerd uitpakt, maar je hebt wel je hart gevolgd en iets met liefde gedaan, is het naar mijn mening nooit verkeerd. We zijn nu eenmaal mensen die fouten maken. Het gaat zoals het gaat: ik zie fouten eigenlijk ook eerder als leermoment dan als fout. Tenminste als de keuze met een oprechte intentie is gemaakt. Zolang we de bereidheid hebben om te leren is het toch eigenlijk nooit echt fout?

[Sterre]

Aanvulling op mezelf: ik denk trouwens wel dat we hulp mogen aanbieden, maar niet op moeten dringen als het om mensen gaat. Vertrouwen hebben en los durven laten: mensen eigen verantwoordelijkheid gunnen en niet afhankelijk laten worden... Zoiets bedoel ik te omschrijven.

[Sterre]

Oorspronkelijk geplaatst door Ulla

Is maar net wat je zelf bedenkt. Meer past er niet.

Ik zie momenteel alleen maar zon en strand.
Hoop dat jullie net zo genieten van het mooie weer!

Ik geniet niet van het strand, maar wel van het mooie weer en avonturieren (en alles wat bij goed-voelen hoort) op vakantie.

Tnx voor deze mooie, vrolijkmakende wens Ulla en van hetzelfde :) !

[Ulla]

Oorspronkelijk geplaatst door glans

nemen zoals het is.
wat doe jij als je op het strand een aangespoeld zeehondje vindt?

Diegene bellen die erover gaat en het laten helpen. Helaas ligt het niet alleen maar aan de natuur zelf als zeehonden sterven. En er problemen met de populatie zijn. Op die manier kun je het zelf niet voorkomen maar toch nog iets doen. Een hulpeloze baby laat ik ook niet liggen. Ondanks overbevolking.

[Mihaela]

Oorspronkelijk geplaatst door glans

nemen zoals het is.
misschien is het wel mooi als je dit zo kunt zeggen Mihaela.
ik weet het niet.
echt niet.

nemen zoals het is.
misschien is het helemaal niet de bedoeling om het te nemen zoals het is.
zoals een vlinder zich toch echt door de krappe opening van een cocon moet wringen (door de weerstand/het verzet heen breken a.h.w.) om krachtige vleugels te krijgen.
waarom genoegen nemen met kruipen als je gemaakt bent om te vliegen.

nemen zoals het is.
wat doe jij als je op het strand een aangespoeld zeehondje vindt?

Nemen zoals het is betekent niet dat je weerloos naar kijkt..

en ja, duiven en konijnen redden is mij vaak voorgekomen. Maar zo een zeehondje past niet in mijn rugzak, dus zal ik zeker dat doen wat mogelijk is om hem te redden, want het leven wilt geleefd worden..
hmhm... heb hier thuis een strijd met de meren, die graag willen eten en leven, en ik en mijn vriend soms een paar vermorzelen... dus heeft een zeehondje meer recht om te leven dan een meer, of een kip dat op mijn bord heerlijk ligt, of ..
God sta me bij in deze Glans.. ..

[Mihaela]

Oorspronkelijk geplaatst door Sterre

Soms als ik een melige bui heb (vaak samen met mijn dochter) kan ik ook heel puberaal reageren: dat is zoals ik het namen noemen ervaar. Flauw, melig, maar niet boeiend. Ieder z'n ding zullen we maar zeggen.

Dan is het niet ieder zijn ding zullen we maar zeggen, want jij doet dat: flauw en melig met je dochter, Renoir doet dat tot mijn vermaak.. dus ons ding allemaal. Of begrijp ik iets verkeerd?

[Mihaela]

Oorspronkelijk geplaatst door Sterre

maar niet boeiend.

Is dat zo? Dat wat jou in beslag neemt op dat moment is het boeiend. Zo zie ik dat, anders doe je iets maar half...