Het is zoals het is.

[moi]

Nog maar een keertje in alle simpelheid, het ervaren.

Je kijkt naar een appel(bewustzijn),
je ouwehoerd over hoe hij zou smaken ( de zoektocht naar jezelf),
Je wilt weten hoe hij smaakt (Bewustzijnservaren),
Keer op keer op keer op keer (ego bewustzijn).

Zelf zul je een hap moeten nemen dan word je een Appel (ervaring),
Vragen stoppen. ( Je Bent Evaren ),
Je weet NU.

Zou toch van de zotte zijn dat je na deze ervaring nog blijft ouwehoeren over hoe een appel smaakt?
Of ben IK nu gek.

Oeps Moi dat klinkt anders niet heel erg interlectueel hoor.
Ow ja, vergat ff hoe dom ik ben

[Mihaela]

Oorspronkelijk geplaatst door moi

Je kijkt naar een appel(bewustzijn),
je ouwehoerd over hoe hij zou smaken ( de zoektocht naar jezelf),
Je wilt weten hoe hij smaakt (Bewustzijnservaren),
Keer op keer op keer op keer (ego bewustzijn).

Zelf zul je een hap moeten nemen dan word je een Appel (ervaring),
Vragen stoppen. ( Je Bent Evaren ),
Je weet NU.
Of ben IK nu gek.


Ow ja, vergat ff hoe dom ik ben

Blijf happen Moi tot dat er geen appel meer over is, en niets meer te ouwehoerde valt..

[Hans]

Oorspronkelijk geplaatst door Renoir

Het 'ik' dat verlangt is hetgeen in de weg zit dat te zijn. Je bent al Bewustzijn maar je ego heeft een rookgordijn opgeworpen, daaraan ben je niet zelf schuld, het is je opgedrongen om maatschappelijk te kunnen functioneren.
Wat je kunt doen is de aard van het ego doorgronden dat de mist veroorzaakt.

En daar gaat het fout denk ik, het ego(die oa afweer in werking stelt)
is ontstaan bij het weerloze kind, die met het(onbreken van) eigen begrip daadwerkelijk reden zag voor levensgevaar.
Mama uit het zicht? dood gaan, tot aan niet gezien worden via aandacht psychisch en fysiek.
Door zichzelf daartegen te beschermen is er een idee ontstaan dat het aan het kind ligt, een kutkind met goede ouders is te overleven.
Een kind wat er mag zijn, met ouders die in welke mate dan ook dat gevoel niet bevestigen voelt levensbedreigend.
Dat kan trouwens via voor ons schijnbaar onbenullige zaken, en is ook niet als schuldaanwijzend bedoeld.

Van daaruit stroomt dat je volwassenheid in en daarna ook de gehele maatschappij.
Hieruit zijn hele religies en stromingen onstaan,....vooral om het maar niet over het kindzijn te hebben.
Onze angst voor het "gevaar" word via die "trucs" zogenaamd omzeild.
Als je dat via puur rationele wegen(zoals advatia/KB)wilt verwerken geloof ik dat je iets "verzint"
Er zijn voorbeelden genoeg van verzonnen dingen waar mensen nog steeds stellig in geloven, voor hun is dat onomstotelijk waar.
Advaita "klopt" wel, maar vergeet voor het "gemak"(=angst) iets,.....

Dus is simpelweg ontkennen of niet geloven van het ego is een te eenzijdige weg, een kunstmatige,.....
In bv renoir's opmerkingen die ik in vroegere en topics van nu lees, herken ik genoeg van het weggedrukte, het geraakte, het cynisme.

Ego herkent ego? Kind herkent kind?

Het is dus niet de maatschappij(buiten jezelf) maar het kleine beschadigde kind in je die het ego in stand houd.
En het ego kan zulke "wonderen" verrichten dat het dat volledig ontkent en het niet meer(lijkt) te voelen.

Het is dus eerder opgedrongen om gevoelsmatig te kunnen functioneren(als kind), die maatschappij kwam later pas.

[Ulla]

Dood gaan is het probleem niet. Elk levend wezen geeft zich over als het niet beïnvloed wordt door het idee van een maatschappij (ik,ego, mind).
Ook het weerloze kind, welke niet gevoed wordt door zijn ouders om
een of andere redenen. Puur natuur en instinct verhindert doorgaans dat dat gebeurt. Behalve als er misschien iets mis is en natuurlijke afstoting.

Mind maakt juist vaak dat dat wel fout gaat bij mensen.
Maar ik weet niet helemaal zeker of ik je betoog goed heb begrepen.

[Bigbear]

Oorspronkelijk geplaatst door Hans

En daar gaat het fout denk ik, het ego(die oa afweer in werking stelt)
is ontstaan bij het weerloze kind, die met het(onbreken van) eigen begrip daadwerkelijk reden zag voor levensgevaar.
Mama uit het zicht? dood gaan, tot aan niet gezien worden via aandacht psychisch en fysiek.
Door zichzelf daartegen te beschermen is er een idee ontstaan dat het aan het kind ligt, een kutkind met goede ouders is te overleven.
Een kind wat er mag zijn, met ouders die in welke mate dan ook dat gevoel niet bevestigen voelt levensbedreigend.
Dat kan trouwens via voor ons schijnbaar onbenullige zaken, en is ook niet als schuldaanwijzend bedoeld.

Van daaruit stroomt dat je volwassenheid in en daarna ook de gehele maatschappij.
Hieruit zijn hele religies en stromingen onstaan,....vooral om het maar niet over het kindzijn te hebben.
Onze angst voor het "gevaar" word via die "trucs" zogenaamd omzeild.
Als je da7t via puur rationele wegen(zoals advatia/KB)wilt verwerken geloof ik dat je iets "verzint"
Er zijn voorbeelden genoeg van verzonnen dingen waar mensen nog steeds stellig in geloven, voor hun is dat onomstotelijk waar.
Advaita "klopt" wel, maar vergeet voor het "gemak"(=angst) iets,.....

Dus is simpelweg ontkennen of niet geloven van het ego is een te eenzijdige weg, een kunstmatige,.....
In bv renoir's opmerkingen die ik in vroegere en topics van nu lees, herken ik genoeg van het weggedrukte, het geraakte, het cynisme.

Ego herkent ego? Kind herkent kind?

Het is dus niet de maatschappij(buiten jezelf) maar het kleine beschadigde kind in je die het ego in stand houd.
En het ego kan zulke "wonderen" verrichten dat het dat volledig ontkent en het niet meer(lijkt) te voelen.

Het is dus eerder opgedrongen om gevoelsmatig te kunnen functioneren(als kind), die maatschappij kwam later pas.

Mooi stuk Hans. Dank voor je openheid.

[Rob]

Oorspronkelijk geplaatst door Hans

Advaita "klopt" wel, maar vergeet voor het "gemak"(=angst) iets,.....

Dus is simpelweg ontkennen of niet geloven van het ego is een te eenzijdige weg, een kunstmatige,.....

Waarheen leidt (volgens jou) de weg die wij moeten gaan?

[Rennie]

Oorspronkelijk geplaatst door Hans

Dus is simpelweg ontkennen of niet geloven van het ego is een te eenzijdige weg, een kunstmatige,.....
In bv renoir's opmerkingen die ik in vroegere en topics van nu lees, herken ik genoeg van het weggedrukte, het geraakte, het cynisme.

Ik neem niet de moeite om op je te antwoorden, je hebt een psycholoog nodig of Aad die thuis is in kindmechanismen, ik heb het over iets totaal anders.

[Rennie]

Oorspronkelijk geplaatst door Ulla

Zeg je nu dan dat alleen al noemen van dit voorbeeld ( gedachten), de illustratie dus al afleidt ook al geloof ik er niet in? Omdat er nog steeds de mogelijkheid van geloof inzit, alleen al omdat ik het noem? Ook al zeg ik dat ik er niet in geloof? Het leidt zeker af, als je zo bezig moet. Omg. In die zin zeker beter geen voorbeelden/illustratie meer te gebruiken.

Je benoemd inderdaad erg veel, dus kennelijk heb je ook al die deelgebieden die je benoemd onder je aandacht. Wat ik ten principale bedoel is dat je het simpel moet houden en niet teveel zijwegen bewandelen. Ik kan niet echt diep in je concept, je verhaal, datgene wat je hier weergeeft meegaan want het wordt mij te complex, ik kan het niet meer volgen.

[Hans]

Oorspronkelijk geplaatst door Ulla

Ook het weerloze kind, welke niet gevoed wordt door zijn ouders om
een of andere redenen. Puur natuur en instinct verhindert doorgaans dat dat gebeurt.

Doordat wij gedachten hebben/kunnen maken, kunnen we ook daardoor van onze natuur en instict afraken, en daardoor dingen niet "goed" doen.

Als een afhankelijk wezen als een baby niet goed "verzorgd" word, dan zorgt zijn denken ervoor dat het het kan handlen, alleen wel op een manier die later voor storing kan zorgen.
Geen enkel levend wezen geeft zich over aan de dood, tenminste niet als het nog een uitzicht heeft, alleen de mens(kind) gaat er iets over denken.

Een mensenouder verstaat ook als geen enkele andere dierenouder het vak om het in opvoeden "fouten" te maken, door zijn/haar gedachten.

En weer niet om te wijzen, of iemand aan een schandpaal te nagelen, maar om te beseffen wat ook het ego/slapen van de ouders bij een kind aan kunnen richten.

Een bewuste ouder is denk ik automatisch een betere denk ik.

[Hans]

Oorspronkelijk geplaatst door Rob

Waarheen leidt (volgens jou) de weg die wij moeten gaan?

Via mij natuurlijk,....ik heb alleen geen forum!!!!!!!!!!!







Maar serieus,....gewoon de weg die je gaat, en mijn weg is nu even dat ik de (volgens mij) belangrijkste bron over geslagen zie worden.