7 August 2011, 11:55 | #81 | |
Geregistreerd: 27 April 2010
Berichten: 0
|
Citaat:
Misschien kun je het ook wel zelfherinnering noemen. Iemand vraagt aan mij wat voor kleur ondergoed ik aan heb. Een vraag over mijn persoon, niet waar? Ik sta met een broek en een shirt voor de andere persoon. Nu moet ik toch echt gebruikmaken van mijn geheugen om te kunnen antwoorden. Ik kan ook op dat moment zo ontspannen zijn, dat er helemaal geen beeld naar bovenkomt en ik ook helemaal geen behoefte heb, dat er een beeld over de persoon bovenkomt. Gedachten over onszelf kunnen lang wegblijven. |
|
7 August 2011, 12:11 | #82 |
Geregistreerd: 27 April 2010
Berichten: 0
|
Wanneer er bijvoorbeeld irritatie bij je bovenkomt, waar denk je dan aan? Het zal mijn ego wel zijn.
Op dat moment ga je eigenlijk je irritatie uit de weg. Je overtuiging van een ego doet je dus ergens ongevoeliger zijn, minder hier en nu, minder verantwoordelijk. Zonder ego ga je er gewoon voor, voel je wat je voelt en denk je wat je denkt, zonder daar dan meteen conclusies over te hebben. Veel spiritueel georienteerde mensen reageren zo bij minder leuke gedachtes en gevoelens, dat zal mijn ego wel zijn. (Bron afbeelding: http://jonkeegan.com/illo.php?id=121) |
7 August 2011, 12:30 | #83 |
Passed by
Geregistreerd: 3 March 2011
Berichten: 0
|
|
7 August 2011, 12:35 | #84 |
Geregistreerd: 27 April 2010
Berichten: 0
|
|
7 August 2011, 14:38 | #85 |
Geregistreerd: 27 April 2010
Berichten: 0
|
Het spirituele zoeken van veel mensen gaat gepaard met de gedachte, hoe overwin ik mijn ego?
Als je nou niet uitgaat van zulk geloof, waar zit je dan? Dan zit je meteen bij al je zogenaamde onvolkomenheden. En wat dan? De vraag is wil je er dan nog vanaf en zo ja, hoe? Wanneer je niet steeds iets anders de schuld geeft in jezelf, word je steeds gevoeliger voor wat is. Voel je wat je voelt en denk je wat je denkt. Dan kan het zijn dat je gewoon hier en nu verandert naar inzicht en of behoefte. Woede voelen, haat voelen, irritatie voelen, pijn voelen, afgunst voelen,... nou wat zal dan je volgende stap zijn? Misschien geen Een stap, omdat met het echt voelen, met het echt ervaren, daar zelf al de oplossing ligt. Omdat vaak zulke gevoelens vaak slechts signalen zijn. Even terug naar de basis. Even diep ademhalen... Okee ik ben er weer. 'Wat was je vraag ook alweer?' |
7 August 2011, 15:55 | #86 | |
Asprirant lid
Geregistreerd: 29 May 2011
Berichten: 0
|
Citaat:
In het andere geval zou het willen zeggen dat jij Nathan de onderbroek bent en dat de persoon tegenover jou aan je vraagt welke kleur je hebt. Waarschijnlijk is ie dan blind anders zou ie dat niet vragen vermoedelijk. |
|
7 August 2011, 16:57 | #87 | |
Geregistreerd: 27 April 2010
Berichten: 0
|
Citaat:
En wie of wat is 'Nathan' anders dan al zie zaken die specifiek naar de richting van deze persoon (hier in zijn stoel nu achter de pc) wijzen? Wat is Nathan werkelijk? Het hart, de nieren,..., bepaalde gedachten, bepaalde gevoelens? Bestaat de persoon hier niet uit al die zaken? |
|
7 August 2011, 18:11 | #88 |
Geregistreerd: 27 April 2010
Berichten: 0
|
'Ego', in het Latijn het persoonlijk voornaamwoord van de eerste persoon enkelvoud. (Wikipedia.)
Je kunt onmogelijk je bestaan ontkennen, want anders las en schreef je hier niet. De - totale - persoon kan omschreven worden als het 'ik'. Ik ben hier en nu. Ik ga naar mijn werk. Et cetera. Je bent het zelf. Het bewustzijn is de inhoud. Ook al verandert de inhoud. De waarnemer is het waargenomene, ook al verandert het waargenomene. De Waarheid is niets anders dan dat het bewustzijn en de inhoud gelijk zijn. Ik ben niemand anders dan de inhoud. Je bent de wereld die je waarneemt. In dat bewustzijn kun je niets vinden, dat je 'ik' zou kunnen noemen. Ook bestaat er geen bewustzijn zonder inhoud. Want je bent bewust dankzij de inhoud. En de inhoud krijgt betekenis door het licht dat aanwezig is. Aan de ene kant ben je bewustzijn zelf en aan de andere kant ben je alles wat je waarneemt. Gedachtes bepalen de inhoud, en zonder gedachtes ben je leeg. Zonder zelfbeeld zijn we de perfecte spiegel. Maar iedere spiegel vangt uiteindelijk stof. In mij bestaat alles, zoals het is. Maar iedere vorm van gehechtheid bepaalt/is het zelfbeeld. Zonder gehechtheid aan wat is kan er volgens mij geen sprake zijn van een zelfbeeld. De kleinste gehechtheid bouwt het zelfbeeld. Gehecht zijn aan je uiterlijk, gehecht zijn aan je gedachtes, gehecht zijn jouw kinderen, et cetera. Omdat ik mijn zelfbeeld niet zie als mijn ego, heb ik er ook geen problemen mee. Er is geen concurrentie tussen twee ikken, de ene ik die het beter weet dan het andere ik. Het ene ik die het andere probeert te beheersen. Het zelfbeeld vertegenwoordigt een verhaal, informatie, en dergelijke. Het zelfbeeld hoort bij de mens van vlees en bloed om goed te kunnen functioneren binnen de samenleving. Jouw zelfbeeld is niet de mijne, maar door jouw informatie kan ik redelijk bepalen - bijvoorbeeld - of deze baan geschikt is voor jou. Ieder mens heeft zijn of haar verhaal. Soms klopt er niets van zulke verhalen, dan kan zo'n verhaal (zelfbeeld) behoorlijk gaan opbreken. Je kunt je niet hechten volgens mij aan je zelfbeeld, wel kun je proberen het te beheersen, vals te spelen... Dan heb je mogelijk gewoon een verkeerd zelfbeeld. Ook informatie van derden kan je zelfbeeld verkeerd beinvloeden. Je ouders, bijvoorbeeld, hebben dingen gezegd over jou als klein kind wat helemaal niet waar blijkt te zijn, maar je hebt er wel in geloofd, het heeft jouw zelfbeeld voor een tijd beinvloed. Het zelfbeeld is relatief, kan redelijk tot zeer onredelijk zijn. Door het zelfbeeld niet als je ego te zien, blijf je vrij in het onderzoeken ervan op waarheid en gebreken. Zie je het als je ego, dan zal er sprake zijn van haat en of angst naar het zelfbeeld. Het zelfbeeld kan op een draak lijken maar draken bestaan niet. |
7 August 2011, 18:49 | #89 |
Geregistreerd: 27 April 2010
Berichten: 0
|
Emoties... Wanneer je je emoties bent, zul je er ook eerder afstand van doen. Emoties tot het gebied van of tot ego te verklaren, maakt je eerder apatisch, dus niet werkelijk vrij.
Als je iets bent (de waarnemer is het waargenomene) zul je er ook eerder afstand van doen, als iets je niet bevalt. Want op wie of wat zal je - innerlijk - wachten? Door je emoties ego vrij te maken, zogezegd. Zul je gewoon voelen wat je voelt. En zien wat je ziet. Wanneer je je hand in het vuur doet en je denkt dat de pijn niet van jou is, haal je mogelijk veel te laat je hand uit het vuur. Zeggen dat emoties onderdeel zijn van het ego, zorgt volgens mij voor apatisch gedrag of vanuit een ivorentoren praten. Het geloof in een ego vertegenwoordigt volgens mij ook een angst voor je emoties. Zonder ego heb je geen excuus om je gevoel uit de weg te gaan. Ja, ik ben mijn emoties en veel meer dan dat alleen. ;) |
7 August 2011, 20:46 | #90 | |
Actuaris
Geregistreerd: 27 April 2010
Berichten: 513
|
Citaat:
|
|