Reden van forumdeelname.

[Theo]

Oorspronkelijk geplaatst door Rob

Nee, discussie is de bedoeling niet als het om zelfonderzoek gaat. Discussie gaat om gelijk krijgen en winnen en verliezen. Het heeft bij zelfonderzoek geen enkel nut.

Je zegt dat je graag de discussie aan wilt gaan (ik hou het liever op gesprek of dialoog) maar ondertussen ga je vanaf het eerste moment (# 21 en 27) het gesprek uit de weg. Je hebt het over ?met ziektes behept zijn? en ?sektarisch gedrag?. Niet een uitgangspunt om een ?normaal gesprek? mee in te gaan. Zoals je terug kunt lezen gaan mijn reacties over de inhoud.

Ondertussen vertoon je allerlei vluchtgedrag. Dat begint in je ?discussie? met Laurens over de spelling van het woord platform, waarmee je de vorm boven de inhoud stelt. Om je te laten zien wat er dan gebeurt, doe ik later in mijn reacties naar jou een paar keer het zelfde. Dat heeft niks met ?teamspelen? te maken maar is een handreiking.

Er is geen ?team advaita? en van teamspelen is geen sprake, behalve tussen je oren. Je ziet alleen maar wat je wilt zien en vindt daar dan uiteraard de ?bewijzen? bij. Het heeft niets van doen met ?realiteit?, maar met (jouw) perceptie.

Ik zie verder geen aanknopingspunten voor een inhoudelijk gesprek.

Met die laatste zin ben ik het iig volstrekt eens. Ik ga niet in gesprek met iemand die geen discussie wil, maar wil dat ik zijn visie/mening (op den duur) ga overnemen.

De andere zaken die je hier aanroert hebben we al besproken en zijn mij bekend als technieken om iemand een bepaalde kant op te krijgen.
Ook al geen aanknopingspunt voor een inhoudelijk gesprek.

Als je eerlijk zou zijn, dan zou je toegeven dat je team speelt, frame't, jijbakt enz. Eerlijkheid is de basis voor zelfonderzoek. Je zou je zelf er een dienst mee bewijzen. Maar je wilt geen zelfonderzoek, je wilt jouw visie aan mij en de anderen hier opdringen.

Hier dus duidelijk sprake van een 'wie' en niet van een 'wat'?.

[Rob]

Goed, nog één zin voor het slapen gaan:

Oorspronkelijk geplaatst door Theo

Ik ga niet in gesprek met iemand die geen discussie wil ...

Ik heb je uitgelegd waarom. Als je zo nodig de strijd aan wilt gaan, zul je iemand anders moeten zoeken om je dat plezier te doen.

Oorspronkelijk geplaatst door Theo

... maar wil dat ik zijn visie/mening (op den duur) ga overnemen.

Geen sprake van. Verzonnen, ergens tussen je oren ontsproten.

Kijk eens hoe je voortdurend aan het invullen bent, vanuit je aannames en gekleurde perceptie.

[Theo]

Er is geen strijd tussen ons Rob. Er kan alleen strijd zijn als ik dat zelf toe sta.
En ik ben al weer met wat interessanters bezig.

Slaap lekker!

[Rob]

Oorspronkelijk geplaatst door Theo

Er is geen strijd tussen ons Rob. Er kan alleen strijd zijn als ik dat zelf toe sta.
En ik ben al weer met wat interessanters bezig.

Je bent voornamelijk bezig met het genereren van aandacht.

Als dat niet lukt door de strijd aan te gaan met iemand die je als opponent ziet,
dan doe je dat door te knuffelen met iemand die je als medestander ziet.

[Looro]

Oorspronkelijk geplaatst door Laurens

Het andere dat mij met enige regelmaat wordt voorgehouden is mijn zogenaamde 'superieure' opstelling ook die is te wijten aan het gedaan hebben van gedegen zelfonderzoek, ik weet wat ik ben en als je weet wat je bent dan straalt dat een grote mate van zekerheid uit. Er staat echter niet voor niets 'zogenaamd' want superieur is die opstelling niet in de ogen van degenen die ook zelfonderzoek gedaan hebben en weten 'wat' ze zijn er is namelijk niets, er is dus geen enkele persoon te bekennen die superioriteit is c.q kan zijn.

Wat mij bij deze 'uitstraling van zekerheid' opvalt is geen superieure instelling maar een haast obsessieve drang om het niets-zijn van de persoon uit te dragen.
Daarbij verwijs je naar een Oosterse traditie waarbij ik niet kan uitmaken of jij in die lijn van traditie bent opgenomen en als zodanig bent uitgezonden; of dat je jezelf op dezelfde lijn stelt met deze traditie en doet alsof je met deze traditie verbonden bent.
Wat ik steeds weer mis in je uitstraling is de vrijheid van het zelf dat weet. Je zegt alleen maar met die zekerheid dat je weet maar daaruit blijkt niet dat je het gezag hebt verworven om uit weten te spreken of te handelen.

Het argument is over de jaren hetzelfde gebleven: 'Weten wat je bent is het resultaat van gedegen zelfonderzoek'. Het criterium dat daarbij als maatstaf wordt genomen is: 'ego ziet en herkent ego'.
In het syllogisme hier op het forum zie ik altijd weer dat wat je bent en wie je bent gescheiden worden, van elkaar apart gezet worden waardoor de noodzaak aan gedegen zelfonderzoek ruimte krijgt, aan belang gaat winnen.

Wat iemand is en wie die iemand is vormen een eenheid die in de vrijheid van dat zijn geen argument noch een criterium nodig hebben om zichzelf te zijn. De uitstraling van dat zijn, van deze eenheid is een weten dat het niets-zijn verre overstijgt.

[Theo]

Oorspronkelijk geplaatst door Rob

Je bent voornamelijk bezig met het genereren van aandacht.

Als dat niet lukt door de strijd aan te gaan met iemand die je als opponent ziet,
dan doe je dat door te knuffelen met iemand die je als medestander ziet.

Ja, zo ziet ego dat?..

[moi]

Hier wordt ook vooral vergeten,

(wat een uitspraak betreft met een bijzonder inzicht in zich)

WORDT EERST MENS VOORDAT JE GOD WORD.

Het ontbreekt er in bijdragen aan, dát te ZIJN, met het ZIJN in samenspel met dualiteit, waarin éénheid enkel geZIEN kan worden en aanwezig is .

[Rob]

Oorspronkelijk geplaatst door Looro

In het syllogisme hier op het forum zie ik altijd weer dat wat je bent en wie je bent gescheiden worden, van elkaar apart gezet worden waardoor de noodzaak aan gedegen zelfonderzoek ruimte krijgt, aan belang gaat winnen.

Het is een noodzakelijke tussenstap om de (zeer sterke en aangeleerde) identificatie met de 'wie' (de persoon) op te heffen. Die identificatie met de persoon is de basis van de overtuiging van de afgescheidenheid van het geheel.

Het is paradoxaal en daarom moeilijk te begrijpen, maar er wordt een tijdelijke scheiding gemaakt tussen dat wat we in essentie zijn en dat wat we niet zijn, om uiteindelijk alle afgescheidenheid op te kunnen lossen die er aan (het misverstaan) te grondslag ligt.

Oorspronkelijk geplaatst door Looro

Wat mij bij deze 'uitstraling van zekerheid' opvalt is geen superieure instelling maar een haast obsessieve drang om het niets-zijn van de persoon uit te dragen.
Daarbij verwijs je naar een Oosterse traditie waarbij ik niet kan uitmaken of jij in die lijn van traditie bent opgenomen en als zodanig bent uitgezonden; of dat je jezelf op dezelfde lijn stelt met deze traditie en doet alsof je met deze traditie verbonden bent.
Wat ik steeds weer mis in je uitstraling is de vrijheid van het zelf dat weet. Je zegt alleen maar met die zekerheid dat je weet maar daaruit blijkt niet dat je het gezag hebt verworven om uit weten te spreken of te handelen.

Het argument is over de jaren hetzelfde gebleven: 'Weten wat je bent is het resultaat van gedegen zelfonderzoek'. Het criterium dat daarbij als maatstaf wordt genomen is: 'ego ziet en herkent ego'.
In het syllogisme hier op het forum zie ik altijd weer dat wat je bent en wie je bent gescheiden worden, van elkaar apart gezet worden waardoor de noodzaak aan gedegen zelfonderzoek ruimte krijgt, aan belang gaat winnen.

Wat iemand is en wie die iemand is vormen een eenheid die in de vrijheid van dat zijn geen argument noch een criterium nodig hebben om zichzelf te zijn. De uitstraling van dat zijn, van deze eenheid is een weten dat het niets-zijn verre overstijgt.

Ik begin ermee dat me dat met enige regelmaat wordt voorgehouden hetgeen wil zeggen dat ik de opvatting niet deel maar er wel een verklaring voor heb waarom dat het het geval zou kunnen zijn.

Ik onderschrijf verder niet je visie van obsessieve drang en kan je zeggen dat ik niet bezig ben met het uitdragen van een traditie waarin ik ben opgenomen, noch uitgezonden, noch in lijn stel, noch doe alsof ik met deze traditie verbonden ben. Ik ben sympathisant van de methode van advaita, niet omdat ik daarin ben onderwezen maar omdat ik bij achteraf constatering uit eigener beweging blijk een dusdanige weg te zijn gegaan en dus (met recht) meen te kunnen zeggen dat dit de best mogelijk en meest effectieve weg is om tot realisatie te komen. Zo'n constatering is simpelweg niet te doen wanneer je de weg niet gegaan bent maar vooral niet wanneer je daar niet bent aangekomen, hetgeen mij (al weer) noopt te zeggen dat ik dat gedegen zelfonderzoek heb afgerond. Een ego (dat ego ziet) ziet echter een persoon die zich daar op laat voorstaan. Hetgeen voor andere ego's weer aanleiding is om te adviseren dat niet te benoemen om vooral het ego niet te frustreren.

Je ervaring met mij is dat je de vrijheid van het zelf dat weet mist. Je verteld me hiermee dat je zelf 'wetende' bent en de vergelijking tussen mij en jou anders uitvalt dan je van een wetende verwacht. Je mist dus een uitstraling die je kent en zou verwachten, alleen de vraag voor mij is welke vorm van vrijheid je verwacht? Zoals gezegd ben ik niet gebonden aan een traditie maar prijs ik (in alle vrijheid) een weg aan die ik ken (alsook gegaan ben) als de meest effectieve. Het tweede deel geeft aan dat je bij mij de grondslag mist van de autoriteit om dat te kunnen doen. Om mijn (door ego ge?iste) gezaghebbendheid te stipuleren gebruik ik voor degenen die helemaal geen zelfonderzoek doen maar er alleen graag over sakkeren dat ik het gedegen zelfonderzoek zelf gedaan en afgerond heb en dus weet waarover ik het heb. Ik pas me maar tot op zekere hoogte aan aan de eisen die ego stelt, ik ga dus niet in op jouw (of anderen hun) verzoek dat te bewijzen. Wanneer je namelijk dat gedegen zelfonderzoek doet is de vraag al niet meer relevant wat ik gedaan heb, het gedegen zelfonderzoek is jouw onderzoek naar jou zelf en heeft niets met mij of mijn toestand uitstaande.

Het gezegde 'ego ziet ego' is een credo je te helpen bewust te worden dat je zien gedomineerd wordt door ego en je om die reden niet in staat bent tot zien van hetgeen zich werkelijk aandient. Alles wat door ego gezien wordt is ernstig misvormd en gekleurd door de perceptie en als je je daar, middels gedegen zelfonderzoek, niet van wilt ontdoen blijf je misvormd en gekleurd zien en tegen alles wat vrij is van zichzelf, en dus wel helder ziet, tekeer gaan. Om je beperkingen door ego aan te tonen gebruiken we hier de differentiatie. Het is in de (ver)beeldende wereld ten ene male onmogelijk om zonder er licht op te laten schijnen contouren zichtbaar te maken of gewaar te laten worden.

Dat 'wat' iemand is en 'wie' die iemand is dat vormt geen eenheid. Wat en wie we zijn verhoudt zich onnatuurlijk tot elkaar en wel omdat de 'wie' we zijn geen realiteit vertegenwoordigd maar een aanname is. Je kunt stellen dat je met de 'wie' één grote leugen leeft. Waar je wél een eenheid mee vormt is je aangeboren geaardheid echter de 'wie' je bent heb je geplaatst bovenop 'wat' je bent waardoor je het zicht op 'wat' je bent volkomen bent verloren. Dus het gezegde 'je bent er al' is correct maar het zien wordt beperkt door je ego. Dus het 'je hoeft niets te doen' is grote onzin.

Oorspronkelijk geplaatst door Rob

Het is een noodzakelijke tussenstap om de (zeer sterke en aangeleerde) identificatie met de 'wie' (de persoon) op te heffen. Die identificatie met de persoon is de basis van de overtuiging van de afgescheidenheid van het geheel.

Het is paradoxaal en daarom moeilijk te begrijpen, maar er wordt een tijdelijke scheiding gemaakt tussen dat wat we in essentie zijn en dat wat we niet zijn, om uiteindelijk alle afgescheidenheid op te kunnen lossen die er aan (het misverstaan) te grondslag ligt.

Je hebt de gave dat kernachtig tot uitdrukking te brengen.