Nadjes stekkie

[Mihaela]

Oorspronkelijk geplaatst door Ulla

Als je je gestoord voelt in dat gesprek met Naadje, mag je dat ook gerust zeggen.

Als ik me door jou gestoord zou voelen in het gesprek met Nadje, verbaasd me dat je twijfelt of ik het zou zeggen of niet, en jij nodig vindt om mij (betuttelend) aan te moedigen om dat gerust te doen.
Zo weinig ken je me Ulla?

[Hans]

Oorspronkelijk geplaatst door Nadje

Ik kan echt in een stuip liggen als Hans dan ergens tussendoor een opmerking maakt over of een keer stevige seks niet kan helpen. Maar het is me helder dat dat niet door iedereen gewaardeerd wordt.

Mij is me dat ook helder, wat ik ermee beoog is de spiegeling van het "kwetsende" karakter van mijn opmerking.
Hoe vaak zijn je eigen gedachtes over jezelf en anderen eigenlijk niet nog meer kwetsend,...vooral voor jezelf.
Iets of iemand anders dan kwetsend noemen kan je mogelijk ook bij je eigen kwetsend gedrag brengen.

Tegelijkertijd kan het ook relativerend zijn, waarom zou stevige seks eigenlijk zo "verkeerd" zijn op zo'n moment, of een boterham dik met pindakaas?
Zelf heb ik de ervaring dat als ik flink vast zat/zit in gedachtes, besluit om iets heel anders te doen, iets wat niks met mijn gedachtes te maken heeft.
Dat kan heel bewust een flinke scheet laten zijn, zelf een plantenpot ontwerpen, een gesprek met één van mijn katten dat hij maar eens dood moet gaan,...bv

Ik ondermijn dan mijn eigen gedachtes door iets "raars" te doen, door even niet mee te gaan met mijn "verhalen"
Grappig genoeg kan ik dan heel snel vergeten zijn waar het nu werkelijk over ging.
Dit oefenend laat me steeds duidelijker het "verzonnen" karakter zien van die verhalen, en geeft me ook meer rust en ruimte om te zien waar dat verzinnen vandaan komt.

Dat begrip en de bijkomende compassie maakt me minder "moeilijk", een eigenheid die meer toege?igend was, dan echt "eigen"

[Nadje]

Oorspronkelijk geplaatst door Mihaela

Ja, dat bedoel ik Nadje, als mensen zulke grove botte opmerkingen maken, heel goedkoop en snel treffend, en duidelijk met het doel om een gesprek te storen, en het gesprek uit zijn focus te halen, jij vind dat grappig en humor.
Ik heb vaak vrouwen gezien die zulke humor ook gebruiken, inderdaad vaak vrouwen die met mannen werken. Vaak zie ik het als een vorm van mee doen, om erbij te horen, zichzelf weggeven voor het vermaak van mannen om aandacht te krijgen.
Vaak flirten ze ook schaamteloos, om geliefd te zijn, en gemogen te worden.
Is niets anders dan onzekerheid volgens mij.
Oorspronkelijk met het onbewuste doel gedaan om erbij te horen, en vervolgens is het zo één met je geworden dat jij ook werkelijk denkt dat het jouw humor is.
zo zie ik het.

Ik heb nog steeds sterk de indruk dat jij je niet eens bewust van bent, van de intenties die achter liggen, achter zo een soort humor.

Jij geeft nu meteen een negatieve lading, door het te omschrijven als bedoeld om te storen en op voorhand de intenties van grove humor af te wijzen. Dat hoeft lang niet altijd zo te zijn. Het kan m.i. juist ook zeer verhelderend zijn om dmv een dergelijke opmerking de zaak eens vanuit een totaal andere invalshoek te benaderen. In die zin vind ik het absoluut zijn doel dienen (niet altijd), maar dat stukje schijn jij weer moeilijk te kunnen zien.

Natuurlijk was het voor mij een vorm van meedoen en erbij willen horen. Dat lijkt me logisch. En ik was inderdaad ook een grote flirt, hetgeen nog eens versterkt werd omdat ik daarmee ook nog eens erfelijk belast was. Mijn vader was namelijk ook een enorme flirt. En het klopt dat het één met me is geworden. Het is ook echt mijn humor geworden. Is dat erg?

[Nadje]

Oorspronkelijk geplaatst door Hans

Mij is me dat ook helder, wat ik ermee beoog is de spiegeling van het "kwetsende" karakter van mijn opmerking.
Hoe vaak zijn je eigen gedachtes over jezelf en anderen eigenlijk niet nog meer kwetsend,...vooral voor jezelf.
Iets of iemand anders dan kwetsend noemen kan je mogelijk ook bij je eigen kwetsend gedrag brengen.

Tegelijkertijd kan het ook relativerend zijn, waarom zou stevige seks eigenlijk zo "verkeerd" zijn op zo'n moment, of een boterham dik met pindakaas?
Zelf heb ik de ervaring dat als ik flink vast zat/zit in gedachtes, besluit om iets heel anders te doen, iets wat niks met mijn gedachtes te maken heeft.
Dat kan heel bewust een flinke scheet laten zijn, zelf een plantenpot ontwerpen, een gesprek met één van mijn katten dat hij maar eens dood moet gaan,...bv

Ik ondermijn dan mijn eigen gedachtes door iets "raars" te doen, door even niet mee te gaan met mijn "verhalen"
Grappig genoeg kan ik dan heel snel vergeten zijn waar het nu werkelijk over ging.
Dit oefenend laat me steeds duidelijker het "verzonnen" karakter zien van die verhalen, en geeft me ook meer rust en ruimte om te zien waar dat verzinnen vandaan komt.

Dat begrip en de bijkomende compassie maakt me minder "moeilijk", een eigenheid die meer toege?igend was, dan echt "eigen"

Het is mij volkomen helder Hans, ik begrijp wel wat je bedoelt.

[Mihaela]

Oorspronkelijk geplaatst door Nadje

Is dat erg?

Het is erg oppervlakkig, en het ontneemt soms ook de ruimte van andere mensen die wel bereid zijn om aan zelfonderzoek te doen.
Als zo een manier overheersend is, en de baldadigheid de overhand neemt, is het echt storend voor een omgeving die beroofd wordt van haar veiligheid.

[Mihaela]

Oorspronkelijk geplaatst door Nadje

Jij geeft nu meteen een negatieve lading,

Het ging mij alleen over de negatieve lading inderdaad.

[Nadje]

Oorspronkelijk geplaatst door Ulla

De situatie waar ik het over had gebeurt overigens ook in een (van mij bedoeld) serieus gesprek, (welke jij nu beschrijft) als idd van geen irritatie sprake is. Het kost dan even moeite om het gesprek voor te zetten. Dit herken ik dus ook. Het kwetst mij niet maar ik kan het soms wel als storend ervaren. Of zou dat hetzelfde zijn? Het lijkt mij een kwestie van je enigsinds afgewezen voelen ( niet serieus genomen) in waar ik mee bezig ben in het gesprek. Waarom zou het mij anders moeten boeien?

Helder verhaal Ulla. Ik kan me uit de tijd van het Remonforum nog wel herinneren dat dat mij ook kon storen. Inderdaad dan voelde ik me niet serieus genomen, niet gehoord. Gelukkig heb ik daar helemaal geen last meer van. Dat ikje is inderdaad niet zo belangrijk als het zichzelf wil doen geloven.

[Mihaela]

Oorspronkelijk geplaatst door Nadje

Helder verhaal Ulla. Ik kan me uit de tijd van het Remonforum nog wel herinneren dat dat mij ook kon storen. Inderdaad dan voelde ik me niet serieus genomen, niet gehoord. Gelukkig heb ik daar helemaal geen last meer van. Dat ikje is inderdaad niet zo belangrijk als het zichzelf wil doen geloven.

En dat meen ik dat jij niet ziet, het is niet zo dat jij daar geen last meer van hebt, je bent van gedrag veranderd.
Jij doet nu wat jij vroeger storend vond. Dus er is niets veranderend, alleen verschoven.

[Hans]

Een geslaagde zakenman uit Amsterdam gaat in Drenthe op zoek naar een leuke vrijstaande boerderij om zijn verdiende kapitaal te kunnen investeren. Als hij een leuke boerderij gevonden heeft komt hij erachter dat de boer tevens Imker is en dat er allemaal bijenkorven achter de boerderij staan. "De koop gaat niet door ! Roept hij tegen de boer, die bijen zijn hartstikke gevaarlijk !"
Ach, welnee zegt de boer. Ik zal het je bewijzen. Ik bind je compleet naakt aan een boom vast tussen de korven en kom na een dag terug. Als 1 bij je steekt mag je mijn boerderij gratis hebben ! Nou, de zakenman denkt natuurlijk deze kans moet ik pakken. De man laat zich vastbinden en de boer vertrekt. Na een dag komt de boer terug en ziet de zakenman ineengestort aan de boom hangend, jammerend en wel. "Mijn god, zegt de boer, ze hebben je toch niet gestoken?"
Nee, dat niet zegt de amsterdammer maar de kalfjes zijn al zes keer komen drinken !

[Nadje]

Oorspronkelijk geplaatst door Mihaela

Het is erg oppervlakkig, en het ontneemt soms ook de ruimte van andere mensen die wel bereid zijn om aan zelfonderzoek te doen.
Als zo een manier overheersend is, en de baldadigheid de overhand neemt, is het echt storend voor een omgeving die beroofd wordt van haar veiligheid.

Ik snap wat je zegt, maar als er werkelijk sprake is van bereidheid tot zelfonderzoek, zou die ander(en) ook op zijn minst de bereidheid aan de dag moeten leggen om zijn/haar eigen frustratie onder de loep te nemen, toch? Uiteindelijk kun je alleen jezelf veranderen. Hopen dat een ander zich aan jou gaat aanpassen gaat niet werken. Maar ik heb je punt begrepen en ik beloof beterschap. Ik heb mezelf in elk geval voorgenomen om andere draadjes niet met mijn opmerkingen te frustreren, maar dat zal nog lastig worden, want ik ben een onbedaarlijke flapuit. Hier in mijn eigen draadje kan en mag ik tenminste alles zeggen. Dat is dan alvast een begin.