De verlichte visie van Sagnaar

[Freerider]

Oorspronkelijk geplaatst door Rob

Je lijkt me een verstandig mens. Daar kun je ver mee komen. Maar je kunt niet alles voor zijn. Wat ik nu zie is dat veel mensen in de problemen komen ten gevolge van de economische crisis. Dat betekent het moeten aanpassen van het leefpatroon dat men gewend is. En soms is dat nog veel drastischer: in de schulden raken, er niet meer op eigen kracht uit kunnen komen, verlies van bezit en zelfs zonder onderdak komen te zitten. De groei van mensen met financi?le problemen, schulden, is gigantisch. En het zijn niet allemaal mensen die niet verstandig genoeg zijn geweest. Het valt niet mee om in korte tijd een enorme teruggang in welvaart te moeten hanteren. En ja, daar komt veel verdriet bij kijken, teleurstelling, boosheid. Dat wordt dan veelal op een buitenwereld geprojecteerd. En dan hebben we het alleen nog maar over mensen die weten wat welvaart is, die het ooit goed hebben gehad. Wat te denken van mensen die, ook in Nederland, opgroeien in een omgeving die in veel opzichten kansarm is. Dan is het makkelijk om te radicaliseren. Een vijand is makkelijk gevonden. Zo komen mensen er toe om zichzelf (en/of anderen) op te blazen ten behoeve van een ideaal of een groter goed. En zo komen mensen er toe om op een partij voor de vrijheid te gaan stemmen.

Er is niks mis met je verstand gebruiken, analyseren. Maar het frappante is dat we dat vaak gaan doen als we een situatie willen gaan oplossen. Maar verstand deed ook mee in het ontstaan van het probleem. En dus willen we vaak het zelfde gereedschap gaan gebruiken om een probleem op te lossen, wat ook door het zelfde gereedschap is aangericht. Dat geldt overigens in gelijk mate voor intuïtie en welk ander gereedschap we ook maar denken in ons gereedschapskist te hebben. We herhalen onszelf bij voortduring, we lopen in rondjes. Totdat iemand op het punt komt om (zichzelf) wezenlijker vragen te gaan stellen.

Daarom moet je ook analyseren VOORDAT problemen zich aandienen. Omdat ik economie en geschiedenis interessant vind, (veel raakvlakken met psychologie) was de crisis voor mij geen verrassing. Ik heb me er niet alleen mentaal op kunnen instellen, maar ook preventieve maatregelen kunnen nemen.

En door het analyseren waren mijn verwachtingen ook niet zo hoog gespannen als bij mijn landgenoten. De crisis raakt mij in materieele zin ook. Maar omdat ik dat al verwacht had, ga ik er geestelijk niet erg onder gebukt. En wat de crisis betreft is mijn inschatting ook dat we het ergste nog krijgen moeten.

Ook in dit specifieke onderwerp zie je weer dat we slaaf zijn van onze verwachtingen.

Bij oudere mensen zie ik hetzelfde verschijnsel. Ze ontkennen dat ze ouder worden en dat ze hun woning misschien zouden moeten aanpassen. Ze willen de realiteit van de toekomst niet aanvaarden. Ze zijn 75 en denken dat ze eeuwig jong blijven. Ja duh!

En zo is het ook met zelfkennis. Die kan je nooit genoeg hebben omdat je niet weet wat je te wachten staat. Van anderen heb ik geleerd om niet in een trauma te blijven hangen. Toen het mijzelf overkwam had ik gereedschappen om mijzelf er van te bevrijden. Echt niet fijn hoor, een trauma. Daar is verdriet peanuts bij.

Daarom doet het niet zo ter zake wat je allemaal meemaakt in je leventje, maar doet de wijze er toe waarmee je er mee om gaat.

[Freerider]

Oorspronkelijk geplaatst door Nadje

Hier sluit ik me bij Rob aan. Analyse zal niet helpen om haat op te lossen. Analyse is mooi om een probleem in kaart te brengen maar kan nooit bijdragen aan een wezenlijke oplossing van dat probleem. En sowieso zal wat beschadigd is, nooit meer heel worden. Als ik al mensen met ernstige beschadigingen iets van gereedschap zou willen aanreiken, dan zou het mindfulness zijn. Een aandachtgerichte, cognitieve therapievorm.

Mindfulness, dat is toch je hersens in de alfa toestand brengen en daar wat mee om gaan?

[moi]

Oorspronkelijk geplaatst door Niets

Daarom moet je ook analyseren VOORDAT problemen zich aandienen. Omdat ik economie en geschiedenis interessant vind, (veel raakvlakken met psychologie) was de crisis voor mij geen verrassing. Ik heb me er niet alleen mentaal op kunnen instellen, maar ook preventieve maatregelen kunnen nemen.

En door het analyseren waren mijn verwachtingen ook niet zo hoog gespannen als bij mijn landgenoten. De crisis raakt mij in materieele zin ook. Maar omdat ik dat al verwacht had, ga ik er geestelijk niet erg onder gebukt. En wat de crisis betreft is mijn inschatting ook dat we het ergste nog krijgen moeten.

Ook in dit specifieke onderwerp zie je weer dat we slaaf zijn van onze verwachtingen.

Bij oudere mensen zie ik hetzelfde verschijnsel. Ze ontkennen dat ze ouder worden en dat ze hun woning misschien zouden moeten aanpassen. Ze willen de realiteit van de toekomst niet aanvaarden. Ze zijn 75 en denken dat ze eeuwig jong blijven. Ja duh!

En zo is het ook met zelfkennis. Die kan je nooit genoeg hebben omdat je niet weet wat je te wachten staat. Van anderen heb ik geleerd om niet in een trauma te blijven hangen. Toen het mijzelf overkwam had ik gereedschappen om mijzelf er van te bevrijden. Echt niet fijn hoor, een trauma. Daar is verdriet peanuts bij.

Daarom doet het niet zo ter zake wat je allemaal meemaakt in je leventje, maar doet de wijze er toe waarmee je er mee om gaat.

Waarom/Daarom..... The Mind is Ego stuff
Meer in Ego verkeren kan je niet.
Zodra waarom oplicht en een daarom antwoordt verschijnt.
Niks mis mee hoor, tenzij je er een waarde aan hecht.

[Ulla]

Oorspronkelijk geplaatst door Niets

Ze zijn 75 en denken dat ze eeuwig jong blijven. Ja duh!

Daar is niet zoveel mis mee. Zich verder niet al te veel aantrekken van je leeftijd. Daarmee bedoel ik overigens niet het geforceerde jong doen en serieus problemen hebben met je leeftijd.

Het niet realistisch zijn werkt beide kanten op. Bij het beeld van ouder worden zien veel mensen zichzelf later lopen met een rollator. Je kunt veel doen om zo gezond en fit mogelijk ouder te worden. Door rekening te houden met mogelijk verminderd vermogen maar niet door je (doem) denken over dit soort dingen waar te maken.

[Freerider]

Oorspronkelijk geplaatst door moi

Waarom/Daarom..... The Mind is Ego stuff
Meer in Ego verkeren kan je niet.
Zodra waarom oplicht en een daarom antwoordt verschijnt.
Niks mis mee hoor, tenzij je er een waarde aan hecht.

Daar gaan we weer. Je mind hoeft niet perse ego stuff te zijn. Je kan ook denken vanuit een neutrale positie. Zolang je vanuit het "ik" denkt is het ego stuff. Maar als je in staat bent om te analyseren buiten jezelf om creeer je in jezelf een beeld wat meer overeenkomt met de werkelijkheid.

Maar de meeste mensen beginnen pas met denken over iets als ze het persoonlijk raakt en dat is te laat.

Ik rij zowel fiets als auto. Vanuit die twee posities geeft mijn denken verschillende uitkomsten over een bepaalde situatie. Als je dat door begint te krijgen weet je dat je vanuit het "ik" kan denken of vanuit een neutrale of andermans positie.

[Freerider]

Oorspronkelijk geplaatst door Ulla

Daar is niet zoveel mis mee. Zich verder niet al te veel aantrekken van je leeftijd. Daarmee bedoel ik overigens niet het geforceerde jong doen en serieus problemen hebben met je leeftijd.

Het niet realistisch zijn werkt beide kanten op. Bij het beeld van ouder worden zien veel mensen zichzelf later lopen met een rollator. Je kunt veel doen om zo gezond en fit mogelijk ouder te worden. Door rekening te houden met mogelijk verminderd vermogen maar niet door je (doem) denken over dit soort dingen waar te maken.

Dat zijn preventieve maatregelen en zeer verstandig. In de kwestie "oud worden" kan je dat ook vanuit 2 posities doen. Enerzijds moet je jezelf als je 75 bent niet als een zielig oud mensje gaan zien. Dan ga je je misschien gedragen naar wat je denkt. Anderzijds heeft het geen enkele zin om te denken dat je oud kan worden zonder gebreken, dan schep je een valse verwachting voor jezelf. En zit de teleurstelling er al ingebakken.

[moi]

Oorspronkelijk geplaatst door Niets

Daar gaan we weer. Je mind hoeft niet perse ego stuff te zijn. Je kan ook denken vanuit een neutrale positie. Zolang je vanuit het "ik" denkt is het ego stuff. Maar als je in staat bent om te analyseren buiten jezelf om creeer je in jezelf een beeld wat meer overeenkomt met de werkelijkheid.

Maar de meeste mensen beginnen pas met denken over iets als ze het persoonlijk raakt en dat is te laat.

Ik rij zowel fiets als auto. Vanuit die twee posities geeft mijn denken verschillende uitkomsten over een bepaalde situatie. Als je dat door begint te krijgen weet je dat je vanuit het "ik" kan denken of vanuit een neutrale of andermans positie.

Wat als het nou echt niet om het ik draait?

Wat is het dan?

Je houd van analyseren zeg je wanneer houd dat op?


Je houd je bezig met hoe een appel smaakt zonder dat je hem hebt geproefd.
Daarmee vertel je aan een elk hoe die smaken moet, terwijl je toch eerst een hap moet hebben genomen, dan vallen alle verklaringen van hoe die smaakt weg, wat blijft er dan over van je denken?

[Freerider]

Oorspronkelijk geplaatst door moi

Wat als het nou echt niet om het ik draait?

Wat is het dan?

Je houd van analyseren zeg je wanneer houd dat op?


Je houd je bezig met hoe een appel smaakt zonder dat je hem hebt geproefd.
Daarmee vertel je aan een elk hoe die smaken moet, terwijl je toch eerst een hap moet hebben genomen, dan vallen alle verklaringen van hoe die smaakt weg, wat blijft er dan over van je denken?

Er is geen "ik", dus waarom zou ik vanuit het "ik" denken? "Ik" zoals ik mij hier manifesteer bestaat niet eens! Zodra je door hebt dat "ik" niet bestaat, hoef je ook niet meer uit zijn naam te denken.

[Ulla]

Oorspronkelijk geplaatst door Niets

Dat zijn preventieve maatregelen en zeer verstandig. In de kwestie "oud worden" kan je dat ook vanuit 2 posities doen. Enerzijds moet je jezelf als je 75 bent niet als een zielig oud mensje gaan zien. Dan ga je je misschien gedragen naar wat je denkt. Anderzijds heeft het geen enkele zin om te denken dat je oud kan worden zonder gebreken, dan schep je een valse verwachting voor jezelf. En zit de teleurstelling er al ingebakken.

Er is uiteraard een verschil tussen valse verwachtingen en realisme.
Veel zit gewoon tussen je oren en dat je verwacht dat je dingen niet meer kunt. En daar zul je je ook naar gedragen. Ik geloof daar niet in, ik zag en zie het om mee heen gelukkig ook regelmatig heel anders.

Helaas zijn veel mensen al ziek, zwak en misselijk terwijl ze nog niet eens oud zijn. En sommige dingen zitten hem ook in de voeding en levensstijl en zich te druk (moeten/willen) maken over alles en nog wat.

Waarmee ik uiteraard even die ziekten achterwege laat die je gewoon krijgt of waar je mee geboren wordt. Ik wil niemand kwetsen, ik weet zelf ook wat ziekte in je gezin betekent. En dat je dat niet zomaar in je eentje op kunt lossen. Ik denk wel dat dit niet iets is van een enkeling maar van de manier van het leven in het algemeen.

Als je serieus verdiept in wat je eet en hoe je leeft. kun je al veel voorkomen en verbeteren. Op die manier kun je ook oud worden, zonder dat je daarom automatisch allerlei gebreken hoeft te vertonen behalve de natuurlijke slijtage. En als er geen bijzondere ziekten e.d. een rol spelen maar dat staat er natuurlijk los van.

Aan de andere kant gewoon toegeven aan meer behoefte aan (natuurlijke) rust dat hoort er ook bij. Je kunt gebreken namelijk ook forceren.

[moi]

Oorspronkelijk geplaatst door Niets

Daarom moet je ook analyseren VOORDAT problemen zich aandienen. Omdat ik economie en geschiedenis interessant vind, (veel raakvlakken met psychologie) was de crisis voor mij geen verrassing. Ik heb me er niet alleen mentaal op kunnen instellen, maar ook preventieve maatregelen kunnen nemen.

En door het analyseren waren mijn verwachtingen ook niet zo hoog gespannen als bij mijn landgenoten. De crisis raakt mij in materieele zin ook. Maar omdat ik dat al verwacht had, ga ik er geestelijk niet erg onder gebukt. En wat de crisis betreft is mijn inschatting ook dat we het ergste nog krijgen moeten.

Ook in dit specifieke onderwerp zie je weer dat we slaaf zijn van onze verwachtingen.

Bij oudere mensen zie ik hetzelfde verschijnsel. Ze ontkennen dat ze ouder worden en dat ze hun woning misschien zouden moeten aanpassen. Ze willen de realiteit van de toekomst niet aanvaarden. Ze zijn 75 en denken dat ze eeuwig jong blijven. Ja duh!

En zo is het ook met zelfkennis. Die kan je nooit genoeg hebben omdat je niet weet wat je te wachten staat. Van anderen heb ik geleerd om niet in een trauma te blijven hangen. Toen het mijzelf overkwam had ik gereedschappen om mijzelf er van te bevrijden. Echt niet fijn hoor, een trauma. Daar is verdriet peanuts bij.

Daarom doet het niet zo ter zake wat je allemaal meemaakt in je leventje, maar doet de wijze er toe waarmee je er mee om gaat.

Wie zegt dit allemaal dan?