Ben je een slachtoffer of schepper.

[Looro]

Oorspronkelijk geplaatst door Renoir

Ik ben niet goed in stijlfiguren Looro, zeg liever gewoon wat je graag of liever niet ziet.

Renoir, ik zag liever de stijlfiguur 'Het zelfkennisforum'.
Looro

[Naadje]

Oorspronkelijk geplaatst door Renoir

Er is geen zelf, wat we hier doen is pretenderen te zijn en ik ben er dan ook in een andere vorm en ben ook een andere mening toegedaan dan jij.

Dat is prima, dat jij een andere mening bent toegedaan dan ik. Ik bestrijd alleen dat het raadzamer is om jouw mening te volgen dan de mijne.

Oorspronkelijk geplaatst door Renoir

Echter geen enkele vorm is beperkt tot het gekende 'ik' dat is alleen maar een aangenomen geloof in een bestaan van een afgescheiden entiteit.

Dat is bekend.

[Looro]

Oorspronkelijk geplaatst door Renoir

Er is geen zelf, wat we hier doen is pretenderen te zijn en ik ben er dan ook in een andere vorm en ben ook een andere mening toegedaan dan jij.
Echter geen enkele vorm is beperkt tot het gekende 'ik' dat is alleen maar een aangenomen geloof in een bestaan van een afgescheiden entiteit.

Renoir, als geen vorm beperkt kan worden tot het gekende ik, hoe kan ik mij die vorm dan voorstellen? Is het niet zo dat uitgaande van de waarneming er een 'vermenging' is (en geen beperking tot) waardoor er sprake is van een 'subject'. Zo begrijp ik Naadje die zegt dat je altijd van jezelf moet uitgaan. Als jij dan zegt dat er geen zelf is, dan wil je laten uitschijnen dat het verhaal daarmee stopt. Maar is dat 'er is geen zelf' niet een andere soort verhaal, het verhaal om te weerhouden dat iets verhaal wordt?

Je zegt dat je hier in een andere vorm bent. Bedoel je dan dat je hier niet bent als een gekende ik. Welke vorm bedoel je dan, een geest, een engel, ... ?
Waarom niet gewoon jezelf toelaten te zijn wat je bent.
Mijn mening is dat het verhaal daar een deel van is, de vorm een ander deel. Naast het gekende ik is er nog de dromer die met dit alles in staat is het zelf te verheffen in het ene.
Looro

[Looro]

Oorspronkelijk geplaatst door Renoir

Die van het geloof in de maakbaarheid van de wereld en naar de normen van de dualiteit waarin iemand meent dat de invloeden beheersbaar zijn.

Binnen de ervaringswereld als een fysisch meetbare werkelijkheid bestaat er maakbaarheid en beheersbaarheid.
Wanneer de ervaringswereld verruimt tot een psychologische werkelijkheid ontstaat moraliteit en verantwoordelijkheidszin als een ordeningsprincipe voor de maakbaarheid en beheersbaarheid.
Wanneer de ervaringswereld verder uitdijt tot een existenti?le werkelijkheid, dan worden kennis en macht de orde voor maakbaarheid en beheersbaarheid.

Bestaan is echter een vluchtige vorm die tussen oorzaak en gevolg verschijnt en weer verdwijnt. Doorheen de verandering zijn wijsheid en geloof de bouwstenen waarin elke vorm, hoe vluchtig ook zich tot zelf verrijkt?

[Mara]

Oorspronkelijk geplaatst door Looro

Mara, ik heb mijn hoofd eens opgerekt en mijn kin naar voor geduwd. Ge kent dat wel, zo'n gebaar van doe maar voort, ik heb u wel gezien.

Beste Looro,

Ik heb hier nog een paar opstoten gehad van woede en wanhoop.
Vooral van wanhoop ben ik bang omdat ze me meegesleurd heeft naar de diepste hel.
Maar het ging over en heel vlug over toen ik merkte dat ik niet weggleed naar de duisternis.
Het maakte juist plaats voor intense vreugde bij het besef dat de donkere nacht van mijn ziel over is.

Ik zet vraagtekens bij de concepten die hier besproken worden.
Wat heb je eraan dat je immuun bent voor psychisch lijden als je daar je vermogen om te voelen moet voor opofferen.
"Wat baat het de mens de wereld te winnen als hij zijn ziel verliest?" heeft een zeer reële betekenis voor mij.

Het is net het vermogen om intens te kunnen voelen die het leven de moeite van het leven waarmaakt.
Als je dat kwijt bent zit je in de wachtkamer van de dood en heeft je leven geen enkele betekenis.

Als je met al je vermogens intens geniet van het leven is er geen enkele, maar dan ook geen enkele behoefte aan concepten zoals non-dualiteit.

[sagnaar]

Oorspronkelijk geplaatst door Renoir

Wanneer liefde een tegenpool kent is het al omgeven door de sfeer van dualiteit en is het geen Liefde in de betekenis van aan het subject ontstegen.

Intellect is nou niet bepaald een gekende tegenpool van liefde in het dualisme, eerder is dat haat. Het intellect kan ook natuurlijk intelligent zijn en vormt dan nergens een bedreiging mee.

Intellect sec is alleen een bedreiging voor intellect zelf, wie wil wat om de tuin leiden en word daarom regelmatig gezien in gezelschap van argwaan.

Het doet er toch helemaal niet toe waar Liefde zijn oorsprong heeft, noch welke geweldige kenmerken het bezit, het is altijd weer een 'wie' die dat wil weten en die bevredig ik niet.

Maar een 'wetenschapper' die er maar al te graag kond van doet kan natuurlijk ook.

Liefde als intellectueel begrip' en als emotieonele 'beleving' kent zijn tegenpool(en).

Gedachten' duren zo kort...omdat ze werkelijk geen moer te zoeken hebben bij het levende.
Desalniettemin bepalen die korte (dode) momenten het vertoon van alle 'ervaring'/'beleving' zowel objectief als subjectief daar waar het belang van een vereenzelviging word voor-gestaan.
De in zijn algemeenheid toegekende waardes van sociaal en cultureel vertoon', zijn voor ieder mens waar/hoe dan ook...onontkoombaar.

Die door het intellect bepaalde waardes koud als norm en bepaling, warm als begrip en inschikkelijkheid sturen, mannipuleren, dirigeren, en corrigeren...alle natuurlijke spontaniteiten.
kortom het intellect is heer en meester bij al het menselijke doen en laten.
Intellect is nooit in een staat van Liefde.
Elke gedachte is een hermetisch gesloten ruimte, en zeker niet open.....in LEEGTE.
De ruimte kent de LEEGTE niet, maar de LEEGTE kent wel de ruimte.
De geslotenheid van het intellect...is de tegenpool van Liefde.

Liefde heeft géén oorsprong !, eigenschappen en vermogens van bestaan vinden alle hun oorsprong aan Liefde...LEEGTE.

Het 'HOE' die dit schrijven bv op het forum van mij ,jou, en anderen mogelijk maakt en laat zijn, over en weer'... is het enigste wat een mate van bevrediging vind in dit alles, of jij het daar mee eens bent of niet, dat maakt niets uit.

En laten we wel wezen...wat er echt toe doet, is geen woord, geen gedachte, geen emotie, geen gedrag noch handeling.....
Wat er echt toe doet' hoef je niet'...en kun je eenvoudig niet delen !, alleen ''GEWAARZIJN'' met alle wezenlijkheid die als beschikking is'.

[Mara]

Wat ik je nog zou willen zeggen Tineke,is, dat dat,wat je overkomen is als klein kind, zelfs voor volwassenen moeilijk te verteren is.
Je hebt als klein kind, door het onverantwoordelijk gedrag van je opvoeders, doodsangst beleefd.
Als je ziet hoe heel onze samenleving de dood probeert te negeren, met al die consumptie, gadgets en entertainment ? volont?, als je ziet hoe mensen allerlei dogma's, concepten en doctrines bedacht hebben met de bedoeling de doodsangst te bezweren, als je ziet dat zeer veel volwassen mensen het vreselijk moeilijk krijgen als ze uiteindelijk met de realiteit van het sterven geconfronteerd worden, is het niet moeilijk te begrijpen dat jouw trauma niet zo maar te verwerken is.
En toch is het zo dat, voor elk van ons, ten volle leven slechts mogelijk is als we in het reine gekomen zijn met onze doodsangst.
Een andere weg is er niet.
Alle andere wegen zijn vluchtwegen.

[Rennie]

Oorspronkelijk geplaatst door Naadje

Dat is prima, dat jij een andere mening bent toegedaan dan ik. Ik bestrijd alleen dat het raadzamer is om jouw mening te volgen dan de mijne.

Dat is bekend.

Het ging mij om een, naar mijn idee, volstrekt neutrale aanbeveling aan Tineke om je gedachten, of in dit geval je verhaal, grondig te onderzoeken dan wel niet te geloven omdat deze tendens van een verhaal volgen en er een wereld van emoties omheen breien bij haar er overduidelijk inzit.

Jij was degene die het nodig vond te vermelden dat je geen invloed hebt op het ontstaan c.q. het voorbijkomen van gedachten. Dat is jouw persoonlijke situatie waarop jij, een door jou subjectief ingegeven aanbeveling doet. Het zou ook mijn aanbeveling kunnen zijn maar ik ben geen Tineke die kennelijk een leven heeft geschapen rond haar verhaal en geloof schept in hetgeen ze ziet. Dus doe ik een aanbeveling die niet aansluit bij mijn eigen maar bij haar persoonlijke bevindingen.

Vervolgens beweer je, ins blaue hinein, dat je nergens anders van uit kunt gaan dan alleen van jezelf, dientengevolge mijn woorden loochenstraffend want ik ga niet uit van een mezelf.

Er staat niet dat ik een andere mening was toegedaan. Er staat alleen dat het niet altijd raadzaam is om een aanbeveling te doen naar je eigen maatstaf omdat het er elders geheel anders kan uitzien dan naar jouw maatstaf. Het kan wel maar het zou dan een toevalstreffer zijn dat iemand zich in dezelfde hoedanigheid bevindt als jij.

Mag ik daaruit concluderen dat jij gezien hebt dat zij niet zoveel invloed op het ontstaan cq voorbijkomen van gedachten meent te hebben ?

(tjonge jonge wat een geouwehoer weer... gaat het om Tineke of om jou en mij)

[Rennie]

Oorspronkelijk geplaatst door Looro

Renoir, ik zag liever de stijlfiguur 'Het zelfkennisforum'.
Looro

Ok? bedankt ik zal deze andere stijlfiguur dan maar weer terug herinvoeren.

[Rennie]

Oorspronkelijk geplaatst door Looro

Renoir, als geen vorm beperkt kan worden tot het gekende ik, hoe kan ik mij die vorm dan voorstellen? Is het niet zo dat uitgaande van de waarneming er een 'vermenging' is (en geen beperking tot) waardoor er sprake is van een 'subject'. Zo begrijp ik Naadje die zegt dat je altijd van jezelf moet uitgaan. Als jij dan zegt dat er geen zelf is, dan wil je laten uitschijnen dat het verhaal daarmee stopt. Maar is dat 'er is geen zelf' niet een andere soort verhaal, het verhaal om te weerhouden dat iets verhaal wordt?

Je zegt dat je hier in een andere vorm bent. Bedoel je dan dat je hier niet bent als een gekende ik. Welke vorm bedoel je dan, een geest, een engel, ... ?
Waarom niet gewoon jezelf toelaten te zijn wat je bent.
Mijn mening is dat het verhaal daar een deel van is, de vorm een ander deel. Naast het gekende ik is er nog de dromer die met dit alles in staat is het zelf te verheffen in het ene.
Looro

Niet 'beperkt tot' betekend dat het niet ophoudt bij je beperkte zicht tot hetgeen alleen jou aangaat, dat er dus meer te zien is. Het voorstellen dat je alles bent is het makkelijkste wat er is, het is het ervaren dat moeilijk is. Het vervolg van wat je noemt vermenging zegt me in zoverre weinig dat ik er geen antwoord op weet. Het voelt voor mij als 'vervloeiing' met alles om me heen, ik ervaar de eigenheid er niet meer in. Dus wat Naadje zegt moet ik me dan weer 'voorstellen' want het komt niet uit 'mijn eigen' ervaring. Het is allesbehalve zo dat het stopt het wordt eerder multidimensionaal.

Er 'is geen zelf' is inderdaad een verhaal als dat je ervaring niet is, met de aantekening dat een ervaring geen garantie betekend van het werkelijkheidsgehalte.

Maar wat heb je aan theorie ?

Ik kan niet zeggen dat ik hier in een andere vorm ben wat ik ben is vormloos maar ik kies voor het aangaan van een vorm in de hoedanigheid van iets waarin men mij kent, een gekend mij. Ik snap niet wat je bedoeld met kunnen toelaten te zijn wat je bent, er is zo onnoemelijk veel wat ik ben hoe kan ik daarvan maar een beperkt deel aan mezelf toeschrijven ?

Het verhaal is een leven los van wat je werkelijk bent, je leeft wat je bent niet door wat je denkt te zijn. De dromer is het bestaan, de functionaliteit, dat wat er fictief allemaal mogelijk wordt voor het niet zijn.