Een Hagenees aan het woord ...

[Mars]

Oorspronkelijk geplaatst door habbuthabnot

Wat ik als reactie hierop wel kan zeggen, is dat er geen sprake is van twee waarnemers maar slechts een waarnemer wiens waarneming de uitkomst van het experiment beinvloedt. (Heisenbergs onzekerheidsrelatie)
Maw, het feit dat er wordt waargenomen verandert de werkelijkheid.
Hab

Heisenberg ? Oh pardon, ik zat met de Poes van Tante Scheurdingus, oid, in mn hoofd.
Je zou ook kunnen zeggen dat jij en ik nooit tzelfde kunnen waarnemen omdat we nooit dezelfde tijd/ruimte kunnen innemen.
Maar inderdaad, ook daarbij volstaat slechts 1 waarnemer.

[habbuthabnot]

Oorspronkelijk geplaatst door Mars

Heisenberg ? Oh pardon, ik zat met de Poes van Tante Scheurdingus, oid, in mn hoofd.
Je zou ook kunnen zeggen dat jij en ik nooit tzelfde kunnen waarnemen omdat we nooit dezelfde tijd/ruimte kunnen innemen.
Maar inderdaad, ook daarbij volstaat slechts 1 waarnemer.

Ja, dat is in betrekkelijke zin waar.
In absolute zin zou het kunnen zijn dat jij en ik dezelfde waarnemer blijken te zijn en nemen we bijgevolg hetzelfde waar.
Dan vallen jij en ik samen met de uiteindelijke Getuige.

Nou ja, slechts en alleen in dat geval........

Hab

[Mars]

Oorspronkelijk geplaatst door habbuthabnot

Ja, dat is in betrekkelijke zin waar.
In absolute zin zou het kunnen zijn dat jij en ik dezelfde waarnemer blijken te zijn en nemen we bijgevolg hetzelfde waar.
Dan vallen jij en ik samen met de uiteindelijke Getuige.

Nou ja, slechts en alleen in dat geval........

Hab

Als jij en ik samenvallen in de uiteindelijke Getuige, dan neemt Deze alleen maar Zichzelf waar, dan is er niets dan de uiteindelijke Getuige.

[habbuthabnot]

Oorspronkelijk geplaatst door Mars

Als jij en ik samenvallen in de uiteindelijke Getuige, dan neemt Deze alleen maar Zichzelf waar, dan is er niets dan de uiteindelijke Getuige.

Ja, ook dat is uiteindelijk waar.
Het wordt nu wel erg theoretisch maar daarom niet minder belangrijk.
Deze excercities zijn van groot belang in het proces een juist beeld te vormen omtrent de aard van de werkelijkheid.

Een antwoord op de vraag waarom hetgeen jij zegt uiteindelijk waar zal blijken te zijn kan gevonden worden in de literatuur van diverse grote filosofien en wereldbeschouwingen.
Devotionele geschriften die de aard van de Schepper en de Schepping tot onderwerp hebben geven vaak in poetische vorm antwoord op deze en soortgelijke vragen.
Het zijn dezelfde vragen die Looro in een van de posten hierboven ook stelt.
De grote HOE EN WAAROM vragen.

Antwoorden op de HOE EN WAAROM vragen zijn per definitie nooit bevredigend.
Ze zijn onverifieerbaar in intellectuele zin en lossen het mysterie van de Schepping en haar Creator nooit op.

In de Krishna legenden wordt het leven van het kind Krishna beschreven.
Er komen tal van hoedanigheden ter sprake die aspecten van de Godheid illustreren.

Een van de grote noemers in deze verhalen is 'Het Spel'.
Waarom spelen kinderen?
Omdat het hun aard is.
Met wie speelt het kind?
Als het klein is met zichzelf en later ook met andere kinderen.

De Schepper speelt ook.
Met wie speelt de Schepper?
Met zichzelf als Hij alleen is, met anderen nadat Hij ze geschapen heeft.
Waaruit heeft Hij hen geschapen?
Uit Zichzelf!
Er was immers niets anders dan Hijzelf!

Zelfs in het proces van het formuleren van dit antwoord aan jou komt dit gevoel van onvervuldheid naar boven.
Hoe lyrisch en hoe doorwrocht en poetisch deze beschrijvingen ook mogen zijn, het voldoet NOOIT!

De rede bereikt het niet, het ontsnapt aan het gevoel, het is sneller dan het licht,
het is binnen alles en toch is het buiten alles, het is ver weg en het is het meest nabij.
Het wordt 'De Zachtaardige' genoemd, of 'De Geliefde", de onbereikbare.....

"Draai een steen om en Ik ben daar"

Nou, ga je gang, draai maar om...........

Dat ben jij.

Hab

[habbuthabnot]

Oorspronkelijk geplaatst door Aart

Nadje, vertaal ik je goed als ik schrijf; ik blijf me gewoon gedragen als een kloothommel, ik, ik, ik en de rest kan stikken (houthakken, waterdragen), het enige verschil is dat ik me voor realisatie daar druk om maakte en dacht te moeten veranderen en na realisatie gewoon het gedrag van een kloothommel, ik, ik, ik en de rest kan stikken heb zonder daar iets van te vinden.

Meneer Aart

Ik moet je bekennen dat ik hier met terugwerkende kracht erg om heb moeten lachen!
Good point.

Hab

[Mars]

Oorspronkelijk geplaatst door habbuthabnot

Zelfs in het proces van het formuleren van dit antwoord aan jou komt dit gevoel van onvervuldheid naar boven.

Dankjewel Hab.

[Maria]

Oorspronkelijk geplaatst door habbuthabnot

Zelfs in het proces van het formuleren van dit antwoord aan jou komt dit gevoel van onvervuldheid naar boven.
Hoe lyrisch en hoe doorwrocht en poetisch deze beschrijvingen ook mogen zijn, het voldoet NOOIT!

De rede bereikt het niet, het ontsnapt aan het gevoel, het is sneller dan het licht,
het is binnen alles en toch is het buiten alles, het is ver weg en het is het meest nabij.
Het wordt 'De Zachtaardige' genoemd, of 'De Geliefde", de onbereikbare.....

Habske, wat zeg je dat MOOOOOOOOI !!!!

[Mars]

Onmacht, poëzie, ontroering, dankbaarheid, genot, zes, zeven, acht, negen, neti,
wat niet weg is is gezien.
Ik kom niet, ik ga niet, ik ben geen loze ruimte, maar vol van mezelf.
Ra ra wat ben ik ?

[Looro]

Oorspronkelijk geplaatst door Renoir

Looro, ik zou er op kunnen antwoorden, maar merk liever op dat er veel voor waar aangenomen uitgangspunten in je vragen zitten. Daarnaast zouden vragen tot effect moeten hebben dat het denken er van stilvalt en zeker niet met verkregen antwoorden opnieuw weer uitnodigen tot alsmaar meer vragen die betrekking hebben op kennisverruiming.

Zover komt het helaas niet, daar waar je er niet uitkomt sla je een brug naar een aanname en kom je wederom niet op een punt dat je denken ontoereikend geworden is. Bij die ontoereikendheid komen is de kracht van gedegen zelfonderzoek.

De laatste dagen en de komende tijd heb ik niet direct toegang tot een internetverbinding. Daarom mij excuus voor de wat late reactie.

De vragen die ik mij stel betreffen twee aspecten van de werkelijkheid waar het non-dualisme en evenzeer ook andere stromingen geen of hoogstens een ontwijkend antwoord op geven.
Eerst is er het feit dat één iets wat voor iedereen hetzelfde is toch op verschillende manieren kan ervaren worden of uitgelegd worden.
Het tweede betreft het feit dat alles wat bestaat (werkelijk is), bestaat in relatie tot iets anders.
Het geheel waarin deze aspecten zich voordoen is voor mij de werkelijkheid. Het geheel komt voor als een geheel van feiten.

Een uitspraak als 'wat ik ben is de enige werkelijkheid', is een waardeoordeel dat niet door feiten kan gestaafd worden en dat ik dus als een geloofsbelijdenis moet aanhangen of verkondigen.
Daar heb ik op zich geen probleem mee zolang het duidelijk is dat de werkelijkheid van de feiten geen geweld wordt aangedaan.
Naar de feiten is er geen laatste getuige maar een deelnemer aan dit leven. De waardering voor die deelname kan ik beschouwen als een getuigenis en dat met alle bijvoeglijke naamwoorden gestalte geven. Maar dat getuigenis komt nooit in de plaats van het levende zelf, het getuigenis is de waardering ervan.
De kennisoverdracht door godsdiensten en filosofische stromingen is een indrukwekkende geschiedenis van hoe het waardevolle leven wordt doorgegeven. Dit waardevolle staat niet in de plaats van het leven maar is een bijdrage aan een mogelijke verklaring van levensvragen.
Daarom is het zelfonderzoek zo belangrijk, om bij de feiten te blijven van de werkelijkheid waarin ik leef en besta.

[Looro]

Oorspronkelijk geplaatst door habbuthabnot

....

De rede bereikt het niet, het ontsnapt aan het gevoel, het is sneller dan het licht,
het is binnen alles en toch is het buiten alles, het is ver weg en het is het meest nabij.
Het wordt 'De Zachtaardige' genoemd, of 'De Geliefde", de onbereikbare.....

"Draai een steen om en Ik ben daar"

Nou, ga je gang, draai maar om...........

Dat ben jij.

Hab

Inderdaad een poëtische drang om het onuitsprekelijke te noemen, ter spreke te brengen.
Toch is het voor mij een brug te ver om van de ontoereikendheid dat ik ben over te stappen naar die onuitsprekelijkheid. Niets wijst erop dat een dergelijke sprong in het luchtledige zinvol en wenselijk is. Ook zelfonderzoek gaat die kant niet op.
Het goddelijke is een mogelijke verklaring voor de ontoereikendheid van wat ik ben. Het is geen vervanging voor mijn sterfelijkheid en verdwijnen. Mijn bestemming is dit leven ten volle te leven als mens in deze wereld met anderen. Samen vinden wij de harmonie en vruchtbaarheid waarin het levende kan doorgegeven worden. Zelfonderzoek is in deze bestemming klaarheid brengen: deels door inzet en moed om te overleven en een gang door het leven te maken, deels door geloof en hoop in de aard en waardering van dit lot en tenslotte met liefde voor de onuitputtelijke kracht van dit leven.
Wat blijft zijn de feiten. Geen enkele kracht is in staat de feiten te vervangen dan de leugen.